hayatımız taktan geçiyor.
hep eziliyoruz.
dışarı çıkamıyoruz.
sevemiyoruz, aşık olamıyoruz, sevdiğimizi söylesek bile hep red cevabı alıyoruz.
insanlarla arkadaşlık kuramıyoruz.
sigara, alkol ve mutsuzluk bizim en büyük dostumuz oluyor.

allah bizi sevmiyor, adaletsizdir ki bize böyle hayat verdi.
herkes kız arkadaşı ve diğer arkadaşları ile hayatını yaşarken biz sadece yalnız başımıza yaşayıp gidiyoruz.19 yaşıma geldim hala doğru düzgün bir arkadaşım olmadı.ama işte ne yapalım intihar etme girişimleri oldu ama onu bile beceremedim.en iyisi daha çok alkol içmek.

allah, diğer dünyada görüşeceğiz...