sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

halen konuşma, konuşturma çabasındaydı, parkın ordaki duvarın üstüne çıktım benn oturdum, o da yanıma çıktı, geldi oturdu, elimi tuttu, saçımı okşadı, öptü yanağımdan, aslında hiç yakınlaşmak istemiyordum ama kendi çok acımıştı durumuma galiba, 10-15 dk oturduktan ve konuştuktan sonra, biraz gülümseyerek tahterevalliye binelim mi? dedim, olur dedi, bindik, tabi o ayaklarıyla yerden destekleyerek beni kaldırıp indiriyordu, 25 kilo bişeyim zaten, karşımda kahkaha atıyodu beni eğlendirdiğini sanarak, bende onun iyi niyetli bir şekilde kendini aptal bir duruma düşürmesine ve kahkahalarına gülüyordum sadece, arada bir filmlerde olur ya karşındaki kişinin kayüzü fası gider onun yerine düşündüğün kişinin yüzü gözünde canlanır, onu yaşadım, birden mutlu oldum öyle olunca, donuk donuk bakarak gülmeye başladım ciddi anlamda, daha yukarı daha yukarı diye bağırdım her seferinde, o da gaza gelip beni daha yukarı çıkarıp indiriyordu, sonra zil çaldı, benim elimden tuttu, kantine gittik bana bir meyve suyu aldı, ordan sınıfa geçtik el ele..

o gün çok kanım ısınmıştı o 20lik stajyer hocaya, bundan sonra hep onla olacaktım, belki eğlendirebilirdi beni eskiden olduğu gibi, ama öyle olmadı, 1 haftayı okulda onun dibinden ayrılmadan geçirdim, sonra bir gece o kız tekrar aklıma geldi, ağlamaya başladım, uyuyamadım saat gece 3e kadar, sabah olduğunda o sarılık olduğum günki gibi halsizdim, bugün okula gitmiim anne hastayım, dedim annem kabul etti, hastalığımdan dolayı çok anlayışlı olmuştu artık, o gün yataktan çıkamadım öğlene kadar, öğlen uyandığımda terler içinde uyandımi vücudum buz gibiydi, annem beni banyo yaptırdı, yemeğimi yedirdi, kendimde gibiydim sabahki gibi değildim..

gel görki ne zaman mutlu olsam aklıma geliyordu o liseli kız, yine geldi, akşamında hiç moralim kalmadı, akşam bir daha hastalandım uyuyamadım gece, çok kötüydüm bu defa annemin yanına zar zor gittim, ağlıyordum, anne çok hastayım diyip uyandırdım, annem ateşimi kontrol etti, yanıyosun sen dedi, babamı uyandırdı beni tekrar o lanet hastaneye zütürdüler..

yine serum takıldı yine roda kaldık yine aynı teraneler döndü, sabah oldu bu defa pek iyi hissetmiyordum kendimi, ateşim varmış taburcuda etmiyolardı, neyseki o gün akşamüstüne doğru hastaneden ayrılabildik, beni salodnaki yatağa yatırdılar, o akşam annemle babam arasında şu konuşmalar geçti, acaba okuldan alsak mı seneye birinci sınıftan başlatırız? annem: bilmiyorum, oğlum sen ne dersin diye sordu, olur dedim gitmiim, tamam anasını satim dedi babam, seneye kadar kendini toplar ondan sonra 1.sınıftan başlar benim oğlum dedi, bende sevindim gitmek istemiyordum zaten, 1.sınıfa gitme niyetimde yoktu o zamanın çocuk aklıyla, tamam dedim geçiştirdim, önümde yazdan önce 4 ayım vardı ve yazıda katarsak toplam 7 ay boştum resmen, ondan sonrada 1.sınıfa başlamaya niyetim yoktu tabi, ama şimdilik düşünmüyordum bunları..

o hastalıktan bir ayda anca kurtulabilmiştim, bu zaman diliminde o liseli kızında etkisini baya baya atlatmıştım, sonrasında tüm sokaklar benimdi gülüyodum eğleniyodum annemde çok mutlu oluyordu, artık eskisi gibi davranmıyordu bana ne bir kere vurdu, nede beni zorla öğle yemeğine çağırıyordu, dışarda oyun oynamamdan zevk alıyordu artık, hatta bizim sokakta maç yaparken arada balkondan gözleri dolu bir şekilde gülümseyerek beni seyrettiğini görüyordum ve sonunda yaz gelmişti, bizim orda o zamanlar yaylaya çıkma durumu vardı, adana çok sıcak olduğundan maraş tarafında serin bir yere giderdik ve hayatımın en eğlenceli aylarından birini bu senenin yaylasında geçirmiştim..

olm dinleyen varsa arada yazsın kendi kendime konuşuyorum burda..

bizimkisi eski usul yaylaydı bildiğin, elektriksiz, susuz bir yere yaşamaya gidiyorduk 2-3 ay, 3 aile gidiyorduk, biz amcamlar ve amcamların komşusugil, çadır kuracaktık tabi gittiğimiz yere, kamp hayatı gibi yani, kamyon çağrıldı, 3 evinde gerkeli eşyalarını alabilecek kapasitedeydi çadır, 3ünüde yükledik, yolculuk o kadar eğlenceli olmuştu ki anlatamam, 6-7 saat yol gittik, hepimiz kamyonun arkasındaki eşyaların üzerine yatak atmış onların üzerinde uzanarak gidiyoruz, üstü açık kamyon tabi tır gibi değil, amcamın 2 benim yaşıma yakın çocuğu var biri erkek biri kız, komşularının 3 çocuğu var biri benle yaşıt erkek, diğeri benden 3 yaş büyük kız, diğeride en büyük benden 6-7 yaş büyük kız, hepimiz arkadayız anne babalarda var tabi, sıcak çukurova sabahında saat sabah 5 civarında çıkmıştık yola, maraşa doğru yukarılara çıktıkça serinliyoduk, zaten karşımızdan esen rüzgarda bizim serinlememize yetiyodu..

biraz ara vereyim başım ağrıdı devam ederim tekrar..

neyse gittik yanyana çadırlarımızı kurduk, o küçük kulubede de yaşayan 4 çocuklu bir aile vardı, onlarla da tanıştık, etrafta bizden başka kimse yoktu yalnızca bu 4 aile, elektrik yok su yok, su şöyle var oraya bi kuyu gibi bişi açılmış ordanda su çıkmış, aileler su ihtiyaçlarını orada gideriyor, çadırların yanına duş almak için plajdaki kabinler gibi yer yapmışlardı babamlar, daha uzağa ise 1 tane tuvalet yapılmıştı, ilkel biçimde, hemen dağın dibinde olduğumuz için, dağ tarafına büyük bir ağaca salıncaklar kuruştuk kendirlerle, büyük salıncaklardı, en az 10 metre gidip geliyorduk, çok eğlenceliydi..

o yaz yayla havası bana çok iyi gelmişti, gündüzleri diğer çocuklarla elimize bir tane balta alıp meşe ağacaı arardık, meşe ağacını bulduğumuzda kuş lastiği (sapan) yapmak için uygun dalını keser eve getirirdik, meşe ağacından çok sağlam olurdu hiç krıılmazdı, sonra eve getirdiğimizde bıçakla babalarımız yontarak lastiğin geçebileceği şekle sokardı, sapan şekline..

gündüzleri ya o sapanlarla kuş avlamaya çıkar, dağda gezer hiç avlayamadan geri dönerdik, ya şişe bulup onları dikip şişe kırmaca oynardık yada şişe kıramadığımızda sırayla sapanlarımızı diker, diğerimiz o sapanı taşla vurarak kırmaya çalışırdık, kıran kazanırdı..

annelerimiz su lazım olduğunda elimize 5er kiloluk bidonları verip bizi o kuyunun ordaki çeşmenin oraya gönderirdi, bizde gidip gelirken kim daha önce getirecek yarışı yapardık, bunu yaparken kaç defa o su dolu bidonları elimizden düşürüp annelerimizden küfürler duymuştuk..

bu yayla döneminde o kız aklımın ucuna bile gelmemişti, çok güzel zamanlarımız geçiyordu, birgün kızlı erkekli birleşip, çadırlarımızdan soğan domates, biber alıp, çadıra uzak bir yere gidip piknik gibi bir şey yapmıştık, tabi 6-7-8-9 yaşlarında çocukların piknikleri ne kadar olacak, bıçaklarla domates-soğan ve biberi en büyük kız kesip hepimize ekmekk arası yapmıştı, soğan çok acı olduğundan hepimiz koşarak ve yanarak kuyunun ordaki o çeşmeye gitmiştik sonuç olarak..

dağın etek kısmında kaymaya uygun bölüm vardı, kaymak derken kar falan yok yanlış anlaşılmasın, biz hayatımızda en fazla 2-3 defa kar görmüş insanlarız, altımıza kartonları alıp çıkardık oraya, çam pürlerinin kurumuş halleri üzerinden oturarak kayardık, bigün yine kaymaya gittiğimizde, daha yukardan kaymaya karar verdik ve sonunda olanlar yine bana oldu, tam altıma kartonu almış üstüne oturmuş ayaklarımı uzatmış kayarken ayaklarım bir taşa takıldı, ben o hızla oturduğum yerden ayağa kalktım, eğim olduğundan duramadım koşarak tamamladım parkuru ve sonunda duracak yer olmadığından kayalıkların üstüne süpermen edasıyla uçtum, e tabi kollarıma girip beni çadıra zütürdüler, sonra annem yine pansuman falan yaptı her yerime, bu defa dövmedi ama..

bilyelerden(bilye dediğim misket değil küçük demir tekerlek gibi düşünün) tahtaları birleştirp tahtalı adını verdiğimiz, kaykay şeklinde ama üzerine oturulan tarzda şeyler yapardık, sonra onlara hafif eğimli yerlerden yarış yapardık, kim dana önce aşağıya inecek gibi..

her akşam çadırın önünde elektirk olmadığı için ateş yakardık, 3 ailenin fertleride etrafına oturur, amcamın komşusu olan adam darbuka ile şarkılar çalar söyler biz çocuklarda ateşin etrafında halay çeker, oyunlar oynardık, hatta o yaşımda cigulinin çalgıcı karısı binnaz diye sözleri olan şarkısında 3 erkek çocuk ciguli tarzı oyun oynarken fotoğrafımız var, dans bile ederdik kızlı erkekli eşleşerek, çok güzel günlerdi..

doğum günüm yaz ayına denk geldiği için o ateşin başında doğum günümü kutlamıştı, organizasyon annemindi, tabi o ilkel şartlarda annem biküvilerle falan bi şekilde pasta yapmıştı, üstünede mum olmadığından çıra dikmişti, o pastaylada fotoğrafım var..

neyse yaz aylarım bu şekilde geçti, dediğim gibi hayatımın en güzel günleriydi, eylül ayında tekrar kamyona eşyaları yüklemiş çadırları sökmüş, yola çıkmıştık, eve gelip girdiğimizde o negatif havayı direk ciğerlerimde hissettim, aniden yüzüm düştü biraz mutsuz olmuştum eve geldiğime, çünkü en son hiç iyi şeyler yaşamamıştım bu evde..

gelir gelmez bizimkiler beni okula kaydettirmek için çalışmalara başladıi ben okula gitmicem diye tutturmuştum, okumayacaktım kendi kafamda, annem yalvarıyordu bana resmen, nasıl oldu bilmiyorum zar zor ikna olmuştum okula gitmeye, birincisi sınıfa amcamın oğluyla beraber yazılacaktım, o köyde oturur biz ilçede, ilk gün annem beni zütürdü okula, orta sıranın en önüne oturttu, sanki oraya oturunca tüm eğitim hayatımız iyi geçecek hıdıbına, amcamın oğlu arka sıralarda bir yere oturdu, sülalesi raaddı adamın, bunlar köyde oturmalarına rağmen o zamanlar çok çok zenginlerdi, bizi 3e 4e katlarlardı yani, amcamın oto galerisi vardı iyide kazanırdı, neyse böylelikle okula başlamış olduk, ha bu arada ana sınıfını okuduğum bizim eve en yakın olan yine aynı okulda başladım 1.sınıfada..

okul bahçesini falan biliyordum, diğerlerinin çoğunu anasınıfına gitmediği için çekingendiler, ben yanıma ana sınıfındaki en iyi arkadaşım olan aliyide alıp teneffüslerde bahçeyi gezmeye çıkardım, babam o zamanlar bana günlük 5 binlira para verirdi, eski parayla yani, her gün okulda o paraya iki tane simit alır yerdim, ilk gün aliyle bahçeyi dolaşmaya çıktığımızda yan binanın önüne gitmiştim, yani anasınıfını okuduğum binanın önüne, hüzünlü hüzünlü bakmıştım, oraya bakarken sanki böyle etraftaki her şey yavaşlamıştı, tam orada sanki sevgilim ölmüştü benim..