sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

o geceyi orda geçirdikten sonra serumumu yenileyip, evime gönderdiler, kolumda serumla annem beni arabaya bindirdi, babam sürdü ben arkada annemin bacağına kafamı koyup yarı uyur vaziyette eve geldim, babam beni arabadan çıkarırken kucağına aldı annemde serumu eline aldı arkadan bizi takip etti, merdivenleri birer bire çıktık, yukarı çıkıp beni yatağıma yatırdılar, annem bir çorba yapıp gelip bana içirdi, sonra 4-5 tane ilaç içirdi ve uyu oğlum sen dedi, çok üzgündü kadın, bende öyleydim, halsizdim ve aşıktım, hayatının son günlerini yatakta geçiren yaşlı adamlar gibiydim, yemeği yedikten sonra o kadar stresten sonra bir uyku çöktü güzel bi uyudum..

aradan 1 hafta gibi bir zaman dilimi geçtiğinde, ben hasta oldum sıradan bir üşütme gibiydi, evde yattım 1 hafta boyunca okula göndermediler beni ,zaten bende gitmek istemiyordum artık, sonra benim durumum fenalaştı, ateşim çıktı çok fenalardayım, beni hastaneye zütürdüler bilen bilir küçükken bir hastalık geçirilir "sarılık" ondan olmuşum, bana serum taktılar, o gece hastanede kaldık ben uyuyordum annem orda başımda sandalyede bekliyordu, arada nefesimi kontrol ettiğini hissediyordum ama hiç halim olmadığından sadece gözümü açıp tekrar kapatıyordum, annemin o halini görmek beni daha fazla üzüyordu..

anlat bin sana dertlenip sigara bile yaktım devam et

seri eksiledim

o gün öyle geçti sonraki günler rutin devam etti kız aklımda çıkmıyordu bir türlü, tekrar gitmeyi düşündüm ama yine aynı şeyler olacaktı ve bulamayacaktım, çok çaresizdim, ne yapacağımı bilmiyordum, ben gittikçe kötüye gidiyordum, aşk acısı çekiyordum bildiğin, peki o beni neden hiç görmeye gelmemişti, belli ki sıradan bir anasınıfı çocuğuydum onun için..

hahahaha

bir saat sonra falan geldiler, saat 1e geliyordu, annem nefes nefese kalmış gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş, bana koşup sarıldı, ben suçluluk duygusu içerisinde hiç cevap vermedim, sonra öptü defalarca, sordu oğlum neden gittin? nereye gittin? ben cevap vermedim bunlara, annem o gün bana çok iyi davrandı, ondan sonraki günlerde çok iyi davrandı, sanırımüstüme gelip tekrar kötü bişey yapmamtan korktu..

hepsine cevabım aynıydı, bilmiyorum, sonra beni tuttu elimde zütürdü, sokakta bir polis buldu ve ona teslim etti, polis beni arabaya atıp karakola zütürdü, orda yine aynı sorular evin nerde annen nerde baban nerde, hepsine bilmiyorum diyince beklemeye başladık, bir müddet sonra annemlerin geleceği düşünülüyodu sanırım, öylede oldu saat 11 gibi babam geldi karakola, beni gördü, koştu bana sarıldı, çok korkmuştu adam, ağlayacaktı nerdeyse, onun yerine ben ağladım, hüngür hüngür ağladım, özlem giderdikten sonra eve gittim, o zamanlar cep telefonu yok babamda, anneme haber veremedi, eve geldiğimizde annem yoktu, mahalleye aramaya çıkmış halen arıyomuş sanırım, babam beni eve çıkardı, kendi annemi aramaya başladı, ben ağlıyordum evde tekk başıma..

neyse yürümeye devam ediyorum ama artık tamamen güneş battı, tüm şehir odunlu sobalardan çıkan dumanlarla kaplandı, insanlar olabildiğince azaldı, benim yönümü bulma ihtimalimde giderek düştü ama ben vazgeçtim 2-3 saat daha yürüdüm, bulamayacağımı anlamaya başlamıştım, annem kesin kafayı yemişti, 6 yaşındaki çocuğu saat 8-9 olmuş ortalıkta yok, kesin mahvolmuştu kadın, beni üzen tek şeyde buydu ailemin üzülmesi, en son birisinden yardım istedim, yoldan geçen birine amca ben kayboldum dedim, evin nerde annen nerde baban nerde diye sorular sordu..

oğlum anlatsana niye sövdürtüyorsun kendine

sıçsam olmuyooorr, sıçmasam olmaaaaz, kabız olsam hakim bey zütde tak durrmaaazz

ulan adam sıçma hikayesini anlatıyo millette dinliyo bu kadar mı seviye düştü sözlükte

artık insanlar azalıyodu, sokaklar kuytulaşıyodu, galiba şehir bitiyodu, dönmeye karar verdim ve geldiğim yollardan geri yürümeye başladım, yolda yine herkesin yüzüne bakıyorum ama insanlar azalmış, hava kararmaya başlamıştı, artık züt korkusu baş göstermeye başladı, evimi bulmaya çalışacaktım, 5-6 saattir yürüyodum nasıl bulacaksam, devam ettim, farklı yollarda olduğumu farkettim, ama yinede daha önce kuzeye doğru yürümüştüm şimdi hep güneye doğru yürüyordum, bulurdum herhalde..

düz devam ettikçe şehrin içine girmiştim galiba etraf kalabalıklaşmıştı ben herkesin yüzlerini kontrol ediyordum acaba o mu? diye, umutluydum bulacaktım onu, yürümeye devam ettim, evden çıkalı 2 saat falan olmuştu, susamıştım, bir çeşme bulup su içtim, üzerinde hiç unutmam bediüzzaman çeşmesi yazıyodu, tabi bilmiyorum bizim said olduğunu bunun, neyse o ayrı konu, içtim devam ettim, taktiğim şuydu biraz düz devam et sonra üst sokağa geç orda biraz düz devam et sonra üst sokak, gittim gittim gittim, yaklaşık 3 saat sonra çişim geldi, bediüzzaman çeşmesindeki içtiğim suları çıkarmamın vakti gelmişti sanırım, artık sosyalleştiğimi hissediyordum, onunda verdiği öz güvenle bir amcayı durdurup amca burda tuvalet var mı? diye sordum, bir kahve gösterdi oraya git dedi, gittiğimde kahveci amcayada sordum o da gösterdi, bir güzel işedim, sonra devam ettim yoluma..

dinliyo musunuz olm?

arkama bakmıyordum bile, kimseye bir şeyde sormuyordum, amaçsız amaçsız yürüyordum sadece etraftakilerin yüzlerine bakıyordum acaba o kız mı diye, o yol boyunca en az yarım saat yürüdüm, arkama baktığımda artık geri dönsem evi bulamayacağım kesinleşmişti, bu işin geri dönüşü yoktu artık, resmen 6 yaşında hayatımın aşkını bulmak için sokaklardaydım ve kaybolmuştum..

o sokağa doğru öyle bir yürüyüşüm vardı ki bu kadar kendinden eminlik yok, aklımda tek bir şey var ne olursa olsun o kız bugün bulunacak, geldim sokağa, adana trafiği vızır vızır akıyor, zar zor koşarak karşıya geçtim, ordan sonrasını hiç bilmiyorum tek görebildiğim ve zar zor gittiğim o sokaktı, sürekli aşağıya doğru gidecektim sanırım, sokağı geçtikten sonra ağaşı doğru devam ettim, bir alttakine geçtim burda daha fena trafik vardı, bunuda geçtim ve ara sokaklara girmeyeyim mantığıyla o sokaktan sağa doğru devam ettim, gittim, gittim, gittim..

nereye gideceğime nerden başlayacağıma daha karar verememiştim, çıktım dışarı tam evimizin kapısını kapattım o an düşünmeye başladım nerden başliim ne tarafa doğru yürüsem? annemin gitmeme kızdığı bir alt sokağımız var trafik falan hızlı akar, hayatımda 3 veya 4 defa annem ve babamdana yrı o sokağa gitmiştm, o tarafa doğru yürümeye başladım..

okuyan varsa arada ses versin?

sabah olmuştu, kahvaltımızı yapmıştık ve anneme anne ben dışarıya oynamaya gidiyorum dedim, o sevindi 2 haftadır okul haricinde dışarıya adımımı atmamıştım, tamam olum git dedi, ama beni öğle yemeğine çağırma aç değilim dedim, normalde hiç demez ama onada tamam dedi, evden dışarı çıktım..