sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

benide eklermisin panpa

ekle panpa nickim uzun gelirse kaymakam yaz

panpalar isimleri eklenmeyenler unutuyorum sanmasın. az birikince toptan ekliyorum. çok uğraştırıcı oluyo diğer türlü

up up up u p up upu p upu

aga ben 5. sayfaya kadar daha entry girmem söyliyim

beni de yaz lan

kendi hikayemle geldim hemde :grubun başı sıkıştığında mucizevi şekilde ortaya çıkıp zombilerin dıbına koymuşum kurtarmışım grubu ama peşimizi bırakmamışlardır ve koşmaya başlarız

gerisini sen uydur ben hikayeye böyle girdim

erken'de yere yığıldı sonra acıyla. bop la rakat koluna girdiler ve onu yerden kaldırdılar. hepsinin gözü erken'in yerde ki eserindeydi. 'hadi beyler' dedi mugibi. onları transtan çıkardı ve apartmanlarına yöneldiler. güç bela dairelerinin katına çıktılar, erken'i koltuğa attılar. kimse olanlara anlam veremiyordu, erken titremeye başlamıştı. bop koşup yan odadan 2 battaniye getirdi erken'in yatmasına yardım etti ve üstünü örttü. mugibiyse masada ki 'cephane' nin başındaydı. herkesin eline bi bıçak verdi sonra; 'kimse yanından ayırmasın bunları beyler. uyurken bile elinizin altında olsun. bi daha hazırlıksız yakalanmıycaz'. sonra barettanın emniyetini kontrol etti ve bopa verdi. bop memnun olmuş şekilde bi elindeki bıçağa diğerinde ki tabancaya baktı. kendi de beyzbol sopasını aldı, bıçağını kemerine sıkıştırdı ve sopayı baştan aşşağı süzdü. elinde bir tek ekmek bıçağı olan rakat ise masanın başına gitti ve bopun, evinden getirdiği gümüş kabzalı satırı aldı -bopun annesi pek iyi bir aşçı olmasa da iyi bıçaklar kullanmayı severdi-. sonra mugibi odadan ayrıldı, evin diğer ucunda bulunan, tepeleme ıvır zıvırla doldurulmuş odanın kapısını açtı ve ufak bir ayakkabı kutusunu ve sapı olmayan bir çekici alıp salona geri geldi. 'para mı var lan onun içinde' dedi rakat yavşak yavşak. erken onu duymuştu 'yapıcağın siyasi espiriyi gibiyim' dedi halsizce ve öksürmeye başladı. mugibi ise kutuyu açtı, içinden 12 tane uzun çivi seçti. onları sopanın ucundan başlayarak düzenli bir şekilde, sopayı da yarmamaya dikkat ederek çaktı. işi bitiğinde elindeki artık bir beyzbol sopasından daha çok filmlerdeki devlerin kullandığı korkunç sopalara benziyordu. anca öğlen olmaya başlamıştı ki erken bir kere daha öksürmeye başladı. askerin neden öyle bişe yaptığına dair pek kafa yormamışlardı. ortak düşüncelerine göre delinin tekiydi ve yaptığı iğrençti ama bi daha böyle bir şeye izin vermeyeceklerdi, daha fazla hazırlıksız yakalanmak yoktu.

@1 asiri mantik sicmis uyu dusunmusunmussun pic ekle benide go go go

beni ekle dusunebilen zombi olurum

ekle aS:As:

Reserved

olaylar kafalarında şekillenmeye başlamıştı yavaş yavaş. 'demek ortada bir hastalık var ' dedi bop sessizliği bozarak. ' hasta olanlar delirip hastalığı başkalarına bulaştırıyor. ısırarak... kuduzdur belki. delidana falan?'. 'öyle değil bence' dedi mugibi. 'hepimiz gördük beyler erken ölmüştü nefes almıyordu hareket etmiyordu ama 5 dk sonra o kadar olaya rağmen karşımızda duruyordu'. 'ne demek istiyorsun' dedi hallowen, 'düşündüğüm şey değildir umarım'. mugibiyle göz göze geldiler. 'yok artık saçmalamayın dıbına koyiyim' diye lafa girdi rakat hallowen ve mugibinin aklından geçeni anlamıştı. 'başka açıklaman var mı kardeşim? önce asker sonra erken. tesadüf mü sence bu saçmalık?' dedi mugibi. onları bop susturdu. 'mugibi haklı beyler. zamanlamasına baksanıza olayın; önce filmler bizi buna hazırladı sonra televizyon dizileri, bilgisayar oyunları. illuminatinin fal kartl... '. 'ya herşeyi illuminatiye bağlamasan şaşarım anasını satıyım' diye kesti hallowen. rakat karıştı sonra tartışmaya 'beyler ne olduğu fark eder mi? yiycek yemeğimiz yok suyumuz yok . bi bıçaklar bi de sopa var. ananı gibiyim tabancayı unuttuk!!!'. bop elini beline attı bunun üzerine, barettayı diğerlerinin görebileceği şekilde salladı 'olum bende bunu unutcak göz var mı lan giberler. ama rakat haklı, ne olduğunun önemi yok. ac acına ölmeden yiycek bişeler bulalım biran önce' dedi. havanın aydınlanmasına 2 saat kalmıştı ki 4 arkadaş apartmanın önünden temkinle ayrıldı. adımları yavaştı ve mümkün olduğunca sessiz olmaya çalışıyorlardı. 'beyler 4-5 sokak aşşağıda ufak bi tekel var. şansımız varsa 3-5 bişe buluruz' dedi bop. önceden dediğim gibi mugibiyle bop komşuydu ve bu muhiti iyi bilirlerdi. bopun bu lafı üzerine diğerleri onu izlemeye başladı. sokak çok sessizdi. arada kulaklarına uzaklardan can hıraç feryatlar ve ağlamalar geliyordu ama bu onların durumlarına pek yardımcı olmuyordu. karanlıkta sessizce yürümeye devam ettiler

ilk iki sokağı geçtiklerinde henüz kimseyi görmemişlerdi. bu size garip gelebilir tabi ama onlar bunun sebebinin bu muhitte daha çok yaşlıların yaşamasından kaynaklandığını biliyorlardı. belki evlerinde ve sağlıkları yerindeydi. yada evlerinde ve hastalardı ama dışarı çıkamıyorlardı. bunlar geçiyordu karanlıkta yürürken bop un aklından. 'evden çıkamıyorlardır'. diye düşündü çünkü şu ana kadar gördüğü iki hasta insanın da el ve kollarını kullanmada pek yetenekli olmadıklarına kanaat getirmişti. sonra erken geldi aklına ve düşünmeyi bıraktı. tekele 2 sokak kala köşeyi dönerlerken derin bir kederle istem dışı bir şekilde iç çekti. o anda hayatlarındaki en büyük şoku -diğerlerine nazaran- yaşadılar. çok yüksek, kulakları sağır eden bir sesle üstlerinden bir uçak geçti. apartmanlara fazla yakındı hatta gördükleri kadarıyla yere paralel bile uçmuyordu. apartmanlardan bir şey seçemiyorlardı ama saniyler sonra bir patlama sesi geldi ve uçağın bir kaç yüz metre ilerde düştüğünü anladılar. derin bir sessizlik oldu uçağın sesi kesilince. yerlerine çakılmışlardı. 'uçağın üzerinde ki işareti gördünüz mü lan' dedi mugibi 'kırmızı çi... ' sözünü bitirmeden arkalarında bir patırtı koptu ve o tarafa döndüklerinde ay ışı yüzlerine vuran onlarca insan silüeti gördüler. uçağın sesine tepki veren bu hasta kalabalık onları fark edince ilk öncelikleri unutup hızlı adımlarla takibe başladı. kemik gören köpekler gibiydiler, düşe kalka hevesle taze ete doğru ilerliyorladı. onları fark eden gurup koşmaya başladı. artık sessiz olmanın anlamı yoktu. birbirlerine daha hızlı olmaları için bağırıyorlar yavaşlayanı kolundan tutup sürüklercesine zütürüyorlardı. rakat 'işte orda dedi sonra'. tekeli görmüşlerdi

hastalarla aralarındaki farkı açmışlardı. arkalarına baktıklarında sokağın boş olduğunu gördüler. hallowen kepengi açmaya çalıştı ama faydasızdı, rakat yerdeki asma kilidi gösterdi onlara. 'şimdi sıçtık dedi' mugibi. 'sıçmadık' dedi bop ve belinden çıkardığı barettasını kilide doğrulttu. kimse ne olduğunu anlamadan ve dur diyemeden kilidi uçurmuştu bop. böyle gitti ilk kurşun. ses hala uzaklarda yankılanıyordu. arkalarına bile bakmadan kepengi kaldırıp kendilerini tekelin içine attılar. 'kepengi kapa' dedi rakat son giren mugibiye. 'ananın amı bop o kadar ses çıkartmaya ne gerek vardı' diye azarladı hallowen bopu. ama bop onu duymuyordu bile. gözü tıka basa içki sigara ve yiyecek dolu tekelin raflarındaydı. ufak bir şarküteri bile vardı köşede. hemen oraya sadırdılar. uzun zamandır adam gibi bir şey -rakı sofralarına aldıkları ufak tefek mezeler dışında- yemediklerini fark ettiler. bop kesme salamları ağzına tıkmaya başlamıştı bile. mugibi'yse pastırmalara yumulmuştu. rakat rafların birinden j&d getirdi iki şişe ve önlerine koydu. tıknırken ufak yudumlarla şişeyi döndüler. birkaç dakika çiğneme sesinden başka ses çıkmadı. herşeyi unutumuşlardı. şarküterinin arkasına çöküp erken'in şerefine içmeye devam ettiler. 'bu kadar içmeyelim uyanık olmamız lazım ' dedi hallowen. ama kimsenin gibine takmadığını görünce o da büyük bir yudum aldı şişeden. hatırladıkları son şey tuborglarla j&d ye cila yaptıklarıydı. dükkanın önünden kimsenin geçmemesi hastalara izlerini kaybettirdiklerini düşündürdü onlara. güven içinde son yudumlarını alırken sızdılar

up up up up up

bi bölüm daha atıyorum 5 dkya

up up up up

okumuyo musunuz ipneler. okuyun olm üzülüyorum bak

--spoiler--

--spoiler--

aferin uzun zamandır böyle yaratıcı başlıklar yoktu

verdim şukunu.

ekleyebiliyorsan ekle benı de.