sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

@722 tamam panpa doyurcam ben sizin gözünüzü .d

hayırlısı be panpa *

@723 part at bebeğim

@725 panpa gri ekran gibti belamı daldınlığıma geldi part gitti amk atcam bidaha yazıp

ekle bakalım

eklede eğer ılık diye geçersem seni bulup zombilere sktiririm

bir süre daha yürüdüler. DAXPhA'nın bakım çalışması olduğunu söylediği durağa geldiler. bu durak çalışmalar yüzünden kapalı olduğu için geçerken zorlanmadılar. ama yine de tetiktelerdi ve elleri her an bir terslik olma ihtimaline karşı silahlarındaydı. geçmeleri gereken bir durak kalmıştı ve horus'un söylediğine göre bu, metro hattının en büyük durağıydı. diğerlerine sessiz olmaları gerektiğini söyleyip duran daxpha bu büyük durağa yaklaştıkça tedirgin olmuştu. bu, her hareketinden belliydi. durağın kıyısına gelmelerine elli metre kala daxpha konuştu; 'beyler bu durak tek tek sürünerek geçebilmemiz için fazla uzun. başka bişe denemeliyiz. bence... ', sözünü yarıda kesmişti. diğerleri ona ne olduğunu soracakken arkalarından gelen ve metronun duvarlarında yankılanarak büyüyen sesi onlar da duydu. bu ses çok tanıdık bir sesti. horus hemen eğildi ve elini yanındaki raylara koydu. diğerlerine baktı; 'metro geliyo beyler' dedi. şaşkınlığı yüzüne yansımıştı. kimse ne olduğunu anlamadan ses artık eskinin iki katına çıkmıştı. kendilerini diğer durağa atamazlardı çünkü orda ne olduğunu bilmiyorlardı. 'duvarlara dayanın beyler hemen ' diye bağırdı daxpha, 'geçerken arkasına tutunucaz.'. evet bu plan çılgıncaydı ve çok tehlikeliydi ama bir sonraki durağı geçmelerinin de yolunu böylece bulmuşlardı. daxpha'ya cesaret veren ise metronun yüz metre kadar gerideki makasta yavaşlayacağını düşünmesiydi.

'bakın' diye bağırdı mugibi metronun sesi gittikçe artarken, diğerlerine az önce gitmeleri gereken yönü işaret etti. o tarafa baktıklarında, metronun sesine tepki veren enfektelerin kendilerini kum torbası gibi raylara attıklarını ve tekrar kalkabilenlerin üzerlerine doğru geldiklerini gördüler. metronun sesi artık aralarında çok az bir mesafe kaldığını anlatacak kadar yakındı. gurup duvara dayandı ve metronun geçerken onlara zarar vermemesini umarak beklemeye başladı. sağ taraflarında metronun ışıklarını gördüklerinde sollarındaki enfektelrle aralarında yirmi metre kadar bir mesafe kalmıştı. daxpha'nın umduğunun olduğunu düşündüren bir ses geldi sonra, demirin demire vurma sesi. bu sesi beklediği için bir tek o duymuştu. bu ses metronun gerideki makasa çarptığı ve yavaşlamaya başladığını anlatıyordu ona. saniyeler sonra metro yanlarından geçti. duvara mümkün olduğu kadar yapışan gurup metronun arkasını tutmak için hazırlanıyordu ki son vagon onları geçmeden metro yavaşladı ve durdu.

arada up

sırada up

uplayin lan adami hizli yaziyor artik

arka kapısı açıldı ve metronun hoparlörlerinden 'atlayın' diye bir ses duyuldu. sesin sahibini göremiyorlardı ama metroya binmekten başka çareleri de yoktu. böylece gurup ite kaka en arka kapıdan girdi. aynı sert ve tok ses; 'iyi yolculuklar' diye bağırdı ve şen bir kahkaha atarak önlerindeki enfektelerin üstünden geçmeye başladı. diğerleri dışarı baktıklarında enfektelerin raylara yapıştığını, kanlarının camlara sıçradığını gördüler. geçmeyi planladıkları durağa geldiklerinde ise burayı yayan geçmek zorunda olmadıklarına şükrettiler çünkü yığınla enfekte bu durağı ağzına kadar doldurmuştu. son durağa gelmelerine ne kadar kaldığını bilmiyorlardı ama horus'Un söylediğine göre iki durak arası mesafenin en uzun olduğu yerdi burası. bop en arka camdan, peşlerinden gelen enfektelerin uzaklaşmasını ve kaybolmasını izledi. 'şöförle tanışsak mı artık?' diye sordu mugibi diğerlerine ve daha cevap alamadan 'şöför sizinle tanışsa nasıl olur' dediğini duydu vagonların bağlantı kapısından giren adamın.

Benide yaz yakışıklı

Bugün iyi yazdın güzel gidiyorsun sukun burda

ekle reis

abdullatip muttalip

ekle ekle ekle ekle ekle ekle

lan yaz amk

ilk izlenim olarak çıkardığı sese göre çok daha yaşlı olduğunu düşündüler. üzerinde kolsuz, yeşil bir atlet vardı ve gördükleri muhtemelen en kalıplı adamdı. beyaz uzun saçları ve yaralı yüzüyle onlara bakıyordu. boynundaki künyeden onun eski bir asker olduğunu düşündüler. adam babacan bir tavırla gülerek ; 'ben detective jim gordon, siz bana bay gordon diyebilirsiniz.' dedi, 'eski askerim. haritada bile bulamayacağınız yerlere timimle özel harekat düzenledim hayatım boyunca.' diye devam ettirdi sözünü. diğerleri de kendilerini tanıttılar kısaca. bay gordon onları ilgiyle dinledi. 'neden metro' diye sordu bop tanışma faslından sonra. 'eğlenceli göründü' dedi bay gordon ve kahkaha attı. 'yanlız mısınız metroyu ki kullanıyor?' diye sordu salavat. bay gordon unuttuğu önemli bir şeyi hatırlamışçasına elini anlına vurdu; 'bende size onu diycektim. bence bi yerlere tutunun çünkü burda benden başka kimse yok' dedi ve kendine en yakın demiri tutup ona sarıldı. diğerleri de şok içinde bu tavsiyeye uydu ve saniyeler sonra en öndeki vagonun metronun sonuna çarptığını anlatan şiddetli bir ses duydular.

zekice yazıyorsun lan helal amk