kampüse dönünce planımı ilker'e anlattım. iş kendi paçamızı kurtarma meselesi değildi artık. ortada bir kan vardı. olay kafamda uzun süre netleşse de tam emin değildim ama yapacaklarımı biliyordum. ilk iş eski ev sahibimiz apo abiyle irtibata geçmekti. öyle de yaptım.

bu arada ilk başa hikaye sonu ekleyeceğim ama imkansız da olsa, olur da ilker (tabi gerçek ismini o bilir) burayı okursa gerçek ismi + çivilerdeki surelerden birisini bana özel mesaj geçerse sevinirim. kötü ayrıldık, en azından bi helalleşmeyi isterim.

devam et çivi reyis dinliyoruz kendi kendine anlatmıyosun merak etme ayrıca ilk entryi şukulayında üstte kalsın başlık aq

insan bedeni çok çabuk soğuyor. teni çabuk beyazlıyor. içeri aldılar morga. açtılar kapağı. bizim murat. teşhis etmiştik ama arkamdaki polis "iyi bak iyi" diyordu. dedim ya adamların amacı vicdan yaratmak. o an gözlerim sol ayak bileğine kaydı. pek aklımdan cübbeli falan geçmiyordu ama merak ettim. cevap oradaydı. ters "c" şeklinde üç delik vardı murat'ın ayak bileğinde. muhtemelen kendini asmadan önce yapmıştı. "adam dindarlıktan ölüyordu lan" dedi içimden bi ses. dindar adam kendini asar mıydı? bu soru aklımı çok kurcaladı. k... ilkerle döndüğümüzde bu iç ses beni radikal bir karara itecekti. ilker de ya gibe gibe ya seve seve benim kararıma uyup peşime düşecekti.

savcı mı nöbetçi savcı mı neydi. bizi ona çıkardılar. olay intihardı ama şüpheli görününce otopsi kararı çıkmış. etrafta da kim varsa ifadeye çekiyorlar. annesi de bizi söylemiş. kızamadım kadına, haklı. benim başıma gelse benim ailemde arkadaşlarımı söylerdi. savcı dedi ölüyü görmeniz, teşhis etmeniz lazım. dedim yapamam. adam yapacaksınız dedi. sonradan akıl başa gelince anlıyorum. ilker de bakacaktı cesede ama ayrı ayrı soktular bizi oraya. şimdi anlıyorum ki savcı bir cinayet durumu varsa suratımızdan olanları anlamak için sokmuş bizi oraya.

birisi öldü mü anlayamıyorsun, heleki senin yaşıtınsa hiç anlayamıyorsun. aklın almıyor. bu acıyı çeken bilir. uzun süre idrak edemezsin. hastane kapısından içeri girerken iki üç tane polis vardı kapıda. ben murat gene bi manyaklık yaptı buraya aldılar diye düşünüyordum. e, dile kolay herif en son tak yemişti. içeri girdiğimde ağlayan annesi, ağlamaklı gözlerle bekleyen babasını gördüğümde de birşey anlamadım. ama annesi bizi görünce bir çığlık attı. o feryatla birlikte ağlama da gelince benim jeton düştü. geriye dönüp baktığımda ilker konuyu çoktan anlamıştı çünkü gözlerinden boncuk boncuk yaş dökülüyordu.

murat'ı ailesi alıp gidince biz de fazla durmadık orada. ibrahim amca denen gavat noluyor gençler, nereye dese de (içimden ananın dıbına) gidiyoruz bey amca deyip geçiştirdik. apo abiye son borçları ödedik. ipeklere yakın bir yerden ev tuttuk. allah var ne cübbeli ne takkeli kimse kalmıştı etrafımızda. giderkende evin bahçesine gömdüm çivileri. uğraşmanın bir anlamı yoktu. mart ayına kadar dersleri de toparladım baya. ipekle de hayatımız eğlenceliydi. bir gece vakti telefonum çaldı. saat 10 gibiydi sanırım. telefonun diğer ucunda kendini polis diye tanıtan kişi ilkerle beni murat'ın memlekete çağırıyordu. resmi değildi çünkü resmi olsa bizzat eve polis gelirdi. bir nevi ifade verme gibi birşeydi. ne oldu diye sorduğumda net birşey söylemediler. ilkerle ufak bir çanta yapıp otobüsten bilet aldık. otogara vardığımızda murat'ın dayısı olduğunu söyleyen birisi bizi karşıladı. şükran teyze veya murat'ın babası yoktu. hiçbir şey anlamamıştık ama ne denilirse yaptık. bizi hastaneye zütürdüler.

ben de buradayım esteban sendeyiz bu gece

reis fena yazıyon devam

rez gece okurum
arv

ilker'i de çağırdım. o da geldi. murat'ın ağzını yüzünü iyice yıkadık. bir karar verdik o akşam. murat'ın ailesini arayıp okuldan almalarını söyleyecektik. olayları anlatmayacaktık ama durumunun kötü olduğunu söyleyecektik. biz de ilkerle başka eve çıkacaktık. iyi niyetle alınmış bir karardı. temiz düşünüyorduk. ama murat'ın hayatına maloldu. 11 sene kadar önce, murat memleketinde intihar etti.

Panpa bitir bu gece

eve geldiğimde murat mutfaktaydı. zaten son zamanlarda ya mutfakta tıkınıyor ya biryerlerde namaza duruyordu. evin içi iyice pislik kokmuştu. mutfağa yanına oturdum.
-dostum gel bugün ipeklere gidelim. bir gün orada kal. bi kafan dağılsın. valla çok kötüsün.
-olmaz, dedi ama ağzı doluydu. tabağa bakmadım ama yaprak dolması gibi bir şey tıkınıyordu herhalde.
-murat gidişatın iyi değil. endişeleniyoruz.
-beni merak etmeyin, dedi ama ağzından is bir koku yayıldı.o an farkettim. lan bu adam tabaktan yaprak dolması yemiyordu. bildiğin tak yiyordu. ağzı dişleri dudakları kahverengiydi. kendimi tutamadım masaya tekmeyi atarak sandalyeyi geri iteledm. ayağa fırladım. gitmeli miydim, kalmalı mıydım? şoktaydım.

evde 1 hafta kadar kalabildim. ipek'in dönmesini sabırsızlıkla bekledim. şükür döndü. kapağı onlara attım tekrar. bi kaç kafa dinleyip geri dönecektim. kesin bir çözüm şarttı. ipek'e karşı belli etmesem de kafam allak bulaktı. çivileri de ipeklere getirmemiştim. evde bıraktım. murat muallaksi düşünsün dedim içimden. ipekle doyasıya seviştik o gece. kafamdaki bütün duygulardan düşüncelerden arınmıştım. neden bilmiyorum sonra bir pişmanlık çöktü içime. murat'ı orada öylece terk etmiştik. ya ben murat'ın yerinde olsaydım. üç gün sonra eve geri dönmeye karar verdim. ilker benimle aynı fikirde değildi. ben kararlıydım. kampüs çıkışı evin yolunu tuttum.

tvli odada oturuyoruz sakin kafa. murat'ın durumu anlattım ilker'e. ilker de en az benim kadar çıkıştı murat'a ama murat'ın kafa denk bir kere. ne anlatsak boş. konuyu getirdim cübbeli dayıya. olanları anlattım. allah'tan ilker'in kafa iyi.
-gidelim abi buradan, dedi.
tam ben yarın tanışalım diyecekken murat başladı konuşmaya.
-ben bu evden gitmem. siz gidin.
ulan çocuk seni parayla mı verdiler bana. manyak mısın? çıkalım gidelim şuradan.
ne anlatsak boş. murat tutturdu. bizde de o zaman arkadaşı satma kitabımızda yok. serdede erkeklik amk, ilker'e dedim.
-bu işi biz çözeceğiz hacı.
o anda evin içinde ezan sesi duyduk. bizim cübbelinin sesi gibiydi. murat ayağa kalktı. söylediği bir takı eki belamızı gibti.
-bana müsade beni çağırıyorlar.
dedi ve çıktı odadan.
-lan bu çağırıyorlar mı dedi
-valla abi -lar dedi.
-kim lan bunlar kaç kişi ilker?
-abi valla sen ne biliyorsan ben de o.
murat giderken odanın kapısını açık bırakmıştı. ve bir değişiklik vardı. salonda namaza durmadı. koridorda durdu. kıble yönü de kalmamıştı. çivileri söktüğümden beri sapıtmış olacaktı. pardon olacaktılar. çünkü koridorda en az sekiz tane kelle rahatlıla seçiliyordu. anlaşılan dayı mezarlıkta kim var buraya taşımıştı.

-sus, dedi murat. günaha giriyorsun. onlar pırlanta gibi insanlar.
la havle deyip yaktım bi sigara (o zamanlar winston kraldı, ucuzdu, bozmamıştı da) başladım ilker'i beklemeye. birazdan düğünün beklenen kamberi geldi.

az sonra bu namazı bitirdi. geldi yanıma. annen aradı dedim ama seninkinden ses soluk yok. sen memlekete gitmedin mi diyorum yine ses soluk yok. iyice kopmuş hayattan. ne yedin ne içtin diye sorunca konuştu çok şükür.
-ibrahim amcagil hergün baktı bana. yemek getirdiler.
-murat bi bak bi bana hele. iyi bi bak.
-ne oldu?
-senin ibrahim amcanı gibsinler. lan muallaknin başı zaten o.

başta beni oğlu sandı.
-oğlum stajı ne yaptın? kabul etti mi hocaların?
-şükran teyze ben arkadaşıyım. murat namaza durdu.
-hımm, evladım stajını merak etmiştim de. yazın da gelemedi. staj sonrası izin alıp gelebilir mi diye soracaktım. sen aradığımı söyle, dedi.
şaşırmıştım. tamam deyip telefonu kapattım. lan bu adamın stajı falan yoktu. en yakın stajı 3. sene başlıyordu. eve gelmedi de ne demekti. bu manyak tüm yaz burada mı kalmıştı.

üniversiteye geldiğimizde eve ilk gelen ben oldum. kapıyı açtığımda içeriden pis bi koku geldi. leş gibi kokuyordu. mutfağın ışığı açıktı. mutfağın kapısını araladığımda murat'la karşılaştık. adam bildiğin 5 kilo almıştı bir iki ayda.
-murat ne yapıyorsun dedim.
-yukarıdakiler yemek getirdiler onu yiyorum.
adamın yanaklar bıngıl bıngıl olmuştu.
-eee memleketten naber, dedim ama murat ses çıkarmadı.
-ben namaza geçiyorum dedi. içeri geçtiğinde telefonu mutfakta kalmıştı. birazdan teli çaldı. arayan annesiydi. içeri murat'a seslendim ama çoktan namaza durmuştu. birşey olmaz deyip, teli açtım. zaten annesi şükran teyzeyi az çok tanıyordum.

gececi tayfa hazırlığı yaptıysa başlayalım birazdan.