ta en baştan anlatıyorum

up up up

panpa allah yardımcınız olsun insallah düzelir

Panpa borc bu odenir takma gibine. Son paragrafi okudum

@1 okudum panpa. şukuluyorum sebepsiz yere

@7 okursan ben giberim seni

okursam gibsinler

üşenmedim okudum ve suçun babanda olduğuna karar verdim

olayları kısa kesiyorum beyler yazmak istemiyorum ellerim ağrıdı amk şimdi bu entry de sonuçlandıracağım direk sonuça gelicem..
neyse zaman hep böyle geçiyor taki geçen seneye kadar... ve icralardan sonra, dava kağıtları geliyor hapis cezaları üst üste(borçlar yüzünden devlete verdiğimiz taahhüt sonucunda) allak bullak oluyo dünyamız.. 12.09.2010'da babam hapise giriyor 3 ay yatıyor ve şuan 3 dava daha var babamın üstüne annemin üstüne ise 2 dava.. babam hapisteyken herhafta pazartesi günü ben giderdim ziyaretine 15 dakikalık görüşme için 3 saat eziyet çekerdim. ve şuan benim ailem çok zor durumda lanet olsun bir ay sonra askere gidecem, abim üniversite okuyo diğer kardeşim de (kız) lise3 te ve annem heran hapise girebilir.. şunu söylemek istiyorum herkese kesinlikle borç altına girmeyin beyler babam bu işe ilk başladığında 600 lira parayla başladı ve şuan bizim borcumuz 300bin lira (300milyar). bide şunuda söylemek istiyorum, bundan 2 ay önce şans topundan 4+1 bildik 5+1 bilsek tüm borclar sıfırlanıyordu inanın o kadar çöktük ki ailecek anlatamam...

bu ailemin hayatıydı ve kısa kestim şuan borç içinde sürünüyoruz, yakın zamanda kendi hikayemi de geniş geniş anlatmayı planlıyorum umarım olur. okuyanlara teşekkürler

üşenmeden okumadım. devamı olabilir ihtimaliyle sırf gıcıklık olsun diye araya bu entryi sokuyorum.

o mağazayı bırakıp başka bir mağa alıyor diğerine göre baya büyük 175 metre kare bir yer ve 2 katlı, içeriye her türlü ev gereçleri koyuyoruz... (beyler bu kısımları ufaktan geçiyorum pek önemli değil) işler en başta çok iyi gidiyor,her istedigimizi alabiliyoruz yeni ayakkabılar toplar bigiblet atari cart curt babam her istedigimizi alıyor ve biz yeniden zengin oldugumuzu sanıyoruz(cocuklar olarak) har vurup harman savuruyoruz... aradan yine 1 yıl kadar geçiyor 2.şubeyi açıyoruz yetmiyo 3. şube derken iş baya genişliyo, tabi bunları hep borçlanarak yapıyoruz.. derken yine aradan 2 sene kadar geçiyor ve şubeler kapanıyor iyice içe geçiyoruz(bu arada çek falan alıp yapıyodu babam bu büyüme işini ve çeklerin hepsi annemin adına) tek mağaza kalıyor. dünya kadar borcun içindeyiz, o zamanlar bir günde 5 tane icra memurunun geldiğini bilirim iş yerine..

önce annem ben abim ve kardeşim Hatay'a 'üvey' dayımın yanına yerleşiyoruz( evli ve 2 çocuklu)o kadar iyi niyetliler ki anlatamam öz dayımdan farkı yok o zamanlar dayımın benim için, fırat(benden 6 yaş büyük) ve sercan abi(4 yaş büyük) vardı oğulları çok iyi olmasalarda en azından maç falan yapardık arada ufak tefek oyunlar falan.. neyse aradan 4 ay kadar bir zaman geçti ve babamda Hatay'a geldi, ev tuttuk amerikan mutfaklı stüdyo daire tarzı tek odalı bir ev tuttuk.. babamın cebinde 600 lira para vardı(bu zamanın parasıyla sanırsam bi 6-7 milyar ediyor).(buraları kısa keseceğim çünkü asıl önemli olaylar ilerde başlıyor) eve kanepe almak için ev gereçleri satan mağazalardan birine giren babam iş yeri sahibiyle baya muhabbete girip ahbap derecesine kadar geldiler, hergün beraber kahve okey falan derken, birgün bu adam (magaza sahibi ismi mehmet) babama 600lira karşılıgında magaza satıslarının %20sini teklif ediyor, babamda kabul ediyor. evet yeni ve babamın hiç anlamayacağı bir iş. Neyse zaman geçtikten sonra babam 30 metre karelik (züt kadar) bir iş yeri kiralıyor(mağazanın şubesi olarak) orada sandalye masa vb. gibi ufak ev gereçleri satıyoruz, bu bi 2-3 sene devam ettikten sonra babam ortaklıktan ayrılıyor..
(devamı geliyor... )

evet beyler size ailemin hikayesini umarsızca anlatıyorum, okumanız veya okumamanız gibimde değil ibretlik olay içermeye bilir ama hayatımda o kadar çok dönüm noktası yaşadım o kadar çok çaresiz kaldım ki bunları anlatacam, ama öncelikle yaşımı söyleyeyim, 21 yaşındayım ve benim yaşımda olan veya küçük büyük kim varsa bana acı yaşatan bu olaylar silsilesini yaşamaz umarım..
evet başlıyorum...

herşeyin farkına o zaman vardım 8 yaşındaydım, doğduğum yer yani Adana'nın kücücük bir köyü olan imamoğlu'nda yaşıyorduk, babam,annem, abim,ben ve kardeşim, 5 kişilik bir aileyiz.o zaman fazla zengin olmasakta itibar ve para konusunda hiç sıkıntı yaşamayan bir aileydik.. babamın buğday ithalatı yapan bir firması vardı, firmada 4 tır 3 kamyon ve seferlerde anlaşılmış tren vagonları bulunuyordu.. yıl 98 o zamanlar getirisi haddinden fazla olan bir meslekti. Babam hergün abartmıyorum poşet poşet çikolatalar, şekerler kısacası çocukların hoşuna gidecek ne varsa piyasada hepsini doldurur getirirdi. harika bir çocukluk geçiriyorduk, babam işlerini büyüttükçe büyüttü... 4 katlı bir apartman yaptırdık babamın kardeşleri yani amcalarımla birlikte yaşıyoduk derken 3 ay içinde inanılmaz bir düşüşe geçtik, apartmanı (şuan fiyat aklımda değil ama inanın piyasa fiyatının %75 aşagısına gitmişti)yok pahasına sattık...

olaylar burda başlıyo ve ben devam ediyorum..