Devam et tuvalet pompacisi

Hazır mıyız beyler ? Ben bayamlik reyis. Hazırım.

Finali yazdım.

Tam 20 part.

21:30 da Final başlıyor.

Herkesi davet ediyorum.

21:30

Rez lan bikere hayat bize güldü zannetmiştim

abdulrezzak

pika pikaçu

Hadi 3 dknın lafını yapma at pampa

hazırız koca yaraklı reis

21:31 hadi tuvalet pompacısı

Devam mı şair ? Devam.

Hiçbir şeye hiçbir şekilde tepki veremeyeceğim bir düzlemde, tepemde bir lamba ve etrafımda mesut komseri andıran tiplerle dolu bir odadaydım.

Sorgudaydım, saatlerdir bu odadaydım ve bana tek soru sormamışlardı. Ağzım kan, sırtım bıçak, vücudum kırıklarla doluydu. Boştu arkam. Yoktu Selim abim. Olmayınca böyle oluyormuş dedim içimden, bir sonraki yumruk gecikmemişti.

Yerdeydim, en başa dönmüştüm, en tepeden en dibe batmıştım, yine yalnızdım. Ne abim ne kardeşlerim vardı yanımda. Busenin aynalı kısmın arkasında bana yapılanları izlediğini ve sırıtarak izlediğini biliyordum. Yine Meriç vardı karşımda ve yine ona yeniliyordum, bunu Busenin karşısında ikinci kez yapıyordu Meriç.

Hayatımın en taktan üç gününü geçirdiğim bu taktan sorgu odasından sonunda çıkmıştım.

Hastanede açtım gözümü, gözlerimi diyemiyorum. Sol gözüm artık görmüyordu, ağzımdaki dişler bir elin parmaklarıyla sayılabiliyordu artık. Kaburgalarımda kırıklar vardı ama pek önemsemiyordum bunları, kalbimdeki kırıklar hayatın aslında yaşanmaya değmeyecek bir tak olduğunu anlamam için yeterliydi.

lan niye yumrukuyolar...
aynasızlara bak hele...

Her hikaye mutlu sonla bitmez..

Günler geçirdim hastanede, kimse gelmiyor, kimse de gitmiyordu. Kırıklarım yavaş yavaş iyileşiyor, ağrılarım artık ağrı kesici ilaçlarla geçiyordu.

Bu günler, haftalar oldu sonunda, sol gözüm hala görmüyordu. Kör olmuştum, başladığımdan daha da dipteydim, vazgeç demişti Selim abim, ben vazgeçmeyince, o vazgeçmişti benden. Hemşire kendimi iyi hissettiğim zaman taburcu olabileceğimi, gerekli tedavinin yapıldığını, artık evde dinlenebileceğimi söyledi.

Ben artık kendimi iyi hissedemem, bunu ölene kadar yapamayacağım heralde, özür dilerim ama kendimi iyi hissetmeden de olsa taburcu olabilir miyim ? dedim hemşireye. Gözleri doldu. Olur dedi titreyen bir sesle, çıktı odadan, benim için ağlayacaktı, biliyordum. Tam 23 gündür sadece onu görüyordum, her gördüğümde Selim abiyi soruyordum ona, bu gün geldi mi acaba ? Gelmiyordu Selim abi, gelmeyecekti de.

yürü ulan...

ulan ne Selimmiş be... hemşireyi bile ağlattın da yine gelemedin lan pekekent...

Yardır şair..

23 gündür hiç ayağa kalkmamıştım, kendi başıma yürüyemeyeceğimi anladığımda her şey benim için çok daha zor olmaya başladı, ayağa kalkmaya çalışıyordum, hemşire yardım ediyordu ama olmuyordu, ayakta duramıyordum, bir gözüm görmüyor, ölmek istiyordum. Hemşire kolumdan tutup yaparsın Melih, Selim abini düşün, dedi. Bunu yaparsam bulunduğum yere çakılacağımı bilmiyordu hemşire, bilmiyordu Selim abiyi, geldiğim günden beri yatıyordum, daha görmemişti sırtımı.