tanıştığımızdan beri saniyede 5 mesaj atan ve bu mesajları her kelimesini ayrı ayrı göndermek suretiyle yazan kız arkadaşıma komplo kurdum. öyle çok uğraşmama da gerek yoktu. her şey ayağıma geldi. birlikte yürürken 10 adım sonra varacağımız açık bırakılmış logar kapağını ben önceden farkettim o farketmedi. uyaracaktım ama bi şeyler tuttu beni kelimeler boğazımda düğümlendi ve düşüşe 5 adım kala yüzümde oluşan şeytani tebessümü farkettiğimde anlamıştım ne yapmam gerektiğini. hiç bi şey.

bu kamil bana harıl harıl bi şeyler anlatırken aynı şeytani tebessümle sadece yüzüne baktım koluma girmiş olduğu için am beyinlinin yönünü logara doğru ayarlamam zor olmadı. varış noktasına geldiğimizde kendisiyle birlikte omuzlarımdaki yük de o karanlık boşluğa doğru yol aldı. o son anda bana tutunmaya çalışması olsun benim ona attığım ibretlik ronaldinho çalımı olsuın hepsi şiir gibiydi. ben hafızasını kaybeder falan diye ummuştum ama sadece kolu kırıldı. olsun amk 2-3 ay kafam rahat. sol eliyle "napıyosun aşkım" yazması en az 25-30 saniye. uzun mesajlar yazamıyo zaten. sesli mesaj da atma boşuna iş yerindeyken bakamıyorum dedim.

oh be.