bazen kendi evlerinin telefonundan arar bazen fırsat bulursa annesinin telefonunu araklar arar bu böyle tam 2 sene gitti... o yıl tatilden döndükten sonra babası devremülkü satıp serikten yazlık almıs... yani 2 yıl hiç yüzyüze görüsmedik...

2 yılın sonunda kendi cep telefonunu aldı ve görüsmeler biraz daha sıklastı... günde en az bir kez telefonla konusuyorduk ve bir cok defa da mesajlasıyorduk... zaman gectikce yüzünü bile unutmustum hatırlamaz olmustum...

ciğdem kendi halinde saf temiz sessiz öyle bi köse de duran efendi bi kız... öyle mahsun kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan birisi... yani bana karsı birseyler hissettiği acık ve net ortada... ama ben ona karsı zerre kadar birsey hissetmiyordum...

neden konusup görüsüyordum bilmiyorum ama öyleydi yani...

görüsmelerin sıklasmasına müteakip kanım kaynamaya baslamıstı ciğdeme... 2 yılın sonunda yanına gidip bi kac saatte olsa onu görmeye niyetlenmistim... aramız 4.5 saatlik otobüs mesafesindeydi... illerimiz komsu ama mesafe vardı yani...

neyse otogara gittim bindim otobüse cıktım yola... memleketinin en ünlü yerinde bi yerde bulusup bi yerlere falan gdieceğiz aksdıbına da ben evime döneceğim öyle ayarlamıstık...

indim otobüsten gittim bulusacağımız yere ve aradım .. telefonu kapalı... annesini arıyorum kapalı evlerini arıyorum dıt dıt dıt dıt diyip kapanıyo... elim ayağım bosaldı...

Olmadığım zamanı telafi etmek için uzun yazıyorum panpalar.

netice de gelmedi... ve ne ben onu ne o beni aramadık ta ki 4 ay sonraya kadar...

yine klagib seyler... aynı terane ilk önce ki bölümde ne yazdıysam aynılarını yasadık... bi iliski var aramızda ama ne var ... adı yok ... arada bi sürü mesafe... yüzyüze görüsemiyoruz... söyle böyle derken ben dedim bir daha görüsmeyelim...

tabi onunla konusuyorken hayatımda bir sürü başka başka kızlarda var haftada birileriyle beraberim gece gündüz gibisip duruyorum falan üni. yi dağıtmısım para var araba var memleketimdeyim ev var ortam karı kız alkol baya bi dağınığım yani...

bu bölümü cok uzatmak istemiyorum 4 yılın sonunda okulu bitirdim... bitirdikten 6 gün sonra da askere gittim kısa dönem... askerlik boyunca da hic görüsmedik...

askerlik bitti... büromu actım... isimle gücümle uğrasırken bi mesaj geldi...

merhaba ...

merhaba...

numara değişik...

kimsiniz??

ben çiğdem...

aradım... actı telefonu... nasılsın şöyle mi böyle mi derken ... üni. yi kazanmıs 9 eylül üni. de mühendislik...

ilk yıl hazırlıkmıs ve hazırlık okuyomus... yine konusmaya basladık günler günleri kovaladı ve konusmaya basladıktan 15 gün sonra dedim ki artık bunun adını koyalım... biz kimiz neyiz çiğdem... senin bana söyleyemediğin birsey varsa söyle... bende benim sana söylemeyediğim seyleri söyleyeyim de bitsin bu işkence...

seni yıllardır seviyorum dedi... ve hayatıma senden baska hic kimse girmedi...

umutla özlemle her gün seni bekledim ... bir gün beni seversin diye ... bir gün ararsın sorarsın diye ...

gercektende kaçan kovalanıyor kız da olsa erkek de olsa aynı... düşündüm harbinden hic kosturmadım ciğdemin pesinden... o ararsa aradım o sorarsa sordum... bir kere memleketine gittim sadece gelmedi...

onun icin yaptığım en büyük fedakarlık buydu o güne kadar sanırım...

o an beynimde simsekler cakmaya basladı... ne diyeceğimi bilemedim... sustum kaldım.. cünkü hayatımda ilk kez basıma böyle birsey geliyordu...

onu seviyor muydum? bu soruyu kendime hic sormamıstım o ana dek, ama farklı bi elektriği vardı... aşk mıydı? bilmiyorum..

ilk soruyu ben yöneltmistim ama beklediğim cevap kesinlikle bu değildi...

belki buydu cevap ama bu kadar acık ve net ... jilet gibi keskin değil...

şok geçirdim... ne diyeceğimi bilemedim... müşteri geldi ben seni ararım deyip kapattım tlefonu yüzüne...

ellerimi başımın arasına koyup düşünmeye başladım... düşündüm düşündüm düşündüm...

ne yapmalıyım...

aramadım tam 11 gün... hic... ne o beni aradı ne ben onu...

yanına gittiğimde beni bulusacağımız yerde pic gibi ektikten sonra bir kez bile neden gelmedin diye sormamıstım... kaalesiz bi adam olduğum icin değil... kızdığımdan dolayı gibime biseyi takmadığım zamanlarda böyle davranırım...

düşünmemeye calıstım ... derken aradı...

yine havadan sudan hicbirsey yokmus gibi muhabbet ettik...

Allahım sormasa diyorum neden aramadın diye...

sormadı...

derken dedim ki ben çok düsündüm... aramızda eskiden 4.5 saat mesafe varken simdi sen izmirdesin ve bana 9 saat uzaklıktasın... eğer biz bir ilişkiye başlarsak bu nasıl olacak ???

4 yıldır tanısıyoruz... belki yanyana olsak böyle olmayacaktı... eğer yaşanacak birsey varsa simdiye kadar ona coktan baslamıs olurduk falan dedim... o da tasdikledi... ve dedi ki

sevgi emek ister... ben ailemin yanında memleketimdeydim... o gün gelemedim cünkü amcam kaza yapmıstı ... ama sen sormadın

simdi sıra bende... ben senin yanına gelmek istiyorum... okulumda devam zorunluluğu yok ... imkanlarım nispetinde gelirim senin yanına dedi...

ne diyeceğimi bilemedim... güya ben erkektim o kadın... ama benden daha cesur ve fedakar...

peki dedim... ne zaman geleceksin???

cuma günü...

bu cuma

evet bu cuma... yani iki gün sonra...

4 yıldır görmedim... başka bir elektrik... başka bir hava başka düşünceler...

Bi kaç saat boş bıraktık ne hale gelmiş başlık amk. harcamayın şu hikayeyi.

cumayı zor ettim... caktırmadım ama... saniyeleri bile bekledim... beynimde yüzüne dair en ufak bi esame kalmamıstı... unutmustum...

bekledim... ve geleceği otobüs bir ikindin vakti otogara yanastı kaldırımın üzerine oturup beklerken... sırayla herkes indi asağıya bi mart ayıydı yanlıs hatırlamıyorsam... elinde bir mont vardı... gülümseyerek kollarını actı yavas yavas yürüdü kafasanı sağa sola sallayarak... içimden dedim ki benim asıl sevmem gereken kişi bu... boynuma sardı kollarını bende sarıldım ona sıkıca... gözlerinin icine bakamadım uzunca bir müddet... ne bileyim cekindim sanki... bir yabancı gibi ...

tamam belki 4 yıldır tanısıyoruz... tanısmaktan öte birbirimizi bu zaman zarfı icerisinde gercekten tanıdık ama yüzlerimiz yabancı... cünkü insan 4.5 yılda cok değişir fiziksel olarak üstelik 14 yasında ki bi kızı 18 yasında yeniden gördüğünüz de daha cok değişmiş bulursunuz...

arabaya doğru yürürken ellerimiz birbirine dokunuyordu... kafasını cevirdi baktım gözünün icine... elini tutmak istiyorum ama ne bileyim... onu ürkütmekten korkuyorum... sanki gözlerimden o an ne istediğimi ve ne hissettiğimi anladı da tutuverdi elimden... kucucuktu elleri... minik bir yavru serce vardı sanki avuclarımda o derece narin... o derece güzel... bir ipeğe dokunur gibi sanki... sanki bir gülün yapraklarını avucuna almıs gibi...

yıllar gecti ama bugün gibi hatırlıyorum. otogardan aldıktan sonra benzin aldım karnın acmı diye sordum kafasını salladı sadece.

2 gün öncesinde iş teklifi verdiğim firma aradı o esnada. verdiğim teklif kabul edilmiş büroya gel imzaları atalım diyorlar. telefon konusmalarımdan anladı ve sadece gülümsedi... hadi beraber gidelim der gibi...

gittik...

anlaşmayı yaptık üstüne üstlük müşterim yanında bir arkadaşını getirmiş o da başka bir proje teklifi istiyordu... yani bana sadece kendisini değil, beraberinde baya bi cok şey getirmişti.

derken cıktık bürodan, ve inanın 1.5 -2 saat birlikte vakit gecirmemize rağmen hala gözlerine yüzüne bakmaya utanıyordum.

Gece devam edeceğim uplayın başlığı panpalar. Harcanmasın hikaye

Upupupupuupupupupupupupupupupupupuupupupupupupupuupupupupupup biraz da up gerek tabi.

şehrimin en güzel yerine gittik yemek yemeye, ve şehrime ait olan en güzel yemeği yedik. sonra 23 yılımı gecirdiğim kentimi göstermek istedim ona ve şehrimin en yüksek yerine cıktık tabi bu arada saat aksam 8 suları... baktık izledik, sustuk baya sustuk ama ciddi ciddi yarım saat yan yana oturup konuşamadık. nereden başlayacağımı bilemedim ben. o neden konuşmadı? bilmiyorum...

saat nasıl 12 oldu anlayamadım...
utandım soramadım gidecek misin kalacakmısın?
kalacaksa bile gördüğüm kadarıyla hic esyası yoktu.

işin en kötü tarafı kalacak bi yer ayarlamak o ana kadar aklıma gelmemişti...

yapacak hic birsey yoktu... büroda yatacak yer vardı ama olmazdı.

güzel bir otelden bir tanıdığım vasıtasıyla 2 kişilik oda ayırttım.
soru sormak yerine vereceği tepkilere göre anlık davranıyordum kırıcı olmamak icin...

odaya girdiğimizde benim yanında kalmamı isteyip istemediğini anlamak icin biraz vakit geçirdim...

istiyordu...

oda büyük bir oda... kapıyı acıyosunuz hemen sizi tek kişilik bir yatak ve kücük bir buzdolabi ile birlikte mini bi televizyon karşılıyor.
odanın sağ tarafında ise bir kapı daha var ve ilk odanın yaklaşık 5 katı büyüklüğünde çift kişilik yataklı kocaman bi banyosu olan oda..

biraz daha oturduk birlikte oda da... otelden dolayı cok canı sıkılmıştı, anladım. ilk gece birlikte geçireceğimiz ilk gece... hayatımız boyunca unutmayacağımız bir gece...

sonra uyuyalım mı diye sordu... olur dedim...

sen git büyük oda da uyu bende burada yatarım...

peki dedi... gitti ...

uyuyamadım..

o da uyuyamamıs.

gittim yanına...

özür dilerim otel icin, senin kalmak isteyeceğini düşünemedim dedim...

merak etme anlayışla karşılıyorum, önemli değil ama bir daha sakın böyle bir hata yapma der gibi baktı.

Gececi panpalarım bi ses verin.

gittik sonra büyük odaya... yanıma bir kedi gibi kıvrıldı, belki daha önceleri bir cok kez o yaşıma kadar başkalarıyla aynı yatağa girmiştim ama, insanın yüreğinde fırtınalar koparan biriyle yatağa girmesi daha farklı bişey panpalar...

yüzyüze cenin pozisyonunda yatıyoruz, birbirimizin yüzüne bakıyoruz, ve bu sabaha kadar böyle devam etti... insanın aklına başka birşey gelmez mi, yemin ederim gelmedi...

içimde tarifi güç bir anlamsızlık, büyük bir bilinmezlik ve daha sayamadığım bir çok şey...

Ben yazıyım okuyan olur elbet.

biz üç erkek kardeşiz ve en büyük benim kardeslerimin icinde benim bir kücüğüm olan kardesim ise liseden çıktığı kızla lise son sınıfta iken nişanlandı. anadoluda büyük dururken küçüğün evlenmesi gibi bir olasılık pek yoktur panpalar... insanlar büyüğün hakkında genelde yanlış düşünürler. acaba bi kusuru falan mı var acaba kız istiyorlarda alkolik mi sapık mı manyak mı ondan mı evlenemiyor diye düşünürler.

bu arada da ailemin üzerimde inanılmaz derece de büyük evlilik baskısı var...

okulu bitirmişim, askerliği bitirmişim, işimi kurmuşum.

babadan yana da richi rich jr. ım yani zengin...

böyle bir durumun içerisinde kendimi bir aşkın ortasında bulmak ailemin benim hakkımda ki gelecek planlarında büyük değişikliklere uğramasına sebep olacağını da biliyorum...

ve herşeyden önce başka bir durum daha var ki, inanılmaz bir olay...

babam yaşadığımız kentin bir ilçesinde dünyaya gelmiş ve büyümüş.

babamlarda üç erkek kardeş ve en büyüğü babam...

rahmetli dedem, hayatı boyunca hiç çalışmayan eskiden kahvelerde içki satılırmış, kahvelerde kağıt oynayıp sabahtan akşama kadar içen, ona buna atarlanan önüne geleni döven söven pislik bi tipmis, tabi sonradan sonraya 5 vakit namazında abdestinde bir adam oldu haccına gitti Allah günahlarını affetsin ikindi namazına gitmek icin caminin kapısında kalp krizi gecirip vefaat etti...

o yıllarda ki ekonomik durum günümüze oranla daha farklı.

askerden geldiği gün babam, amcasının rahmetli eşinden 1000 lira borc para alarak pazarlarda çorap satmayla işe başlamış bir adam!

ve 3 gün sonra o parayı 2000 lira yapıp binini ödeyip kalan biniyle tekrar çorap alıp satıp alıp satıp trilyonlarca servet edinmiş bir adam babam!