sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

tak iyice şiddetlenmişti, o üstten bastırıyor ben alttan sıkıyordum kendimi, sonra nolur nolmaz şimdi takumu tutarken osurrum şu sessiz ortamda kaygısıyla ayağa kalktım ve sınıfın içindeki kulübeden ayrıldım, ayakta durursam belki biraz geçer diye düşündüm sınıfın içinde zorla millete gülümseyerek, belli etmemeye çalışarak, boş boş dolaşıyordum, takumla akılalmaz bir mücadeledeydim o an..

tuvaletteyken sıçasım kalmamıştı, artık koşarken mi oldu ne, tekrar gelmişti, ama tuvalete gitsem yine sıçamayacaımı düşünüyodum, korkuyodum hayatımda hiç evimden başka bir yere sıçmamıştım, çocuk aklıyla tekrar gitsem tekrar sıçamayacağımı düşündüm o liseli kızıda bırakmak istemiyordum, bizi sınıfın içindeki küçük kulübeye oturtup masal anlatıyordu, kendimi sıkıyordum oturduğum yerde takumu tutarsam belki birazdan kalmaz sanıyordum, bağlanmıştım kıza ayrılamıyordum bir türlü, ayrılsam o çoklu alaturka tuvalete sıçabileceğimin garantiside yoktu zaten..

ana sınıfını bilirsiniz 6 yaşındayızdır, daha tek başıma tuvalete gitmeyi yeni yeni öğrenmişken, okulun çoklu tuvaletlerine sıçmamı istediler benden, denedim, gittim alaturka tuvalete güzelce donumu sıyırıp sıçar vaziyet çömeldim, gelmedi, gelmiyordu zaman geçiyordu bekle bekle bir tutam tak düşmüyordu, içerde aşık olduğum kız varken ben daha çok tuvalette vakit öldürmek istemiyordum, sıçmaktan vazgeçip hemen koşarak nun yanına gitmeliydim, onla oyunlar oynamalı, ona sarılmalıydım, kalktım ayağa donumu giydim ve koşarak sınıfa gittim tekrar..

yani ana sınıfında ilk aşkımı yaşamış, ilk yalanımı söylemiştim artık, artık okula sevinerek gidiyodum o kızı görmek için, gel görki o gün geldi ve çattı, hayatımın sonraki dönemlerinede şekil verdiğini düşündüğüm ve bu başlığada adını veren o gün..

okula her gün en eski ve en uzun süreli arkadaşımın olan kadirle giderdik, zaten aynı anda okula yazılmıştık ama beni ana sınıfına onu 1.sınıfa kaydetmişlerdi, mahalledeki yaşıtlarım benle dalga geçerlerdi, ahahaha kırmızı önlük giyiyo ahahaha diye, neyse okulda artık bize o ablalar, harfleri öğretmeye başlamışlardı, sayfalarca aynı harfi bize yazırıp dururlardı, bunu yararını birinci sınıfta görmüştüm ama, verdikleri ödevleri yapmak çok zoruma giderdi, çocukluktan üşengeçtim yani, bunda tek çocuk olmamaın etkisi olduğunu düşünüyorum, o günlerden başlamıştım defterim evde kaldı, misafirler geldi yapamadım, elektrikler kesildi diye yalanlar savurmaya..

reserved anlat panpa

daha o zamanlardan başlayan bir sapıklıkta vardı bende, bu kızlar bizi okulun parkına çıkarırlardı, orda salıncağa binerdik, tahtarevalliye binerdik, tahteravalliye tabi ablalardan birer tane alıp 4er 5er kişi binerdik, ben bu aşık olduğum kızın kucağına otururdum hep, birinde abazalığın doruklarına vurmuş halde tam arkasına oturmuş iki elimlede sarılmış, arkadan kaykılmıştım, şidi düşününce kızın adını hatırlamıyorum, ama o da benim ona karşı nasıl duygular beslediğimi anlamıştı artık, tabi arkadaşlarıyla gülerlerdi bana, ben ne zaman yanına gitsem aha seninki geldi falan derlerdi, bu beni utandırırdı ve üzerdi biraz..

bir sıralama yapılmıştı her gün evden bir kişi tüm sınıfa yetecek kadar yemek yaptırıp getiriyordu, herkes börek yaptırırdı içimiz dışımız börek olurdu amk, gelen yemekleri uzun bir masaya sıralı bir şekilde oturup, yemek duası yapıp afiyetle yerdik, hatta yemek duasını ezberlemiştim, annem ne zaman akrabalarla bi yemeğe otursak bana yemek duası ettirirdi, şaklaban yapmışlardı iyice beni, neyse ben o başımızdaki liseli kızlardan birine aşık olmuştum, peşinden eteğinin dibinden ayrılmıyodum, hayatımda ilk defa aşık olmuştum ana sınıfında..

ana sınıfına yavaş yavaş alışmıştım artık, büyük ablalar bize oyunlar oynatırdı, sınıfın içinde koşu yarışı yaptırırlardı bize, huurlar bizi at gibi yarıştırmaktan zevk duyardı, yapboz oyuncaklardan her birimiz robot yapar birbirine vurmak koşuluyla kim daha sağlam robot yapar yarışmaları yapardık en sağlam yapanlardan biri bendim diğeri ise armağan adındaki diğer dangolozdu, bu armağan dangolozu ilkokul yıllarımda da sınavlarda hep tek rakibim olmuştu, adam bana rakip diye doğmuş amk, neyse buna devaam edicem, sonrasında resimler yapardık sayfalara, her hafta 2 tane pano vardı birine güzel resimler ikincisine kötü resimler asılırdı, kötü resimleri niye afiş ediyolarsa amk, benimki hep ordaydı, hayatımda ilk özgüven kaybımı resim konusunda yaşatmışlardı bana..

her şey ailemin beni ana sınıfına kayıt ettirmesiyle başladı, okula gitmek istemiyordum, ama beni çocuk tacizcileri gibi zorlayarak ana sınıfına yazdırdılar, ilk başlarda zorla zütürüyorlardı ben hüngür hüngür ağlıyordum, sonraları ise alışmaya başladım, başımızda liseli ablalar vardı onlardan birine aşık bile olmuştum sanırım bunun etkisiydi..

sıçma gelirse sıçarsın , gelmezse zaten hiç sıçmamışsındır

Adam eşeysiz ürüyor beyler.

reservleri alın her şeye sıfırdan başlayıp anlatıyorum..