-Peki o nedir?
Ben:Uçaktayım, fakat yalnızım, etrafta kimse yok pilot da dahil olmak üzere, Uçak ise uzay boşluğuna doğru uçuyor. Zifiri karanlığa doğru ve yavaş bir şekilde
Pgibologun, dikkatli bir şekilde rüya mı dinlediğini fark ettim. Peki neden ona pgibolog diye hitap ediyorum ki? Eşim olsa olmaz mı? hem güzel kız, Şimdi evlenme teklifi etsem ne olur mesela? Tamam kabul etmez fakat en azından denemiş olursun,ah şu saçma insani korku resmen bizim kısmetimizi engelliyor.

Pgibolog:Zifiri karanlık mı?
Ben:Evet, geçmişim kadar karanlık
Pgibolog,hay ben senin dıbına koyim dermişçesine bir baktı.
Pgibolog:Hani geçmişi unutacaktık sur bey? Böyle yaparsanız size nasıl yardım edebilirim.
Ben:Benimle evlenirseniz, yardımın en büyüğünü yapmış olursunuz.
Beklediğim şey olmadı, pgibologun yüzünde şaşırma ifadesi olması gerekirken gülmeye başladı. Hafif utanarak gözlerime baktı.
Pgibolog:Sanırım süremiz doldu.
Pekte acı vermedi, zaten reddedilmeye alışkındım.Ah be kısmet ne zaman beni göreceksin anlamıyorum ki,uff laya puff laya yattığım yerden ayağa kalktım. Kapıyı açtım tam dışarı çıkıyordum ki
Pgibolog:Yarın yine aynı saate
Kafamla onaylarmışcasına oynattım. Ardından kendimi dışarıya attım.

Ahh yine başladığım yerdeyim bir saatlik bir zaman içerisinde gözle görülür bir ilerleme göremiyordum. Gerçi gerilemek benim için bir ilerleme sayılmaz mıydı? Tabi ki,evet Binadan çıkabilmek için dar ve uzun koridorda yürüdükten sonra, nihayet çıkışa varmıştım. istanbul trafiği ve ardından gelen korna sesleri eşliğinde eve doğru yürümeye başladım. Yoldan geçen insanlara çıkarım sanatı yaparak tabi ki,şuradan geçen adam sanırım boynuzlanıyor.Şu kızda da satanist tipi var,aa şu trafik ışığında bekleyen kız daha hamile olduğunu bile bilmiyor. Aman be boşver,sen kendi işine bak. insanlar gerçekten bu kadar saf ve kör olmak zorunda mı? Bilemiyorum

Sonunda dairemin önüne gelmiştim, fakat aklıma bir soru takıldı "anahtarlar nerede?" Hmm sanırım anahtar kullanmıyorum. Hızla ivme kazanarak kapıya omuz atarak içeriye girdim. Kendimi baskın yapan polis gibi gibi hissetmek beni mutlu ediyordu. Kendimi biraz olsun bir tak zannedebiliyordum.Şaşırtıcı bir şekilde tuvaletin kapısından Tahir Amir çıktı.
Amir:Ne yapıyorsun lan gavat altıma sıçtım.
Tuvalete doğru bakarak
Ben:Belli, sonra amirime dönerek, hayırdır amirim evim de ne işiniz var?
Amir:Sana kötü bir haberim var sur
Sıradan bir gün
Ben:Neymiş o haber?
Amir:Baban hapishaneden kaçmış

Pekte şaşırmadım açıkçası,siz becereksizler mi tutacaksınız babamı? Bir işi de tam becerseniz olmaz demi? Yapmacık bir hareketle
Ben:Aa öyle mi çok şaşırdım.
Amir:Ben daha da insani bir şekilde tepki vermeni bekliyordum.
Ben:Ben de daha iyi bir hapishanede tutmanızı, gerçi sizin oralar, rüşvetten geçilmiyordur.Ee tabi babam milyoner,siz polisten daha çok kerhanedeki huurlara benziyorsunuz, dedim.Amir bir kaç saniye sessiz kaldı sonra elleriyle tehdit edermişçesine
Amir:Neyse,bu seferlik bir şey demiyorum.Bu gizli bir bilgi, emniyet tarafından gizli tutuluyor. Eğer ki medyaya sızarsa, emniyete kara bir leke olarak geçer. Beni anlıyorsun değil mi? Sana anlattım çünkü o senin baban ve babandan ne kadar nefret ettiğini biliyorum,bu sebeple sana anlattım, dediğim gibi bu gizli bir bilgi,o yüzden kimseye bundan bahsetme
Ben:Anladım, fakat sakın ama sakın bir daha o adamı bana babam olduğunu hatırlatma, zaten yeterince bu gerçeğin fakındayım.
Amir:Tamam o zaman benim burada işim bitti. Kendine dikkat et,dedi kapıyı açtı. Arkasına döndü,
Amir:He bir unutmadan, lütfen kendine bir tuvalet kağıdı al,dedi ve odadan çıktı.

Odama geçip kendimi yatağa verdim, gerçekten hapishaneden kaçmak bu kadar kolay mıydı? Ah be sur başın beladan ayrılmıyor.Şuan annenin kollarında saklanmak lazımdı, aslında sadece şuan değil,her zaman, sırf babamın para hırsı yüzünden şu anı yaşayamadık be,ne kadar konuşsam boş, şuan sadece şu soğuk yatak ve ben vardım.

---

Pgibolog:Anlayamadığım bir olay gerçekten, şimdi babanız Mehmetdiyen mi?
Ben:Ah,evet pek bir önemi yok bence
Pgibolog:Şu ünlü mafya babası mı?
Ben:Evet aynı zamanda benim babam, sanırım buraya gelmemin tek nedeni de o
Pgibolog:Anlıyorum, annenizi bir çatışmada kaybettiniz öyle değil mi?
Hafif boğazım düğümlendi.
Ben:E,evet
Pgibolog sanırım bu konuyu fazla uzatmak istemedi.
Pgibolog:Peki rüyanız?
Bir kaç saniye gözlerimi kapattım,ve
Ben:Bu sefer ne gördüğümü hatırlamıyorum. Normal bir uykuydu benim için, uzun zamandır bu duyguyu yaşamıyordum.
Pgibolog:Sizin için sevindim sur(ayağa kalktı ve elini uzattı.),pazartesi yine aynı saate,
Ben de ayağa kalktım,
Ben:Tabi yine aynı saatte,(Masasındaki ismine baktım)Elif, dedim gözlerine bakarak o da hafif utanarak gözlerini masaya çekti. Ardından odadan çıktım ve sonra tabi ki de binadan, Yolda yürümeye başladım, yoldan geçen Lamborghini ye bakarken biri bana omuz attı. Cebime bir kağıt koydu, ardından koşmaya başladı.Şerefsiz feleğim şaştı. Nasıl omuz attıysa artık. Cebimden kağıdı çıkardım, içini açtığımda babamdan bir mesaj olduğunu öğrendim.

''Sur nereye geleceğini biliyorsun evlat yarın saat 23.00'da''