taksimde gazete satan çocuğa verdiğim ayar

asmalı'ya gidiyodum arkadaşlarımın yanına, gel panpa içelim dediler, uyar lan dedim, severim arkadaşlarımla içmeyi sıçmayı, güzel şeyler bunlar. çıktım yola,

herneyse, hepiniz bilirsiniz, taksimde meydanda veya istiklal'de solcu elemanlar genelde zütlerini yırtarcasına bağırarak gazete satarlar,

vatanı sattılar, zütümüzü gibtiler, kahrolsun amerika, yaşasın komünizm tarzı nağralar atarlar,

o gün de toplanmış 6 7 kişi, bağırıyolar, aralarındaki hatunlar da "alır mısınız" diye soruyolar geçenlere, stratejik pazarlama yapıyolar resmen, karıları salıyolar, onlardan alsınlar diye,

yine ve yeniden herneyse, baktım kız bana "alır mısın?" dedi,
durdum, şöyle bi baktım kıza, sora yanındakilere,

"bu görüşü gerçekten savunuyo musun?" dedim.
"evet, tabi ki bik bik" bişeler anlatmaya başlarken lafını kestim.
"ya inan benim siyasete kafam hiç basmaz ama, eğer bişeyi savunuyosam, ona göre yaşarım" dedim.
"ne alaka yeağ" yaptı.
"6-7 kişisiniz ve 4unuzun ayağındaki converse diğer 1inin nike ve şunun da adidas" dedim..
"e-a-ü" yaptı...

"neyse beni ilgilendirmez tabi ki, anlamam da zaten siyasetten ama en azından komünizm denen şeyi savunuyosam, bunları da giymem arkadaşım, dolayısı ile bana bu kıyafetlerle bu görüşü savunanı da kaale almam" dedim.

kız apışıp kaldı tabi, elemanlar da tip tip baktı ama tavrım sert değildi, incitmeden gibip kaçtım.

(bkz: kasiyere verdiğim akıllara durgunluk veren ayar)
(bkz: jandarmaya verdiğim çılgın ayar)
(bkz: eski sevgilime verdiğim doğaüstü ayar)
(bkz: okul müdürüne verdiğim ibretlik ayar)

çocuğa dedim de kız da bi cocuk degil mi...