sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

horus peşinde salavat ve mugibi'yle beraber zikzaklar çizerek arabaların arasında yürüdü. biraz arkalarından bir ıslık sesi geldi sonra. horus aynı tiz tonda cevap verdi. mugibi ve salavat her an bir tehlike bekledikleri için tetiktelerdi. biri sopasını diğeri ise bıçağını hazırda bekletiyordu. horus durdu birden önlerinde, yere eğildi. diğerleri bir tehlike olduğunu düşünüp etraflarına bakındılar ama horus'un yerden kanalizasyon kapağına benzer demir bir kapağı güç bela kaldırdığını gördüler. 'burası beyler' dedi, 'stadın metro hattı.' candan bi kahkaha atıp kaldırdığı kapağın altında uzanan merdivenlerden inmeye başladı saniyeler sonra kafası içerde kayboldu. salavat ve mugibi şaşırmış bir şekilde birbirlerine baktılar. horus kafasını çıkardı delikten; 'korkmayın beyler bana güvenin, son gelen kapağı kapatsın bu arada' dedi ve tekrar geri girip merdivenlerden inmeye başladı. sürekli gülen yüzünden midir yoksa onları çok büyük bir beladan kurtarmasından mıdır bilmiyorlardı ama mugibi de salavat da ona güvenmişti. mugibi: 'onda bişeler var' dedi salavat'a sessizce,'adamı tanımıyorum ama sanki çok samimiymişiz gibi.'. sonra horus'un peşinden metro hattına indiler. indikleri yerin bir metre kadar yanından raylar geçiyordu. hemen arkalarında ise 'sadece personel' yazan bir kapı vardı. kirli, izbe ve karanlık bir yer beklentisi içinde aralık olan bu kapıdan girdiler ama burası hiç de onların beklediği gibi bir yer çıkmadı. bu geniş personel odasında ilk gözlerine çarpan onlarca araba aküsü oldu. birbirlerine kablolarla bağlanmış bu aküler birden fazla lambaya elektrik vererek 'odayı' aydınlatıyordu. yerde ise muhtemelen ağır bir şeylerin sürüklenmesinden dolayı olduğunu düşündükleri izler vardı. izleri gözleriyle takip ettiklerinde camları kırılmış üç tane otomat gördüler. görünürde horus yoktu. buna pek şaşırmadılar gerçi, burası geniş bir odaydı sağa sola ayrılan bir kaç kolu durdukları yerden seçebiliyorlardı. 'benim evden büyük' dedi salavat, şaşkınlıkla etrafına bakan mugibi'ye. horus seslendi onlara içerilerden; 'siz keyfinize bakın ben yüzümü yıkayıp geliyorum.'. salavat odanın diğer ucuna gidip elini otomatın kırık camından içeri soktu kendine ve mugibi'ye birer paket cips çıkardı. horus şen bir kahkaha atarak geldi yanlarına; 'evet beyler nerden geliyosunuz nere gidiyosunuz? diğerlerinin adları ne ? anlatın anlatın merak ettirmeyin insanı'. mugibi bu soru bombardımanına hangi sırayla cevap vereceğini düşünürken metal kapağın açılma sesini duydular. saniyeler sonra bulundukları personel odasının kapısı açıldı ve rakat'la bop içeri girdi. birbirlerini gören arkadaşlar sevinçle kahkahalar atıp sarıldılar. 'bop horus'u fark edince sen ne zaman geldin lan buraya' dedi, yüzü hayalet görmüş gibi olmuştu. mugibi ve salavat ilk başta buna anlam veremediler ama personel kapısından horus'un kardeşi girince bop'un ne demek istediğini anladılar. 'ikiz olduğunuzu söylememiştin' dedi mugibi ve elini horus'un kardeşine uzattı. 'ben daxpha' diye karşılık verdi horus'un kardeşi ve elini sıktı. 'ben mugibi, bu da salavat' dedi mugibi. salavat daxpha'nın da tam olarak horus'a benzediğini düşündü. ikiz olduklarından kaynaklanan bir benzerliğin dışında daxpha'nın da horus gibi yüzünden gülümseme ekgib olmuyordu. 'evet beyler' diye tanışma faslını sonlandırdı horus ciddi bi yüzle; 'şimdi sıra soyunmanıza geldi.'. 'sen ne sulu bi adamsın ya' diye girdi daxpha araya. horus şen bir kahkaha attı ve otomatlara elini daldırıp konuklarına yiyecek ikram etti; 'şaka bi yana nerden geliyosunuz nere gidiyosunuz?'. 'dur lan bi oturalım' dedi daxpha ve odanın arkasındaki koridorlardan birine gidip iç içe geçmiş bir kaç sandalye getirdi. 'önce siz anlatın beyler' dedi mugibi daxpha'nın uzattığı sandalyeye otururken, 'bu kadar kısa zamanda burayı nasıl bu hale getirdiniz?'. horus cevap verdi ona; 'bizim hayatımız zaten burda geçti sayılır.'. daxpha girdi araya; 'babamız buranın sorumlusuydu, bu oda da onun ve arkadaşlarının metro hattını idare ettikleri odaydı.', eliyle odanın kenarına yığılmış monitörleri işaret etti, 'herşey başlayınca kendimizi buraya attık', bu sefer horus girdi söze; 'aslında burda biraz kalıp sığınacak bi yer arayacaktık ama, kardeşim sağolsun aküleri ışık kaynağı olarak kullanmayı akıl etti. biraz aptal bi tipi var ama zeki çocuktur.'. daxpha güldü; 'sonra buraya en yakın metro istasyonundan, ki kendisi bi kaç yüz metre ilerde olur, yiyecek otomatları getirdik. inanın bana işin en zor kısmı oydu. bakımda olduğu için o kısım kapalıydı ama yine de mümkün olduğu kadar sessiz bi şekilde yüzer kilo ağırlığındaki otomatları tek tek raylarda sürükledik sonra eşikten atlattık ve buraya soktuk.'. daxpha sözünü bitirince horus konuşmaya başladı; 'içerde bi de su otomatı var. babamların da 2-3 damacana zulası vardı. onlarla idare ediyoruz. şimdi sıra sizde'