tam 3 sene oldu bee

başın sağolsun, allah sabır versin panpa

evet beyler tarih 2 kasım'ı gösteriyordu. meryem otobüsten indikten sonra beni aradı. ben geldim ne yapayım dedi. seni burada mı bekliyeyim diye sordu. ben de öyle şey mi olur. git, ben 2 saate kadar gelirim dedim.

aslına bakarsanız içim içime sığmıyordu. 3 aydır görmüyordum kendisini. tam 4 senelik bir beraberliğimiz vardı kendisiyle.

şimdi o bana bir jest yapmıştı kocaeliye gelerek. bende dersten çıktıktan sonra, hiç huyum olmayan bir şey yaptım ve bir buket çiçek yaptırdım. ayrıca eve giderken eli boş gitmeyeyim diye pasta, cips kola neyim aldım.

eve gelmiştim fakat evde kendisini bulamadım. çocuklların da haberi vardı onun geleceğinden. dedim meryem nerde lan! gelmesi lazımdı. saklanıyormu yoksa odalarda filan diye odaları dolaştım. çocuklarda, yok be oğlum gelmedi daha dediler.lan nasıl gelmez kız 2 saat önce otobüsten indi. bakın taşak geçiyosanız bırakın böle çocuk şakalarını diyerek onlara çıkıştım.

yemin şart ettiler gelmedi diye. öyle diyince ben de inandım. peki ama nerdeydi bu kız. telefonu arıyorum açmıyordu.

devam et panpa tüylerim diken diken oldu şimdiden

alkollü araba kullanıp kızın ölümüne sebep verdiysen ananı gibiymm

daha sonradan aklıma annesini aramak geldi. fakat pot kırmamam gerekiyordu. sonuç olarak fatmalara diye izin almıştı. içimden acana yoksa bu kız harbiden fatmalara mı gıttı dıye düşündüm. hemen onu aradım. işallah öyle bişi yapmıştırda en azından yerini yurdunu bileyim. keşke öyle olsunda onun bi azına sıçayım dıye düşünüyordum.

fatmayı aradım. fatma meryem sıze mı geldı dıye sordum. hayır dedı sana gelcektı ya yoksa daha gelmedı mı ? arıyorum açımıyor zaten telefonu dedı. yok dedım bana da gelmedı. nerde bu kız dıyerek daha fazla telaş yapmaya başladım. neyse dedım ben annesini arıyayım dıyerek telefonu kapattım.

annesini aradım. zehra teyze nasılsınız? meryem telefonu açmıyor. söylermisiniz telfonlarımı açsın lütfen diyerek pot kırmamaya çalıştım. annesi de yok oğlum o evde fatmalara kalmaya gitti dedi. aaa dedim fatmalara mı gitti bana da hiç söylemedi dedim. annesi de ben zaten onun sana geleceğinden şüpheleniyordum, gerçekten fatmalara gitmiş demek ki dedi. onu öyle söyleyince bende iyice meraklanmaya başladım. neyse zehra teyze belki bana süpriz yapar gelir yanıma diyerek telefonu kapatmaya yeltendim. o da bana bak şimdi beni de telaşlandırdın dedi. bende arayayım bu kızı dedi. neyse dedim ben ulaşınca sana dönerim dedim.

reserved

evde elim ayağım birbirine dolaştı. nerde bu kız diyerek sağa sola yürümeye başladım. gidecek başka arkadaşı da yok bu şehirde diye sesli sesli düşünüyordum. arkadaşlarda sakin ol mk, koca kız ne olcak, belki eski arkadaşlarından birine gitmiştir diyerek beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı.

evet belki öyledir diye ben de sakinleşmeye çalışıyordum ama zaman geçiyordu ve hala bir ses yoktu.

üzerinden tam 4 saat geçti hala ses seda yok. kafayı yemek üzereyim.

derken telefonum çaldı. arayan zehra teyzeydi. hemen telefonu açtım ve kadın ağlayarak bana oğlum meryem'i hastahaneye kaldırmışlar dedi. kocaelide x hastanesinde şuan dedı. çabuk onun yanına git biz de yoldayız şimdi dedı. onu dedı ve ben şoktayım hala bir anlam veremıyordum. sanki biri bana şaka yapıyordu, sanki herkes benle o gün taşak geçiyordu.

ben olayın şokundan dolayı düşündüğüm şeye bakın mkzehra teyze hani meryem istanbula, fatmanın yanına gitcekti kocaelideki hastanede ne işi var anasını gibeyim sorulcak soru mu bu şimdi. git kız orda ölüyo anasını gibtiğim oğlu saçma sorularını daha sonraya sakla. sanki cevabını bilmiyorsun. kız kocaelide, senin için geldi. hala neyin peşindesin.

hastaneye kaldırmışlar dediler ama neden kaldırdıklarını soramadım bile. durumu neydi, ne oldu mk! durduk yere kızı hastaneye kaldırcak ne olmuş olabilir ki...

reserved

o kadar çok troll var ki bu konularda birisine inanmak zor oluyor.

eğer yalan yazıyorsan, bu konuların şakası olmaz, zütüne girer.

ama eğer gerçekse,

gerçekten çok üzüldüm, tarifsiz bir acı olmalı. 3 yıl değil 30 yıl yüreğinde taşırsın.

birde öylece yarım yamalak kalıyor ya her şey, öylece bitiveriyor, bir anda, ansızın,

oysa ne hayaller, ne ümitler ve gelecek mutlu günler vardı. hiç birinin yaşanamayacağını bilmek ve öyle yaşamak acıtır elbette.

telefonu kapadım ve hemen kendimi dışarı attım. çocuklarda ne oluyor lan ne olmuş demediler bile hastane lafını duyunca soru bile sormadılar.

ben ve 2 arkadaşım koşarak taksi durağına doğru gittik. hemen kaldığı hastaneye yola çıktık. soğuk kanlı davranmaya çalışıyordum. aklımdan hep bişi yoktur ya. ne olabilir ki, belki bayılmıştır, belki düşüp kolunu bacağını kırmıştır diyerek aklıma büyük bir olay getirmemeye çalışıyordum.

sonunda hastaneye geldik ve acil bölüme girdik. orada hemen danışmaya hastanın adını filan verdim. dedim nişanlımı buraya getirmişler nerde o, neyi var gibi hızlı sorular sordum. oradaki kadıno bayanı şuan ameliyathaneye aldılar dedi. o an dünya başıma yıkılmıştı. dedim neden ameliyat, ne oldu be kadın! trafik kazası dedi.

vayy ananı gibeyim trafik kazası ve ameliyat. bir cümle içerisinde kullanılınca çok can yakan kelimeler. orada yere yığıldım bende. çocuklar beni sakinleştirmeye çalışıyordu...

şuan bu yazıyı yazarken, o günler gözümün önüne geliyor.

şimdi size caps filan atarım ama ifşa olmaktan korkuyorum.

@34 sen anlat yeter panpa o kadarına gerek yok

ben orda kendimi kaybetmişken arkadaşlar olayın aslını öğrenmişler. meryem eve gelirken taksiye binmiş ve taksi yolcu minübüsyle çarpışmış. ardından hemen hastaneye kaldırmışlar.

ameliyat uzadıkça uzuyor ve hala kimse çıkmıyordu. o esnada ailesi hastaneye gelmişti. annesi ve babası ağlamaktan gözleri balon gibi şişik bir şekilde yanıma geldiler. beni görünce annesi ne oldu kızıma, nesi var diyerek bağırmaya başladı. zaten ben de bitik bir halde olduğum için cevap veremiyordum. arkadaşlar anlatabildikleri kadarıyla olayı anlatmaya başladılar. annesi bunları duyduktan sonra daha fazla dayanamdı ve bayıldı. babası ise hiç konuşmuyordu sadece yavaş yavaş ağlıyordu.

ameliyata gireli artık 5 saati geçmişti. sonunda içeriden bir kadın çıktı...

o kadını gören herkes biranda oraya yöneldi. kadının yüz ifadesinden hiç bi gibim anlaşılmıyordu. direk koridorun sonunda ki odaya girdi. girerken de babasını odaya çağırdı.

hayatda bazen öyle zmanlar vardır ki. insan yaşadığını biliyor fakat acaba bu bir rüya mı? biri dürtse uyanabilir miyim gibi bir düşünceye kapılır ya, işte bende tam anlamıyla öyle bir durum vardı. herşeyin sanki bir rüya olduğunu az sonra uyunıcağımı düşünüyordum.

babası odaya girdiğinde annesi baygındı olduğundan, başka bir oda da serum yiyordu. ben ise kenarda ne olduğuna anlam vermeye çalışıyordum. daha önce hiç böyle bir durumla karşılaşmadığımdan dolayı, bu tarz durumlarda nasıl davranılacağını da bilmiyordum. içim içimi yiyordu. acaba meryem nasıl olmuştu. sakat mı kaldı? kör mü oldu? bacağımı koptu? hep bu tarz şeyler düşünüyordum. aklıma daha kötü bir durumun oluşacağı hiç gelmiyordu.

daha önce hayatımda hiç genç bir insan ölmemişti. yani ölüm yaşlı insanlara göre bişiydi. onun için ölüm aklımın ucunda dahi yoktu. hele ki bu ölümü yakıştıracağım en son insandı meryem.

babası odaya gireli 2-3 dk olmuştu.

sonunda o ruhsuz karı odadan çıkmıştı. fakat arif amca hala odadaydı. kadın çıktıktan sonra. meryem'in durumunu ben sordum. beni hiç giblemeden yanımdan geçti gitti. o kadar güçsüz kalmıştım ki, karıya lan cevap versene diyemedım bıle. belki de cevap vermesini istemiyordum. korkuyordum ters bir cevap vereceğinden.

o an direk arif amcanın girdiği odaya girdim.

odaya girdim ve gördüğüm manzara aynen şuydu.

koskoca adam yatmış yere, fayanslara yumruk atıyordu ve bir yandan da bağırıyordu. daha çok gençti!!!

evet daha çok gençti, sözünü duydum ve gerisini hatırlamıyorum.

anlat panpa

devam panpa

ulan devam devam adamin aski olmus burda cigeri gibiliyi sen hala hizli yaz diyon gotune sokayim senin

@41 amk kör cahili hızlı yaz diyen mi var bak bakim. adam kimse okumuyo sanmasın diye arada yazıyorum züt oğlu