tahir abi ve moderasyon gerçeğini anlatıyorum

sıcak bir ramazan günüydü, ev arkadaşım mal adam komşunun kedisini iftarda yediği için, evimiz hayvan hakları derneği savunularının çıplak prestocuları tarafından sarılmıştı. önce mal adamı onlara vermeyi düşündüm, ama bu onun için bir ceza olmazdı, zaten hazırlanmış dışarı çıkacaktı. sahi yıllardır insan içine çıkmayan mal adam nereye gidiyordu?

giyinerek hemen arkasından dışarıya çıktım, garip bir şeyler oluyordu.mal adam en az 300 yıllık bir binanın önünde durarak takip edilip edilmediğini anlamak için etrafına baktı.2 metre önünde duruyordum ama fark etmesi mucizeydi. hemen arkasından içeriye girdim.

penis şeklinde bir masanın en başında pala bıyıklı biri oturuyordu, etrafında inci moderasyon cemiyetinin tamamı vardı. birde badem bıyıklı tanımadığım biri pala bıyıklının yanında duruyordu. konuşmalara kulak verdiğimde büyük bir tezgah döndüğünü anladım.

pala bıyıklı, ılık tahir olarak bildiğimiz kişiydi, sağındaki badem bıyığa dönerek konuşmaya başladı.”işte inci sözlük yazarlarından kokusuz zütümü gibmek isteyen 1385 kişilik yazar listesi.” badem bıyıklı karşılık verdi; “bu iyiliğinizi yüce davamız unutmayacak tabi sizin ve moderasyon ekibinin çekleri önünüzde ki zarflarda hazırlandı, adam başı 50’şer bin dolar, bu ılık züt heveslisi yazarları sabah tek tek evlerinden alacağız tarihin en büyük gay.avi”

ilık tahir’in tezgahına düşmüş panpaları kurtarmak gerekiyordu, ama çaresiz kalmıştım, tek başıma olmazdı, destek almak için daha önce cia tezgahında yardımcı olan mason locası bağlantılı anafor’a adresi ve durumu mesaj atarak beklemeye başladım.

30 dakika sonra toplantı bitmemişti ki, uzaklardan 2 siyah land rover jeep ve 2 büyük otobüs göründü. anafor destek gücü olarak yakınlarda kamp yapan liselileri toplamıştı. otobüslerden inen onlarca liseli ananız zaaa şeklinde çığlıklar atarak toplantı yapılan binaya taarruz ettiler.mal adamı binadan çekip alarak anafor’un aracına bindim.

bir yandan uzaktan gelen liselilerin savaş çığlıklarını dinliyor bir yandan da alevler yükselen tarihi binayı izliyordum.300 yıldır depreme, sele dayanan bina liselilere 1 dakika bile dayanamamıştı. büyük bir tezgah yerle bir edilmişti. şefkatli gözlerle anafor’un gözlerine bakarak teşekkür ettim.

evimizin olduğu sokağa geldiğimiz de başka bir şokla karşılaştım. liseliler bizim evi de ateşe vermişti. gruptan geride kalan son liseli arabanın yanında geçiyordu. camı yarıya kadar indirip ağlamaklı bir ifade ile “hayatımı gibtin liseli” dedim. anan zaaa diyerek çığlık atıp koşa koşa sokaktan uzaklaştı. anaforun evine doğru gecenin karanlığında kaybolduk…

Artık hiçbir şey eskisi gibi değildi...

özet : zütünüzü kurtardım ama evsiz kaldım huur çocukları…

Peki ya diğer gerçekler? : (bkz: gerçekler serisi/#47996783)

okuyan uplasın lan