sübyancı piçin biri hayatımı mahvetti

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

artık bir buçuk yıl geçmişti ilişkimizin üzerinden. ve hafiften sallanmaya başlıyordu artık bu kara sevda ömrü uzun değildi belli. zaten bir çok kez ayrılmak istemişti ama beni sevdiğini bildiğim için hep köpekler gibi yalvarıp ikna etmiştim her seferinde. gururumu falan hiçe saymıştım artık. kepaze olmuştum resmen erkeklikten bi haber yaşıyordum. oysa erkek adam yalvarır mı lan bi kızın kapısına köpek olurmu? ben oluyodum beyler çaresizdim.
ve artık sona gelmiştik maalesef. yalvarsamda fayda etmeyecekti bu sefer kesin bitmişti. anlatayım hemen:
emre altuğ'un bi şarkısı var yeni sayılır ismi "tek aşkım". ben severdim bu şarkıyı bir gün sebahat bunu paylaşmış facede. benimde hoşuma gitmişti. telefondan mesaj attım "sende mi seviyordun bu şarkıyı * " o da "evet * " dedi. bikaç dakika geçti benim canım kaynadı aramız ısınsın diye şöyle bir mesaj attım: " keşke şu an yanımda olsan sarılıp uyusak " yanlış mı anladı ne yaptıysa artık o da cevap olarak şöyle söyledi: "niye?" ben biraz bozuldum tabi buz gibi soğuk mu soğuk bi mesajdı. cevap verdim bende: " işte. uyumak istiyorum sevgilime sarılıp."
bikaç dakika sonra mesaj geldi: "ali ben hala rahmet ormanlarındaki günü unutamıyorum. sen benim hayatımı mahvettin hep senin yüzünden oldu nasıl kandım sana nasıl uydum şeytana vs.. vs.."
amk dedim içimden yine başladık. ama artık o kadar korkmuyordum çünkü her defasında yalvar yakar ikna ettiğim için şimdi ayrılalım dese bile o kadar koymazdı yani. epey bi sayı bana. bende cevap veriyorum sakinleştirmeye çalışıyorum ama nafile. sonra sustuk kapattık konuyu yattık uyuduk. biz küs olduğumuzda bile bikaç gün konuşmasak bile formalitedende bile olsa "napıyon" diye bi mesaj atardı muhakkak. ertesi gün akşama kadar hiç mesaj atmadı. bende öfkesi geçsin diye atmıyordum. akşam saat 9 gibi attı ama mesajı. "napıyon"...
bende iyidir falan dedim. benden hala nefret ediyor musun dedim. bilmiyorum dedi. kızların klagib cevabıdır zaten amk bişey sorarsın "bilmiyom" der oracıkta gibip öldüresin gelir. ama ben bu kıza katlanıyordum işte. yine tartıştık biraz o gece. ben hala barışırız diye bekliyorum kafamı gibeyim. 1 gün oldu yok, 2 gün oldu yok, 3 gün, 4 gün,5, 6 derken tepem attı. ulan noluyoruz amk. bu seferki kavga yoktan yere çıktı zaten. durduk yere eski defterleri bi açtı sıçtı batırdı. yeni mi aklına geliyo amk. aradan 1 sene geçmiş o günün acısını şimdi mi çıkarıyorsun kahpe!? artık dayanamadım aramızda kan davası falan mı var hayırdır dedim. o tekrar ayrılmak istediğini söyledi. hay amk yine ikna etmeye çalışacaktım. ben uğraşlarıma başladım didiniyorum artık vazgeçsin diye ama. bu sefer bi başka bi değişik. nuh diyor peygamber demiyor dıbına kodumun kızı.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

8 haziran 2011 yaklaştıkça benim paçalar tutuşuyordu. son 1 ay falan kalmıştı artık. benim 40 lira falan param anca vardı. o parayı biriktiricem diye zütüm gibilmişti zaten. okulda günlük 9 saat ders yapıyoruz herkes döner falan yerken ben evden getirdiğim tostu yiyordum. yada kantinden aldığım poğaçayla yetiniyordum artık. başka çaresi yoktu çünkü. muallak abim evlendi diye benim ebem gibilmişti. allahtan can dostlarım vardı da onlara güveniyordum. parayı bulamazsam ne yapıcam diye yakınıp dururken onlar hallederiz merak etme deyip rahatlatıyorlardı. maddi manevi destek olan dostları olunca insanın sırtı yere gelmiyo beyler bunu anladım. ben artık yıldönümü için herşeyi planlamıştım kafamda. video için senaryoyu hazırlamıştım ama uyun bi kamera bulamadığım için daha basit bir video düşündüm yapacak başka bir şeyim yoktu. şimdi geriye parayı bulmak kalmıştı yıldönümü pastası ve gümüş alyans için. son beş gün kalmıştı artık ve hala parayı bulamamıştım ben. bizim burda fayansçı bir abi var ismi necati. mahalledeki çoğu evin fayansını o yapmıştır. işleride çok olduğu için sürekli eleman lazım oluyordu ona. can dostum diye bahsettiğim arkadaşlarımdan biri olan ömer bana bi telefon etti: "alo hacı necati abiye haftasonu için iki eleman lazımmış günlük 25'er lira verecekmiş gelir misin?" "senin daşşağını yerim lan ben ömer gelmem mi dıbına koyim be gelmem mi yaaa" dedim ve sevinçten havalara uçtum beyler. 25'erden 50 lira kazanacaktım yaşasın! ama bir sorun vardıki ben çok hastaydım. gözümü açacak halim yoktu ama canımı dişime takıp çalışmak zorundaydım. yeşil gözlü sırma saçlı hayatımın sevdasını mutlu etmek için çalışmak zorundaydım. iyi kötü gittik işte ömerle. amk şansımızdan inşaattaymış iş. yeni yapılan bir inşaatın fayansını yapacaktık. gibtiğimin inşaatıda buz gibi lan iyice hastalanacaktım anlaşılan. ben güç bela çalışıyorum necati abiye hasta olduğumu çaktırtmamaya çalışıyorum. böyle buz gibi terliyorum ama o ağır derz torbalarını taşıyorum yinede. bu arada derz dediğim şey çimento gibi bişey panpalar merak edenler için söyleyeyim.
ömerle çalışırken bana "hacı valla harbiden seviyormuşsun bu kızı şu haline bak" deyip gülüyor ama o öyle dedikçe ben gururlanıyordum. çünkü onun için yapamayacağım hiç bişeyin olmadığını kendimde görüyordum. işte cumartesi ve pazarı öyle atlattım panpalar. çarşamba günü 8 haziran 2011!

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<