Şimdi gözler kapalı, anlattıklarım gözlerinzden girip hafızanızdan süzülsün, hazır olun hapishaneye giriyorsunuz, hayalinizde dahi olsa başınız büyük dertte. Anılarımın tam da içindesiniz. Araba hapishanin cümle kapısından geçerken nöbetçi askerlerin gözleri bizim üzüremizdeydi onların umursamaz bakışları arasında içeri girdik, büyük bir bahçe ortalık asker ve gardiyan dolu, askerler yeşil ,gardiyanlar laciver, birbirlerinden çok kolay ayırabiliyorum. işte geldik hadi bismillah, kalbim güm güm atıyor canavarın ağzından midesine girmek üzereyim,ilk kez girdiğim kadar heyecanlıyım ve korkuyorum.Bu kapıdan girerken içinde bu tüm duygular olmayan bir insan var mıdır acaba, hiç sanmıyorum..

Kim bilir neler bekliyor beni,ne belalar,ne olaylar. Polis askere teslim ediyor beni,iki asker beni kelepçeli kollarıma girerek bir odaya sokuyor, odada dört beş kişi var kafamı kaldırmıyorum ikisi fener maçı hakkında konuşuyor, küçük bir radyoda Sibel Can söylüyor.Üzerimi titizlikle arıyor askerler ve sonra odadan çıkıyoruz koridorlardan geçip karantina koğuşuna geliyoruz, gardiyan demir kapıyı gürültülü bir şekilde açıyor, beni gardiyanlar alıyor ve odalarına sokuyorlar,bir arama faslı daha, şahsi eşyalarımı emanete alıyorlar. Sorular soruyorlar tepkilerimi ölçüyorlar, kayıt işlemi tamamlanıyor ve ilk durak olan karantina koğuşuna giriyorum...

ilk dikkati çeken yoğun sigara dumanı olsa da,pişen yemeğin kokusu sigara dumanını bastırıyor, koğuş çok kalabalık.25 kişilik koğuş tahminen 50 kişi var.200 metre karede 50 kişi ranzalar dolu, görünen o ki yatacak bir yerim yok. yerlerde insanlar uyuyor, uyuyan bir adam dikkatimi çekiyo, betona uzanmış altında üstünde hiç bir örtü yok, yüzü yerde dudakları zemine değiyor ağzından sular akarak yere doğru horluyor.Bir duvar kenarına çömeliyorum düşünmem gerek kalbim hala gümbür gümdür atıyor içimde üzütüntü ve korku var. Korkuyu gizlemeyi biliyorum ama üzüntü atlatabilceğim türden değil, içim acıyor ailem aklıma geliyor, tüm sevdiğim insanlar, yarım kalan planlarım beni şamarlarken annemin göz yaşları içimi kemiriyor.Bir sesle irkiliyorum "mümessil seni çağırıyor" haydi bakalım başlıyoruz

"hay hay" deyip kalkıyorum. Nasıl yürümem gerekirse öyle yürüyorum, suratımda ateş ederken takınılacak bir ifade, salına salına gidiyorum, güvercin gibi atan kalbıme ragmen asil bir kartal gibi hareket ediyorum, mümessil efendinin bölmesindeyim, ranzanın alt katını kendisine kral tahtı yapmış,kel kafalı, gösterişssiz,atletli,alt eşofmanlı,eli kolu kegib izleri ve dövmelerle kaplı bir tip mümessil olarak bana tanıtılıyor Allah'ın seldıbını verip kaşlarımı çatıyorum. mümessil efendi beni tartıyor"Ben buranın patronuyum burada benim sözüm geçer, dışarıda olduğu gibi burada da kurallar var bu kurallara uyacaksın kurallara uymayanı cezalandırım söyleyeceğin bir şey yoksa arkadaşlarla git ve su taşıyarak işe başla, buna da bir bidon verin "Dişlerimi sıkarak ve hırlayarak konuşmaya başlıyorum.

Gerçek hikaye. Okurum sonra

Burdayız at la konuscagina

"hapishane kurallarını senden öğrenecek değilim senin saçının telleri kadar hapishane gezdim, koğuşundakileri kurallarınla yönetmeye devam et,ben karantinada yatacak kadar zavallı değilim, pusulamı yazdım birazdan beni gelip alacaklar koğuşa çıkacağım,ben bu koğuşun mahkumu olmadığıma göre senin kuralların beni bağlamaz,ben su taşımaya gelmedim herkes işine baksın, sözlerimin arkasından yorum yapmanı istemiyorum, eğer sözlerimi ciddiye almazsan senle şahsi bir sorunum var demektir, böyle olursa yukarı çıksam da seni gelip buradan alırım ve saltanatın sona erer, keşke bitki olarak dünyaya gelseydim de bu herife bulaşmasaydım dersin" Mümessil efendiye hapishanecilik dersimizi verip bölmesinden ayrılıyorum. Tekrar bir duvar kenarına çküyorum bir sigara yakıyorum

temiz yüzlü bir çocuk yanıma gelip selam veriyor geçmiş olsun diyor ve sohbet ediyoruz koğuşa çıkmak istediğini söylüyor mümessilden bıkmış ve korkuyor. Bana,onu da yanımda zütürmem için adete yalvarıyor.onu yanıma alacağımı söylüyorum seviniyor. eşyanı topla gel şimdi çıkacağız diyorum, eşyası olmadığını söylüyor. Bizimkiler karantinanın mazgallarında beliriyor pusulayı veriyorlar gardiyan beni çağırıyor mümessil kıskanç ve kinli gözlerle bana bakıyor arkadaşı alıp koğuşa çıkıyorum kapıda karşılıyorlar tek tek sarılıp tokalaşıyoruz. Koğuşta semtten 11 kişiyiz, yatağım yorganım hazırlanmış Geçmiş olsun hoş geldin sözleri kulağımda çınlarken, kalbimin hızlı atmadığını fark ediyorum. Bulunduğumuz koğuşta kırk kişi var.11 kişi bizim semtten,bir çoğu arkadaşım, diğerleride arkadaşlarımın arkadaşı,bu 11 kişi içinde yabancı yok. koğuş 4 bölmeden oluşuyor her bölmede 5 ranza var beni aldıkları bölmede sadece bizim çocuklar kalıyor bana güzel bir koşede ranzanın alt katını ayarlamışlar.Her ne kadar herkes birbirini tanıyor olsa da bu her şey yolunda demek değil, sonuçta herkes nefis taşıyor, kimle ne sorun yaşacağımız belli olmaz.

Kesin okurum rez

Hapishaneler böyledir,ilk geldiğinde herkes sıcak ve sevecen davranır ikramlarda bulunur sonra da her biri ayrı ayrı kaşarlık peşine düşer. türlü entrikalar, akıl almaz tefrikalar döner.. Ranzamın iki tarafı duvara yaslanmış,ön tarafı ve ayak ucum perdeli, hemen baş ucumda çekmeceli bir komidin var, yatağımın perdeli olması çok iy,kimseyle muhabbet etmek istemezsen veya üstünü değiştirmen gerekirse perde olmazsa olmaz bir önem taşıyor. Bahsettiğim 4 bölme de birbirinden perdelerle ayrılıyor, kimse kimsenin bölmesine izinsiz, müsadesiz dalamaz, mutlaka seni bölmeye davet etmesi gerkir.Üst ranzada yatan kişi yatağına bir hırsız kadar sessiz, ranzayı sarsmadan inip çıkar, bunun aksi kabul edilemez hatta değişik anlamlara gelir,bu ciddi bir mevzu sebebidr,bu sebepten çok cinayetler olmuş ve kayıtlara geçmiştir. Koğuş içinde volta atılmaz, koğuşta volta atan, koğuştakilere isyan ve küfür etmiş sayılır,bu asla görmezden gelinmez

Alt ranzada yatan kişi yukarıda yatandan izin almadan asla sigara yakmaz, sigara dumanı direk yukarı çıktığından üst ranzadaki kişiyi çok rahatsız eder. Asla yüksek sesle konuşulmaz hapisaneci insanlar kelimeleri ağızlarından değil, tiyatrocu gibi diyaframddan çıkarır. Uzun yılalr ceza yatan insanların göğsünden konuşması, dişlerini sıkarak konuşması hep bu alışkanlıkltan ileri gelir. Koğuşa yeni gelen kişi en az bir ay bahçeye çıkmaz. sadece yemek içmek ve tuvalet gibi temel ihtiyaçlarını için yatağını terk eder. yatağından ne kadar uzun zaman çıkmazsa o derece hapisaneci olduğu anlaşılır. Gelir gelmez bahçeye çıkan mahkuma kimse itibar etmez. yeni mahkum bölmesinde konuşulan konulara asla girmez, konu hakkında çok bilgisi olsa da asla konuşmaz, soru sorana kısa ve öz cevap verir. yanına yaklaşanla hemen diyalog kurmaya çalışmaz.bu hastalıklı bir durumdur ve çok dikkat çeker

Yemeğe davet edilmeden oturmaz, çay servisi yapılsa bile asla istemez, illa ki çaycının vermesi gerekir ( usta bi çay da ben alayım ) dediğinde ölüm sessizliği olur herkes birden döner ve sana bakar, içlerinden "vayy, abimiz yoğun bakımdan çıktı, iyice tüylendi" derler. Koğuşta yüksek sesle gülünmez, asla el şakası olmaz. Banyoda soyunulur banyoda giyinilir, banyo yapınca beline havlu sarıp çıkamazsın, zütünü başını belli edecek dar alt eşofman giyene iyi gözle bakılmaz,iki kişi ranzaya girip perdeyi çekemez, kulaktan kulağa konuşulmaz, kürtçe zazaca, lazca konuşulmaz, bunları bilmeyenler yanlış anlar ciddi sorunlar çıkabilir. muallaklik çağrıştıran şakalaşmaların cezası ölümdür."eğilme şeytan doldurur" gibi bir espri yaparsan ölürsün, buna bizzat şahit oldum.bir de arkadaşının sırtını keselemek için giren olmuştu bir tarih, onların da öldürüldüğüne tanıklık ettim. Türk hapishaneleri dünyanın en homofobik mekanlarıdır.

Vay anasını Allah göstermesin

Türk hapishanelerinde eşcinsel ilişki asla söz konusu değildir, bunun tek bir cevabı vardır o da ölüm. öyle amerikan hapishanelerinde olduğu gibi, bizim cezaevlerimizde pis şeyler olmaz.ha diyeceksiniz ki bu medyaya yansıyanlar ne o zamanonun sebebi o koğuşta gerçek bir hapishaneci olmadığından ve bu işe meyilli kişilerin çans eseri bir araya konulmalarındandır,bir milyonda bir olur milyonda bir olduğu için de haber değeri vardır, eğer bu çok yaygın olsa zaten haber değeri de olmazdı.Ben böyle düşüncelere dalıp gitmişken arkadaşlardan biri bana çay ikram ediyor,son sigaramı da yakıyorum ve tekrar dalıyorum düşüncelere

ben kafamdaki fikirleri süzgeçten geçirirken bölmede siyaset konuşuluyor, kulak vermiyorum. Yerler halılarla kaplı, ranzaların diplerinde zaten şal desenli minderler var, orta sehpanın etrafında insalar ellerinde çay sigara muhabbette. yattığım yerden televizyon görünmüyor ama tüm bölmeye giren çıkanı görebiliyorum.Çay getiren arkadaşa karantinadan getirdiğim çocuğu soruyorum,onu alt kattaki bölmelerden birine yerleştirmişler. Koğuş iki katlı,alt kat yemekhane, yemek bölümünün arkasında 3 ranza var orada meydancılar yatıyor, karantidan aldığım arkadaş meydancı olmak istemiş durumu olmayanlar meydancılık yapıyor böylece ymeek içmek ve sigara gibi ihtiyaçlarını karşılıyorlar, onun adına seviniyorum, karantidan kurtulması bir yana,bir de işi oldu... Hapishane o dönem adete flamingo yolu, bütün ünlü kabadıylar içeride öyle bi dönem ki,dışarıda çete kalmadı desek yeridir

beyler benden bi izin,2-3 saate gelirim.iyi geceler

Rezerve

Rezzzzzzzzz

Ne hayatlar be mk sigaram olsa yakardim

Kardeş sizidemi dağıttılar anlamadım orayı