Anlatsam mı anlatmasam mı kadar iddalı bir hikaye olacak panpalar. eğer dinleyecekseniz sonuna kadar yazarım çünkü biraz uzun olacak.ve sizi derinden etkileyecek.Bu hikaye efsane olacak.

Ben mavi murekkep. Rezlerinizi alın başlıyorum.

yıl 1999... sıcak bir haziran günü bir ay kadar önce aldığımız yepyeni gıcır gıcır arabamızla alanyada ki devremülkümüze doğru yola cıktık...
lise yeni bitmiş, üniversite sınavına girmiştim. icimde bir sürü beklenti bir sürü heyecan falan filan derken sonunda ulaşmıştık alanyaya...

devremülk olduğu icin, her yıl aynı dönemde aynı insanlar gelirler olduğumuz yere... yani yüzler hep tanıdıktır... bir sürü ayrı arkadaş grubu vardır ve kimse kimseyi pek sevmez... benim bulunduğum arkadaş grubunun başını da ben çekiyorum... söylemesi ayıp biraz zengin piciyimdir... üstüme basıma on numara bakarım en kral markayı giyerim öyle bi durumdayım yani... popülarite tavan anlayacağınız... diğer gruplarda ki kızlarında ilgisi üzerimde ...

aksamları insanların ailecek oturabileceği acık hava gazinosu gibi bi yer var... insanlar hava karardıktan sonra gelirler gencler ayrı takılırlar falan sarkılar türküler öyle gece 2 ye kadar devam eder... yine böyle bi gece üstüm basım on numara cıkmısım dısarı arkadaslarla eğleniyoruz falan... kendi havamızdayız ve kafam hafif cakırkeyf

devremülkteki en yakın arkadasım dedi ki gördün mü sunu???

kafamı cevirdim baktım, yüreğimde kelebeklerin uçuştuğunu hissettim... nasıl bir güzellikti... ve gülünce yüzüne baktığında yeryüzünü geceleyin aydınlattığını farkettim... ilk kez görüyordum onu... ve yine orada ki en yakın kız arkadasıma sordum kod adı çiğdem olsun... çiğdem tanıyomusun? evet... tanıyorum... kimdir nedir neyin nesidir? istanbullu şunların akrabası falan filan neyse o gece kıza yakınlasamadım doğal olarak ve bir kere bile kafasını cevirip bakmadı bana... bir kac kere göz teması oldu ama anlık temaslardan öte değildi...

benim hakkımda bilgisi olduğunu da kesin biliyordum... çünkü dediğim gibi grup olarak en elitlerin grubuyuz ve grubun başını ben çekiyorum...

ertesi gün sabah plajda karşılaştık... yanında 23 yaslarında benden o gün icin 5 yas kadar büyük bi erkek kuzeni vardı ve bizim yaslarımız da da bir kız kuzeni. pic kendini bi tak sanan ona buna atarlanan psyco takılmaya calısan bi kevaşe evladı... tırstığımdan değil ama öyle tiplerden hep uzak kalmısımdır

yaklaşık 10 mt kadar geriye 60 derecelik bi acıyla sağ tarafına attım havluyu bende... yani kafasını hafif cevirse birazcık gözünü yukarı kaldırsa görür...
elinde bi kitap yaklaşık bir saat boyunca hic durmadan kitap okudu... ama elim ayağım titriyor.. sonra kalktı... simsiyah sırtına kadar inen saclarını topladı... minicik adımlarla yavas yavas denize girdi... önce elini yüzünü ıslattı beline kadar gelen denize ani bi hareketle balıklama daldı... daldı daldı... en az 2 dk sonra cıktı sudan ve gercekten telaşlandım... sonra ilerden cıktı... sırt üstü yatarak baya bi acıldı...

5 dakika kadar sonra yerimden kalktım ve aynı onun yaptığı gibi yavas yavas denize doğru yürüyüp balıklama daldım... onun olduğu tarafa doğru...

cıktıktan sonra bi kez daha daldım ki denizin üzerindeyken ona doğru yaklaştığımı anlamasın... ama hala bende cesaret yok ... gideyim konusayım ... imkansız gibi bisey ... acaip bi cekiciliği var ve gercekten hani olur ya bazı kızlar vardır kendine güvenin %1000 olsa bile yanına gidip iki kelam edemezsin...

saatler gecti... ve bu bahsettiğim olay bir kac kez tekrar etti... zerre kadar kendime güvenim olmadığı icin konuşmaya hic yeltenmedim...

öğlen el ayak cekilir genelde... aksamdan kaldığım icin hala kendimde değildim... eve gidip yemek yedim... biraz uyudum ikindi üzeri cıktım dışarı... arkadaşlarla buluştuk ama gözüm her yerde onu arıyor... dolaşıyoruz sağa sola gidiyoruz... aksama kadar onu yine hicbir yerde göremedim... aksam olduğunda da herkes gibi yine gazinoya gittik ve yine yerimize oturduk... yaklasık iki üc masa kadar sol yanına denk gelecek sekildeydi yerimiz... arada bi kafamı cevirip bakıyorum... zerre kadar yine umrunda değilim... ve o kevaşe evladı kuzeni en sonunda anladı biseyleri...

Pc ye geçiyorum hızlı yazmak için beyler 1 dk

gecenin ilerleyen saatlerinde bunlar kafa kafaya verip hararetle bişeyi tartışmaya başladılar ki ben o an benimle ilgili konuştuklarını, müziğin sesini bastırabilmek icin kevaşe evladının zütünü yırtarak bağırmasından anladım... ve tabi benim arkadaşlarımda...

kafamız güzel gecenin 2si ya da 3 ü cıktık yürüyoruz arkadaslarla omuz omuza verip 18 yasında ki bi kac muallaknin eğlenebileceği kadar eğleniyoruz kendi kendimize ve eve doğru ilerliyoruz...

gecenin o neşeli seslerini bastıran bir kevaşe evladı sesi 5 metre geriden bladar baksana lan bi şeklinde tezahür etti.. arkamı dönmem ile suratıma bir yumruk yemem bir oldu... sorgusuz sualsiz...

ne oluyo falan filan derken o arada bi kac yumruk attım 3 -5 tane de yedim.. arkadaşlar tam dalacaklarken kevaşe evladı yaklaşık 5 cm. büyüklüğünde keskin bisey cıkardı... dedi ki gel insan gibi konuşalım... olur dedim...

elifle aranda bisey mi var?

ben dedim yok bisey, sen yanlıs anlamıssın falan... kevaşe evladı işi gücü bırakıp plajda beni takip etmis... bi önce ki geceden de anlamıs zaten...

bu arada kızın adı elifti

kardesim manyakmısın git kıza sor bir kelime kelam etmismiyim... falan derken kevaşe evladı anlatmaya basladı...

elif yetim birader dedi... annesi babası kücük yasta öldü... anneannemizin yanında kalır cocukluğundan beri bu sene de ilk kez bizimle tatile geldi...
elif o kadar değerlidir ki koskoca bir sülale kayıtsız şartsız peşindedir... o bizim kıymetlimizdir... yan bakmayı aklından geçirenlere bile zulüm oluruz öldürürüz asarız keseriz falan filan...

kevaşe evladı anlatıyor ama o anlattıkca ben kıza daha da bi aşık oluyorum... beni uzaklaştırmaya çalışırken bin aslında daha da yakınlaştırdığının farkında değildi...

günler gelip gecti... şarkılar türküler içkiler alemler geceler... resmen koskoca bi yaz tatilini mala bağlayarak geçirmeye başladım... aşığım ölüyorum bitiyorum modunda gece gündüz içerek kendimi rezil ederek ...

günler gelippp gecti ve gitme vakti yaklaştı...

dediğim gibi... mala bağlayarak geçirdiğim zamanlarda orada ki en yakın arkadasım deniz, ve çiğdem bana büyük destek vermislerdi... olm sacmalama etme yapma söyle böyle falan filan derken... çiğdemden rica ettim...

bi kac tane market vardı devremülkün icinde ve bi marketin üzerinde kafeye benzer gibik bi yer... gibikti mikikti ama önce ki yıllarda çok karı kız yemistim...

çocukta olsak zütürmüslüğümüz vardı...

elim ayağım zangır zangır titriyor... ertesi gün eve döneceğim ve aradan gecen o kadar güne rağmen gidip iki kelam edemedim... edemediğim gibi bir de başkasından yardım istedim şuraya gelsin konuşayım diye... onu beklerken çiğdem çıktı geldi olduğum yere... başı önünde üzgün bir halde...

gelmezmiş dedi...

dünya başıma yıkılmıştı gerçekten... hayatımda ilk kez reddeddiliyordum... ve hayatımda ilk kez aşık olmuştum...

beyler ben yazarken sizde muhabbet çevirin zevkli olsun. böyle sap gibi yazmayayım *

ve çiğdemi de cok kötü terslemis...

o gece orada son gecemdi... aksam hava karardıktan hemen sonra plaja inip arkadaslarla icmeye baslamıstık... klagib akdeniz aksamlarından bir tanesi yasanıyordu... denizlili cok sevdiğimiz arkadasımız elinde gitarla mükemmel bir gece yasatıyordu bizlere ve gece yaklasık 12-1 gibi bir arkadasıyla beraber o da gelmis...

oturabilir miyiz sorusuna anında Deniz tabi gelin diye cevap vermis ve sağ çarpazıma oturmuşlar...

bir elimde bira bir elimde sigara zütü bası dağıtmıs vaziyetteyim ki geldiğinden gittiğinden oturduğundan haberim yok... çiğdemin kulağıma gördün mü diye fısıldaması kafamı anında kaldırıp etrafta onu aramama neden oldu... ben plajı kolaçan ederken... etrafta kimse olmadığını anladığım an karşımda gördüm onu...

yüreğim yerinden çıkacak gibiydi... ama karşımda ki denizin enginliği kadar da ona karşı nefret besliyordum... çünkü ben hiç reddedilmemiştim... gece 2-3 e kadar oturdular... ama bütün arkadaşlarımın gözü pür dikkat bende ve pür dikkat onda... ortamda acaip bi gerginlik var... ve herkes benden bir adım atmamı bekliyor... ne mi yaptım... ???

hiçbirsey ...

hiçbirsey yapmadım... çünkü o kadar zaman peşinde koşturdum... bi kere dönüp bakmadı... o kadar zaman içtim umrunda bile olmadım... aşık olmuştum evet... ama ondan nefrette ediyordum...

ertesi gün sabah esyaları arabaya yerleştirdikten sonra arkadaşlarımla tek tek vedalaşmaya başladım... denizle diğerleriyle ve çiğdemle... çiğdeme dedim ki senden son birsey daha rica ediyorum...

bi kağıda yazdığım cep telefonu numaramı yazıp ona verebilir misin dedim... bana öyle bi baktı ki yani amma da abarttın yeter artık gibecem elifini de melifini de der gibiydi... ama yine de aldı...

edit: yıl 99 ama bu babanın cep telefonu vardı beyler nokia 8210 liseliler doğal olarak o yıllarda cep telefonunun ne anlama geldiğini bilemezler...

memlekete doğru yola cıktık... ehliyeti de o yıl almıstım ve arabayı da ben kullanıyordum... güzel bir tatil miydi acaba diye kendi kendime sora sora evimize gelmistik...

aradan günler haftalar aylar gecti...

tercihimi yapmıs memleketimde bi müh. fak. secmis okula baslamıstım...

üni. ortamı bilmem ne falan ama kendi memleketinde üni. okuyunca bi de anadolunun bağrında yaşıyor yaşadığın şehirde okulda ki diğerleri tarafından sevilmiyorsa doğal olarak sende pek hazedilecek bi tip olmuyosun... genelde hep her ortamda cok sevilen her ortama ayak uyduran bi adamım ben... belki ilk baslarda ısınamam ama ısındıktan sonra da kolay kolay o ortamda ki insanlar benden vazgecmezler...

hayatım boyunca hic bir arkadaşıma en kücük ne maddi ne manevi bi yanlış yapmamışımdır... kimsenin parasında pulunda karısında kızında gözüm olmaz...

okuldan cıktım aksam vakti saat kactı hatırlamıyorum ama eve doğru giderken telefonum caldı... gizli numaradan birisi arıyor... yaklaşık 30 sn. kadar alo alo kimsin kardesim manyakmısın dinleyeceğine konus... falan filan... tık yok

bu olay yaklaşık 15 gün falan devam etti...

15 gün sonra bi mesaj geldi...

bu numara annemin... bil bakalım ben kimim?

Allah Allah...

15 gündür arayan soran kisi de senmisin diye bi mesaj yazdım...

evet benim dedi...

aradım üstüne... açmadı telefonu..

aklıma gelen bir kaç kişi vardı evet... acaba kim kim kim ... arıyorum... meşgule alıyor... sonra tekrar arıyorum... aradığımı anlayınca kapatıyor telefonu bir daha arayamıyorum...

mesaj atıyorum kimsin nesin neyin fesisin ses seda yok ...

falan derken böyle de 1 hafta gecti...

bir haftanın sonunda yine bi aksam okuldan cıkıp eve dönerken telefonum caldı... ama uzun uzunnn ... bi ankara numarası... actım...

merhaba dedi... merhaba dedimm...

beni tanıdın mı?... kem küm çıkaramadım??

bi düşün bakalım falan derken...

düşünmeye başladım... aklıma eliften başka kimse gelmiyor... e bu seste ona ait değilse kimse kim a.q

dedim son zamanlarda çok düşünüyorum bir iyilik yapsanda bunu bari düşünmesem hani söylesen falan...

15 dakikaya burdayım beyler ben yokken ilk entryi şukulayıp rezlerinizi alırsanız sevinirim *

Kusura bakmayın çok geciktim beyler uyuya kalmışım amk. neyse seri devam ediyorum

ben çiğdem dedi...

a çiğdem nasılsın falan kusura bakma söyle böyle... derken

giderken ona yazdığım numaramı elife verdin mi diye sordum... almamıs ... tipim değil falan demis yine bozmus kızcağızı...

sağolsun yine teselliler o sana yaramazdılar... sen onun neresini beğendinler falan seri bi şekilde geliyor...

yani bi amac var ortada da... amac ne anlayamadım cünkü ben 18 yasındayım o 14 yasında arada yas farkı cok ... yani o yaşlara göre yaş farkı cok

neyse uzatmıyım cep telefonuyla konusmak bu zaman ki gibi öyle ucuz değil... yani öyle uzun uzun konuşmak cok para ister... züt ister...