3 yıl önce kampüsün bir köşesinde alt dönemlerle kaynaşmak zorunda kaldığımız bir zamanda tanışmıştık üniden önceki hayatım hakkında arkadaşlarıma ne kadar çok karı zütürdüğüm hakkında abartılı hikayeler anlattığımdan ötürü beni öncü birlik olarak sahaya sürmüşlerdi klagib taktik önce ben kızların yanına gidip muhabbet açıcaktım sonra arkadaşlar gelip oturacaktı yakışıklı değildim ama ağzım iyi laf yapardı gittim ve 4 kişilik bir kız grubunun yanına oturdum 5-6 kişilik geniş yeşil bir koltuk vardı en sağ tarafına oturdum ve muhabbete başladım amacım ordan kız kaldırmak değildi sadece arkadaşlar bana inansın istiyordum yanına oturduğum sarışın yeşil gözlü kız muhabbetin ilerleyen saatlerinde koluma girmişti ve sarmaş dolaş oturuyorduk arkadaşlarıma şovumu yaptığım için daha fazla oturma gereği duymadım ve gitmiştim kızın adı aleynaydı bana bu kadar yakın davranması beni kıllandırmıştı.

Veya gibeyim hayat hikayemi amk 3 yıllık mevzunun çoğu şeyini hatırlamadığımı fark ettim ve hatırlamaya çalışırken zaten derin olan yaram biraz daha oyulmuş gibi hissediyorum hala her nefesim aleyna her besinim aleyna beni bıraktığında hiç üzülmem diye düşünmüştüm üstünden iki ay geçti hala saçma sapan şeylerden aklıma gelip beni daha da yıpratıyor oysaki bana beni sevdiğini söylemişti inanmak benim suçummuş meğer
Bana bu kadar acı çektiren biri için bu kadar üzülmem gerçekten kendime olan saygımı bile düşürdü
Her gün en az 45 dk onu izliyorum eskiden takıldığım yerlerde değil de evinin önünde içiyorum belki halime acır diye hiç ona yalvarmadım yalvarmam da ama bana acımasını istiyorum

Daha demin ayrılık mesajlarımızı okudum ve fark ettim ki öküz dalyarak herifin tekiyim kız resmen ayrılmamak için direnmiş orda ben üstüne gittikçe gitmişim bu kadar şerefsizliğin ardından bana dönmesini bekleyemem gidip konuşup belki onda da olan yarasını daha da acıtamam şu an yapabileceğim hiçbir tak yok ama eminim ki çok uzun bir süre hayatımda ondan başkası olmayacak

Bu gibtimin ilişkisi benim yüzümden onu çok yıpratmış ama ben anlayamayacak kadar körmüşüm şimdi de bu gibtimin ayrılık beni öldürdü ama bu sefer de kör olan ya da kör taklidi yapan o galiba bu gibik hikayede de tek suçlu taraf benim

yakın zamanda ondan başkası olmayacağına söz veriyorum bana geri dönmez ama onu sevdiğimi anlayarak belki biraz da olsa mutlu olabilir

Belli edebiliyor muyum bilmiyorum büyük ihtimalle edemiyorum ama ben artık çok sıkıldım sürekli peşinden koşan olmaktan sıkıldım seninle rahat olamamaktan sıkıldım birşeyler paylaşamamaktan yapamamaktan hatta konuşamamaktan sıkıldım farkında olmadan kalbimi kırmandan sıkıldım herkes için zamanın olup bana olmamasından da sıkıldım bana hiç beni sevdiğini hissettirmediğinden sıkıldım hayatının bir parçası olamamaktan sıkıldım dört beş ayı geçik süredir sevgiliyiz ama ben seni hala tanımıyor olmaktan da sıkıldım mesela tüm bunlara rağmen bana attığın en ufak bir mesajda yada söylediğin bir sözde aptal gibi her şeyi unutmaktan sıkıldım ve artık canımı sıkmak istemiyorum
--
Daha mesajı okumadım
Ama
Şunu söyliyim
Şuan düşündüğüm şey ne biliyormusun
Acaba mesajı mı okusam yoksa camdan mı atlasam
Haftalardır evden çıkmayan birisine muhtemelen ayrılık mesajı attın
Eğer şu kafada okumamı istiyorsan
Okurum
Ama eğer düzgün kafada okumamı istersen
Sil mesajı sonra tekrar atarsın
--
Ayrılık mesajı olup olmaması tamamen sana bağlı
Bu burda kalsın
Sen kafan düzelince okursun
--
Silmezsen meraktan okurum
Şuan kendi hayatım bile gibimde değilken
ilişkim hiç gibimde olmaz
Sen Silmezsen ben silerim
Belki kafayı yedim ama
Hala mantıklı düşünebiliyorum
--
Silmen en azından benim içim hiçbirşeyi değiştirmicek
Sen bilirsin
Benim olmasını istediğim en azından konuşmamız