Sevgili incici kardeşlerim ben Gaziantep'de memurum. Şuan gündem ile ne kadar alakasız olsa da şu Suriyeli meselesine bir parmak basalım.
Bizler Türkiye milleti olarak her düşküne can-siper oluruz ancak insan dokunu çıkartmayacak işin. Şimdi görüyorum ki Suriyeli din kardeşlerimiz dokunu fazlası ile çıkarttı. Tüm dünyanın hayranlıkla izledikleri 15 Temmuz vatanı müdafaa direnişimiz sırasında beynimde bir ışık belirdi. Dedim ki vatanımızdaki Suriyeli kadın-ihtiyar-çocuk haricindeki tüm babayiğit delikanlılar bir koşu memleketlerine gidecek ve bizden öğrendiklerini orada uygulayacak ancak 16 Temmuzda gördüm ki yeniden BiM de jole sırası bekleyen çok sayıdaki genç birbirleri ile şakalaşıyor ve sanki hiç bir olay olmamış gibi davranıyorlar.
Ben asla sosyal tespit yapmam ancak hissediyorum ki özellikle Suriyelilere yakın yaşayanlar komşu olanlar bu olaydan son derece rahatsız. Düşünün ki geçenlerde Antep sıcağı altında 1 saat adres aradım bulamadım yoldan geçen ilk adama sordum ve idare eder bir Türkçesi olan arkadaş bana yolu ayrıntılı tarif etti ve ben bir mülteci burukluğuyla Ebu Cemil'in gösterdiği adrese gittim ve mutlu oldum.
Neyse çok uzadı zaten bir çoğunuz okumayacak. Velhasılı arkadaşlar biz mültecilere sahip çıkarız lakin onlar Türkiye'deki hiyerarşik yapıyı unutmadıkça.