Çok güzel konuşuyorsun, buna lâfım yok lâkin gel gelelim şu baba mevzusu ile gireyim konuşmama ;
Ben babana karşı çıkar mısın dememiştim, baban seni tokatlasa veyahût sen evladını tokatlasan sürekli ve sebepsiz yere sonrasında baban sana seni seviyorum dese/ya da sen çocuğuna desen,kim inanır buna, sebepsiz yere canı yakılan bir insan canını yakanın onu sevdiğine neden inanır ki?

Bir diğer hususa gelirsek;
"Bu şunun derdi kardeşim eğer Allah bana dünya hayatını yaşatmadan direk cehenneme atsa idi ben diyecek idim ki ben bunu haketmedim oysa şimdi eğer cehenneme atılacaksam diyeceğimki ya rabbi sen işinde en doğrususun ve ben sana uymayarak kendisine zulmedenlerden oldum. " dedin,iyi dedin, güzel dedin.
Ne zaman islam dinine mensûb biriyle tartışsam aynı cevabı aldım, yahu kardeşim,sen şimdi elinden geldiğinde müslümanlık gereklerini yapıyorsun, kimsenin içini bilemem de,diyelim sen harikulade bir müslümansın, hayatın boyu zinayı geç, kadınları aklından bile geçirmedin, içkiyi,şarabı geç, üzüm yemedin, anason tarlasının yanından geçmedin..
Hiç günah işlemedin, işledinse de istemeden oldu.
Ve mahşer günü geldi, sorgudasın,senelerce kulluk ettiğin allah dedi ki,sen sonsuz cehennem azabıyla cezalandırıldın.
Attı seni cehenneme, cevabın ne olacak ?
Hiçbir şey olamayacak sanırım,bu aynı şeye tekâbul eder.
Ben zaten cehenneme gideceksem ne gerek var bunca zulme.
Dediğinden çıkan şudur, allahın ispat etmeye çalıştığı yani ;
"Bakın yarattıklarım,ben hanginizi cehenneme atacağımı, hanginizi cennete atacağımı zaten biliyorum, sizi dünya yaşamıyla tanıştırdım ki,cehenneme atacaklarım sebebini bilsin..Lâkin unutmayın, hayat çizginizi ben çizdim, hayatınızın her anında ne yapacağınızı ben seçtim,bir sene içinde kaç gram et yiyeceğinizi, kaç metreküp oksijen alıp kaç metreküp karbondioksit vereceğinizi ben zaten yazdım, tüm bunlara rağmen, aranızdan benim seçtiklerim cennetime, gelmesini istemediklerimse cehennemime gidecek, evet sizleri dünyaya yollamadan sanki tüm dünya yaşdıbınız varolmuş gibi bilinçlerinize aktarabilirdim,ama önce dünyada sizi dünya kederiyle üzmek sonrasında da cehennem azabıyla cezalandırmak istedim, çünkü ben sadistim"
Sanırım varılacak tek nokta budur, evet,tanrı varlığı durumunda gaddardır, gaddarların en kötüsüdür, bütün katillerin yaratıcısı, katillerin en büyüğüdür, yarattığı kullarına insanları öldürmeyin diye emreder, aynı zamanda öldürme emrini de kendisi verir..

Sayın feyd rautha harkonnen

Sorularınızı elimden geldiğince yanıtlamaya çalıştım ve ayrıyeten daha doyurucu olması için Prof Dr. Alaaddin Başar’ın bir yazısınıda koydum.

Evet dediğiniz gibi siz varlığın çok muteber bir şey olmadığını düşünüyorsunuz. Ben ise varlığın en güzel şey olduğunu. Yokluğunu insanın kavrayamayacağını, isteyemeyeceğini hatta hayal dahi edemeyeceğini düşünüyorum. Bu nokta bizim hareketlerimizi farklılaştıran ve tanrıya bekış açımızı şekillendiren en önemli yer.
Siz cehenneminde varlığı anlamsızlaştırdığı görüşündesiniz. Ben ise cennetin ucuz değil cehenneminde lüzumsuz olmadığı inancındayım. Sebepleri gene aramızdaki inanç farklılığından gelmekte. Siz cehennemin zulüm aracı olduğu kanaatindesiniz. Ben ise cehennemin insanı zulüm etmekten alıkoyan bir perde ve zulmedeni zulmüne karşılık cezalandıracak bir araç olarak görmekteyim.

Son olarak gelelim tanrı bir pgibopat mıdır?

Yani tanrı empati ve vicdandan uzak mıdır.

ilk bakışta haklı gibi gözüküyosun. Tanrı insanı yarattı zevki için, insanın cehennemlik olduğunu bile bile yarattı. Kötülüğe izin verdi. Sonra yetinmedi bide cehennemde yakacak.

Ey güzel kardeşim kuralları kendi koyan Allah evet ancak bu kurallar, bu oynanan yer senin için yaratılmadı mı? Bak etrafına ne görürsen senin içindir, senin rahatın için düzenlenmiştir. Cennet ise çok daha güzelidir şüphesiz. Allah kendi mi oynuyor. Yoksa aklın ve onu kullanmanın güzelliğine vakıf olduğunu düşündüğüm sen kendi cüzi iradeni yok mu sayıyorsun. Elbette bu oyunu sen oynuyorsun Allah elbette yapacağını biliyor ve hatta fiilleri dahi o yaratıyor ve yapman sana izin veriyor. Ancak sen kendi isteğinle iyiyi veyahut kötüyü seçiyorsun.

Kobay hayvanlığı demişsin. Allah insanı öyle yarattıki ona öyle imkanlar verdi ki insan en şerefli mahlukat sıfatına sahip olabilir. Ancak bunun yanında isyan ederek ve zulmederek hayvandan dahi alt bir konuma düşebilir. Hatırla ki Rabbin meleklere: Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım, dedi. Onlar: Bizler hamdinle seni tesbih ve seni takdis edip dururken, yeryüzünde fesat çıkaracak, orada kan dökecek insanı mı halife kılıyorsun? dediler. Allah da onlara: Sizin bilemiyeceğinizi herhalde ben bilirim, dedi.

Şimdi Allah demek istiyorki insanın yaratılmasının bir sebebi var ve ben onu bilirim. Bu noktadan itibaren Prof Dr. Alaaddin Başar’ın yazısıdır kardeşim.

Allah’ın hiçbir şeye muhtaç olmadığını kainata ve içindeki faaliyetlere bakan bir insan görebilir. Biz bir düşünelim dünyaya gelmeden önce kainatın neyi ekgibti de biz geldikten sonra tamamladık. Veya ibadetimizle ne yapıyoruz ki Allah’ın herhangi bir ihtiyacı görülüyor. Öyleyse sizin düşündüğünüz şeyin kesinlikle yeri olmadığını akli ve vicdani olarak anlıyoruz.

Allah her şeyi kemaliyle bilendir. Ama bu bilmesi bizi yönlendirmesi anldıbına gelmemektedir. Çünkü O’nun ilmi ezelidir. Yani geçmiş, gelecek ve şimdiki zamanı aynı anda müşahede eder. Ve herkes vicdanen bilir ki, istediğim şeyi yaparım, konuşurum istemediğim şeyi yapmam. Bu kaideye göre Allah bizim ne yaptığımızı bilir. Ama biz de yaptığımız şeyin irademizle olduğunu vicdanen ve alken biliriz.

Allah bizi kendisini tanımak ve kendisine layık olacak şekilde ibadet etmek için yarattı. Bu vazifeyi yerine getirecek alet ve cihazları da yaratmıştır. Yani bizden istenen şeyler ile bunları karşılayacak sermaye dengelenmiş vaziyettedir. Buradan herhangi bir adaletsizlik olmadığını anlaşılıyor. Fakat Allah’ın bizi yaratırken bize sorup sormaması ise, tamamen Allah’ın iradesini kısıtlamak anldıbına gelir.

Oysa Allah la yüs-el dir. Yani yaptığı işlerden sorguya çekilmez. Ama kainatta yaptığı ve yarattığı herhangi bir hadisenin hikmetsiz veya adaletsiz olduğuna dair hiç kimse bir kanıt öne sürememekte. Çünkü, kainatta hikmetsiz ve abes olabilecek bir durum yoktur. Günümüzde evreni en ince ayrıntısına kadar inceleyen bilim adamları bunu bize söylemekteler.

edit: entry sığmadığı için bi alta devdıbını koyucam.

Allah’ın insanı yaratmasının çok hikmetlerinden birisi ibadettir. Çünkü:

1- Allah insanı imtihan için yarattı. Bu hikmet insanın yaratılmadan olamayacağı kesindir.

2- Allah kainatta tecelli ettiği cemal ve kemalini hem kendisi – kendine mahsus bir şekilde – görmek hem de başkalarının gözüyle görmek istiyor. Başkasının görmesi derken bunların başında insan gelmektedir. Bu hikmet de yine insanın yaratılmasını gerekli kılıyor.

3- ibadet için yarattı. Bu hikmetin yerine gelmesi için var olan birisi gerektir.
Yaratılmadan ibadetin yerine gelmesi mümkün değildir. Burada yaptığımız ibadetin miktarına göre cennette ki yerimiz hazırlanıyor.

4- Allah’ın herşeyden daha büyük olduğunu ilan etmek, ve Allah’ın emirlerini yaymak. Bu hikmetin yerine gelebilmesi için, hem tebliğ edenin hem de tebliğ edilenin yaratılması icap eder.

5- Bir çekirdeğin ağaç olması için toprağa girmesi gerektiği gibi, insanın da yetişip olgunlaşmsı ve terakkisi için dünya tarlasına gönderilmiştir.

6- Eğer başka alemde yaratılsaydık o zaman da neden bu alemde yaratıldık diye sormamız gerekecekti. insan için en mükemmel imtihan salonu bu olduğu için buraya gönderildik denilebilir.
işte tüm kainatta rastlanılamayan hikmetsiz iş ve fiillere elbette şeriattada rastlanmaz. Yani bizim taşıyamayacağımız işleri Allah bize yüklemez. Bütün hayvanlara, bitkilere ve cansızlara vazifeler yükleyen Allah, elbette bize de bazı vazifeler yükleyecektir. Yoksa tüm kainatta mevcut olan hikmet, insanlar yönünden abes olacaktı. Hiçbir işinde abesiyet ve çirkinlik olmayan ve bu gibi şeylerden münezzeh olan Allah, elbette insanlara da taşıyabilecekleri bir yükü yüklemesi gerekmektedir.

Kâinatın ömrü milyarlarca yıl ile ifade ediliyor; insanlık âleminin ömrü ise on binlerce seneyle. Henüz insan nevi yaratılmadan, bu hadis-i kudsîde verilen haber, öncelikle melekler âlemine bakıyordu. Allah’ı bilen, eserlerini temaşa ve tefekkür eden, O’na isyandan uzak bu mübarek varlıklar, hadis-i kudsîde verilen haberi ibadetleriyle, tesbihleriyle, itaatleriyle, marifet ve muhabbetleriyle tahakkuk ettirmiş oluyorlardı. Hayvanlar âlemi de yaratılış gayelerine tam uygun bir hayat sürmekle, ruhları yönüyle, melekleri andırıyorlardı. Bitkiler âlemi ve cansız varlıklar da mükemmel bir itaat ile vazife görüyorlardı.

“Hiç bir şey yoktur ki Allah’ı tesbih ve O’na hamd etmesin,” mealindeki âyet-i kerimede geçen “şey” tabiri, canlı-cansız her varlığı içine alır. Her şey O’nu tesbih eder ve O’na medih ve senada bulunur.
Cenab-ı Hak, bütün bu tespih ve ibadetlerin çok daha ileri derecesini icra etmeye kabiliyetli bir başka mahiyet daha yaratmayı irade buyurdu: işte bu ulvi mahiyet, arzın halifesi olacak olan insandı. Cenab-ı Hak, topraktan bir insan yaratacağını meleklere haber verdiğinde, yukarıdakine benzer bir soru, meleklerden de gelmiş ve onlara cevaben, “siz benim bildiklerimi bilemezsiniz,” buyrulmuştu.

imtihana tabi tutulan ve kazanmaları halinde melekleri geçecek olan bu yeni misafirler, âyet-i kerimede de haber verildiği gibi, ancak Allah’a ibadet için yaratılmışlardı.

“Ben, cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım” Zariyat, 56

Âyette geçen “ibadet” kelimesine bir çok tefsir âliminin “marifet” mânâsı verdiği dikkate alındığında, bu insanın, Allah’ı tanımak, varlığını, birliğini bilmek, sıfatlarının sonsuzluğuna inanmak, mahlûkat âlemini de hikmet ve ibret nazarıyla temaşa ve tefekkür etmekle vazifeli olduğu anlaşılıyordu.

Bu mümtaz mahlûk, sadece cemal tecellilerine muhatap olmayacak, Cenab-ı Hakk’ın hem cemal, hem de celal tecellileri ile ayrı ayrı imtihanlara tabi tutulacaktı.

Nitekim öyle oldu ve öylece devam ediyor. Nimetler, ihsanlar, ikramlar, güzellikler, sıhhat, afiyet, ferah, gibi haller hep cemal tecellileridir. Ve insanoğlu bunlara karşı şükredip etmeme şıklarından birini tercihle karşı karşıya. Maalesef, nefis ve şeytanın galebesiyle çoğu insan, cemal tecellileriyle sarhoş olup bu imtihanı kazanamıyorlar.

imtihanın diğer yönü, hastalık, musibet, bela, afet, ölüm gibi celal tecellileri... Ve neticede sabır, tevekkül, teslim, rıza, imtihanına tabi tutulma. Akıl aksini düşünse de gerçek şu ki, bu imtihanı kazananlar, birincilere nispetle çok daha fazla.

Bundaki hikmet şu olsa gerek: Musibet ve hastalıklar, insana kul olduğunu, aciz bir varlık olduğunu çok iyi hatırlatıyor, ders veriyorlar. Konumuza ışık tutacak bir Nur cümlesi: “Fâtır-ı Hakîm, insanın mahiyet-i maneviyesinde nihayetsiz azîm bir acz ve hadsiz cesîm bir fakr dercetmiştir. Tâ ki, kudreti nihayetsiz bir Kadîr-i Rahîm ve gınası nihayetsiz bir Ganiyy-i Kerim bir zâtın hadsiz tecelliyatına câmi’ geniş bir âyine olsun.” Sözler

ibadet ve marifet için yaratılan insan, bu vadide mertebe kat edebilmek için aczini ve fakrını hissedecek, sürekli olarak Rabbine sığınacak ve Ondan medet dileyecektir. Duadan geri durmayacak, huzuru yakalamaya çalışacaktır. Bunlar ise başta nefis ve şeytan olmak üzere, dünya hayatında insanı, medet dilemeye ve sığınmaya zütüren her türlü musibet, hastalık, çaresizlik ve sıkıntılarla mümkün.

Çaresizlik içinde kalıp Rabbine sığınan ruhlar, bu dünya imtihanını kazanma noktasında müsbet bir puan almış oluyorlar. Ama, refah, sıhhat ve saadet gibi tecellilerde insanoğlu, aczini anlamak yerine, bunlara meftun olup, kul olduğunu unutup, gaflete dalabiliyor.
Konunun çok önemli bir yanı da şu: Marifetullah, yani Allah’ı tanıma denilince, bütün isim ve sıfatları dikkate almak gerekiyor; sadece cemalî isimleri değil.

Allah, Rahman olduğu gibi Kahhar’dır da. izzeti tattıran da Odur zilleti çektiren de. Bu dünyada sadece cemalî isimler tecelli etse ve insan sadece bunlara muhatap olsa idi marifeti noksan kalırdı. Bu imtihan meydanında, insanoğlu Allah’ı hem celal, hem de cemal sıfatlarıyla tanımak durumunda. Ahirette ise, yollar ayrılacak. insanların bir kısmı ibadet, ihlas, salih amel ve güzel ahlâklarına mükâfat olarak, cennete girecek ve lütuf, kerem, ihsan gibi nice cemal tecellilerine, azamî ölçüde ve ebediyen muhatap olacaklar. Küfür ve şirk yolunu tutarak dalalet ve sefahate düşenler ise celal, izzet ve kahır tecellileriyle karşılaşacaklar. Böylece, ahiret yurdunda, Allah’ın hem cemalî hem de celalî isimleri en ileri mânâda tecelli etmiş olacak.

Kardeş bir sürü yazı yazdım 2000 kelimeye yaklaşıyor daha ben senin istediklerini açılayamadıysam ben bu işi beceremiyorum demektir. ilacın ve cevapların başka bir yerde demektir. Elimden geleni yaptım umuyorum islamı bir nebze olsun doğru tanıtabilmişizdir ve istediğin cevapları bir gün bulursun. Sağlıcakla kalman dileğiyle...