Vay amq fakedir de neyse rez

namazı bırakan aksakallı amca muratan sinsice yaklaşıp cübbesini açtı ve 40cm lik damarlı kamaşşullahını çıkarıp murata köklemeye başladı ibrahim abi de o sıra sesleri duymuş olacak ki mini eteğini giyip gelmiş önüme domalıyordu dayanamayıp kamaşullahımı açtım ve ibrahim abiyi hünharca çılgınlar gibi pompalamaya başladım . ah oh sesleri arasında sakallı amca kaybolup tekrar geliyordu murat bundan zevk alıyor gibi gözüküyordu ve ikiside boşaldı . ibrahim abiye de 6 posta attım sonra murat aksakallı ve ibrahim abi kamaşullahlarını birleştirip 80 cm damarlı voltranı oluşturdular ve beni bir güzel gibtiler sonra bayılmışım uyandığımda aksakallı amca telefon numarasını ve parayı 2. elciden aldıgımız masanın üstüne bırakmıştı SON

adam kaybolmuştu tekrar. o kadar uzun süre sonra neden gelmişti anlayamadık. hiçbirimizin aklına üst kat komşumzun verdiği yemeklerle bir bağlantısı olup olmadığı gelmemişti. kafada farklı senaryalor vardı. ilker her zamanki gibi rahattı ama murat gitgide kopmaya başlamıştı. durup durup bana
-acaba namazı yanlış mı kıldım diyordu?
-yok oğlum ne alaka, diye teselli etsem de aklıma da gelmiyor değildi. içimden dedim "sanki kendim çok imanlıyız ya." ama aklıma da bu cübbeli dayının kıble diye durduğu yön takılmaya başlamıştı. bu işte bir terslik vardı.
-ne yapacağız diye sorduğumda, ilker manyak bir cevap verdi.
-ben yapacağımı biliyorum, kudurtacam puştu!
murat'la ben bakakalmıştık.

başta dediğim gibi. aramızda kafir veya ataist yoktu. ama dindar da değildik. (murat'ın son günleri hariç) ilker'in yapacağı davranışı anlatırken bu söylediklerime göre eleştirin. çocuk ne yapacağını söylemedi ama kafaya koyduğu şeyi yaptı. akşam geldiğimde kapıda ibrahim amcanın eşi (yaşlıca bi teyze) alın evlatlarım dolma diye bi tabak dolmayı tutuşturdu elimize. nimetin kötüsü olmaz ama dolmalar bayat gibiydi. evin içine girdiğimde murat tv olan odada mazlum mazlum oturuyordu.
-ilker nerede, diye sordum.
-mutfakta, dedi. mutfaktan arabesk müzik sesi geliyordu(orhan baba'dan bana kaderimin oyunu mu bu)
mutfağa girince ilker'e bir baktım o an ağzımdan kelimeler döküldü.
-ulan harbi binsin ha!

sen kalk bir şişe kırmızı şarap al, bir kasada birayı kökle eve getir. hayır etrafta o zamanlar içki bulmak bir dert. taa z... 'e gitmen gerekiyor. oradan taşıman ayrı dert. başka zaman yapmaz hatta ölüyorum de ilker gene yapmaz bunu. dedim niye yaptın bunu, adam gevrek gevrek gülerek:
-dinsizin hakkından imansız gelir dedi.
murat'ı ikna edemedi ama beni içmeye ikna etti. evde kadeh sesleri yankılanmaya başladı.

içtikten sonra sızıp kaldınız cübbeli sizi gibip murata video çektirdi heralde

Rezz hadi amk

panpa hikayeyi böyle bırakırsan evini bulup ddıbına konarım

hikayeyi yarım bırakırsan cübbelinin kamşullahını ensende hissedeceksin bin

Kamşullah ne yannan bahahsjahd

her yere girip çıkabilen elit bir nesne pampa erkeklerde bulunur halk dilinde kibarca yannantır

ilker mezeleri hazırlamış özene bezene. atıştırıyoruz bi taraftan bi taraftan şarabı zütürüyoruz. şişenin yarısına geldik hemen. derken bizim cübbeli dayı mutfağın kapısında belirdi. murat da arkasında müridi gibi duruyor.
-bu zıkkım günah, evimde içiyorsunuz, misafirsiniz ama bu kadarı fazla.
dedi.
-kimin evinde kime ne anlatıyon dayı, canın çektiyse gel dedi ilker. ilker uçuşa geçmişti. ayağa kalktı. mutfak kapısına yaklaşıp murat'ı çekti içeri kapıyı suratına kapattı.
bir anda zemin sarsıldı. bir iki kere ömrümde hafif deprem görmüştüm. o an deprem oluyor sandım. masa, şişe, tabaklar yere savruldu. murat diz çöküp kapıyı açmaya çalışıyordu. beceremedi. ilker ise buzdolabı ile duvarın arasında kalan yere yuvarlandı. ben de bir çırpı masa altına kendimi attım. gözlerimi bir ara açınca çekmecelerin açılıp kapandığını bıçak çatal ne varsa havaya fırladığını gördüm. mutfak savaş alanı gibiydi. ne kadar sürdü bu olay hatırlamıyorum. ayıldığımızda ilker kolunu fena incitmişti. murat da fiziksel bir sorun (zihinseli demiyorum) yoktu. ben de iyi sayılırdım. sabaha kadar eşyaları topladık. sabah nefes almak için dışarı attım kendimi. üst kat komşusu ibrahim amca denen adam dış kapıdaydı. selam verip çıkacağım sırada dönüp bir soru sordum.
-dün akşamki sesleri duydunuz mu?
adamın verdiği cevap beni şaşırttı.

-dün gece hikmet abiye veriyordum duymadım ses mes çıkın evimden dedi .

-yok duymadım, dedi herif. gerçi o an yarım yamalak yüz ifadesinden anlamıştım. ağzı zütü ayrı oynuyordu. birşeyleri saklıyor veya görmemezlikten geliyordu. öğlene doğru ilker'i aradım. kütüphaneye git bir araştır olanları dedim ama hastanedeymiş. kolu sarmalamışlar. beni murat'a yönlendirdi. Ona ulaştım. dedim şu olayları bir araştır. o da tamam dedi. kampüs kütüphanesinde internetten veya kitaplardan bakabildiğine bakacaktı. ben de ev sahibimiz apo abinin dükkana doğru yola koyuldum. kafamda birkaç soru vardı.

apo abi kampüs merkez arasında bir yerde kahvecilikle uğraşan birisiydi. girdim kahvehaneye. sağolsun bir çay söyledi. birer de sigara yaktık. konu döndü dolaştı bizim eve geldi. evi kimden nerden aldın falan diye sordum. apo abi başladı anlatmaya.
-bizim köyde biri girdi aklıma. vay buralar değerlenir diye aldırdı. aldığım adamlarda bizim köylü sayılır. babaları ölünce arsalar bunlara kalmış. 3 biraderler ama ikisi bir anadan diğeri başkasından. mal başta sonradan olana kalmış. baba ölürken öyle istemiş ama sonradan olan genç delirmiş evlere arsalara bunlar konmuş.

niye delirmiş, kimmiş, isim cisim, ölen babalarının resmi falan desem de yok, birşey çıkmadı. bizim ev sahibinin de bildiği bu kadardı. akşam eve gelince herkes bildiğini döktü ortaya. murat olayları araştırmıştı. hatta üşenmeyip camide hocaya bile sormuştu. adamda bildiği kadarı ile dili döndüğünce cevaplamış. (artık muratı ne gözle gördüyse) olay cin falan değil gibiydi. büyü desen bize büyü yapacak kimse de yoktu. ruh falan mı desen, kimse ruh da çağırmamıştı. murat poltergeist diye birşeyden de bahsetti. bazı yerler uyuşuyordu ama yine de tam oturmuyordu. olayları son kez kapatmaya karar verdik. eğer bir daha olursa evi ya taşıyacaktık ya da herkes kendi yoluna bakacaktı. bir döneme yakın adam görünmedi. yaz ayının son günlerine kadar kafamız rahattı.o kadar rahattı ki, ilker ve ben birer hatun tavlamıştık yaz şenliklerinde. dersler falan artık gibimizde değildi.

quanttum gibi olmaz ama rezimi alayım

sakkalının kamaşullahı yaplaşıyor esme esteban zütüne esecek birazdan .

hadi panpa seri biraz

gececiler toplandı sanırım.