Ereni bir yandan haklı bulurken bir yandan da herkes ile tanıştırabileceğim bir arkadaşım olmamıştı. Onlar kendi aralarında konuşurken ailemin yanına varmıştık. Piknik yerlerinde ortada masa, kenarlarında oturma yerleri olan normal piknik masaları vardı. Annem ve babam karşıma, ben, Eren ve Selinde yanıma oturmuşlardı. Biraz sıkışmıştık fakat yapacak bir şeyim yoktu, onları başka bir yere yollayamazdım sonuçta. Babam mangal yapmıştı. Çok severdim açıkçası tavuk yemeyi, bu yüzden herhalde babam tavuk yapmıştı ve haftada 1 kez evde tavuk yerdik. Biz yemeğimizi yerken Eren ve Selin'in tabakları olduğu gibi duruyordu, hatta içeceklerine bile dokunmamışlardı. Belki denizden dolayıdır dedim pek fazla üzerinde durmadım. Yanımızdan geçen insanlar benim onlarla konuşmamı garipsiyor, Eren ve Selin'in tabaklarına bakıyordu. Açıkçası fazlasıyla rahatsız olmuştum ama buradan kalkıp gidemezdik, ailemide düşünmem gerekirdi sonuçta, onlar buradan keyif alıyordu ve ben arkadaşlarım yemeklerini yemiyor diye buradan gidemezdim. Sonrasında ailemle denize gittik, kimsenin bakışlarına daha fazla maruz kalmadan o günü bitirdim ve akşam üzeri eve dönmeye başladık. Bu yaz daha fazla bir olay yaşamamıştım. Bu gün bile beni böylesine etkilemişken daha fazlasını zaten kaldıramazdım. Ama asıl korkum olan lise başlıyordu. Liseye gitmem gerekiyordu açıkçası, ailemi çok fazla zora sokuyordum özel dersler ile falan. Ev hanımı olan annem çalışmaya başlamıştı, durumumuz iyice kötüye gidiyordu fark ediyordum. Ağustos sonlarına doğru gelmiştik, okul yaklaşıyordu. Şu ana kadar okul forması neredeyse hiç giymemiştim, alışkında değildim haliyle ama annem zorla almaya zütürdü. Boyuma göre biraz uzun bir pantolon almıştık. Eren halimle dalga geçiyordu ama pekte umrumda değildi. Günler günleri kovaladı ve o gün geldi çattı. Sabah 7de kalktık ve kahvaltımızı ettik. Babam üçümüzü alıp okul yolunu tuttu. Sıraya girdik ve normal müdür konuşması yaptı yaklaşık 20 dakika kadar. Sonrasında sınıflara ayırdılar bizi. 5 dakika kadar bir arayış sonunda sınıfımı buldum. Hala hatırlarım, ilk sınıfım 9/E idi. Arkalarda bir yere geçmiştim ilk gün. Kimseyle konuşmuyordum, onlarda benimle konuşmuyordu. Yaklaşık 1 hafta kadar bu böyle gitti ve rehberlik dersine girdiğimizde yer değişikliği yapmaya karar vermişti. Pek hoşuma gitmemişti çünkü arkadaşlarım yanımda dikiliyor ve ben en arkada tek oturuyordum. Öğretmen beni orta sıralarda bir yere almıştı ve yanıma sempatik, şirin bir kız oturtmuştu. ilk günlerde olan tanışmalardan ismini biliyorum, kızın ismi Deniz'di. Koyu mavi gözlü siyah saçları olan 1.65 boylarında falan bir kızdı. Yanyana oturduğumuza göre konuşmamış gerektiğini düşündü sanırım.

B: Ben D: Deniz

D: Merhaba.
B: Merhaba.
D: Adın ne?
B: Rengar, senin?
D: Deniz, tanıştığıma memnun oldum.
B: Bende.
El sıkışarak konuşmayı bitirdik. Öğretmeni dinlerken bir yandan Eren birşeyler demeye başladı. Ben onunla konuşurken Deniz bana doğru garip bir bakış attı, Erenle konuşmamı garipsiyordu sanırım. Kiminle konuştuğumu sorduğunda Eren demiştim. Ardından Deniz Öğretmenden izin alarak yerini değiştirdi. Bu durum açıkçası çok fazla kırmıştı beni. Sinir ve hırstan gözlerim dolmuştu, yüzümün kızardığını hissedebiliyordum. Sınıfta ise gülüş seslerini duyabiliyordum, herkes alay ediyordu benimle. Lisemin zor zamanları daha ilk haftadan başlamıştı.

Köy evine gitmemiştik bu sene. Çünkü amcamlar falan geleceklerdi yine, daha büyüdüğüm için olayların farkına varmıştım aslında daha fazla. Ama hala onların gerçek olduğuna inandırıyordum kendimi. Çünkü bir insanın kabullenebileceği en zor şeylerdendir arkadaşlarının hayali olduğunu bilmek. Çoğunuz bilmiyordur bunu eminim. Yakın, plajı olan bir tatil beldesine gidiyorduk bazen günü birlik. Ailem durumumu tamamen kabullenmişti, hiçbir rahatsızlık duymuyorlardı artık. Piknik alanı gibi bir yer vardı plajın yaklaşık 100m ilerisinde. Ailemle oraya yerleşmiştik. Ben hiç denize girmemiştim aslında fakat Eren denize daha önce girdiğini iddia ediyordu, nasıl olduğuna dair hiçbir fikrim yok. Bu yüzden ailemden izin alarak arkadaşlarımla beraber denize doğru yürümeye başladım. Yola çıkmadan önce şortu altıma giymiştim, plaja varınca biraz oturduk ve eşofman altımı, tişörtümü çıkarıp sadece şort ile kalmıştım. Gariptir ki ne Eren ne Selin üzerlerindekileri hiç çıkarmıyorlardı. Bu şekilde denize girmiştik, açıkçası fazla açılmaya korktuğumdan göbek hizamdaki yerlere kadar denize giriyordum. Bahsettiğim gibi evden asla çıkmam bu sebeple biraz kiloluydum bununda etkisi var korkumda. Ben Eren ve Selinle eğlenirken en başlarda kalabalık olduğundan dikkat çekmiyorduk ama Eren hareketleri biraz abartmaya başlayınca benimde verdiğim tepkiler fazlalaşmıştı ve insanların dikkatlerini çekmeye başladım. Herkes benim arkadaşlarımla konuşmama, onlara su atmama, onlarla gülmeme bakıyordu. Çoğu kişi alaycı olarak baksa da aradan bazı acıyan bakışlarda görüyordum. Benimle alay eden insanlar yüzünden hayata küsmüştüm. Ben bir suç işlemedim ki. Neden bana bunu yapıyorlar diye günlerce oturup ağlayarak düşündüğümü bilirim. Daha fazla uzatmadan sinirli bir şekilde denizden çıktım. Yine herkesin dikkati dağılmış, kendi aralarında eğleniyorlardı fakat onlardan nefret ediyordum. Yine güzel bir günümün içine sıçmışlardı. ilk defa denize giriyordum ve en fazla yarım saat durmuştum, bu gerçekten haksızlıktı. Havlu ve güneş sağolsun kuruyup sadece tişörtümü giyerek ailemin yanına yürümeye başlamıştım. Yolda Selin'e neden onların sizi görmediğini sorsam bile güzel bir cevap alamamıştım. Çok zor bir dönemdeydim, bilirsiniz ergenliğe giriş yaşlarıdır. Eren ise hiç büyümüyordu, küçüklüğümden beri kardeşiyle ilgilenen abi gibiydi sanki. Her zaman 18-19 yaşlarında bir insandı. Ben ise büyüyor, ona yetişiyordum. Ailemin yanına giderken sürekli diğer insanları ve düşünceleri umursamamamı, onların bana yetebileceğini söylüyordu.

Arkadaşlar kusura bakmayın cidden amacım rez almak değil.

Öğretmenden izin isteyip arkadaşlarımla lavaboya gitmiştim. Yüzümdeki nefreti aynadan fark edebiliyordum. Selin kız olduğu için biraz daha yumuşak davranıyordu bana açıkçası. Eren plajda söylediklerinin aksine bazen benim bu halime gülüyordu. Eren'e sinir olmaya başlamıştım ama 2 arkadaşım vardı ve onlarla her zaman beraberdim, uyurken bile. Onlara bir şey diyemezdim, ki desem de bir şey fark edeceğini düşünmüyordum açıkçası. Yaklaşık 10 dakika kadar lavaboda durmuşum, fark etmemiştim. Birşey mi oldu veya sigaramı içiyorum diye kontrol etmek için öğretmen sınıftan bir kişiyi bakmaya yollamıştı. O sırada Selin'e bir kızın neden bunu yaptığını, ona herhangi bir rahatsızlık vermediğimi söylerken gelmiş sınıftaki çocuk. Fark etmemiştim, bizi biraz dinledikten sonra lavaboya girdi, öğretmenin beni çağırdığını söyledi. Giderken koridorda kiminle konuştuğumu sordu ve kısaca durumu "Sizin göremediğiniz fakat benim her daim yanımda olan arkadaşlarım var" diye özetledim. Bunun üzerine hiçbirşey demeden sınıfa çıktık ve öğretmenden özür dileyerek yerime geçtim. Sınıfın odağı hala üzerimdeydi, delilik değildi benim yaptığım ama deli olduğumu düşünüyorlardı, hemde hepsi. Halbuki hiçbirisi bana sorunumun ne olduğunu sormamıştı, hiçbirisi bana yardım etmeye, benimle arkadaş olmaya çalışmamıştı. Belkide Eren ve Selin ile bu denli yakın olmamın tek sebebi halkın bana bakış açısıydı, beni deli olarak gördüklerinden dolayı özgüvenim yoktu. Belkide gidip kimseye ufak bir selam vermeyi bırakın göz teması bile kuramadığımdan benimle doğduğum andan beri yanımda olan arkadaşlarımla herşeyimi paylaşmayı tercih ediyordum. Bunları düşünürken zil çaldı ve herkes teneffüse çıkmıştı. Sınıfta bir tek ben ve arkadaşlarım kalmıştık, her zamanki gibi sessiz sessiz onlarla muhabbet falan ediyordum. O sırada kapı açıldı fakat sırtım kapıya dönüktü, kimin geldiğini görmemiştim, ya bana bakıyorsa diye arkamı dönüp bakamamıştım bile kim olduğuna. Onu umursamadan muhabbetimize fısıltılar ile devam ediyorduk fakat birden yakınımdan selam diye bir ses gelmişti. Sınıftan bir kızdı fakat ismini hatırlamıyordum. Siyah gözleri, beline kadar uzanan siyah saçları vardı. Selam diye karşılık verdim. Elini uzatarak "ben Hamide" dedi. Memnun oldum diyebildim sadece
H: Hamide
B: Ben

H: Arkadaşlarının isimleri ne?
B: Eren ve Selin.
H: Beni onlarla tanıştırmayacak mısın?
B: Onları görebiliyor musun?
H: Hayır ama tanışmak istiyorum.

Dedi. Ciddi anlamda bu kızda bir şeyler sezmiştim ama fazlada umursamayıp tanıştırdım. Onlarada memnun olduğunu söyledi ve tanışma faslı bittiği gibi zil çalmıştı. Son derse girecektik ki öğretmenin olmadığı haberini aldık. Sevinmiştim açıkçası, kim sevinmez ki 1 saat erken eve gitmeye? Normalde babam beni okuldan almaya gelirdi fakat sınıf öğretmenimi arayıp gelemeyeceğini söylemiş. Bende eve mecburen otobüsle gitmeye karar verdim. Erenle şakalaşarak durağa gidiyordum ki durakta Hamide'nin oturduğunu gördüm. Kafamla selam vermekle yetindim fakat o yanına oturmam için ısrar etti, kıramadım da açıkçası. Biraz konuşmaya başladıktan sonra Hamide'ninde 2 arka sokakta oturduğunu öğrendim. Aynı otobüsle gidecektik yani. Bu iyi olmuştu açıkçası, belkide ilk arkadaşımı ediniyordum, yada daha fazla dayanamayıp oda beni bırakıp gidecekti bunu asla bilemezdim.