Selim abi bana bakıyordu, ben kolyeye, bu kadar kirli ellerle dokunmak istememiştim ona, ama gitmeden önce bir not bırakacaktım altına. Selim abiyle tuvalete döndük, makina klozetin içindeki her şeyi vakumluyordu. Vakumladığı şeyleri atık tankına boşaltıyordu, atık tankı dediğime bakmayın, damacana boyutlarında bir şeydi. Vakum ucundan geçemeyecek şeyler takılıyor, onları elimizle ayrı bir torbaya koyuyorduk. Klozetin içi boşalmıştı, elimize gelen en son şey bir prezervatif olmuştu.

"Bazen böyle olur." demekle yetinmişti Selim abi. Ne diyeceğini bilemiyordu, biliyordum.

Buse mi ? Buse bir zamanlar yanımdaydı, şimdiyse tepemde. Bir zamanlar severdim onu, bu sırtıma sapladığı milyonuncu bıçaktan önce oluyordu. Şimdi hiç bir şey hissetmiyordum ona karşı, ne sevebiliyor ne de nefret edebiliyordum, bir yerlerde yaşıyordu ve sevgilisiyle sevişip, evlenip evlenmediğini bilmiyorum, prezervatifi klozete atıyorlardı.

Bunu bizde yapıyorduk bir zamanlar, ama sizinle yaptığı bir şeyi başkasıyla da yapabiliyor olması etinizin kemirilmesi gibi bir acıydı, canınız yanıyor, içiniz acıyordu.

Bu acı, size burada kelimelerle anlatabileceğim türden bir acı değildi, kanser hastalarına acı ölçekleri sunulur, 1'de 10'a kadar acınızın büyüklüğüyle ilgili bir rakam söylemenizi isterler. Böyle bir acıyı çektikten sonra kanser olsaydım eğer, her zaman 1 derdim ben.

Hala sırıtıyordum. Gözleri Buseyi arıyordu, işaret parmağımla çarprazımdaki yatağı gösterdim. Gözgöze geldiler. Buse ağlayarak böyle olsun istememiştim Meriç diye bağırmaya başladı.

Meriç ipimi çekmeye hazırdı, sadece iki adım atacak ve karşıma geçip beni ölene kadar dövecekti.

Yere serilmemle ikinci yumruğu ağzımın içinde hissetmem bir olmuştu.

Günaydın beyler, 4-5 saatlik uykuyla derse yetişmeye çalışıyorum ben.

Ben gelene kadar sevin buraları.

Başlık nasıl sevilir reyiz ?

1- Ana entryden itibaren hikaye entryleri şukulanır.

2- bayamlik REyiZZ şeklinde rezerve alınır.

Tebrikler başlığı sevdiniz.

Öpcük

Öpcük

Meyhanenin en kenar, en gizli masasına geçtik, garsondan bizim için bir şeyler çözmesini istedik, bu uygun miktarda meze, uygun miktarda rakı ve uygun miktarda hesap demek oluyordu.

Her şeyi yazdık masaya, ben anlatıyordum Selim abi dinliyordu, eski hayatımı, neden bu tak yoluna girdiğimi anlattım. Sırtımı döndüğümde sayamayacağı kadar çok bıçak darbesi olduğunu gösterdim ona.

Bi ara o kadar çok yazdığımı farkettim ki masada yer, kadehte rakı, mekanda hiç kimse kalmamıştı..

Yeni partı yazana kadar şukulayın bari hikayeyi. Öpüyorum

Seviyom sizi. Eski inci ruhu bu gece bu başlıkta var.

Başladık işe, o çukur senin bu çukur benim geziyorduk Ankarada, tak çukurlarını açmayı en iyi biz biliriz diyorduk Selim abiyle gezerken.

Çok bir para kazanamıyordum ama kızılayda oturup ağlamaktan çok daha iyi geliyordu, ilerlemek, en azından ilerlemeye çalışmak.

Ağlıyordu, hıçkırıkları o kadar derinden geliyordu ki, ben bile ona gerçekten acıyabilirdim, gerçekten sarılabilirdim ona.

Eskiden olduğu gibi, ağlarken akan sümüğünü omzuma silmişti, biz buna çok gülerdik eskiden, yine gülüyorduk. Kafasını kaldırıp gözlerime baktı, 5 saniye sonra dudakları dudaklarımın arasındaydı.

Meriç üzerime geliyordu, gözlerinden neler hissettiğini anlayabiliyordum. Ben insanların sadece gözlerine bakarak neler olabileceğini anlayabiliyordum artık. Bu konuda çok yol kat etmiştim. Meriç üzerime geliyordu ve bir kaç adım sonra benim için hiç iyi şeyler olmayacaktı. Konuşmaya başladı,

Melih, her şeyini bir kere aldım elinden. Bana ikinci şansı veriyorsun, bütün ahmakların yaptığı gibi bana ikinci şansı veriyorsun Melih, yerin dibine batmanı izleyeceğim eski dostum, ölümünü izleyeceğim Melih, tadını çıkar hayatın, birazdan geldiğin yere döneceksin, dedi.

Hadi beyler, adım adım zirveye.

Ben 10 dk sigara içicem. Bu sırada yapmanız gerekenler :

1- ana entryden başlayarak hikayeyi şukulamak

2-bayamlik REyiZZZZ şeklinde reserve almak.

Bu ikisi zorunlu.

3- Eğer isterseniz ilerideki partlarda ne olacağını düşünüp kafa patlatmak

Dinlen biraz şair, bir soluklan.

Haklıydı Selim abi, tokuşturduk şişeleri, yuvarladık gitti.

Biraz dinlendikten sonra mutfaktaki masaya oturduk Selim abiyle.

Yakında karakola gidecektim. Ezberlediğim ilk ifadenin metnini, polislerin bulduğu delilleri, karakolda vereceğim resmi ifadeyi konuşacaktık.

Nasıl da buradayım ? Dakikasında, hemen !!

Dün gece bu kutucuklarda bana 5-6 yıl önce hissettiğim şeyleri yaşatan arkadaşlara bir kaç sözüm var :

Oğlum harbiden yaşadım ben o ruhu, üstadım, büyük usta enlargeyourpenis'i okurken hissettiğim her şeyi, dün gece sizlere yazarken de hissettim.

Her şey için yeniden teşekkürler, okuyanlara şukulayanlara entry girenlere ve hesabı olmadan okuyan gurbetçi zumqilerime şükranlarımı sunuyorum.

Kendinizi hikayeye ait hissetmeniz beni en mutlu eden husus. O yüzden hepinize öpcük.

Devam mı şair ? Devam.

Tek yapmak istediğim şey bu günün gazetesini okumaktı, bu taka ilk başladığımda kızılayda ağlıyordum sadece, en dipte olduğumu sanıyordum, bütün ahmakların yaptığı gibi.

Dip buydu, gibtiğimin gazetesini okumak için insanların bunu düşünüp bana sunmasını bekliyordum. Beni merdivenlere oturtup polis ve anbulans çağırdılar. gibtiğimin gazetesini okumak istiyordum artık derken karşı dairenin gazetesinin merdivenlerde durduğunu gördüm.

O gazeteye sürünerek de olsa ulaşacaktım. Benim oraya yöneldiğimi gören komşular, gazeteyi mi istiyorsun diye sordular. Kafamı sallayarak cevap verdim. Her şeyş bulanık görüyordum ama bu haberi Selim abim için doğru okuyacaktım.

Ünlü işadamı Selim D. nin intihar notu tek kelimeden oluşuyor !!

Gazete sürmanşetten vermişti haber. Dayanacak daha fazla gücüm yoktu. Sayfayı çevirmiştim. Sayfada bşr küp kağıda ait iki farklı resim vardı. Yani kağıdın iki tarafıda doluydu, gazetedeki ilk resimde :

Klozet dün gece kullandığınız prezervatif yüzünden tıkanmış Buse.

Ben mi öleyim, yoksa ateş edecek misin ?

Sahi, resmimi de saklıyor musun hala cüzdanında ?

Yazıyordu, bu benim 4-5 yıl önce buseye bıraktığım nottu. Nasıl yapmıştı abim bilmiyorum ama Selim abim o kağıdı bulmuş yada buldurtmuştu. Boşuna Selim abim değildi. Gazetedeki ikinci resimde ise yalnızca :

Vazgeçmeli-h

Yazıyordu.

Selim abimdi işte. Hayat dersimi vermişti bana, onu önce ihanetle suçlamıştım, sonrasında korkaklıkla. Cesurdu benim abim. Almıştım ben dersimi, böyle başladı bu oyun, böyle de biter demişti Selim abim.

Hiç olmadığım kadar rahat hissediyordum kendimi, ölümümü görmüştüm bir kere, sorun değildi hiçbir şey.

Polisler gelene kadar kendimi merdiven boşluğundan aşşağıya bırakmıştım bile.

Bütün kemiklerimin kırıldığını hissttim, son saniyelerimi yaşıyordum ve kendime şu anda en dipte mi ? yoksa en tepede mi ? olduğumu sordum.

Cevap gelmemişti bu sefer.

Devam mı şair ? Tamam.

Sevecen adamdı Selim abi. Ne kazanırsak bölüşürdü, işçi patron ilişkisi yoktu aramızda.

Sadece Neşet Ertaş çalan bir meyhaneden bahsetti, gidelim abi, nasıl istersen öyle gidelim, dedim.

Meyhanenin en ortasındaki masada bana eski güzel günlerimi hatırlatan bir grup oturuyordu. Bir zamanlar bende bu masalarda oturabilen, beklenen adamdım, şimdiyse yanlarından geçmeye utanıyorum.

- 3 Yıl Sonra -

Karakoldaydık, firmada çalışan işçilerden birisi temizleme olayını, kıymetli ve değer görecek eşyaları çantasına doldurmak olarak anlamış bu yolda yapabileceği her şeyi yapmıştı. Tutuklanıyordu, hırsızlıktan, bu gibi şeyler iş hacmi geniş, çalışan sayısı fazla olan firmalarda çok sık rastlanan bir durum olmakla beraber işçiler kendi haklarından sorumlu olup firmayla alakaları yoktu.

Burada bulunma sebebimiz, şikayetçi olan tarafa, yani müşterilerimize birincil yoldan özür dilemek, zararlarını karşılayacağımızı belirtmek istememizdi.

Polisler gidince Selim abiyle evin koridoruna çöktük. Sırtımızı duvara yaslamış koridorun loş ışığında sigara içiyorduk. Kolumun ağrıyıp ağrımadığını sordu Selim abi. Ağrımıyor abi sağolasın, dedim. Dolaptan bir iki içecek bir şeyler bulmaya gitti. Geldiğinde elinde yarım şişe şarap ve yarım şişe viski vardı. Şişeleri bitirmeyi sevmezdim ben, ne olursa olsun birazda olsa içlerinde kalsın isterdim hep.

Buseyi özlediğimi farkettiğimden bahsettim Selim abiye, özlemenin sorun olmadığını bu gün vurulduğum halde Busenin yanımda olmayıp beni yine yarıyolda bıraktığından bahsetti Selim abi. Yaşım büyük, ama benden çok görmüşsün gardaş bilirim, sen de ne zaman ne yapman gerektiğini bilirsin, gel şu şeşileri bi doguşturak hele, dedi.

Dudaklarının tadı hala aynıydı, sıcak ve ıslak. Kokusu, öpmesi, sarılması her şeyi aynıydı. Hiç değişmemişti. Yılların biriktirdiği özlemle kocaman bir insan iki dudağımın arasına sığmıştı. Buse tam olarak iki dudağımın arasında beni bekliyordu.

Ellerimle ittim onu.

Buse ne yapıyorsun ? Sen evlisin. Evli olmasan bile seninle artık bu tarz şeyler yapamayız, seni artık sevmiyorum, her şey çok değişti, yaptıklarını unutmadım, artık olmaz Buse, dedim.

Aslında hiçbir şey değişmemişti. Onu hala seviyordum. Ona hala aşıktım. Ama güven önemli bir şeydi. Ona değil kendime güvenmiyordum. Buseye yeniden kapılırım diye, yeniden onun olurum diye..

5 kişi bayamlik REyiZZZ şeklinde rezerve almadan başlamıyorum.

Yeteri kadar özlem giderdiğine göre sırtımdaki bu bıçakların sebeplerini söyleyebilir misin artık Buse ? dedim.

Anlatmaya başladı. Susmasını istedim. Ayık kafayla dinlenecek şeyler değildi. Buzluktan iyi soğutulmuş bir rus votkası çıkardım. Selim abiyle iyi para kazanmıştık. Her şeyin en iyisini tüketmeye çalışıyorduk, şişesi 400 dolar olan bu rus votkaları pahalı olmalarına rağmen gerçekten leş atan votkalardı.Bir belvedere yada grey goose değillerdi anlayacağınız.

Bu küçük ayrıntıyı atlayıp Buseye dönmek istiyorum, ben size bunları anlatana kadar şişenin yarısı bitmişti çünkü.

Devam et, dedim. Devam et ki damarlarımda dolaşan bu şey neden orada olduğunu bilsin, neden ona ihtiyaç duyduğumu anlasın.

Devam ediyordu, dinliyordum. .