PART14
Artık geceleri rahat uyuyamıyor gündüzleri kafam yerinde hareket edemiyordum heran gömüyü düşünüyor imamın ve definecinin anlattıklarını aklıma getirip tedirgin oluyordum. işin ucunda para olmasa hayatta kalkışmayacağım şeylerdi ama artık dönüşü yoktu kapağı kaldırdık mahzen benzeri o yeri bulmuştuk. Hatta defineci içerinin tuzaklarını bile bozup etkisiz hale getirmişti. imamın "sapasağlam gireriz inşallah" sözüyle kendimi avutarak 2-3 günümü geçirdim.
Günlerden perşembeydi yine ekibi toplamış mesuta haber vermiştik. Koyulduk yola herkes tam teşekküllüydü sanki. imam gidene kadar okudu köye geldik ormandan geçtik imam hala okuyordu hiç sohbet etmemişti bizimle mesut artık köy girişine gelmiyordu yeri ve oraya görünmeden nasıl gideceğimizi öğrenmiştik.

Bugün biraz erkenciydik normalde 12 den önce adım atmazdım buralara ama artık dayanamamıştım saat 11 gibi oradaydık. Ama köy yeri olduğu için 8- 9 dan sonra kimsecikler olmuyordu ortalıkta.

Mekana geldik eşyalarımızı bir kenara bırakıp çadırı kaldırmaya koyulduk. Çadırıda sanki birdaha açmayacakmış gibi sıkı kapatmıştık. Kaldırması zor oldu ama artık sistemliydi çadırı tam kapatmayıp yarısında üstüne katladık. Defineci başladı anlatmaya.
"evet beyler şimdi hepimiz aşağı inemeyiz mağlum birilerinin bizi yukarıda bekleyip çekmesi lazım hem ortalığıda kolaçan etmeli. Kararlaştırdık ve Mustafayla Mesut bizi yukarıda bekleyeceklerdi biz dördümüz imam eşliğinde aşağı inecektik. Beline ipi bağlayan defineci ikinci bir halatıda aynı düğümden atarak imama bağladı ve ikisini yavaş yavaş aşağı sarkıtmaya başladık imam girerken nas Felakla başlayıp anladığım kadarıyla birkaç dua okudu ve aşağı inip bizi çağırdılar. Aslan la bende yavaş yavaş indikten sonra imam önde onun arkasında defineci en arkadada ikimiz çok yavaş yürüyorduk. imam hariç hepimizde birer el feneri vardı imamın elinde bir kitap (sarı ve belliki baya kullanılmış) sürekli hiç durmadan birşeyler okuyordu içimden besmele çekerek dua ederek gidiyordum.

Mahzen çok soğuktu fakat iki kişinin yan yana yürüyeceği bir büyüklükte kazılmıştı duvarları taştan kemerli bir yapısı vardır birçeşit alt geçit gibiydi. Yürümeye devam ederken definecinin bahsettiği yılanları gördük üzerimize geldiler imam hemen yere çöküp elindeki ufak bir kağıdı toprağa sürdü ve yılanların önüne attı ufaktan tırsıyordum fakat imam işini biliyordu galiba. Yılanlar durmuş ve yavaş yavaş çekilerek kaybolmuşlardı. imam "daha bu kağıt bu mahzenden çıkarılana kadar yılanlar musallat olmaz inşallah dedi"
Yavaş bir şekilde yürümeye devam ettik haritanın bize gösterdiği yolu gidiyorduk galiba bire bir çizilmişti sanki hatta bazı yerlerdeki taş oyuklar bile belirtilmiş ufak noktalarla. Ama burada ne aradığımızı tam anlayamamıştım. Haritada yakında bitecekti sonuna kadar yürüyelim dedik.

imam okumaya bizde arkadan titreye titreye yürümeye devam ettik. Defineci her karartıya ışık tutuyor herseferinde sanki hazineyi bulmuş gibi gözleri büyüyordu. Sonunda tünelin ucuna gelmiştik ama hepimizi şok eden bir manzarayla karşılaştık. Daha önce böyle birşey görmemiştim. Ve orda hayranlığıma engel olamayarak sesli bir ıslık çalıverdim.

PART12
Definecinin talimatları doğrultusunda kazı yaptık kuyuyu ya da herneyse orayı açmak için kapağın etrafını genişlettik fakat kapağın altına taştan döşeme bir duvar çekmişler. işimiz kolay olmayacak demişti cidden öyle duruyordu. Defineci aldı kazmayı eline taş duvarı kırmaya çalıştı fakat namussuzlar çok sağlam döşemişler çok ufak bir açıklık yapabildi ancak. Sonra çıktı yukarı sırt çantasından bir el feneri birde ayna alıp geri indi çukura açtığı açıklığı biraz daha genişletip Aslandan açıklığın içine feneri tutmasını istedi ve aynayla oraya ve aşağısına bakmaya başladı.
Ben imam mustafa ve mesut hayran hayran adamı izliyorduk adam baktı baktı ensonunda "tamam bu klagib ermeni kilidi siz bu açıklığı açabildiğiniz kadar açın içine kazma girecek kadar açılsa yeter bende yukarıdan ip getireyim biride herketeye yatsın biraz sağlama alalım işi dedi. Mesut buraları en iyi bilenimiz olduğu için herketeye o geçti. Mustafayla bende defineciye yardım etmek için çukura indik imam yukarıda kalmıştı galiba bu gece ona bi iş düşmeyecekti ama o bile hayran hayran izliyordu adamı.

Aslan açıklığı açmayı genişletmeyi başarmıştı biraz. Adam yeterli deyince bıraktı kazmayı oturdu yanına. Adam halatı bağlayıp belinden kemer tokasının yanından bağladı ve ucunu bize verdi ve" şimdi içeri girecem kapağın altında birkaç tane kaya tuzağı var onları bozduktan sonra bana bi kazma uzatın kapağın altındaki kilidi kıracam sonra beni tekrar yukarı çekin aman ipi bırakayım falan demeyin aşağısı ölüm çukurudur buranın"
Dediklerini yaptık ipi sıkıca tutup adam içerdeki tuzakları bozunca kazmayı verdik kapağa vura vura kilidi kırmayı başarmıştı fakat çok ses çıkarmıştık birinin dikkatini çekmek an meselesiydi. Adamı yukarı çektikten sonra iki kazmanın burnuyla kapağa asıldık fakat gücümüz yetmeyince Aslan girdi devreye Aslanla defineci baya sağlam asıldıktan sonra nihayet kapak açılmıştı. Ve kaldırması çok zordu kapağı demirden dökülmüştü ama 4 kişi zar zor attık kapağı.
ilk görüntü pek etkileyici değildi karanlık loş bir koridor gibi aşağı uzanıyordu kuyu adam hiç fire vermeden devam ediyordu işine bizden çok emek harcıyordu resmen ama deneyimi vardı çok belli. Tekrar ipi bağladı beline ve beni aşağı sarkıtın sırt çantamı ve haritayı bana verin dedi.
Dediklerini yaptık anladığım kadarıyla daha tuzaklar bitmemişti onlarıda bozması gerekiyordu. Haritayıds alıp aşağı indi. Onun konutlarına göre sarkıtıyoruz yukarı çekiyoruz birşeyler yapmaya çalışıyoruz fakat bu arada zaman da bayağı ilerlemişti kararımızca sabah ezanıyla işi bırakıp dönmeliydik. Adam halledeciğne inandığı için için inmişti aşağı ve işler yolunda gidiyor gibiydi taki o ana kadar.

PART18
Artık herkes tedirgindi herkesin yüzünden anlaşılıyordu defineci bile bi kenara geçip hayretle imamı izliyordu. Ve sonunda imam konuşmasını bitirdi gözlerini kapatıp birkaç şey fısıldadıktan sonra gözlerini açtı derin bir oh çekip "arkadaşlar cin ile konuştum yaklaşık 80-90 yıldır buraya hapsedilmiş sahibi varmış dediğine göre onla anlaşma yapmış fakat sahibi büyücü olacakki cini kandırmış ve buraya tutsak etmiş birinci Dünya savaşından sonra göç eden ermenilermiş galiba bu tünel bu yolların nereye gittiğini bilmiyormuş. Bildiği tek şey değerli bir şey için buraya mahkum edilip koruyuculuk yapmasıymış. Eğer bu büyüyü bulup bozmasaydık girişteki o yılanları daha da fazlası bize zarar vermek için ileride karşımıza çıkabilirlermiş. Şimdi yapmamız gereken son bir şey kaldı bir tutam saç ile büyü kağıdını yakmak" saç işini halettikten sonra imam saçı alıp büyü kağıdına sardı ve iki cümle okuduktan sonra bir anda eli yanmış olacakki kağıdı yere fırlattı kağıt kızardıkça kızardı ve en sonunda mavi bir alev çıkıp yok oldu. işte o zaman yanındakilerde bende imam bile şaşkındı ve hayatımda en çok o zaman korkmuştum diyebilirdim. Kağıt yandıktan sonra dehlize girip devam edecektik derken sanki bozuk bir hoparlörden gelen titrek bir ses bağırarak uzaklaştı ne:
"Ne olduğunu bilmiyorsunuz insanoğlu,
Müslüman, sen bilge birisin çabuk uzaklaşın burdan sonunuz olabilir"...
Yutkunmuştum. Ses sanki kaçan birinin bağırtısydı sanki bir insan değilde bilmediğim hiç görmediğim bir yaratığın sesiydi. Mustafa Aslan ve Mesut bir adam geride çantalarını tutamaçlarına sıkıca sarılmış ve yüzlerinde o korkunç ifade herşeyi özetlemeye yeterdi. Defineci korkudan olacakki feneriyle bir önüne bir arkasına ışık tutuyor bir yandan da duyulacak yükseklikte nas ve Felak okuyordu. imam sakindi birtek, birşeyler anlamaya çalışıyor gibiydi ben ise korkudan ellerimin titremesiyle olaya hakim olmaya çalışıyor ama kimse olmasa ağlayacak durumda olduğumu galşba yüzümden belli ediyordum. Çıkardım mataramı bi yudum su aldım boğazımdan geçmedi. Gittim imama:
"Ne yaptık şimdi neydi bu susmaya devam etmeyeceksin umarım millete bak korkudan dizleri çöktü anlat artıkta bizde öğrenelim ne olduğunu" diye çıkmıştım. imam sakin bir sesle"evladım bu daha yeni kurtulan cindi galiba ya bizi korkutmak için bize seslendi ya da gerçekten haklıdır bunu devam edersek göreceğiz ben bir şey yapmıyorum sadece yapmam gerekeni yapıp susuyorum. Şimdide siz ne dersiniz ona varım dedi".

PART16
Son gün baya ilerlemiştik acemi şansımıydı yoksa başka birşeymiydi bilmem ama bayağı yol katetmiştik. Artık günün büyük kısmında kafamı hazineye yoruyordum.
En son gittiğimiz günden sonra 2-3 gün uğramamıştık mekana kararımız böyleydi. Benim işim yoktu bugün biraz araştıracaktım mevzuyu. O arada defineciden telefon geldi.
"Kardeş o günkü fotoğrafların hepsini çevirttim galiba sağlam bir yer bulduk ama burayı bizden önce keşfedenler muhakkak olmuştur. Tünellerin üstündeki o yazılara gelirsek en sağdaki tünelin üstünden kale yazıyormuş (ամրոց) galiba kayseri kalesine uzanan bir dehliz onun solundaki tünelin üzerinde Talas (Թալասի)yazıyormuş büyük ihtimal burası Talas Ermenilerinin sığınaklarıdır
Onun solundaki 2 tünelin üzerindede 'yüce din adamı mesrop maşrots yazıyormuş (բարձրագույն հոգեւորականը Մեսրոպ Մաշտոցի) galiba buda eski talasın merkezindeki kiliseye giden yol ama emin değilim. Son tünelde ise Ali dağına giden bir yol var galiba" dedi
Beni yine heyecan sarmıştı fakat o an mantıklı düşünmek için herşeyi bi kenara bırakıp napmalayız dedim kendi kendime. Bu tüneller neyin nesiydi daha önce kayseri kalesinde gezerken duyduğum bir efsaneye benziyordu "kalenin içindeki kale camiinden açılan tüneller ile Kayserinin heryerine gisilebiliyormuş" efsaneye göre. Bu akşam ne olursa olsun oraya gitmeliydik. Hemen Aslanla mustafayı aradım bu gece musaitlerdi imamlada konuştum oda hazırdı mesut ve defineci zaten cepteydi...
Gece imamı alıp köye geçtim ve Aslanların gelmesini bekledik onlarda gelince mekana geçtik çarşafı açıp aşağı indik fakat bu sefer daha fazla adam lazımdı o yüzden alanlardan birkaç eşya istemiştim.
+Naptınız getirdiniz mi istediklerimi
-getirdik getirdik de kameralar pahalıya patladı onu bi ara halledelim.
+O tamam siz halat merdivenini naptınız o lazım şuan.
Çantasını açıp büyük siyah bir poşet çıkardı içinde sarılmış halatı açtı ve Mustafayla halatı toprağa çaktılar sağlam olmuşa benziyordu. Artık hepimiz aşağı inip çıkabilecektik. Önce defineci ardına imam ve biz indik mesutun heyecanını hissedebiliyordum. Açtık fenerleri yine imamın eşliğinde yürümeye başladık mustafa ve mesut hayran hayran yürüyorlardı biz ise daha önce geldiğimizden rahattık.
Dehlizin sonuna gelince Mesutun artık gözleri fırlayacaktı ama haklıydılar şaşırmakta çünkü harika ve etkileyici bir yapısı vardı. Taştan bir su yolu ve tünel girişlerinin kemerleri bile çok güzel yapılmıştı.
Burada bir karar verecektik. Defineci "bence kiliseye giden iki yola ayrı ayrı girelim. Bölünürsek daha çok şey keşfederiz" imam "iki yoldada büyüler olduğuna eminim ikiye ayrılırsak ben ssdece bir yere gidebilirim diğer grubun başı belaya girebilir" imam haklıydı karar verdik vr hep beraber kiliseye giden ikinci tünele girdik burası geldiğimiz tünelden daha dar ve daha boğucuydu. Tek sıra halinde en önde imam okuyarak gidiyorduk. Tünel uzun olucaktı galşba çünkü köyün eski talasa uzaklığı 2 kilometre falandı ve kilise eski talasta bulunuyordu...
iyi yol katetmiştik fakat henüz hiçbir şeye rastlamamıştık derken imam birden eğildi ve bir anda hepimiz durmuştuk sessizlik oluştu sadece heyecanla atan kalp atışlarımız yankılanıyordu tünelde.

PART22
Bu sefer diğer tünelden daha çok yürümüştük ve henüz hiçbirşeyle karşılaşmamak insanı ister istemez sıkıntıya düşürüyordu.
Ama çok geçmemişti ki yine ufak bir odaya geldik fakat tünel bitmemişti. Tüneli sanki burda genişletip buraya ufak bir oda yapmışlardı. Ve ilk dikkat çeken şey duvardaki Davud'un yıldızıydı. ( altı köşeli yıldız). içinde galiba büyüler yazıyordu her köşesinde göz şeklinde oyulmuş ve içine yeşil bir taş konulmuş cam kupalar vardı. imam hemen " sakın bir yere dokunmayın işte o yoğun his burasıymış demek. Her yer büyü arkadaşlar. Oda tamamıyla onlara ait. Sakına birşeye elinizi sürmeyesiniz hatta gerekmedikçe adım bile atmayın." diye bizi uyararak. Kitabını açtı. imamın yanındaydım ve kitabına ilk defa bu kadar ayrıntılı bakıyordum. Hemen karıştırdı sayfaları ve duvardaki sembolün aynısından bulunan bir sayfayı açtı. Okudu okudu ve bana dönerek" bu diğer büyü kadar kolay olmayacak. Bunun bozulması sabır ve güç gerektiriyor. Bir ayin düzenlememiz lazım bir koruyucu cini çağırıp onla konuşmamız lazım." dedi. Hiçbirşey anlamasamda garip yine korkunç şeyler olacaktı.
+Ne gerekiyo peki ne yapmalıyız
-Çantamı al ve içindeki sarı beze sarılı olan şeyleri çıkar.
+iki tane taş ve bir kağıt var bunlardan mı bahsediyorsun.
- Evet evet şimdi o taşları birbirlerinden bir karış uzağa yan yana koy.
+Ee sonra peki.
- Şimdi ortalarına da o kağıt parçasını yerleştir.
Dediklerini tamamiyle yapmıştım. Defineci imama ne yaptığını sordu. imamda bir cin çağırması gerektiğini söyledi. Buranın koruyucusu olan daha doğrusu bu büyünün yapıldığı cinle temas kurması gerektiğini anlattı. Bizide taşları ortaya getirecek şekilde oturttu ve elindeki kitabı ortadaki kapadın üstüne kapayarak elinide kitabın üstüne koyarak kendiside oturdu.
Bize nas suresinin 'minel cinneti vennâs' olan son kısmını sürekli içimizden tekrar etmemizi söyledi ve yüksek sesle gözleri kapalı birşeyler okumaya başladı. Herkesin gözünden korku fışkırıyordu yine hele Mesutu bıraksak koşa koşa kalacaktı sanki. imam okudukça kulaklarımızı bir ses tırmalamaya başladı hiç birşeyin sesine benzemiyordu bu sadece bir uğultıdan ibaretti. Ve o arada imamın elinin sağındaki taş biraz ileri gidip geri geldi. (Daha sonradan anlattığına göre taşlardan biri evet diğeri hayırı işaret eder imiş) ve imam sustu. Ve galşba yine bir cinle temasa geçmişti transa geçmiş gibiydi hiçbir tepki vermiyor kışırdamoyordu bile. Sonra soldaki taş hareket etti. Bu olay böyle 2 kes tekrar etti. Ve imam gözleri kapalı bir biçimde "o aramızda ve sizlerden gözünüzü kapatmanızı istiyor açmamanız konusunda uyarıyor dediklerini yapın. Bize yardım edecek." dedi. Gözleri sıkı sıkıya kapattım. Ve o anki korkum beni ilk pişmanlığa sürüklemişti. içimden neden buradayım ki neden böyle bir ile kalkıştım demiştim. Fakat artık çok geçti galiba. Umuyorumki herşey olumlu biterdi yoksa neler olacağını bilemiyorum bile.

PART17
imam birden yere çökmüştü ve sessizliği bozan onun ağzından çıkan ve kimsenin anlamadığı sözlerdi. imam biraz daha okuyup sustu. Kimsenin ne olduğundan haberi yoktu galiba arkamda mesut vardı ve sanki heyecandan kalp krizi geçirecekti. imam sustuktan sonra konuşmaya başladı.
"evet ilk büyü buralarda galiba çünkü bir ses işittim 'geri dönün' dedi etrafta bir büyü olmalı ve koruyucularıyla yakınız galiba sakın korkmayın içinize fesatlık sokmasına izin vermeyin bildiğiniz duaları sureleri okuyun besmele çekin. Bu arada buradaki büyüyü bulmamız lazım" dedi ve defineciye dönüp "büyüler genellikle toprağa gömülür etrafı kazıyın ve birşeyler bulmaya çalışın" dedi.
Defineci"neye benzer bu büyüler hoca bilip bilmeden kazımayalım hem alan çok dar nasıl bulacağız burda dediğin şeyi"
imam"hazine için yapılan büyüler genelde çürümesin diye cam şişeye konur çünkü çürürlerse cinlerle olan anlaşmaları biter. Alana gelirsek tam buraları kazıyın çünkü burada birşeyler var birşeyler bana sesleniyor arada hissediyorum çok uzakta değiller"
Biz olayın çok dışında kalmıştık ve artık korkmamak elde değildi imam hepimizi tedirgin etmişti ama gayet ciddi yapıyordu işini haklı gibi konuşuyordu defineci sırtındaki büyük çantadan ufak küreni çıkarıp imamla kendi arasında imamın gösterdiği yeri aramaya kazmaya başladı. O yoruldukça sırayla yer değiştik kazıdık kazıdık ama yoktu. Ne bir büyü ne bir başka şey derken kürek sırası mesuttaydı ve eli ayağı titreyerek seslendi hoca dediğin şey bu mu?...
Mesut galiba bulmuştu fakat cam şişe falan yoktu bir kağıt parçası bir kafatasına gömülmüş ve kaç yıldır yerin altındaysa çok pis bir kokusu vardı. Herkes şaşkındı kafatasıda neyin nesiydi. imam aldı eline kafatasını ve "evet aradığımız büyü bu olsa gerek sesler kesildi duymuyorum artık birşey. Fakat bı büyüyü bozmadan gidemeyiz. Bu arada kafa tasına bende anlam veremedim insan kafatası değil belli ki. Neyse bu büyünün ne olduğunu çözmem lazım sonra büyüyü bozup yakarız" dedi ve açtı kağıdı biz ne yazıyor diye bakmaya çalışıyorduk ama bakan ne olduğunu anlamadan kafasını çekiyordu imam büyünün bir cini burada zorla tutmak için yapıldığını ve gelenleri korkutması için ona emir verildiğini söyledi. içimden "bak şu ermenilere cinlere bile hükmetmeye çalışmışlar bunlar ne tür bir insan acep" diye geçirdim.
imam kitabını açtı ve büyünün bozulması için gerekli şeyi arıyordu 2 3 daki sonra buldu ve kağıt parçasını yere koydu hepimiz hayretle onu izliyorduk hala ağzından anlamadığımız kelimeler dökülüyordu ve imam "kan lazım" dedi...
"Büyüyü bozmak için kitapta yazdığına göre bir kan ve bir tutam saç teli lazım kanı üzerine damlatıp bağlı olduğu cinle temasa geçicekmişiz ve eğer cin isterse onu kurtarıp saç teliyle büyüyü yakarak ona özgürlüğünü verebilirmişiz dedi"
Ben artık daha fazla dayanamadım ve "hoca 2 saattir be yaptığını anlamıyoruz ya bize çalışıyorsun ya da bizi tak yoluna zütürüyosun ne kanı ne cini hani cinlerle görüşmeyecektik hani bize görünmezlerdi napacağız hoca bu kadar kolaymı bir cinle temas kurmak ya birşey olursa ne yaparız ozaman dedim"
imam "evladım ben size yardımcı oluyorum ve farkettiyseniz elimdeki kitaba uyuyorum kendi uydurduğum birşey yok. Kitaba göre büyüyü yapan kişi cini bu dehlize hapsetmiş cin burada ne yaşlanır ne de burdan başka bir yere giderbilirmiş şimdi o cinle temas kurmak için kan lazım diyor çok değil kağıdı az birşey ıslatacak miktarda diyor. Benim abdestim var bozulmaması gerek aranızdan biri versin kanı ya da dönelim diğer dehlize geçelim" dedi. Ve aklım karışmıştı artık geri dönemezdik büyüyüde bulmuştuk imam haklıysa eğer devam edebilirdik. O arada mesut "verin abi bıçak çakı birşeyler verinde parmak ucumdan alalım kanı"dedi defineci çaıkısını çıkarıp sivri ucunu mesutun baş parmağına ufak bir yarık açacak şekilde saplayıp hemen geri çekiverdi imam büyü kağıdını mesutta uzatarak üstüne kanı damlatmısını istedi. Mesut denileni yapıp geri çekilince imam bir anda yüksek sesle bilmediğimiz bir dilde konuşmaya başaldı galiba temas kurmuştu cinle olayı ve ne olacağını bize anlatmasını söylüyorduk ama sanki biz yokmuşuz gibi davranıyor dediklerimize kulak asmıyordu.

PART15
Bir çeşit yeraltı şehrine denk gelmiştik sanki. Ve tünelin ucundan başka tünellere açılan bir sürü yol vardı. Bizim çıktığımız tünel ile diğer tünllerin girişinin arasından su akıyordu ama büyük bir su değildi. Tahminim erciyesin suyuydu. Herkes şoktaydı imam bile artık okumayı bırakmış etrafına hayran hayran bakıyordu defineci yine hazineyi bulmuş gibi gözleri büyümüştü. Aslanın yüzünde ufak bir gülümseme ve bu gülümsemeyi bastıracak nitelikte bir şaşkınlık vardı. Bende kendimi manzaradan alamadım. Aklımızda bir sürü soru oluşmuştu. ilk dikkatimizi çeken şey ise tünellerin herbirinin üstünde taşa oyulmuş bir iki kelimelik yazılar vardı fakat bu yazılar harştadakinden farklıydı. Haritadaki ibraniceydi fakat bunun ne olduğu hakkında bir fikrim yoktu. Büyük ihitmal ermenicedir dedi defineci. Sessizliği bozmuştu ve hemen toparlanmamızı, ne yapacaksak karar vermemizi söyledi. Ama ben kendimi alamıyordum. Yapısı çok ilginç biryerdi. Ben söylecek birşey bulamayınca aslan baktılar oda suskundu defineci "o zaman ne olduğunu bilmeden buralara girmeyelim geri dönelim sonrki gelişimizde biraz bilgi sahibi oluruz bu arada buradan kimselere ama kimslere bahsetmeyin" birşeylere yakınız ama bu hazinemi yoksa belamı birkaç haftaya öğreniriz dedi. Hemen çantasından bir makine çıkarıp tünellerin üstündeki yazıları fotoğraflamaya başlamıştı. Saydığım kadarıyla 6 sı bir yerde diğer biride bizim geldiğimiz tünel olarak toplam 7 tane tünel vardı. Hepsini fotoğrafladı son bşrkez ortalığı kolaçan edip çıkma kararı aldık. Belki birşey bir ipucu ya da başka bir harita bulurduk. Fakat bugünkü şansımızı galiba bitirmiştik hiçbir şey bulamayınca toplandık ve döndük.
Bu sefer hızlı adımlarla yürüyorduk ama ben hala sağdan soldan yılan çıkacak diye tedirgindim. Ve o olayın şokunuda henüz atlatmıştım değildim. 3 yılan üzerimize doğru gelirken ne olduysa bir kağıt parçasından korkup uzaklaşmışlardı sanki. O an bu işlere kafamın yetmeceğini anlayarak o işi imama bırskmıştım. Çıkışa geldik ve bizimkilere seslenip teker teker yukarı çıktık. Bizimkiler meraktan patlamışlardı sanki. Bende biran önce gördüklerimi anlatmalıydım. Çadırı kapatıp toprağını attıktan sonra köyün çıkışına kadar ormanda yavaş yavaş yürüdük bu esnada heycanla gördüklerimizi yılanları mahzeni ve tünelin sonunu suyu herşeyi anlatmıştım herhalde. Mustafa arada hadi canım yok artık falan tepkiler veriyordu fakat mesut çıt çıkarmadan hayretle dinliyordu beni. Anlatacaklarım bitince ikisininde yüzünde hafif gülümseme vardı. Ve mesut "abi bir dahakinede biz gidelim çok merak ettim neymiş ne değilmiş bir canlı göreyim dedi" oğlanın güvenini kırmamak ve onlarında bu işte adının olduğunu düşünerek kabul ettim. Bir dahaki sefere mesut ve Mustafa aşağı ineceklerdi