Sabah olunca gardiyanlar beni müdüre çıkarttı, müdür bi ton şekil yaptı, tehditler falan “burası geldiğiniz yere benzemez akıllı olun”şekli, neyse beni bir f tipi koğuşa verdiler içeri girdiğimde korkudan bembeyaz olduğumu ayağımın altından yerin kayıp gittiğini, başımın dönüp sendelediğini çok net hatırlıyorum. Beni verdikleri koğuşta arkadaşlamın hasımları vardı,3 kişilerdi,her birinde de ikişer üçer cinayet vardı, beni tanıdılar…

Bize maçlarda polis jopla saldırdığında bayılma numarası yapardık, tribünlerde bilinen taktikdi,ben de öyle yaptım bayıldım numaradan… Dayak faslı yani hoş geldin partisi sona ermişti. Beni sedyeyle aldılar arkadaşları, abileri sürükleyerek birer birer hücrelere attılar,ben revire gittim. Elimi bilekten alçı yaptılar sonra beni de bir hücreye koydular. Sabaha kadar 3 metreye 1 metre hücrede kaldım, olayları olup bitenleri süzgeçten geçirdim. isyan,ölenler ,askerler, dayaklar,geride bıraktığımız yanan hapishane... öyle de sabah oldu

Araç bir yerde durdu, içinden bazı mahkumlar indi. Malesef Orhan denen o gavat inmedi,o bizimle devam etti, başka ceza evine geldik orada da inenler oldu, nihayet o pislik burada indi, inerken ona akılda kalacak entreasan küfürler ve tehditler savurdum amacım zaten aklıda kalmaktı her şey yolunda gidiyordu. Aklımda ne isyan,ne ölenler,ne anam ne babam,ne de sevdiklerimvardı, yeni serüvene odaklanmış planlar yapıyordum bile, başka seçeneğim yoktu.3 gün süren bu berbat yolculuğun sonunda biz de yeni mekanımız olan hapishaneye gelmiştik, kapı açıldı araç içeri girdi

Gidenler de gelip bizden izin alıp mazeretleri neyse söyleyip gidecekti ama bu uygulamamızı Aziz yanlış anladı tavır aldığımızı düşündü… aslında biz sorun olmasın diye bu şekilde karar almıştık ama olayı onlar öyle değerlendirmediler,ben bunu fark edince Azizi yemeğe davet ettim Aziz bu davete gelmedi ertesi sabah selam verdim selamımı almadı onların yaptıkları kumarda gözümüz olduğunu sanıyorlardı. Arada sürekli laf getirip zütüren çakallar vardı kim olduklarını araştırmaya başladım itanesini çözdüm onlara şiddet içerikli bir nasihatda bulundum ama bu ffitneyi durdurmaya yetmedi,her gün yeni bir şey oluyor, ipler günden güne geriliyordu. Aziz cinayet cezası yatıyordu ve koğuşa cinayet mahkumu ve doğulu olmayan kimseyi asla kabul etmiyordu.O koğuşta yatan herkes cinayetten yatıyor ve uzun cezalı mahkumlardı hapishaneci adamlardı yani hapisaneyi çok iyi biliyorlardı gayrimeşrunun her dalında profosyonellerdi bizim koğuşta o segmentte sadece 6 kişi vardık…

Kim bilir neler bekliyor beni,ne belalar,ne olaylar. Polis askere teslim ediyor beni,iki asker beni kelepçeli kollarıma girerek bir odaya sokuyor, odada dört beş kişi var kafamı kaldırmıyorum ikisi fener maçı hakkında konuşuyor, küçük bir radyoda Sibel Can söylüyor.Üzerimi titizlikle arıyor askerler ve sonra odadan çıkıyoruz koridorlardan geçip karantina koğuşuna geliyoruz, gardiyan demir kapıyı gürültülü bir şekilde açıyor, beni gardiyanlar alıyor ve odalarına sokuyorlar,bir arama faslı daha, şahsi eşyalarımı emanete alıyorlar. Sorular soruyorlar tepkilerimi ölçüyorlar, kayıt işlemi tamamlanıyor ve ilk durak olan karantina koğuşuna giriyorum...

Şimdi gözler kapalı, anlattıklarım gözlerinzden girip hafızanızdan süzülsün, hazır olun hapishaneye giriyorsunuz, hayalinizde dahi olsa başınız büyük dertte. Anılarımın tam da içindesiniz. Araba hapishanin cümle kapısından geçerken nöbetçi askerlerin gözleri bizim üzüremizdeydi onların umursamaz bakışları arasında içeri girdik, büyük bir bahçe ortalık asker ve gardiyan dolu, askerler yeşil ,gardiyanlar laciver, birbirlerinden çok kolay ayırabiliyorum. işte geldik hadi bismillah, kalbim güm güm atıyor canavarın ağzından midesine girmek üzereyim,ilk kez girdiğim kadar heyecanlıyım ve korkuyorum.Bu kapıdan girerken içinde bu tüm duygular olmayan bir insan var mıdır acaba, hiç sanmıyorum..

Amacım Muhsin Abinin dikkatini çekmekti, nereye gittiğimiz ne olacağımız belli değildi, öyle biri bana bu belirsiz ve karanlık yolculukta çok faydalı olabilirdi, onun dostuluğunu kazanmam onun yanında olmam işleri daha kolay hale getirebilirdi. Muhsin abi çok güçlü ve sevilen bir insandı Orhan’ın onu tanımadığından emindim, sıradan bir mahkumdu orhan,iş olsun diye gereksiz saygısızlık yapmıştı, bell ki hapishaneleri pek bilmiyordu, isyanın ve bu sürgün hikayesinin onu bezdirdiği çok belliydi. Amacım her ne kadar Muhsin abinin dikkatini çekmek olsa da yapılan saygısızlık beni germiş ve tepki vermemi gerektirmişti.

Ben o dönem müebbetle yargılanıyordum bizimkilerde benden farklı değildi ama biz ceza almamıştık tutukluyduk yani her an ilerleme şansımız vardı…Aziz kendi koğuşundakilere bizim koğuşa gitmeyi yasak etti bundan birkaç gün sonra bahçede kavga çıktı yine alış veriş yüzünden olmuştu…Bu iki koğuş arasında olan ilk kavga olsa da ileride olacakların habercisi niteliğinde bir kavgaydı çünkü anında olay büyüdü, idare müdahale etti, olay kan dökülmeden yatıştırıldı. Birlikte yiyip içtiğimiz makara muhabbet yapıtğımız adamlarala günden güne zıtlaşıp hasım oluyorduk…

O ibinenin duyacağı şekilde Abi ile konuştum “olaylar çıkacak şişle olmaz, içeri silah düşürelim silahlar dışarıda hazır içeri nasıl sokacağımızı planladım,bir buz dolabı isteyeceğiz,buz dolabının zulasına 6 tane silah koyup içeri alacağız”bu konuşmayı o yalama dinledi sabah hemen gidip onlara yetiştirdi, zaten istediğim buydu, karşı tarafın sinir sistemi çökecekti. Ajan olarak kullandıkları adam onlara kötü bir haber vermişti. Artık dengeler yerine oturmaya başlamıştı biz gerçekten bir buz dolabı istedik içinde silah falan yoktu ama buz dolabının pgibolojik değeri 6 silah kadardı, silahlarımızın geldiği tetrikasını kendi koğuşumuza yaydık, haber Aziz ve ekibine ulaştı ben ise gece tahtadan iki tane silah maketi yapıp ayakkabı boyası ile onları siyaha boyadım amacım silah taşıdığımız süsü vermekti. planın hakkını veriyorduk….

Yaptığımız her şey bir birimize batmaya başladı.Ben o ara istanbul’ a mahkemeye gidip geldim, mahkemem çok iyi geçti bir unut ışığı belirmişti ama her iki koğuş fitne kazanına dönüşmüş fokur fokur kaynıyordu ceza evi müdürü olayları sezmiş olacak ki bizi çağırdı. Olay istemediğini, hapishaneyi bize zindan edeceğini söyleyip durdu,o bizi ne kadar uyarsa da ben ve bir arkadaşım gece gündüz emanet yapıyorduk. Amacım herkese bir emanet vermekti, gerçi bizim çobanlar emanetle elma bile soyacak kapasitede değildi ama yapacak başka bir şey yoktu. Bahçede volta atıyorduk kapıda Aziz ve ve adamları belirdi, Aziz ellerini arkadan bağlamış kafası gök yüzüne bakar gibi durarak bize seslendi…
“Duyduğuma göre gece gündüz şiş yapıyormuşsun, çorap atölyesi mi kuruyorsun hayırdır”dedi o sözleri beni çok sarstı, etkileyici konuşmuştu

gece size gözlerinizi kapattırıp hapishaneye getiricem ,hapishane yasalarından ve bayrampaşa da ki müzisyen den bahsedicem. herkese kolay gelsin

Ona Cengiz Han’dan bahsettim Cengiz han yenemeyeceği bir ordu olduğunda cepheye kadar askeri getirip karşı tarafın hükümdarını tek olarak çağırırmış,iki ordunun tam ortasında teke tek konuşurmuş, askerleri telef etmeyelim sen git kendi tarafına Cengiz han korktu savaşmak istemiyor de,ben de gidip kendi tarafıma tam aksini söyleceğim dermiş.Bu şekilde herkes kendi payına mutlu olur savaş olmadan o alandan geri çekilirlermiş”dedim,”biz de cengiz han taktiği yapacağız,sen gidip bizim korktuğumuzu söyleceksin bende tam tersini, bizimkilere sizin korktuğunuzu ve savaşmak istemediğinizi bilecek, sizinkiler de tam tersini .aramızda barış olacak herkes kurallara uyacak, eskisi gibi olacak kimse kan dökülmesini istemediğinden herkes bu konuyu kısa sürede kapatacak emin ol “dedim. saatlerce konuştuk…

Cezaevinde kavgalı iki kişi varsa onları barıştırmanın en iyi yolu esrar içmektir, ikitarafla da arası iyi olan bir mahkum onlara bi sigara yapar 15 dakika sonra oradan kahkahalar yükselir her şey yoluna girer.O dönemler işler bu şekilde yürüyordu herkes bu kuralları uygular kimse hapishane kültürüne saygısızlık etmezdi.Şimdilerde bu adetler kurallarıbiraz unutulmaya başladı ama bizim gibi eski mahkumlar olduğu sürece bu kaideler değişmez sanırım bu kadar yeter artık gözlerinizi açabilirsiniz dostlar. cezanız bitti geçmiş olsun Allah bir daha düşürmesin. Eğer devam etmemi isterseniz bi ufak Bayrampaşa cezaevinde geçen bir hikaye var onu da anlatabılırım

Arkadaşımın hasımları benim hasmım sayılır, fark etmez bana verecekleri her türlü zarar onlar için büyük lezzet olacaktı, bana onu sordular tanıdığımı fakat görüşmediğimi anlattım ama onlar benim Ercan ile ne kadar yakın olduğumu zaten biliyolardı amacım zaman kazanmaktı o insanlar mücadele edecek kişiler asla değildi üç usta katil ben tek, benim çıkma umudum var onların yok…

Muhsin abi kısık sesle bizleri uyardı “bize hoş geldin yapacaklar, isyan çıkarıp gelen mahkumlar olduğumuz için araçtan iner inmez bizi dövecekler, hazırlıklı olun, kendinizi koruyun, uyanık olun”dedi. Aynen dediği gibi oldu araçtan indiğimizde 5 mahkumduk diğerleri yolda inmişti. Aracın etrafını 20 kadar gardiyan sarmıştı, gardiyanların oluşturduğu diğer halkayı askerlerin oluşturduğu diğer halka koruyordu iki yuvarlak kümenin içinde 5 kişi kalmıştık. Aniden odunlarla daldılar bazılarımız onlara mukavemet gösterip vursa da ben karşılık vermedim odunlardan biri kafamala gelince ikincisini yememek için elimle başımı korumaya çalıştım tahta jop serçe parmağıma denk gel geldi, kırıldı

Yemeğe davet edilmeden oturmaz, çay servisi yapılsa bile asla istemez, illa ki çaycının vermesi gerekir ( usta bi çay da ben alayım ) dediğinde ölüm sessizliği olur herkes birden döner ve sana bakar, içlerinden "vayy, abimiz yoğun bakımdan çıktı, iyice tüylendi" derler. Koğuşta yüksek sesle gülünmez, asla el şakası olmaz. Banyoda soyunulur banyoda giyinilir, banyo yapınca beline havlu sarıp çıkamazsın, zütünü başını belli edecek dar alt eşofman giyene iyi gözle bakılmaz,iki kişi ranzaya girip perdeyi çekemez, kulaktan kulağa konuşulmaz, kürtçe zazaca, lazca konuşulmaz, bunları bilmeyenler yanlış anlar ciddi sorunlar çıkabilir. muallaklik çağrıştıran şakalaşmaların cezası ölümdür."eğilme şeytan doldurur" gibi bir espri yaparsan ölürsün, buna bizzat şahit oldum.bir de arkadaşının sırtını keselemek için giren olmuştu bir tarih, onların da öldürüldüğüne tanıklık ettim. Türk hapishaneleri dünyanın en homofobik mekanlarıdır.

Alt ranzada yatan kişi yukarıda yatandan izin almadan asla sigara yakmaz, sigara dumanı direk yukarı çıktığından üst ranzadaki kişiyi çok rahatsız eder. Asla yüksek sesle konuşulmaz hapisaneci insanlar kelimeleri ağızlarından değil, tiyatrocu gibi diyaframddan çıkarır. Uzun yılalr ceza yatan insanların göğsünden konuşması, dişlerini sıkarak konuşması hep bu alışkanlıkltan ileri gelir. Koğuşa yeni gelen kişi en az bir ay bahçeye çıkmaz. sadece yemek içmek ve tuvalet gibi temel ihtiyaçlarını için yatağını terk eder. yatağından ne kadar uzun zaman çıkmazsa o derece hapisaneci olduğu anlaşılır. Gelir gelmez bahçeye çıkan mahkuma kimse itibar etmez. yeni mahkum bölmesinde konuşulan konulara asla girmez, konu hakkında çok bilgisi olsa da asla konuşmaz, soru sorana kısa ve öz cevap verir. yanına yaklaşanla hemen diyalog kurmaya çalışmaz.bu hastalıklı bir durumdur ve çok dikkat çeker

Durum böyle olunca da savaşlar kaçınılmaz olur. Mahkum mutlaka bir taraf seçmek zorunda kalır, ortalık karıştığında “ ben tarafsızım iki tarafa da aynı mesafedeyim”demek gibi bir şansı asla yoktur. Hapishane ateşli silah dolu ve mahkumlar silahları teşhir etmekten çekinmiyor hali vakti yerinde olan mahkumun belinde silahı cebinde telefonu var her koğuşta 4-5 silah mutlaka var. silahı olmayan mahkum kendine emanet yapar, değişik ebatlarda değişik malzemelerden üretilen şişler hemen her mahkumun belinde hazır bulunur. Hapishane idaresi aynı koğuşa iki isimli mahkum vermez. böylece koğuş içinde iki başlılığın önü alınmış olur. genelde sorunlar ve kavgalar aynı bahçeye çıkan iki koğuş arasında olur,bir kere olay koptu mu durdurmak çok zordur idare mevzunun olduğu noktaya ulaşana kadar cesetler battaniyeye koyulmuş olur… zaten idare olay bitmeden gelmez, yani ben hiç görmedim idarenin gelip çatışmayı önlediğini. Genelde olay biter gardiyan ve asker gelir nasıl olduğunu ve kimlerin karıştığını mümessile sorarlar mümessil ne anlatırsa onu doğru kabul edip cenazeyi alıp geçip giderler. Eğer bir cinayet olursa cinayeti yapan yerine müebbet cezalı mahkumlar teslim edilir, cinayeti üstlenen mahkuma ağabeyler güzellik yapar, ailesine maaş bağlar o mahkumu sahiplenir süresiz bakarlar. Hapishaneye silah idarenin parmağı olmadan asla giremez

Hapishaneler böyledir,ilk geldiğinde herkes sıcak ve sevecen davranır ikramlarda bulunur sonra da her biri ayrı ayrı kaşarlık peşine düşer. türlü entrikalar, akıl almaz tefrikalar döner.. Ranzamın iki tarafı duvara yaslanmış,ön tarafı ve ayak ucum perdeli, hemen baş ucumda çekmeceli bir komidin var, yatağımın perdeli olması çok iy,kimseyle muhabbet etmek istemezsen veya üstünü değiştirmen gerekirse perde olmazsa olmaz bir önem taşıyor. Bahsettiğim 4 bölme de birbirinden perdelerle ayrılıyor, kimse kimsenin bölmesine izinsiz, müsadesiz dalamaz, mutlaka seni bölmeye davet etmesi gerkir.Üst ranzada yatan kişi yatağına bir hırsız kadar sessiz, ranzayı sarsmadan inip çıkar, bunun aksi kabul edilemez hatta değişik anlamlara gelir,bu ciddi bir mevzu sebebidr,bu sebepten çok cinayetler olmuş ve kayıtlara geçmiştir. Koğuş içinde volta atılmaz, koğuşta volta atan, koğuştakilere isyan ve küfür etmiş sayılır,bu asla görmezden gelinmez

“ilk geldiğimizde iyi geçiniyorduk şimdi neden bu hale geldik üzülüyorum,sen iyi bir insansın gerek var mı hasım olmaya” dedim “siz istediniz” dedi ben de ona her şeyi yanlış anladığını bizim amacımızın problem olmasını engellemek olduğunu anlattım dik başlılığa devam ediyordu hiç alttan almadı,ben onu uyarmaya devam ettim” biz sorun istemiyoruz, burada 6 kişiyiz sizinle bir işimiz yok, herkes işine baksın,biz aciz değiliz” dedim eğer bir sorun olursa hakkını vereceğimizi, çok kan döküleceğini ,asla eyvallah etmeyeceğimizi anlattım, güzelce dinliyordu devam ettim…