Karşı koğuşumuzda ağırlıklı olarak Diyarbakır çocukları vardı önceleri aramızda hiçbir sorun yoktu çok iyi paslaşıyorduk, bizim koğuştaki zavallılar gidip o koğuşta kumar oynuyordu genelde yamulup geliyorlardı, paralarını verip sefil kalıyorlardı sürekli onlara borçlanıyorlardı 5-6 kişi sağlam borçlanmıştı, ödeyemediler.Karşı koğuşuun mümessili Aziz bunları çok sağlam benzetti borçları ödemeleri konusunda taviz vermiyor, ciddi derecede baskı yapıyordu…Bizim koğuştan insanları dövmeleri bizi bozuyordu müptezeller ne kadar dayağı haketseler de işin ucu bize dokunduğundan çok rahatsızdık…Konuyu Muhsin abiye anlattım bir çözüm bulalım dedim, istişareden ödeme yapmak çıktı Azize haber yolladım adamlarıyla geldi oturup konuştuk. Biri çok fakir olduğundan onun borcunu sildi diğer 5 kişinin borcunu biz ödedik konu kapandı bizim garibanlara o koğuşa gitmeyi yasak ettik

Artık bizim koğuştaki ve karşı koğuşumuzdaki herkes bizim silahlı olduğumuzu düşünüyordu…Tahta silah sırrını sadece 6 kişi biliyordu, şartlar iyice eşit oldu istediğim atmosfer hazırdı şimdi sıra bendeydi benlaf koyacaktım uygun zamanı kolluyordum maltada(koğuşlar arasındaki hapishane koridoru) Azizi gördüm, yanına gittim selam verdim, bana endişeli gözlerle bakıyordu. çıkartıp kafasına, gözüne ağzına, burnuna mermi saydıracağımı düşündüğünden adım gibi emindim, gülümsedim ve dedim ki..”çorap atölyesi kurmaktan vazgeçtim bremin,bir döşeme atöylesi kurmaya karar verdim, zımba makineleri getirdim ihtiyaç olursa haberim olsun”. O ne demek istediğimi çok iyi anladı ve “eyvallah”demekle yetindi korkuyla gülümsedi

Yaptığımız her şey bir birimize batmaya başladı.Ben o ara istanbul’ a mahkemeye gidip geldim, mahkemem çok iyi geçti bir unut ışığı belirmişti ama her iki koğuş fitne kazanına dönüşmüş fokur fokur kaynıyordu ceza evi müdürü olayları sezmiş olacak ki bizi çağırdı. Olay istemediğini, hapishaneyi bize zindan edeceğini söyleyip durdu,o bizi ne kadar uyarsa da ben ve bir arkadaşım gece gündüz emanet yapıyorduk. Amacım herkese bir emanet vermekti, gerçi bizim çobanlar emanetle elma bile soyacak kapasitede değildi ama yapacak başka bir şey yoktu. Bahçede volta atıyorduk kapıda Aziz ve ve adamları belirdi, Aziz ellerini arkadan bağlamış kafası gök yüzüne bakar gibi durarak bize seslendi…
“Duyduğuma göre gece gündüz şiş yapıyormuşsun, çorap atölyesi mi kuruyorsun hayırdır”dedi o sözleri beni çok sarstı, etkileyici konuşmuştu

Bize maçlarda polis jopla saldırdığında bayılma numarası yapardık, tribünlerde bilinen taktikdi,ben de öyle yaptım bayıldım numaradan… Dayak faslı yani hoş geldin partisi sona ermişti. Beni sedyeyle aldılar arkadaşları, abileri sürükleyerek birer birer hücrelere attılar,ben revire gittim. Elimi bilekten alçı yaptılar sonra beni de bir hücreye koydular. Sabaha kadar 3 metreye 1 metre hücrede kaldım, olayları olup bitenleri süzgeçten geçirdim. isyan,ölenler ,askerler, dayaklar,geride bıraktığımız yanan hapishane... öyle de sabah oldu

Araç bir yerde durdu, içinden bazı mahkumlar indi. Malesef Orhan denen o gavat inmedi,o bizimle devam etti, başka ceza evine geldik orada da inenler oldu, nihayet o pislik burada indi, inerken ona akılda kalacak entreasan küfürler ve tehditler savurdum amacım zaten aklıda kalmaktı her şey yolunda gidiyordu. Aklımda ne isyan,ne ölenler,ne anam ne babam,ne de sevdiklerimvardı, yeni serüvene odaklanmış planlar yapıyordum bile, başka seçeneğim yoktu.3 gün süren bu berbat yolculuğun sonunda biz de yeni mekanımız olan hapishaneye gelmiştik, kapı açıldı araç içeri girdi

Gidenler de gelip bizden izin alıp mazeretleri neyse söyleyip gidecekti ama bu uygulamamızı Aziz yanlış anladı tavır aldığımızı düşündü… aslında biz sorun olmasın diye bu şekilde karar almıştık ama olayı onlar öyle değerlendirmediler,ben bunu fark edince Azizi yemeğe davet ettim Aziz bu davete gelmedi ertesi sabah selam verdim selamımı almadı onların yaptıkları kumarda gözümüz olduğunu sanıyorlardı. Arada sürekli laf getirip zütüren çakallar vardı kim olduklarını araştırmaya başladım itanesini çözdüm onlara şiddet içerikli bir nasihatda bulundum ama bu ffitneyi durdurmaya yetmedi,her gün yeni bir şey oluyor, ipler günden güne geriliyordu. Aziz cinayet cezası yatıyordu ve koğuşa cinayet mahkumu ve doğulu olmayan kimseyi asla kabul etmiyordu.O koğuşta yatan herkes cinayetten yatıyor ve uzun cezalı mahkumlardı hapishaneci adamlardı yani hapisaneyi çok iyi biliyorlardı gayrimeşrunun her dalında profosyonellerdi bizim koğuşta o segmentte sadece 6 kişi vardık…

Arkadaşımın hasımları benim hasmım sayılır, fark etmez bana verecekleri her türlü zarar onlar için büyük lezzet olacaktı, bana onu sordular tanıdığımı fakat görüşmediğimi anlattım ama onlar benim Ercan ile ne kadar yakın olduğumu zaten biliyolardı amacım zaman kazanmaktı o insanlar mücadele edecek kişiler asla değildi üç usta katil ben tek, benim çıkma umudum var onların yok…

Şimdi gözler kapalı, anlattıklarım gözlerinzden girip hafızanızdan süzülsün, hazır olun hapishaneye giriyorsunuz, hayalinizde dahi olsa başınız büyük dertte. Anılarımın tam da içindesiniz. Araba hapishanin cümle kapısından geçerken nöbetçi askerlerin gözleri bizim üzüremizdeydi onların umursamaz bakışları arasında içeri girdik, büyük bir bahçe ortalık asker ve gardiyan dolu, askerler yeşil ,gardiyanlar laciver, birbirlerinden çok kolay ayırabiliyorum. işte geldik hadi bismillah, kalbim güm güm atıyor canavarın ağzından midesine girmek üzereyim,ilk kez girdiğim kadar heyecanlıyım ve korkuyorum.Bu kapıdan girerken içinde bu tüm duygular olmayan bir insan var mıdır acaba, hiç sanmıyorum..

Amacım Muhsin Abinin dikkatini çekmekti, nereye gittiğimiz ne olacağımız belli değildi, öyle biri bana bu belirsiz ve karanlık yolculukta çok faydalı olabilirdi, onun dostuluğunu kazanmam onun yanında olmam işleri daha kolay hale getirebilirdi. Muhsin abi çok güçlü ve sevilen bir insandı Orhan’ın onu tanımadığından emindim, sıradan bir mahkumdu orhan,iş olsun diye gereksiz saygısızlık yapmıştı, bell ki hapishaneleri pek bilmiyordu, isyanın ve bu sürgün hikayesinin onu bezdirdiği çok belliydi. Amacım her ne kadar Muhsin abinin dikkatini çekmek olsa da yapılan saygısızlık beni germiş ve tepki vermemi gerektirmişti.

Ben o dönem müebbetle yargılanıyordum bizimkilerde benden farklı değildi ama biz ceza almamıştık tutukluyduk yani her an ilerleme şansımız vardı…Aziz kendi koğuşundakilere bizim koğuşa gitmeyi yasak etti bundan birkaç gün sonra bahçede kavga çıktı yine alış veriş yüzünden olmuştu…Bu iki koğuş arasında olan ilk kavga olsa da ileride olacakların habercisi niteliğinde bir kavgaydı çünkü anında olay büyüdü, idare müdahale etti, olay kan dökülmeden yatıştırıldı. Birlikte yiyip içtiğimiz makara muhabbet yapıtğımız adamlarala günden güne zıtlaşıp hasım oluyorduk…

Kim bilir neler bekliyor beni,ne belalar,ne olaylar. Polis askere teslim ediyor beni,iki asker beni kelepçeli kollarıma girerek bir odaya sokuyor, odada dört beş kişi var kafamı kaldırmıyorum ikisi fener maçı hakkında konuşuyor, küçük bir radyoda Sibel Can söylüyor.Üzerimi titizlikle arıyor askerler ve sonra odadan çıkıyoruz koridorlardan geçip karantina koğuşuna geliyoruz, gardiyan demir kapıyı gürültülü bir şekilde açıyor, beni gardiyanlar alıyor ve odalarına sokuyorlar,bir arama faslı daha, şahsi eşyalarımı emanete alıyorlar. Sorular soruyorlar tepkilerimi ölçüyorlar, kayıt işlemi tamamlanıyor ve ilk durak olan karantina koğuşuna giriyorum...

Muhsin abi kısık sesle bizleri uyardı “bize hoş geldin yapacaklar, isyan çıkarıp gelen mahkumlar olduğumuz için araçtan iner inmez bizi dövecekler, hazırlıklı olun, kendinizi koruyun, uyanık olun”dedi. Aynen dediği gibi oldu araçtan indiğimizde 5 mahkumduk diğerleri yolda inmişti. Aracın etrafını 20 kadar gardiyan sarmıştı, gardiyanların oluşturduğu diğer halkayı askerlerin oluşturduğu diğer halka koruyordu iki yuvarlak kümenin içinde 5 kişi kalmıştık. Aniden odunlarla daldılar bazılarımız onlara mukavemet gösterip vursa da ben karşılık vermedim odunlardan biri kafamala gelince ikincisini yememek için elimle başımı korumaya çalıştım tahta jop serçe parmağıma denk gel geldi, kırıldı

Cezaevinde kavgalı iki kişi varsa onları barıştırmanın en iyi yolu esrar içmektir, ikitarafla da arası iyi olan bir mahkum onlara bi sigara yapar 15 dakika sonra oradan kahkahalar yükselir her şey yoluna girer.O dönemler işler bu şekilde yürüyordu herkes bu kuralları uygular kimse hapishane kültürüne saygısızlık etmezdi.Şimdilerde bu adetler kurallarıbiraz unutulmaya başladı ama bizim gibi eski mahkumlar olduğu sürece bu kaideler değişmez sanırım bu kadar yeter artık gözlerinizi açabilirsiniz dostlar. cezanız bitti geçmiş olsun Allah bir daha düşürmesin. Eğer devam etmemi isterseniz bi ufak Bayrampaşa cezaevinde geçen bir hikaye var onu da anlatabılırım

gece size gözlerinizi kapattırıp hapishaneye getiricem ,hapishane yasalarından ve bayrampaşa da ki müzisyen den bahsedicem. herkese kolay gelsin

O ibinenin duyacağı şekilde Abi ile konuştum “olaylar çıkacak şişle olmaz, içeri silah düşürelim silahlar dışarıda hazır içeri nasıl sokacağımızı planladım,bir buz dolabı isteyeceğiz,buz dolabının zulasına 6 tane silah koyup içeri alacağız”bu konuşmayı o yalama dinledi sabah hemen gidip onlara yetiştirdi, zaten istediğim buydu, karşı tarafın sinir sistemi çökecekti. Ajan olarak kullandıkları adam onlara kötü bir haber vermişti. Artık dengeler yerine oturmaya başlamıştı biz gerçekten bir buz dolabı istedik içinde silah falan yoktu ama buz dolabının pgibolojik değeri 6 silah kadardı, silahlarımızın geldiği tetrikasını kendi koğuşumuza yaydık, haber Aziz ve ekibine ulaştı ben ise gece tahtadan iki tane silah maketi yapıp ayakkabı boyası ile onları siyaha boyadım amacım silah taşıdığımız süsü vermekti. planın hakkını veriyorduk….

Ona Cengiz Han’dan bahsettim Cengiz han yenemeyeceği bir ordu olduğunda cepheye kadar askeri getirip karşı tarafın hükümdarını tek olarak çağırırmış,iki ordunun tam ortasında teke tek konuşurmuş, askerleri telef etmeyelim sen git kendi tarafına Cengiz han korktu savaşmak istemiyor de,ben de gidip kendi tarafıma tam aksini söyleceğim dermiş.Bu şekilde herkes kendi payına mutlu olur savaş olmadan o alandan geri çekilirlermiş”dedim,”biz de cengiz han taktiği yapacağız,sen gidip bizim korktuğumuzu söyleceksin bende tam tersini, bizimkilere sizin korktuğunuzu ve savaşmak istemediğinizi bilecek, sizinkiler de tam tersini .aramızda barış olacak herkes kurallara uyacak, eskisi gibi olacak kimse kan dökülmesini istemediğinden herkes bu konuyu kısa sürede kapatacak emin ol “dedim. saatlerce konuştuk…

Yemeğe davet edilmeden oturmaz, çay servisi yapılsa bile asla istemez, illa ki çaycının vermesi gerekir ( usta bi çay da ben alayım ) dediğinde ölüm sessizliği olur herkes birden döner ve sana bakar, içlerinden "vayy, abimiz yoğun bakımdan çıktı, iyice tüylendi" derler. Koğuşta yüksek sesle gülünmez, asla el şakası olmaz. Banyoda soyunulur banyoda giyinilir, banyo yapınca beline havlu sarıp çıkamazsın, zütünü başını belli edecek dar alt eşofman giyene iyi gözle bakılmaz,iki kişi ranzaya girip perdeyi çekemez, kulaktan kulağa konuşulmaz, kürtçe zazaca, lazca konuşulmaz, bunları bilmeyenler yanlış anlar ciddi sorunlar çıkabilir. muallaklik çağrıştıran şakalaşmaların cezası ölümdür."eğilme şeytan doldurur" gibi bir espri yaparsan ölürsün, buna bizzat şahit oldum.bir de arkadaşının sırtını keselemek için giren olmuştu bir tarih, onların da öldürüldüğüne tanıklık ettim. Türk hapishaneleri dünyanın en homofobik mekanlarıdır.

temiz yüzlü bir çocuk yanıma gelip selam veriyor geçmiş olsun diyor ve sohbet ediyoruz koğuşa çıkmak istediğini söylüyor mümessilden bıkmış ve korkuyor. Bana,onu da yanımda zütürmem için adete yalvarıyor.onu yanıma alacağımı söylüyorum seviniyor. eşyanı topla gel şimdi çıkacağız diyorum, eşyası olmadığını söylüyor. Bizimkiler karantinanın mazgallarında beliriyor pusulayı veriyorlar gardiyan beni çağırıyor mümessil kıskanç ve kinli gözlerle bana bakıyor arkadaşı alıp koğuşa çıkıyorum kapıda karşılıyorlar tek tek sarılıp tokalaşıyoruz. Koğuşta semtten 11 kişiyiz, yatağım yorganım hazırlanmış Geçmiş olsun hoş geldin sözleri kulağımda çınlarken, kalbimin hızlı atmadığını fark ediyorum. Bulunduğumuz koğuşta kırk kişi var.11 kişi bizim semtten,bir çoğu arkadaşım, diğerleride arkadaşlarımın arkadaşı,bu 11 kişi içinde yabancı yok. koğuş 4 bölmeden oluşuyor her bölmede 5 ranza var beni aldıkları bölmede sadece bizim çocuklar kalıyor bana güzel bir koşede ranzanın alt katını ayarlamışlar.Her ne kadar herkes birbirini tanıyor olsa da bu her şey yolunda demek değil, sonuçta herkes nefis taşıyor, kimle ne sorun yaşacağımız belli olmaz.

beyler şukuları ekgib etmeyin, hazırladıkça atıyorum partları

Durum böyle olunca da savaşlar kaçınılmaz olur. Mahkum mutlaka bir taraf seçmek zorunda kalır, ortalık karıştığında “ ben tarafsızım iki tarafa da aynı mesafedeyim”demek gibi bir şansı asla yoktur. Hapishane ateşli silah dolu ve mahkumlar silahları teşhir etmekten çekinmiyor hali vakti yerinde olan mahkumun belinde silahı cebinde telefonu var her koğuşta 4-5 silah mutlaka var. silahı olmayan mahkum kendine emanet yapar, değişik ebatlarda değişik malzemelerden üretilen şişler hemen her mahkumun belinde hazır bulunur. Hapishane idaresi aynı koğuşa iki isimli mahkum vermez. böylece koğuş içinde iki başlılığın önü alınmış olur. genelde sorunlar ve kavgalar aynı bahçeye çıkan iki koğuş arasında olur,bir kere olay koptu mu durdurmak çok zordur idare mevzunun olduğu noktaya ulaşana kadar cesetler battaniyeye koyulmuş olur… zaten idare olay bitmeden gelmez, yani ben hiç görmedim idarenin gelip çatışmayı önlediğini. Genelde olay biter gardiyan ve asker gelir nasıl olduğunu ve kimlerin karıştığını mümessile sorarlar mümessil ne anlatırsa onu doğru kabul edip cenazeyi alıp geçip giderler. Eğer bir cinayet olursa cinayeti yapan yerine müebbet cezalı mahkumlar teslim edilir, cinayeti üstlenen mahkuma ağabeyler güzellik yapar, ailesine maaş bağlar o mahkumu sahiplenir süresiz bakarlar. Hapishaneye silah idarenin parmağı olmadan asla giremez