sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

yürüyüşlerinin 3. saatini henüz aşmışlardı ki salavat konuşmaya başladı 'beyler gece yürüyemeyiz. havanın kararmaya başlamasına az kaldı. bir an önce geceyi geçirebileceğimiz bi yer bakınalım'. 'aynen ha gece dışarda kalırsak gibi tutarız.' diye onayladı rakat ve durup çevrelerine bakmaya başladılar. uzun süredir aynı cadde üzerinde yürüyorlardı. pek sağa sola sapmamışlardı ve çevreleri hala etrafı görebilmelerini engelleyecek şekilde apartmanlarla çevrilmişti. kimsenin duymak istemediğini söyledi sonra mugibi; ' beyler evlerden birine kapağı atalım bu gece.'. 'doluysa ?' diye sordu bop tedirginlikle. 'sağlıklılarsa bizi bi geceliğine misafir etmelerini rica ederiz. hastalarsa, icabına bakarız.' diye lafa girdi hallowen. hepsi korkuyordu ama yiğitliğe tak sürdürmemek için kimse bunu kolay kolay dile getirmiyordu. birkaç dakikalık arayıştan sonra gözlerine 2. katta bi daire takıldı. burda kalmanın mantıklı olacağına karar verdiler çünkü daireye ulaşmak için apartmana girmelerine gerek yoktu, alt katın demirlerine basarak kolayca tırmanabilirler ve camı kırarak eve girebilirlerdi. ilk katın demirlerine ulaşmak için önce bahçeden içeri girmek gerekiyordu fakat bahçe kapısını göremediler, apartmanın diğer tarafında olmalıydı. birbirlerine destek olarak kalın ot ve yaprak duvarını aştılar. ilk olarak mugibi demirlere tırmandı ve kendini 2. katın balkonuna attı. diğerleri çıkmadan önce perdelerden yapabildiği kadar içeriyi kontrol etti, cama tıkladı. kimseyi görmeyince diğerlerine işaret verdi ve onları tek tek yukarı çekmeye başladı. ilk olarak salavat geldi yanına, bop onun peşinden çıktı. son olarak hallowen attı elini diğerlerinin bulunduğu balkonun kenarına. diğerlerinin arkası daireye dönüktü. hallowen ı çekmek için hamle ettikleri anda daha ne olduğunu anlamadan mugibinin arkasındaki balkon camı büyük bir gürültüyle indi. 'hasta!' diye bağırdı rakat. diğerleri can havliyle daracık balkonun içinde sağa sola kaçıştılar. rakat üzerine gelen hastayı kendinden uzaklaştırmak için itti, hasta balkonun dış duvarına kapaklandı, düştüğü yerin neredeyse 30cm önünde hala balkon kenarından içeri tırmanmaya çalışan hallowen'ın elini gördü. diğerleri hamlelerini yapamadan dişlerini hallowen'ın duvara asılı olan elinin işaret ve orta parmaklarına saplamıştı bile. hallowen acı içinde kendini bırakmadan imdadına salavat yetişmiş hastaya sağlam bi tekme savurup onu balkonun diğer tarafına itmiş ve hallowen'ın diğer elini yakalamıştı. diğerleri şoku atlatıp onu yaka paça balkonun içine çektiler. mugibi çivi kaplı sopasını delirmiş gibi hastanın başına indiriyordu. arkasını döndüğünde hallowenin başına diğerleriyle beraber çökmüş rakat'ın sesini duydu; 'özür dilerim kardeşim'. mugibi rakat'ın, bop'un evinden getirdiği gümüş saplı satırı kaldırdığını gördü. batmakta olan güneş son kez parlak satırın üzerinden mugibinin yüzüne vurdu ve acı bi çığlık koptu..

kırmızı tişört giymiş bir enfektenin üzerine doğru yalpalaya yalpalaya geldiğini fak etti. tam bıçağını kaldıracaktı ki az önce ki
leşten sonra kanla kaplanan bıçağın sapı elinden kaydı. eğilmeye fırsatı olmadan enfekte ona saldırdı ve ikisi beraber yere yıkıldı. salavat enfekteyi saçlarından tutup kendini ısırmasını engellemeye çalışıyordu. eline bir tutam saç geldiğinde ise boğazından yakaladı ve tüm gücüyle itmeye çalıştı. ama nafileydi bu sefer boğazını tutan ele hamle yapmıştı enfekte. o sırada diğerleri imdadına yetişti ve enfekteyi üzerinden alıp yere yıkmayı başardılar. rakat satırla vurarak 3 hamlede enfektenin kafasını gövdesinden ayırdı. ağzının hala hareket etmesi karşısında hepsi şaşkınlıktan küçük dillerini yutmuştu. bop yerdeki kafaya bıçağını sapladı ve onu sonsuza kadar susturdu. 'olum hasta mısın sen ne tek başına gidiyosun' diye kızdı mugibi salavat'a. salavat'ın henüz şoku üzerinden atamadığını görünce ortaya konuştu bu sefer 'beyler artık tek başımıza iş yapmak yok. napıcaksak planlayıp beraber yapıcaz. gördünüz, en ufak şeyler bile taka sarabiliyo'. salavat yere düşen bıçağına uzandı ve sapını üzerine sildi; 'kusura bakmayın beyler.' demekle yetindi sadece. stada doğru temkinle yürümeye devam ettiler. yollarının üzerinde duran bu stada bağlanan her yolda kilometrelerce araç trafiği olduğunu tahmin edebiliyorlardı. biraz daha yürüdüklerinde salavat enfektenin boğazını sıktığı elinin baş parmağının kanadığını fark etti sonra. dona kalmıştı , bir kaç adım geriye düştü. mugibi onu fark edince yanına geldi. 'bişe yok moruk az yoruldum sadece' demekle yetindi salavat ve elini diğerlerinden sakladı. yine birkaç araba geçince haşlanmış mısır satan bir tezgaha rast geldiler. kazanın kapağını kaldırdıklarında buz gibi de olsa 2 mısır buldular ve ortalarından kırarak paylaştılar. salavat iyice stres olmaya ve terlemeye başlamıştı. diğerleri onun da söylediği gibi bunun sıcakta yürümekten olduğunu düşündüler. dayanamayıp bi arabanın lastiğine yaslandı en sonunda. bunu onlara yapamayacağını düşündü. hasta olursa onlara da zarar verebilirdi çünkü. diğerleri geride kaldığını fark edince yanına geldi. 'noldu kanka' diye soru bop. salavat kanayan baş parmağını gösterdi; 'boğuşurken ısırdı heralde.' dedi, 'olayın sıcaklığıyla fark etmemişim'