söylenmiş en iyi yalan

Aslında bu sistemin tüm çürümüş ve kokuşmuş yalanlarını, kanlı hilelerini bir kenara bırakacak olursak, dışarıdan bakıldığında saygı duyulası bir kontrol mekanizması yaratıldığını görmemek için aptal olmak lazım. Düşünsene insanlar sırf bu dünyada kendi inançları doğrultusunda hareket ediyor diye, söyleneni yapıyor diye öldükten sonra 7/24 legal fuhuşun yapılacağı, her istediğinin tak diye ayağının önüne geleceği ve sonsuza kadar mutlu yaşayacağı bir yere gideceğine inanıyor. peki onlar buna inanırken ne oluyor? milyonlarca insan açlık ve sefalet içindeyken dünyanın kaymağını birileri yemeye devam ediyor. insan uğradığı haksızlığa karşı koyabilecak gücü varken, bunu hayatında hiç görmediği bir kurtarıcıdan ve ilahi güçten bekliyor. söylenen yalan ne kadar mantıksız olsa da, daha iyi hissettirdiği için inanmayı seçiyor. bu bir insan pgibolojisi örneği. inandığımız şeylerin hepsinin altında akıl ve mantık kavramı değil, aslında çoğunun altında duygu ve düşüncelerimiz yatar. yani bizi iyi hissettirene bize yakın olana inanma eğilimi içinde oluruz. ama insanoğlunu en çok korkutan ve tarih boyunca kaçtığı en dehşet verici tek bir şey vardır ki o da "gerçek"ten başka bir şey değildir. hayaller güzeldir, bizi güçlü hissettirecek, iyi hissettirecek şeylere inanmak güzeldir. ama gerçek, hayatın bize vurduğunda içimizin en çok acıyacağı tokattır.

"ahlak ve din"

tanrı ve din inancı olan çoğu insan ne yazık ki ahlak ve din kavrdıbının beraber ortaya çıktığına inanmakta hatta ahlak kavrdıbının, iyi insan olmanın, dinlerin getirdiği bir kavram olduğuna inanmaktadır. din, insanlara iyi olunmasını öğütler. hiçbir dinde "gidin kafanıza göre takılın, ne isterseniz yapın" diye birşey olamaz. ama iş ahlak kavrdıbına gelince, bu sizin iyilik ve doğruluk kaynağınız olan dinden çok daha önce vardı. dünya üzerindeki ilk ilahi dinden (hristiyanlık) çok daha önce var olan bir konuydu. antik çağ felsefecilerinin döneminde bile iyi ve kötü kavramı vardı. tabiki bu genelleme herkes için geçerli değil. cehennem korkusundan yada cennet sevdasından değil de, sırf içinden geldiği için iyi olan, iyilik yapan insanlar da vardır. ama sözlükte de gördüğümüz gibi, dini inancı olmayan kişilere yaklaşım genellikle şu şekilde : "madem inanmıyorsun senin için iyi ve kötüyü belirleyen ne?, yada ateist biri ödüle yada cezaya inanmıyorsa bu dünyada nasıl yaşar?" ateist birinin ahlak anlayışını sorgulamak ve "madem inanmıyor o zaman istediği gibi kötülük yapar bu şerefsiz" diye düşünmek bile kendi inancına hakaretten başka birşey değil. bu demek oluyorki senin tecavüz, hırsızlık, adam öldürme gibi aklından geçen ama yapamadığın şeylerin sebebi sadece din ve allah korkusu. yani cennet yada cehennem olmasa aslında din de skinde değil. sonuçta "ne zaman ölüp gideceğim bile belli olmayan dünyada sonunda ödülünü alamayacaksam hayatımın sonuna kadar dine inanmanın ve gereklerini yerine getirmenin faydası ne amk?" diye düşünmek hastalıktır. Rpg oyunlarında bazı quest(görev)ler vardır yaparsınız ve sonunda ödülünüzü alırsınız. bu mantıkla ortaya çıkan ahlak ve iyilik inancıyla da ancak kendinizi kandırırsınız. her gün "ulan şu işyerindeki jaleye de bi kaysam, şunu gibsem şunu hoplatsam, şu kadar param olsa dıbına koyardım dünyanın" diye iç geçirip de bunu yap(a)mıyorsan, sebebi de allah yada ahiret korkusu ise senin dinin din değil, bir korku imparatorluğudur.

Amina koyum insanları iyi kandırmışlar bu dünyadan bı gibim beklemeyin öteki tarafta her istediğine kavuşacaksın gram beyin yok bunlarda