ben uzun uzun seyrediyorum, sonuçta o benim içimden kopan bir parça, benim eserim.. bir günümü görebiliyorum o eserde, ne yediğimi, ne içtiğimi, adeta günün çıktısı o, fotoğrafını çekerim her çıktının günlük tutar gibi.. en sonunda ayrılık vakti gelir bir hüzün kaplar içimi el sallar ve şifonu çekerim.

üzülme ordan logara, oradan arıtma tesisine oradan toprağa karışacaksın ve bir meyve oalcaksın ve ben seni yiyeceğim ve diyeceğim ki, "tekrar hoş geldin cancazım" ah ah..