tanımadığınız kızlarla iletişim kurmak

dur bir yeri atladım...

siteye girmeden önce hepimiz sıra halinde kayra'yı takip ediyorduk. ben sigara yakmıştım, en arkada yürüyordum. siz gidin geliyorum şimdi dedim. evdekileri arayıp, bu gece yakın zamanda askere gidecek olan arkadaşımda kalacağımı söyledim. miray, giriş kapısını benim için tutuyordu. diğer ikisi de asansörü bekliyordu. ardından hep beraber asansöre bindik. kızlar hemen içerideki aynaya bakarak, bi kaç ufak el hareketiyle saç ve makyajlarını düzelttiler. bende o an bilinçsizce kayra ile kendimi kıyasladım. ondan uzundum, ondan yakışıklıydım ve şüphesiz daha zekiydim. keyfim yerine gelmişti. ara ara sönen asansör ışığıyla dalga geçerek sonunda geldik parti evine...

koridorun girişinde, üzerinde bu gece vereceğimiz rahatsızlık sebebiyle, siz anlayışlı komşularımdan çok özür diliyorum * şeklinde yazılmış malca bir kağıt asılıydı. insanı çok rahatsız etmese de, müzik sesi oldukça net duyuluyordu. kayra elindeki poşetleri özge'ye vererek ceplerinde anahtar aradı ama bulamadı. zile basmamıza rağmen kimseye duyuramıyorduk. en sonunda, hem zile basıp, hem kapıyı yumruklamaya başladılar. sonunda çok neşeli bir tip açtı kapıyı. bizim doğumgünü huurçocuğu hakan.

kafasında kuka, üzerinde garip süsler püsler, elindeki bira şişesiyle beraber hafif matiz kafası vardı. o bize, nerde kaldınız lan diye söylenirken, biz içeri geçmiştik bile. kim olduğumu sormadan, hoş geldin bro diyerek elini uzattı, onunla da selamlaştık. bu arada içeride çalan müzik ahanda buydu;

http://inci.ca/ur74hgbldf

içeride çok fazla insan yoktu. önce dar bir koridor geçip, ilerde, sağ tarafta, herkesin toplaştığı geniş bir odaya geçtim. daha doğrusu özge beni oraya zütürüp, biz üzerimizi değişelim, sende burada insanlarla tanış diyerek bırakmıştı. duvarlar spreylerle boyanmıştı. heralde zengin binlerinin partiye gittikleri evin ağzına sıçması, kendi aralarında komik buldukları salak bir adettir diye düşündüm. duvarlaraa spreyle kocaman bir şekilde, züt hakan, cannabis,smokeville, pablo escobar falan tarzı şeyler yazıyordu.

kayra ve hakan mutfakta içecekleri hazırlıyor, miray ve özge içeride bir yerlerde üzerlerini değiştiriyorlardı. bu insanlar hiç birini tanımıyordum. odada ilk dikkatimi çeken şey, dj ve turntable'ı olmuştu. herifler dj getirtmiş dıbına koyim. adamında yaptığı tek şey, kendi getirdiği sisteme youtubedan şarkı atmak ha... başkada numarası yok. eleman scratch bile atamıyordu. toplu bir selam gençlik çekerek, boş bulduğum tekli koltuğa oturup, insanları izlemeye başladım.

kollarımın arasındaydı, bana bakıyordu. seni seviyorum dedi. o kadar yakındık ki birbirimize, nefesinin sıcaklığı suratıma patlıyordu. önce kapı tıklandı. özge baya panikledi. biz toparlanmaya çalışırken kapı ikinciye tıklandı. üçüncü ve son tıkın ardından sert bir şekilde açıldı. kapının ağzından bize bakan kişi miraydı. bizi görünce elleriyle ağzını kapattı. resmen dona kalmıştı. siz ne yaptınız diyerek, bir kaç adım içeri girip, kapıyı kapattı. ben sakin tavırlarla üzerimi giyiniyordum. miray'ın gözlerine elimden geldiğince bakmamaya çalışıyordum. özge tahmin ettiğimden daha ilginç davranıyordu. sürekli miray'a bağırmaması için yalvarır ses tonuyla konuşuyordu. özge'ye dönerek tamam giyin artık dedim. o esnada miray tam karşıma dikilmişti. kocaman gözlerini bana doğru belertmiş ve kızgın bir şekilde, hiç kırpmadan öylece bakıyordu. derin bir nefes alıp, saydırmaya başladı. sen ne iğrenç, ne halsiyetsiz, ne şerefsiz bir insansın ya... sen, sen nasıl bir huur çocuğusun ya... o bu şekilde saydırmaya devam ederken, sıkı bir şekilde kolundan tutup kavradım. sakin olmasını, büyütülecek bir şey olmadığını söyledim. aslında haksızdım ve bunun kendimde farkındaydım. insanı rahatsız edecek derece rahat ve sakin davranıyordum.

kayra duyarsa ne olur biliyor musun dedi. bunu söylediği andan itibaren özge ağlamaya başladı. aslında miray'da haklıydı. kayra bana bir şey yapacak olsaydı, o da haksız sayılmazdı. o kız adamın kuzeniydi ve arkadaşının doğum günü partisinde onun kuzenini gibmiştim. miray'ı sarsarak ne olacaksa olsun dedim. ardından özge'ye dönerek, sakin ol aşkım, seni seviyorum güven bana hiç bir şey olmayacak dedim. aslında içten içe yalan söylediğimi biliyordum. hoş, özge aşık olunmayacak kız değildi ama onun bana karşı olan gerçek hislerini tabi ki bilemezdim. belkide pişmandı. belkide onun için ağlıyordu. belkide korkuyordu. bunun gerçek sebebini bilemezdim. aslına bakarsınız umurumda bile değildi.

miray, odaya nasıl girdiyse, aynı şekilde, paldır küldür odadan dışarı çıktı. ben özge'yi sakinleştirmeye çalışıyordum. mutluluğumuza kimse engel olamayacak tarzı, teselliler veriyordum. destur pekekent! ne mutluluğu? ne engeli dıbına koyim daha dur... ikimizde giyindik, içeri geçecektik ki... ani bir bağırış çağırışın ardından sertçe bir tekmeyle açıldı kapı. içeri giren kayra biniydi. artık miray neyi nasıl anlattıysa, kendini kaybetmiş bir şekilde, birazda alkolün etsiyle üzerime saldırdı. ilk yumruğunun ardından sırt üstü bir şekilde yatağa düştüm. bilinçsizce ve kontrolsüz bir şekilde salaş yumruklarla bana vurmaya başladı.