Bu güne kadar yüzlerce hikaye yazıldı bu sözlükte, bu hikaye ise en iddialısı, tamamen yeraltı edebiyatı. Başlıyorum şuku ve rezervelerinizi ekgib etmeyin. Şimdiden söylüyorum. Çok seveceksiniz.

-37 Saat Ölüm-

Uyandım. Yanıbaşımda duran kahve fincanında sıcak kahve ve küllükte yanmakta olan bir winston soft vardı. Eve benden başka kimin girmiş olabileceğini düşündüm. Hiç bir ses yoktu, saat bile tik-tak yapmıyordu, evin içindeki her şey benim cevabımı bekliyordu. Bunu yapmak zordu ama zorundaydım, yoksa bu sessizlik beni 37 saat boyunca öldürebilir. Durdum, hadi ama çocuklar ufak bir şakaydı dedim. Hala en ufak bir ses yoktu. Uyanmamıştım, yalan söyledim, yanan sigara benimdi ve o kahveyi ben yapmıştım. Yalan söylerim, ve buna evdekiler çok kızar, özellikle komidin ve arkamdaki duvar. Fark ettiniz biliyorum. Hasta bir köpek kadar yalnızım ve ölmekten vazgeçtim. Bir gün o kadar çok içtim ki yaşamaktan vazgeçtim. Kendimden vazgeçtim, bilmekten vazgeçtim, severim vazgeçmeyi, sevmekten vazgeçtim. içki ayırmadım, bulursam rakıyı susuz viskiyi tek buzla içtim. Yanık izmarit tadını en iyi ben bilirim, sorarlara bir gün bu dünyada ne yaptın diye, yalnız kaldım kalabildim diyeceğim. Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı, kimsenin onları çözecek kadar uzun tırnakları yok, bende çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan, şimdi ise yazıyorum. Hepimiz için, çünkü hiçbirisi işe yaramadı.

Ben bayamlik reyis rezervelerinizi alın. Başlıyorum.