O gün, her şeyden korkmaya başladığım gün, hayatımın bir taka benzediği son günler.

Daha 5 yaşında falanım bayburtun sınır köylerinden birinde doğup büyümüşüm. Sabah çıkıp akşam tekrar geliyorum eve. Mutluyum. Hayatı yaşadığım gibi toz pembe hissediyorum ama aslında olmadığını yeni hissediyorum.

O gün her zamanki gibi toplanmışız samanların toplandığı yerde.Yaz sıcağının çevredeki otlakları gaza getirip ortalığı cehenneme cevirdiği bir gündü. Birden bir ses duydum, yüreğimi parçalayan her şeyi başlatacak olan o sesi duydum.Çığlık.Ama öyle bi çığlık değil.Bi insanın atabileceği derecede bi çığlık değil bu.Köy meydanında bir koşuşturma oldu maçı bırakıp başladım koşmaya. Koşuyodum bir yandan delicesine,bir yandanda sesi takip ediyodum. Bizim evin ordan geliyodu ses. Evin önünde bi kalabalık vardı heycandan kalbim saniyede yaklaşık 500 kere falan çarpıyo. Yardım kalabalığı tam kapının önünde annemin kucağında yatar bi şekilde babamı gördüm. Gözleri kapalıydı. Dondum kaldım haraket iç güdülerimi kaybettim. Annemin gözlerinden akan yaşlara kitlenmiş ne olduğunu anlamaya çalışıyodum.

Dedemlerin evindeydik yazın camide öğrendiğim şeyler geliyodu kulağıma. Kimse konuşmuyodu. Kafama beyaz bi şapka gibi bişi takmışlar etrafı seyrediyorum. Sonra camide namaz kıldıran amca sustu. Herkez ayakladı. Dedemin elini öpüp gidiyodu herkes. Korkmaya başlamıştım, ciddi anlamda korkmaya başlamıştım. Annemin eteğine sarılarak buldum huzuru ama bacakları titriyodu annemin.

Bir bağırışma vardı içerde. Kapının kenarından bakıyorum. Annem her zamanki gibi ağlıyo. Amcam sinirden dişlerini sıkıyo. Dedem sinirli bir şekilde 'NAMUS' diyor. Amcam o benim yengem baba diyo böyle bi şey olamaz diyo. Dedemi vuruyor tokadı.Ne yengesi o senin artık karın diyo. Annem başını eğerek odasına koşuyor.Ben yine korkuyorum. Baba nerdesin ya uykum geldi masal dinlemeden uyumıcamı biliyosun. inadım inat baba.

Annemin dürtmesiyle uyandım. Daha hava karanlıktı.Üstümü giydirmeye başladı. Sessizce yürümeye çalışıyodu. Yine bir şey anlamıyodum. Sessizce kapıyı açtı amcam vardı. Beni kucağına aldığı gibi arabaya bindirdi. Arabayı çalıştırıp köyden uzaklaşmaya başladık. Arabada uyuya kalmışım. Sarsılmaya başladım, gözlerimi açtığımda büyük arabalar vardı etrafta. Bindik bi tanesine, biraz zaman geçince araba hareket etmeye başladı. Annem heyecanlıydı. Anne noluyo dedim.Çok güzel şeyler oluyo,yat uyu canım sen, diyip öptü.Her zamanki gibi başladım uyumaya.Her şey şimdi başlıyodu.Bu gibtiğimin hayatı şimdi başlıyodu.

Yol tam bir çileydi.Git babam git bitmiyo. Yaklaşık 10 saat oldu. Yapcak birşeyim yoktu, bende koydum anamın dizlerine kafamı daldım huzura. Annemin okşamasıyla uyandım. Hadi oğlum kalk dedi. indik otobüsten. Buralar çok yabancıydı, öyle köy camisinin önünde oturmuş muhabbet eden amcalar falan yoktu, herkes bir telaşla etrafa koşturuyorlardı. Yürüyodum annemle nereye yürüdüğümü bilmeden, annem nereye doğru çekerse oraya gidiyodum. Babam nerde hala bilmiyodum. Hani arkadaşlarıyla merkeze falan inerdi arada ama hiç bu kadar geç kalmamıştı. Bana horoz şeker vermesini özlemiştim.Bi amcanın arabasına bindik. Cama yapışmış etrafı çözmeye çalışıyodum.Ne kadar çok insan var. Bizim merkez bile bu kadar kalabalık değil. Hiç duvarlara çizilmiş, üst köşelerinde 90 yazan kaleler yoktu. içim ısınmamıştı hiç buraya, korkutucu gelmişti bana. Arabada kimse konuşmuyodu, bende kapattım gözlerimi hayal kurmaya başladım.