Herkes tarafından sevilen ama bir o kadarda yanlızdım. Ortamcı bir tip değildim. Çoğu oyuna davet bile edilmezdim.
Aslında benim durumum farklıydı beyler. Ben böbrek hastasıydım. Proteinler direk vücut dışı ediliyordu.
Bunada nefrotik sendrom hastalığı deniliyor.
Ama bunu kimse bilmiyordu. Herkes benimle dalga geçiyordu.
Bundan 4 sene önceydi. 9.sınıf bitmişti. Ben nefes darlığı yaşamaya başlamıştım. Doktoruma söyledim. Akciğer filmi çektiler. Ciğerimin üstü suyla dolmuştu.
Hastaneye yatırdılar. Temuz gibiydi sanırım.
Damarımdan albümün denen bir şey veriyorlardı. Şimdi sizi sıkmamak için açıklayamayacağım.
Akşama kadar yatarak tv izliyordum. Çok sıkıcıydı. Hemşireler falan beni çok severdi. Hastaneye yatalı 8 gün falan olmuştu, bir salı günü şöyle akşam üzerine doğru heöşire geldi. Ateşimi falan ölçtü. Ve bana bakarak canın çokmu sıkıldı, sana belki bir arkadaş gelmiş olabilir, bence tanışmalısın dedi. Bir an mutlu oldum iyice sıkılmıştım amk. Ama ben ilk defa biriyle tanışırken heycanlanırdım.
Tam bunları düşünürken, birden prof. Dr. Selçuk yüksel odaya girdi. Yalan söylemediğimi anlamanız için isim verdim. isteyen araştırabilir.
Peşinde doktorlar. Yanımdaki, çocuğu taburcu etme kararı aldılar.
Deeken, hemşire söze girdi. Nakil olmuş bir kızı, benim yanıma alma teklifinde bulundu. Doktorda kabul etti.
Kız yemekten zehirlenmiş, hastaneye yatırmışlar. Biraz heycan yaptım. Ama çok heycanlıydım.

Telefonumu temizledim biraz. Kız görürse temiz olduğumu bilsin. Babamada biraz şuraları düzeltmesini söyledim. Yatağımı da topladım.
O sıra temizlik görevlisi geldi. Yatak kılıfını değiştirdi.

Gülüştük, konuşmuyorduk bile amk.
Asönsörde ağzını rliyle kapatıp karnını tutarak, gülmeye başladı gene. Telefonları unutmuşuz değiştirdik.
Süperdi la. Saat 9 gibiydi. Hemşire bizim gülüşerek yan yana görünce güldü.
Vayy siz gidin ben birazdan serumlarınızı takmaya gelirim dedi.
Hemşire bile mutlu olmultu amk.
Bende mutluydum açıkçası. Yataklara oturduk. Hemşire geldi. Serumlarımızı geri taktı. Çıkarken ışığı söndürmesini söyledik. Artık şehrin ışıklarını görebiliyorduk. Çok sesizdi. Çocuklar uyumaya başlamıştı. Şehrin o ışıkları mütişti. ikimizde daldık gittik. Hava kapkaranlık, odada karanlık. Sadece ufak bir ışık yanıyor. Kocaman bir cam. Dışarıda şehrin ışıkları. Vay amk dedim. Ve ilk defa o gece huzuru hissettim.
O an hiç bitmesin istiyordum.

Kızla çok iyi arkadaş olmuştuk. Konu sıkılınca ne yaptığıma geldi. Telefondan oyun oynarım dedim.
Güldü bende dedi. Versene bir oyunlarına bakacam dedi. O zaman sende bana ver dedim. Gülüştük işte birbirimizin telefonlarına bakmaya başladık. ikimizde sırıtıyorduk. Bir yandan telefona bakıyordu bir yandanda bana, ya iyiki dek gelmişiz, sende kafa dengi biriymişsin, iyice de sıkılmıştım. Valaha çok iyi geldin dedi güldü.
Bende yaa işte ben dedim güldüm. Biraz fazla ileriye gitiğimi zannetim ama, ayağa kalkarak, arkama geçti omuzlarımı ovmaya başladı, yaa demek öyle, bakalım asöndörlere kim daha hızlı varacak diyip gözden kayboldu. Bende sırıtıyordum amk. çok güzel bir andı. Hayatımda ilk defa mutluluğu tattığımı hissettim.
Yerimden kalktım, onun telefonunu cebime katıp asönsörlere doğru koştum.
Bir yandanda istemsizce gülümsüyorum.
Kız çoktan gelmişti.

Tuvaletten çıktı. Bana seni hiç odadan dışarı çıkarken görmedim, istersen kafeteryaya bi inelim çay falan alırız olurmu?
Dedi bende fark etmez derken o çoktan elinde serum hemşireyi çağırmaya gitmişti. Vay aq ne hızlı kız dedim.
Heöşire geldi, vayy demek hemen arkadaş oldunuzda aşağıya ineceksiniz diyip güldü. Hemşire ilk kızın serumunu çıkartırken aralarında fısıldaşıp sırıtıyorları. Benimde serimumu çıkarttı, kız la yan yana gidiyorduk. Etrafıma bakmaktan kendimi alamıyordum. Ağlayan bebekler, telefonla konuşan kadınlar, düşünenen adamlar, tv izleyenler. Kızın ne dediğini anlamamıştım. Asönsöre bindik. Aşağıya indik. Çay aldık.
Oturduk bir yere, içmeye başladık. Hava zaten sıcaktı. Ama çay iyi gelmişti. Odadan kaç gündür çıkmıyordum.

Abiye selam verdim. iki dk ayak üstü konuştuk. Nöbetçiymiş bu gece.
Dediğim gibi hastanedekiler beni severdi.
Temizlikçi çıktıktan bir iki dk sonra kapı tıklatıldı. içeriye bir kadın girdi. Kadın açıktı. Annem kadar güzeldi.
Kızın kolundada serum vardı. Kahverengi saçları, kahverengi gözleri, kumral teni, yüzündeki ufak tefek çil ve benekleri, benim gene umutsuzluğa kapılmama neden oldu.
Öyle bir kız görseniz sizde umutsuzluğa kapılırsınız. Kız biraz fazla tatlıydı. Kendimce kim bilir bu ne kadar egoludur dedim.
Dalmış gitmişim. Annesiyle kız selam verdiler. Babamla konuşmaya başladı kadın. Geçmiş olsun faslı falan derken konu gece kimin kalacağına geldi. Ben yanlızlıktan hoşlanırdım. Babam bu yüzden gece eve giderdi. Sabah gelirkende bana tatlı falan alırdı. Tatlıyı biraz fazla severdim. Bu yüzden her gün maddi durumumuza şükrederdim.
Neyse konu dağılmasın beyler.
Konu mesleklere geldi, kadın öğretmenmiş. Eşide aşçıymış.
Kadının iki küçük çocuğu daha varmış bu yüzden saat 7 gibi eve gitmesi gerekiyormuş, babasıda gece 1 gibi hastaneye gelirmiş.

Tam o sıra yemekçi geldi. iyi insan lafın üzerine gelirmiş.
Sevmediğim şeyler vardı ama yedim işte. Kızda yedi. 2 saat falan konuşmanın ardından hemişire babama bir kaç bişey imzalattı. Artık çıkma vakti gelmişti.
Üzerime en sevdiklerimi giyiverdim. Kızda beyenmişti. Vedalaştık ve hastaneden ayrıldık. Hava cayır cayır yanıyordu aq. Kızı da aklımdna çıkartamıyordum. Arabaya biner binmez baba ben bilgisayar almak istiyorum dedim. Hayırdır falan demeye kalmadan, teknoloji mazasına gelmiştik bile. Babam annenede sorsaydık desede aldırış etmedim. Seçtim bitane, aldık. Ama 2 saate falan hazır olurmuş. Mecbur eve gidecektik. Eve vardık. Annemle hasretimi giderdim. Bilgisayaraldığımı duyunca bayabir şaşırmıştı. Ani karar vermiştim sanırım.
2 saat boyunca evde dolandım. Duş falan aldım. Hastanede D vitamini kokmuştum amk.
Saçlarımda kabarmıştı. Kızın mesaj atmasını bekliyordum. Ama daha eve geleli 3 saat olmuştu. Babamda gifip bilgisayarı alacaktı.
Beklemeye başladım. Hep bekliyordum zaten. Ama ilk defa heycanlıydım. ilk defa bir bilgisayarım olacaktı. Bilgisayar elimr ulaşmıştı. Çok sevinmiştim amk. Dirrk açtım zaten.
Leptop olduğu için ekran falan kurmadım yani. Direk googleye girdim. Facebookdur, oyun indirme siteleridir takıldım biraz. Ama bu bilgisayar işi çok hoşuma gitmişti. Bir oyu sitesinde reklam çıkmıştı amk. Flashe eski sürüm diye one ki dedim indirdim. Pc ilk günden yavaşladı. Ama virüs kaptığını farkında değilim çince yazılar geliyor. 1 ay kadar böyleydi. Sonunda bu neden yavaş diye araştırdım virüsle tanıştım. Format gerekiyormuş. Babama söylemeye korkuyordum ama mecburdum.
Ufak tefrk oyunlarımda gidecekti. Söyledim bende. Biraz sinirlenir gibi oldu ama aldığımız yere zütürdük. Bana bume hız aq dercesine baktı pc yi satan adam.

Benim gibi küçük yaşta başlamış hastalığı. Genetikmiş. Bayabir sosyal çevresi varmış. Ama hala mutsuzmuş. Hayatında hiç mutlu olamıyormuş. Kaç defa intihar girişiminde bulunmuş.
Vay amk dedim. Bana bunları neden anlatmıştı ki. Dahada devam etti. Bana teşekür etmeye başladı. ilk defa birine güvendim demişti. Bana demişti. istemsizce mutlu olmuştum. Okuduğum o bir çok kitaptan bir söz aklıma gelmişti. Hayatta bazı şeyler yaşanmalı dedim ve gülümsedim. Oda gülümsedi. Şehrin manzarasında dertleşiyorduk.
Kılmanın sesi bile rahatlatıcı geliyordu. Bana birinin dertlerini anlatması, güvenmesi çok hoşuma gitmişti. Daldım gittim. Kız gene daldın sen, sende birşeyler var, odadan ayrılmak dahi istemiyorsun neden? Diye sordu.
Kahverengi gözlerine, o güzel yanaklarındaki çillere baktım.

Anlayacağınız üzere annesi akşam 7 de gidiyor, babası da gece 1 gibi geliyor.
Kızla uzaktan tanıştık.
Yemek falan geldi, yedik derken kadın gitme kararı aldı. Daha sonra babamda gitti. Saat 8 gibi iyice sıkılmıştım. Kızda ufluyor sürekli bana soru soruyordu. Soru soruş tarzsı, sanki iyimser nebiliyim aq mutluymuş, sanki hayat canlısıymış, benimle arkadaş olmak istiyor gibiydi.
Ve işte o an abazalığım tuttu. Kız tuvalete gitmek için ayağa kalkarken pijaması açıldı, baldırlarını gördüm.
Kızardı, biraz güldü, kusura bakma falan dedi. Bende güldüm aq. Tuvalete gitmesi beni ayrıca azdırmıştı.
Tuvalete girdi, sifon sesi falan. Onun klozete oturduğunu düşünmeden edemiyordum.

Sesizliği televizyon bozdu. Babası haberleri açmıştı. Ara ara beni yokluyordu.
Ama daha çok kızıyla konuşuyordu
Adamın umrumda olmadığını biliyordum. Ama kızı beni umursuyormuşçasına, ara ara şu oyunu beraber oynasakmı canım sıkıldı falan diyordu. Kahvaltımı bitirdim. Bir elimde serum bur elimde tepsi, gidip buzdolabının üzerine koydum.
Hazır çok çişimde gelmişti gidip depoyu boşalttım.
Yatağıma döndüm. Kızda tuvalet için kalkmıştı. Babası benden huylanmıştı bellli ki.
Babam geldi daha sonra. Daha sonra da dediğim doktor. Peşinde bayabir kişi vardı. ismimi söyleyerek nasıl olduğumu sordu. Akciğer filmine gönderecekmiş. Eğer temiz gelirse taburcu olurmuşum.
Kıza geldi sıra. Tahmin ettiğiniz gibi o birazdaha hastanede yatacakmış. Sevinsemmi üzülsemmi bilemedim. Kızın surat ifadesi de değişmişti. Sanırım oda gitmemi istemiyordu.

Kız sessizliği bozup, bu an keşke hiç bitmese sanki ilk defa huzuru hissettim demişti. Kendimce kücükde olsa gülümsedim. Ama bitecek dedim.
Ölüm sesizliği oluştu.
Hiç konuşmuyorduk.
Yatağa uzandım. Kızla birbirimize baktık. Nede çabuk alışmıştım ona. Ama onun bana alıştığını sanmıyordum. Nede olsa o bir kızdı. Gözlerimi kapattım. Uyumak istiyordum
Hayatın acılarından uyuyarak kaçıyordum. Oda hala sepsessizdi.
Kız bana seslenerek bu saate neden uyuyorsun ki? Dedi
Bilmem dedim. Uyuma dedi. Bişey diyemedim.
Konuşmaya başladı. Onu hayretle dinliyordum.

Kız haklıydı ben neden odadan hiç ayrılmıyordum. Ölü gibi yaşıyordum. Hayatta hiç bir amacım yoktu. Günümü boş boş geçiriyordum.
Bilmem dedim. Bu muhabettende iyice sıkılmıştım amk. Ama şunu fark ettim kendim için hiçbirşey yapmıyordum. Hayatım tak gibi geçiyordu.
Kendimce iyiki bu kızla tanışmışım beni kendime getirmişti dedim.

Telefonundan bir müzik açtı. Ben gibi "eminem" adlı repçiyi dinliyordu. Kıza aşık oluyordum. Ama farkında değildim. Ve o gibik duygu geldi. Onu kaybetme duygusu. Nedense hiç gitsin istemiyordum. Hem mutlu, hem heycanlı, hem de korkuyordum. Okuldan bahsetmeye başladık. Oda 9.sınıfı yeni bitirmiş. Ben gibiydi.
Yarın arkadaşlarının ziyarete geleceğini söyledi. Bebide tanıştıracakmış.

Ama gitmek zorundaydım. Doktor odadan ayrıldı. Oda boşalır boşalmaz, kız ın babası aşağıya çay almaya gitti. Babamda ben bi sigara içip geliyorum dedi. Bu fırsatı değerlendirmeliydim.
Ama kız benden önce favranıp numaramı aldı bile. Tamda o sıra, görevli geldi. Akciğer filmine gidiyoruz dedi.
Tamam dedim serumumumu çıkartması gerektiğini de söyledim. Serumumu çıkarttı. Önden yürümeye başladı. Bende ayağa kalktım. Kız güler3k korkuyomusun yoksa korkak tavuk dedi. Güldüm. Heh şöyle gül ya one öyle ölü gibi duruyorsun dedi.
Gülümseyip odadan ayrıldım. Görevliyle gündemden konuştuk. Genel kültürüm iyidir.

Uyandığımda saat 7 ye geliyordu bile. Kahvaltı vaktiydi. Kapı açıldı. Kahvaltı dağıtan aşçı günaydın diyip kahvaltıyı mini buzdolabının üzerine koydu.
Kızla babası uyandı. Günaydın dediler. Günaydın dedim. Nedense kendimi çok kötü hissediyordum.
Kahvaltımı kucağıma alıp, yemeye başladım. gibmişim dünyayı.
Gece kızın söyledikleri beni kendime getirmişti. Hep bi bilgisayarım olsun istemişimdir. Bilgisayar alacaktım.
Hiç konuşmuyorduk.

Ama ben nedense ona yaklaşamıyordum aramızda hep bir mesafe vardı. Sadece onu uzaktan izleyebiliyordum. Sadece ona bakabiliyordum. Nedenini bilmediğim şekilde korkuyordum.
Ve uykuya dalma vakti gelmişti. O uyumak istemiyordu ama ben istiyordum. Çünkü uyuyunca herşey uçup gidiyordu. Hayal dünyalarına dalıyordum. Gerçek hayatı unutuyordum. Uyurken hep geleceğimi düşünürdüm. O günde aynı şeyi yaptım. Okulllar başlayınca kim bilir başıma gene neler gelecekti.
Uykuya dalmışım o sıra. Gece saat 3 gibi uyandım. Babası vardı. koltukta uyumuş. Kızda mışııll mışıııllll uyuyordu. Sadece ona baktım. Yaklaşmaktan çok korkuyordum. O an hiç bitsin istemedim. Ama vücut işte istemsizce uyumuşum geri.

Akciğer filmini çektiler. Odama geri döndüm. Onun babasıda, benim babamda çoktan gelmişlerdi. Kıza tekrar baktım. Çok üzgündüm. Bu gün gidecektim sanırım.
Nede güzeldi. Keşke bana sarılsaydı.
Yerime geçtim. Babam klagib telefonuyla uğraşıyordu. Adamda aynı şekilde.
Yatağıma uzanı verdim. Birde müzik açtım. Geleceğim hiç de parlak değildi.
Ama hayal kurmaktan kendimi alamıyordum.
Uyumuştum o sıra. Uyandığımda kız uyuyordu. Öğle yemrği vakti gelmişti. Az sonra yemek dağıtan kişi gelirdi.

Kardesim benim okuyorum lutfen yarim birakma lutfen bak herkez geliyo 4 5 part sonra yarim birakiyolar sende ole olma tamam mi

Temuz ney lan. Temmuz olmalıydı. Eksi.

Bekliyorum * guzel gidiyosun boyle hikaye okumayali cidden cok oldu bu sozlukte

rezzz