tamamen gerçek korku hikayesi

2 günümüz aşırı sorunsuz sıkıntısız geçmişti . evine hiç gitmedi 2 gün bende kaldı . ona bağlanmıştım , onsuz bir hayat düşünemiyordum artık . sonunda halilide alıp dedenin evine gitme vakti gelmişti . üç kişi çıktık yola ve yine akşam saatlerinde vardık dedenin evine . çağla bana anlatmadıklarını dedeye anlatmaya başladı . babaannesinin bi büyücü olduğunu , çağlaya büyü yaptığını . başına o illeti musallat ettiğinden filan bahsetti . sonra o illet çağlaya aşık olup bir büyü daha yapmış . bu sefer işler babaannesininde kontrolünden çıkmış . günleri kabus gibi geçiyormuş kızın . dede yine bir çeşit dini mataryaller çıkarıp ritüel düzenlemeye başladı . yüksek sesle dualar okuyordu . değişik motiflerle bezenmiş bir çember çizdi çağla ve ben'i ortasına soktu . halil'e odadan çıkması gerektiğini söyledi . odada dede çağla ve ben vardık . dede kaynayan bir kazan getirdi bu sefer . en az 20 kiloluk içinde cayır cayır kaynayan su vardı . çıplak eliyle tutuyordu . çok şaşırmıştım . koydu önümüze . muskamı istedi . verdim . çağlada verdi . sonra bizim çemberin hemen karşısına bir çember daha çizdi . kazanı tam ortaya koydu . bir kitaptan değişik dualar okumaya devam etti . arapça olmadığına eminim . birden odanın ışığı titremeye başladı . içeride hiç bir hava akımı olmamasına rağmen rüzgar etsiğini hissediyordum . evet filmlerde gördüğümüz o sahnelerden birini gerçek anlamda yaşıyorduk . bir ara rüzgar şiddetini öyle arttırdı ki saçlarımız uçuşmaya başladı . dede duayı okurken sesinin şiddetini git gide arttırıyordu . son hali inanılmaz yüksek sesli idi . sonra odanın ampulü tamamen patladı . korkmayın dedi dede . karanlıkta direk karşıya baktım . o varlık tam karşımızdaki cemberde yer alıyordu . oraya hapsolmuş gibiydi . hareket edemiyor gibi . fakat yüzünü göremiyordum bu sefer . sadece silüeti ordaydı . çağla ağlamaya başladı . ben artık korkmadığım için ona sarılarak cesaret verdim . ben ona sarıldıkça varlık tıslamaya ve çıldırmaya başladı . dede muskalarımızı eline aldı ikisini de ateşe vererek kaynayan kazana attı . varlık gözümüzün önünde bir anda cayır cayır yanmaya başladı . yanarken aşırı korkunç sesler çıkarıyordu . ve size ciddi söylüyorum ateş i gerçekten karanlık odayı gündüz gibi yapmıştı . sonunda gitmişti . dede onu canlı canlı yakmıştı . allah'ın emirlerine uymayıp büyü yaptığı için yakılmanın ona müstahak olduğunu söyledi . artık özgürsünüz dedi . artık kurtulmuştuk . mutluluktan ucuyordum . dedeye teşekkür ettim . benim için kurban kes dedi . aynı günün akşamı fotoğraf makinası almak için biriktirdiğim parayla gidip bi koyun aldım ve kasaba kestirttim . etini sağa sola dağıttırdım . ailemle konuşup çağlayı bizim eve aldım . artık beraber yaşıyorduk . babannesi de 1 ay sonra filan öldü zaten . yaşadığım en korkunç şeylerdi . hala üzerimden atmış değilim . yani size demem odur ki , bilim bazı şeyleri açıklayamaz . ne kadar mantıklı ve zeki olursanız olun , beyninizin erişemediği noktalar vardır .

tam o an gözüm karanlık koridora doğru kaydı . salondan görünen ütü odası artık boştu . ve evin içinde kimse yokmuş gibi görünüyordu . ben hayatımda siyahın en kapalı tonunu bir tek o evde görmüştüm . sanki ışıksız ortamda boş ve ıssız kalmış bir ev hol'üne , daha karanlık , daha ışıksız ve daha korkunç olan bir karanlık daha çökmüştü . birden oksijenin bana yeterli gelmediğini hissettim . çağla'nın gözbebekleri büyümüştü . ona söylediğim şeyden sonra korkmuş ve çaresiz bir şekilde yüzüme bakıyordu donuk donuk . ifadesi karşısında hayalet görmüş gibiydi . tüylerim diken diken oldu . ayak parmağımdan başıma doğru bir ürperti geldi . birşeylerin anormal olduğunu anlamıştım . bu evde , çağlada , normal olmayan birşeyler vardı . hiç bir bilim kurdıbının , hiç bir felsefik tespitin açıklayamayacağı , bu güne kadar yaşamadığım , insanüstü bir gerginlik sardı etrafımı . bi an kendimi o evden çıkmak istiyormuş gibi hissettim . çağlayı üzerimden atıp kapıya doğru yürüdüm hiç bir şey söylemeden . karanlık koridora yaklaştıkça , o koridorda daha karanlık bir gölgeler bütünün etrafa rastgele hareket ettiğini gördüğüme şerefim ve onurum üzerine söz verebilirim. korkuyordum , delicesine korkuyordum . ortada hiç bir şey yokken henüz . çağla koltuğun üzerinde ifadesiz bir biçimde boş boş bakmaya devam ediyordu . hol'e ulaştım . dış kapının koluna elimi attım ve sağ tarafta , bir karartı dikkatimi çekti . bakmak istemiyordum , büyük ihtimalle bir ev eşyasıdır diye düşündüm . 3-5 saniyelik bir kararsızlığın ardından cep telefonumun flaşını yakarak karartıyı hissettiğim banyoya doğrulttum . ve aniden hayatımda hiç atmadığım derecede yüksek ve korku dolu bir çığlık attım . karşımda yere çömelmiş vaziyette bir çift simsiyah göz , 90 yaşlarında bir dedenin buruşmuş suratı ve suratın rastgele yerlerinden çıkmış hayvan tüyü gibi kıllarla bezenmiş korku dolu bir varlık duruyordu . kilitlenmiştim . olduğum yerde çığlık atabiliyordum . ani bir refleksle dönüp çağlaya baktım . şeytani bir yüz ifadesi takınmıştı . gülüyordu . başlarda yerini almış bir tebessüm saniyeler geçtikçe yerini kahkahalara bırakıyordu . soğuk terler boşaltıyordum. biraz sonra koridorda gördüğüm varlık arkasında sakladığı bir şeyi gösterdi bana . gözbebeklerim büyüdü , dizlerimin bağı çözüldü . kendimi sara nöbeti geçiriyormuş gibi hissettim . varlığın tuttuğu şey benim kanlı kellemdi . hışımla terkettim evi . bahçeye çıktığımda bir panik nöbeti daha geçirmiştim çünkü ardiyenin kapısı sonuna kadar açıktı . çağlanın babannesi ölü bir hayvanın ( köpek yada kediye benziyordu ) bedenini kesiyor , kanını kağıtlara sürüyor ve sonradan araştırıp öğrendiğim kadarıyla ibranice dualar okuyordu.