beyler acınası haldeyim biliyorum burdan başka sığınacak bir yerim yok şu sözlükteyken hep mutlu hep neşeli oluyorum iyi ki varsınız tabi de gel gelelim sözlükten çıkıp ne zaman sosyalleşsem gerçek hayata dönsem hep bi sorun hep bi dışlanma görüyorum herkes de bi cool olma çabası birbirini ezip ön plana çıkma çabası iki kuruşluk donlarıyla şekillere girmeler falan ne bileyim hep dış dünyayı izleyip itelenen insan oldum doğduğum günden beri hiç samimi olduğum 10 15 kişilik cafeler de barlar da takıldığım kızlı erkekli bi grup arkadaşım olmadı yada ne bileyim açıkçası hiç kimseye kanım kaynamadı insan oğlu çok basit geliyor gözüme amaçsızca hareket eden tuhaf şeylerden zevk alan hiç bir fikri olmadan karşısında ki insanla dalga geçebilen mahluklar var gezegenimiz de içimden diyorum hepinizin dıbına koyayim benden uzak olun yeter tek başıma da yaşar giderim diyorum sonra gelip sözlüğe giriyorum binlerce arkadaşım dostum kardeşim diyebileceğim insanlarla konuşuyorum siz züt oğlanları dalga geçmiyomusunuz geçiyosunuz ama dalga geçmeyi biliyosunuz kendinizi övmek için değil muhabbet olsun diye yapıyosunuz samimisiniz dıbına koyayim (bkz:
liseli muallaktorlar hariç) bu yüzden buraya giriyorum ve her girdiğim de diyorum içimden işte benim dünyam benim ülkem burası olmak istediğim yer burası kimse kimseyle sidik yarıştırmıyor tabi eskiden böyle başka güzel olurdu buralar ama olsun yine de seviyorum sizi dıbına koyim gece vakti duygulandım
özet: yapmacık dünyanız sizin olsun ben burda mutluyum
