Diğer insanlara göre çok farklı bir yaşamım var. Hiç sosyal aktivitem yok, 19 yaşındayım, arkadaş çevrem yok, sürekli kitap okuyorum, evdeyim, yabancı dizileri ve filmleri seyretmeyi seviyorum, fazla bilgisayar oyunu oynayan birisi değilim. Başkaları tarafından böyle davranmam onlara havalı gözükmek için yapıyormuşum gibi gözüküyormuş. Aslında çok iğrenç bir şey, konuşabildiğim kimse yok geceleri bazen ağlıyorum sadece kendimle konuşuyorum. Havalı göründüğümü düşünüyorlar fakat acınası haldeyim. Aslında bunu çok fazla sorun etmiyordum fakat son dönemlerde cidden çok önem vermeye başladım. Hayatımdan sıkılmaya başladım, monotonlaşmaya başladı. Sürekli kitap oku, dizi seyret, evden çıkma çok kötü. insanlar çok yapmacık geliyor, çok oynak herkes kurnaz, herkes kendi çıkarı peşinde. Çok sakin ve durgun birisiyim, asosyal olduğum için dalga geçiliyor genelde. Yolda yürürken 7-8 kişilik arkadaş grubunu görünce imreniyorum yalnız başıma yürüyen birisiyim. Kendime göre arkadaş, kız arkadaş bulamıyorum. insanlar çok garip gelmeye başladı, çok değişik.

Bazen neden yaşıyorum diye kendime sormaya başladım. Sürekli evden okula, okuldan eve. Hiç kimse tarafından tanınmıyorum, bir şey olsa kimsenin umurunda bile olmam. Çirkin biriside değilim, incin biriside değilim. Çok çekingen davranıyorum, kızlarla konuşamıyorum, kendimden nefret etmeye başladım son dönemlerde. Arkadaşlarım bazen sinemaya davet ediyor, oradan birisi 'bu asosyal, ne işi var ya?' gibisinden tepkiler veriyor. Çok umursamıyorum aslında insanlar artık çok garip gözükmeye başladılar gözümde. Herkesi düşman gibi hissetmeye başladım, hiç arkadaşım yok, kız arkadaşımda yok fakat bundan rahatsız olmaya başladım. Artık insanlara ayak uydurmak istiyorum. Sürekli bir şeyler araştırmak, kitap okumak, dizi seyretmek istemiyorum. Diğer insanlar gibi olmak istiyorum fakat başaramıyorum, sizce neler yapmalıyım