keşke hayat da bu kadar basit olsaydı
Bazen keşke okumak zorunda olmasaydık derim. Sadece istediğimiz şeyi yapabilsek. Tabi hayat gerçeğini iliklerimize kadar hissettiriyor.
Basarili denebilecek bir egitimle biten ortaokul donemimde sbs denen o illetten basarili sayilirdim. Ilk denekler biz oldugumuz icin pek sansli degildik ama yinede kendi sehrimde iyi sayilabilecek bir anadolu lisesini kazanmistim. Her liseye yeni basalayanlarda oldugu gibi bende de korkular vardi. Acaba okula isinabilecek miydim arkadas ortamim nasil olacakti diye dusunurken okula baslama zamani geldi. Ilk gun cok onemliydi.

Allahtan komsunun oglu ilyas abi lise 4teydi ve ilk gun benimle o ilginecekti. Okula vardigimizda bana etrafi gezdirdi siniflari falan gosterdi. Sonra arkadaslarinin yanina gitti. Zaten sessiz duran birisiydi ve benle pek konusmazdi. Ders calisirdi surekli sosyal ortamida yoktu. O yuzden ondan fazla beklentim yoktu yas farkininda verdigi soguklukla iletisimimiz olmazdi pek. Nihayet ogrenciler toplandi siraya gecti mudur konustu okul tanitildi derken siniflarimizi bulma vakti geldi. Panoya asilan listenin onune geldim.

Tabi o zamanlar ergenliğin verdiği hormonlarla kızları kesiyorum ufak ufak. Sonra olum daha ilk gunden noluyo amk kendine gel dedim. Isimi buldum nihayet. Listenin sonuna dogruydu. Birden bir kizin da benim oldugum listeyi inceledigini farkettim. Parmagiyla assagiya dogru indi uzerinde. Ismini bulmasiyla benim icimde garip bir mutluluk oldu. Bingo ayni siftaydik. Adi da ceren. Niye sevindim ki simdi amk.

Siniflara cikma vakti geldi. Sinifa girdigimde dikkatle suzdum etrafi tanidik biri var mi diye. Bide ne goreyim cocukluk arkadasim orda oturuyordu. Samet babamın vefatından beri gormemistim onu. Cocuklugum gozumun onenden gecti birden. Hic degismemis. Cocukken her zaman yanyanaydik. Beraber oynar beraber okula gider beraber kavga ederdik. Klişe haline geldi ama insan gerçekten birşeyleri kaybettikten sonra anlıyor değerini. Başka yere göçmüştük. Hiçte kolay olmadı benim için. Sonuçta çoçukluğunuz anılarınız yatıyor o mahallede, evde. insan çektiği acılarla büyüyot olgunlaşıyor sanırım.

Hemen onun da beni farketmesiyle yanina gittim. Konustuk kaynastik hemen. Ah be samet ne ozlemisim seni. Ceren sinifa girdi oturdugumuz yere yoneldi. Onumize oturdu. Bu kotu olmustu cunku ona her baktigimda etkileniyordum, icimde kipirdama oluyordu. Sinifta birbirini taniyan sadece sametle ben oldugumuzdan baya rahattik. Digerleri mal gibi etrafa bakaken biz espri yapiyor guluyor egleniyorduk.

Hoca geldi. sinif hocasinin konusmasi klagib tanisma fasli herkes ismini falan soyledi. Hala anlam veremem bazı oç hocalar baban ne iş yapıyo diye sorar amk kevaşeleri. Sıra bana geldi. Babam vefat etti diyemeden zil çaldı. Samet tenefüste aceleyle hocanın yanına koştu. bir iki dakika sonra geldi.
b : ben s : samet
b: noldu lan?
s: bişey yok kanka dersle ilgili. neyse sen kızlardan haber ver.
b: ne kızı olum deli misin ilk günden.
s: tama o zaman ben hallederim.

Samet sınıftakilerle tanışmaya başladı ilk gün şeysi. Tabi daha çok kızlarla. ilk gün ilk hafta derken zaman hızla akıp gidiyordu.
hayat zor olsada devam ediyordu benim için ta ki o gün gelene kadar..