sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

reservleri alın her şeye sıfırdan başlayıp anlatıyorum..

sonra annem beni domalttı dıbını gotume surterek takumu temizledi

sonra babam bi anda öfkelendi ve niye sıçtın huur çocuğu diyerek beni dövmeye başladı önce zütümü açtı sonrada yarrağanı çıkarıp beni gibti son şimdi kaybolun

içeri girdiğimizde 50 küsür yaşlarındaki yaşlı öğretmenimiz ve yanındaki snaırım stajer gibi bişey olan 20 küsür yaşlarındaki kız ordaydı, ama liseli kızlar yoktu, önce anlam veremedim birazdan gelirler herhalde diye bekliyorum, sonra ali bana olanları anlatınca hayatımın ilk büyük darbesini aldım..

babam hiç bir şey demeden eve girdi bende koşarak içeri girdim merdivenlerin başına kadar gittim babamı beklemeye, babam karşımdaydı ben üzgün bir vaziyette babama bakıyordum, nooldu oğlum dedi babam, ben annemin karşısında şikayet edemeyeceğimden hiç bir şey demeden ağlyarak babama sarıldım, kucağına aldı beni, içeri girdi, girerken anneme kaş göz yaparak nooldu? diye sordu, annem oğluna sor dedi ve biz salona annem mutfağa gitti..

sınıfa girince tüm herkesle başbaşa kaldığımızdan artık dalga gçemenin boyutu arttı erkekler bana bakarak ahahaha takluu diyerek dalga geçiyorlar, kızlarda ıyyy diyerek bazıları gülüyor bazılarıda yüzünü ekşitiyordu, benim pekte umrumda değildi oturmuştum sandalyeye, beslenme çantamı masaya koymuş o liseli kızı arıyordum gözlerimle, diğer 3 liseli kız vardı ama o yoktu, sonra kapıdan girdi, ben o kadar mutlu oldum ki, koşup gidip direk sarılmak istedim ama sonra utandım gitmedim, tüm sınıf oyunlar oynamaya başladı ben bir sandalyeye oturmuş kafamı masaya ellerimin üzerine koymuş o liseli kızı seyrediyordum, kızdan habersiz..

okulun bahçesine geldik, sıra zili çaldı ve kadirle ayrıldık, o an arkadaşlarımın yanına gideceğim ve dünkü olaylar için dalga geçecekleri aklıma geldi ama yapacak bir şey yoktu artık, gittim sıraya beni gören bir kaç arkadaşım başta armağan olmak üzere aha taklu geldi tarzı cümlereler kurup biraz güldüler, kızlarda bıyık altından sinsi sinsi güldüler, ben çokta giblemedim bunların olacağını biliyodum zaten, sonrasında andımızı okuduk, türküm, doğruyum, çalışkanım... , içeriye sınıflara sıralı bir şekilde girdik..

nasıl gidecektim herkes benle dalga geçecekti, ama ne olursa olsun gidip o liseli kızın yüzünü görmek istiyordum, her şeye göğüs gerecektim, o an umrumda olan tek şey gidip onu görebilmekti, kahvaltımı yaptım, annem pembe beslenme çantamı elime verdi ve beni sokağa bıraktı, erkek olmama rağmen pembe almışlar beslenme çantamı amk, bunu sonradan farkettim, başta renkleri falan bilmediğimiz için, neyse çıktım kadirin evinin önünde onu beklemey başladım, her zaman bekletirdi böyle, hep ben beklerdim, zile bastım kadir geldi sonunda ve yola çıktık..

sonra eve gittim annemle takumu kızarttık yedik

artık insanlar azalıyodu, sokaklar kuytulaşıyodu, galiba şehir bitiyodu, dönmeye karar verdim ve geldiğim yollardan geri yürümeye başladım, yolda yine herkesin yüzüne bakıyorum ama insanlar azalmış, hava kararmaya başlamıştı, artık züt korkusu baş göstermeye başladı, evimi bulmaya çalışacaktım, 5-6 saattir yürüyodum nasıl bulacaksam, devam ettim, farklı yollarda olduğumu farkettim, ama yinede daha önce kuzeye doğru yürümüştüm şimdi hep güneye doğru yürüyordum, bulurdum herhalde..

düz devam ettikçe şehrin içine girmiştim galiba etraf kalabalıklaşmıştı ben herkesin yüzlerini kontrol ediyordum acaba o mu? diye, umutluydum bulacaktım onu, yürümeye devam ettim, evden çıkalı 2 saat falan olmuştu, susamıştım, bir çeşme bulup su içtim, üzerinde hiç unutmam bediüzzaman çeşmesi yazıyodu, tabi bilmiyorum bizim said olduğunu bunun, neyse o ayrı konu, içtim devam ettim, taktiğim şuydu biraz düz devam et sonra üst sokağa geç orda biraz düz devam et sonra üst sokak, gittim gittim gittim, yaklaşık 3 saat sonra çişim geldi, bediüzzaman çeşmesindeki içtiğim suları çıkarmamın vakti gelmişti sanırım, artık sosyalleştiğimi hissediyordum, onunda verdiği öz güvenle bir amcayı durdurup amca burda tuvalet var mı? diye sordum, bir kahve gösterdi oraya git dedi, gittiğimde kahveci amcayada sordum o da gösterdi, bir güzel işedim, sonra devam ettim yoluma..

seri über seri eksi verin binler her enrty altına beş eksi atında şuku düğmesi çöksün amk

daha o zamanlardan başlayan bir sapıklıkta vardı bende, bu kızlar bizi okulun parkına çıkarırlardı, orda salıncağa binerdik, tahtarevalliye binerdik, tahteravalliye tabi ablalardan birer tane alıp 4er 5er kişi binerdik, ben bu aşık olduğum kızın kucağına otururdum hep, birinde abazalığın doruklarına vurmuş halde tam arkasına oturmuş iki elimlede sarılmış, arkadan kaykılmıştım, şidi düşününce kızın adını hatırlamıyorum, ama o da benim ona karşı nasıl duygular beslediğimi anlamıştı artık, tabi arkadaşlarıyla gülerlerdi bana, ben ne zaman yanına gitsem aha seninki geldi falan derlerdi, bu beni utandırırdı ve üzerdi biraz..

bi yemek molası devam edicem.. teotty adın armağan mı lan?

sonra cuma oldu cumaya gittim ayakkabımı çaldılar babam üzülme oğlum dedi yemek yedik sobanın yanında uyudum

sonra evde tekrar altıma yaptım gitmemek için okula ev kokmaya başladı sonra annem sinirlendi beni çöpe attı çöpten yazıyom gelin beni kurtarın

ana sınıfına yavaş yavaş alışmıştım artık, büyük ablalar bize oyunlar oynatırdı, sınıfın içinde koşu yarışı yaptırırlardı bize, huurlar bizi at gibi yarıştırmaktan zevk duyardı, yapboz oyuncaklardan her birimiz robot yapar birbirine vurmak koşuluyla kim daha sağlam robot yapar yarışmaları yapardık en sağlam yapanlardan biri bendim diğeri ise armağan adındaki diğer dangolozdu, bu armağan dangolozu ilkokul yıllarımda da sınavlarda hep tek rakibim olmuştu, adam bana rakip diye doğmuş amk, neyse buna devaam edicem, sonrasında resimler yapardık sayfalara, her hafta 2 tane pano vardı birine güzel resimler ikincisine kötü resimler asılırdı, kötü resimleri niye afiş ediyolarsa amk, benimki hep ordaydı, hayatımda ilk özgüven kaybımı resim konusunda yaşatmışlardı bana..

her şey ailemin beni ana sınıfına kayıt ettirmesiyle başladı, okula gitmek istemiyordum, ama beni çocuk tacizcileri gibi zorlayarak ana sınıfına yazdırdılar, ilk başlarda zorla zütürüyorlardı ben hüngür hüngür ağlıyordum, sonraları ise alışmaya başladım, başımızda liseli ablalar vardı onlardan birine aşık bile olmuştum sanırım bunun etkisiydi..

sıçma gelirse sıçarsın , gelmezse zaten hiç sıçmamışsındır

o an beni çok etkilemişti, kendimden 10 yaş büyük bir kıza aşıktım ve o gitmişti, şuan yüzünü bile zar zor hatırlıyorum, o kadar kötü olmuştumki gözlerim dolmuştu bütün gün dokunsan ağlayacak gibi dolaşmıştım, sonunda eve gitmiştim, aklımdan çıkmıyodu kız, bişeylerde yapamazdım daha 6 yaşındayım, gidip arayayım desem kaybolurum, yan sokağa gitsem kaybolan bir yaştayım daha, kafamda binlerce tilki dönüyordu ne yapacağımı düşünüyordum, ahaytımın ilk aşkıydı, onu bir daha görememeye dayanamazdım atlatamazdım..