+1
Ormanların birinde kendisiyle çok övünen bir tavşan varmış.
- Bu ormanda benden hızlı koşan yoktur. Varsa buyursun gelsin ebesini gibiyim, diye hava atıyormuş. süleyman bir gün;
- O kadar böbürlenme, kendine de o kadar güvenme gavatın oğlu! Ben senden daha hızlı koşarım. istersen yarışalım, demiş.
Tavşan süleymanın bu sözlerine pekekent kahkahaları atarak;
- Sen mi benimle yarışacaksın ulan it?, diyerek alay etmiş. Ama yinede yarışı kabul etmiş.
süleyman ve tavşan, birlikte yarışın başlangıç ve bitiş yerlerini belirlemişler, yarış başlamış.
Tavşan yarışa çok hızlı başlamış. aşırı hızlı başlamış yani Ama biraz ileriye gidince geri dönüp bakmış ki, süleyman hiç görünmüyor. Yatmış bir ağacın dibine vurmuş kafayı uyumuş. Tavşan ağacın dibinde derin bir uykuya dalınca, süleyman da epey yol almış. tabii tavşanın uykusundan istifade ederek o güzel züte 2 posta kaymayı da unutmamış çakal. dakikalar geçmiş Tavşan acayip bir ağrı içinde uyanınca bir de bakmış ki süleyman yarışı bitirmek üzere.
Tavşan koşmuş koşmuş ama bir türlü süleymanı yakalayamamış. zira zütündeki ağrıya da daha fazla katlanamıyormuş tavşan. e Haliyle de süleyman varış yerine ondan önce ulaşmış.
Yarışı kazanmanın haklı gururu ile bizim zütçü süleyman;
-Hiçbir zaman kendini başkalarından üstün görme dıbına koyduğum. Sen, uyudun, Ben çalışarak senin zütünü gibtim, demiş ..
