Getirdiğimiz malı patronun yapı malzemeleri satan bir arkadaşının deposuna bıraktık. Bu depoyu polis bassa bile bizim malı bulamazdı gerçekten çok büyüktü. Patron arkadaşına tüfek malzemesi bırakacağım diye kandırmış. Söylememiş ona barut olduğunu. Söylese zaten izin vermezdi. O barut patlasa bu depoyu tarumar ederdi. Patron gece gelip şirkete zütürecekti barutları. Gündüz vakit sokmak istememişti, dikkat çekmesin diye.

Oradan da şirkete geçtik. Artık hasat zamanıydı. Gelmek istese de Funda'yı dışarı da arabada bıraktık. Çünkü şirket patronun evinin altındaydı. Karısı görürse hoş olmazdı. Patron acaba kaç para verecekti. Bize zaten önceden 5 bin dolar vermişti çok bir şey beklemiyorduk. Ama dolar para etmiyordu o zamanlar. Ben kasadan çıkarıp önümüze para sayacak sanıyordum. Kasayı açtı çek defterini çıkardı. ister isminize, isterseniz hamiline yazayım dedi. Ben ikisinin arasındaki farkı bilmiyordum o zamanlar.

iki kişiyiz diye çeki hamiline yazdı. 30 binlik çekti bize verdiği ama bizim getirdiğimiz mal mümkünü yok 30 bin etmezdi. 30 bini geç yarısı bile etmezdi. Kaç kilogram olduğunu bile bilmiyorduk. Ama bir doblo araba en fazla ne alabilir ki. Adam bizi bağlamak istiyordu. Sırıtarak ikinci de minibüsle getirirsiniz dedi. Lan ne ikincisi zaten elimizdekini rastgele getirmiştik. Kaçakçı olacaktık bildiğin işin sonu oraya çıkıyordu. Sonumuz da pek parlak görünmüyordu. Ama parayı görünce aç gözlülük ettik. Ömer abi benden önce davrandı soktu çeki cebine. iki haftada vadesi vardı çekin.

Yakıttı, araba kirasıydı, sigarasıydı, yemesi içmesi derken bizde nakit para kalmamıştı. Altımızda ki arabayı boş senet karşılığı almıştık Ömer abinin sayesinde. Arabanın kirasını da patrondan istedik. Onu da verdi söve saya iliğimi sömürdünüz dedi. Bizi kibarca gibtir etti şirketten. Fundayı bağlı olduğumuz ilçede güzel bir otele yerleştirdik. Biz Ömer abiyle eve döndük. Çok feci yorgunduk.

Peder bey beni Mısır Firavunu bakışıyla salonda karşıladı. Adam II. Ramses gibi bakıyordu bana. 63 Style'nın By Mardinli Serseri'ye attığı gibi bir diss attı bana. ilimimden girdi bilimimden çıktı. Sövmedik yerimi koymamıştı adam resmen kinini kustu bana...

Peder bey o kadar şiddetli küfretti ki uykumu kaçırmıştı. Bir şeyler atıştırıp yatağa geçtim. Küfrün şiddetinden bir saat kadar falan uyuyamadım. Gözlerimi açtığımda sabah ezanı okunuyordu. Telefonu buldum uyku sersemi arayan soran yoktu. Telefonla uğraşırken geri uyumuşum. Ömer abinin telefonuyla uyandım. Çeki bugün kırdıralım diyordu.

Ömer abi sabah benden önce uyanmış, minibüsle ilçeye gitmiş Funda'dan arabayı almış. Beni almaya tekrar köye geldi. Köyün çıkışında bindim arabaya çünkü peder bir şeyler çevirdiğimizden şüpheleniyordu. Arabada birbirimize sövdük saydık. Onun aç gözlülüğü yüzünden ben zarar ediyordum. Fundayla da anlaşmış çeki kırdırmaya ikna etmiş. Funda niye kabul etmesin işi biz yaptık zaten. O parayı bizden kurtarmanın derdinde. Zararı da üçe bölecektik. Beş bin lira zararımız olsa bile üç kişiye dokunmazdı.

Çeki kırdırdık vadesi yakın bir tarih olduğundan iki bin küsür lira falan ekgib aldık üstünde yazan rakamdan. Altımızda arabamız, çanta da paramız yanımızda Funda vardı. Güzel bir restorana gittik yine içtik. Üstüne de meyhane tarzı bir yere gittik. Para adamı bozar derler ya Ömer abiyi aynı gün içinde bozmuştu.

Yolda gördüğü çöp kutularına sabah çöpçüler sevinsin diye para bırakıyordu. Sövüp sayıyordum ama karışma amk ben kendi payımdan bırakıyorum diyordu. Kimine elli lira kimine yüz lira kimine iki yüz. Ben almaya çalıştım tuttu kolumdan yemin etti darılırım diye. Bu Ömer abi gerçekten bin bir adamdı.

Parayı bulan her Konyalı gibi rotayı Akdeniz'e kırdık. Funda mırın kırın etse de yanımızda bir dişi olmadan tadı çıkmazdı tatilin. Manavgat Side'de güzel bir otele yerleştik. Rezervasyonumuz olmadığından kapı girişi yaptık. Girdiğimiz kapı da bize girmişti sanki. Euro üzerinden ödedik hesabı. Ömer abiyle ikimiz bir odaya geçtik. Funda'ya ayrı bir oda tuttuk. Ömer abiye senin cüssen iri tek kişilik odada rahat edersin sen orda kal Funda benle kalsın dediysem de dinletemedim. Az daha zorlasam beni yine dövecekti. Zaten şu çek işinden birde çöpe para bırakmasından aramız açılmıştı.

Funda 168 boylarında balık etli, esmer güzeli. Beline kadar inen saçları gece gibi simsiyah. Arap asıllı olduğundan bakmaya doyum olmayan çok güzel gözleri var, doğuştan sürmeli mübarek. Burnunda da Dila Hanım'ınkine benzer hızma gibi piercing gibi bir şey var. Esmer olduğundan yakışıyor. Yaşını bir kaç kere sordum ama söylemedi. Eminim 35'in üstündedir gerisini bilmem. Tek kusuru ses tonu. Ben bu karıyı gazinodan tanıyorum. Yıllar önce sarkmıştım çocuğum diye yüz vermemişti. Telefonunu almıştım arada konuşurduk. Ses tonu çirkin olmasına rağmen güzel kahkaha atardı. Benim için bu karıyı gibmek israil'in büyük Ortadoğu projesini gerçekleştirmesi gibi bir şeydi. ilk entrym'de muhabbetimin nereden geldiğini anlatacağım demiştim onun için yazıyorum.

Tatil de Funda'yla aramızda bir şey geçmedi. Bizi Konya merkeze bıraktı kendisi de Hatay'a döndü. Ömer abinin bin ettiği paraları onun hanesine yazıp tatil masrafını düşüp parayı bölüştük. Hikayeyi bitir diyen panpalarımın gözü aydın ilk kaçakçılık hikayem burada bitiyor. Merak eden panpalarım için geriye kalanı seri özet geçeceğim ara ara canım sıkıldıkça yazacağım.

Patron bize getirdiğimiz maldan daha fazla para vermişti. Sürekli tekrar ne zaman gideceksiniz diye sıkıştırıp duruyordu. Haber bekliyoruz diye atlattık bir kaç defa. ilk aldığımız paradan da metelik kalmamıştı. Haydan gelen huya gitmişti. Çok bereketsiz bir paraymış.

Patronu falan salladığımız yoktu ama parasızlık koyuyordu daha çok. Ne demişler, "Alışmış züt abdest tutmaz." Bize yine Suriye yolları görünüyordu. Bu sefer daha büyük çaplı bir vurgun yapmalıydık.

Ömer abiyle her gece hayaller kurup zengin yatıyor, fakir uyanıyorduk. Hayallerin bütçeye bir katkısı yoktu lafta kalıyordu her şey. Aptalca da olsa kamyonla getirmeyi bile düşündük. Aç gözlülükte sınır tanımıyorduk.

Patronun baskısı ve parasızlığın acısıyla tekrardan Fundayla iletişime geçtik. En kısa zaman da gelmemizi istiyordu. Belli ki onda da mangır kalmamıştı. Patron bir tane Transporter minibüs ayarladı, eski kasa onunla düştük tekrar Hatay yollarına. Aslında planımız iki minübüs zütürmekti benim şöförlüğüm zayıf diye tek minübüsle gittik.

Bu barut işi en çok Funda'nın hoşuna gitmişti. En risksiz en temiz parayı o almıştı çünkü. Haddinden fazla hırslıydı bu sefer. Barut aldığımız Suriyelileri aradan çıkartmaktan bahsediyordu. Barut aldığımız Suriyeliler Funda'nın akrabasıymış uzaktan. ilk verdiğimiz teminat parası olan 5000 dolardan da 500 dolar kadar para vermişler buna. O gün itiraf etti bize.

Funda'nın yüzüne karşı bir yarım saat kadar küfrettik Ömer abiyle. Sakinleşince, Suriyelileri nasıl aradan çıkaracağımızı konuşmaya başladık. Suriyelileri aradan çıkarmak mesele değildi. Ama barutun ana kaynağına nasıl ulaşacaktık. Bu sorunun cevabını Funda'da bilmiyordu.

Üstelik biz yola çıkmadan Suriyelilere haber vermişti Funda. Yeni sevkiyat olacağını onlarda biliyordu. Güzel bir plan yapıp onları atlatmalı ana kaynağa ulaşmalıydık. O gece çay sigara eşliğinde sabaha kadar düşündük üçümüz çıkar yol bulamadık.

Zaten bizim elimiz, kolumuz bağlıydı Ömer Abiyle. Bu işi çözerse yine Funda çözecekti. Çözemezse de elimiz mahkum aynı adamlardan alacaktık. Ben yarın bir sorayım soruşturayım dedi. Sabaha karşı yattık hepimiz. Uyandığımızda evde Funda yoktu. Demek ki dışarı da bizim işi kovalıyordu, verdim şukusunu.

Eve geldiğinde yüzü gülüyordu Funda'nın. Belli ki çözmüştü olayı. Şimdi son bir işimiz kaldı dedi. Önce ki ortağımız olan Suriyelileri aradı, Arapça uzun uzun konuştu onlarla. Telefonu kapattı bu işte tamam dedi. Biz ne yaptığını anlamaya çalışıyorduk.

Suriyelilere, paramızın olmadığını, bir ay sonra ödemek üzere barut alacağımızı söylemiş. Onlar da direkt reddetmişler. Funda yalandan ikna etmeye çalışmış olsa da, parası olduklarında tekrar gelsinler demişler. Adamların bize güvenmemesi ilk defa işimize yaramıştı. Bir kadının ne kadar şeytanlaşabileceğine o gün gözlerimle şahit olmuştum.

Funda bir kaç Arap asıllı arkadaşının yanına uğramış ve asıl barut tedarikçisinin ismini öğrenmişti. Ama adama ulaşmak mesele olacaktı. Sadece ismi vardı elimizde. Bir kaçakçıya ulaşmak en az bir teröriste ulaşmak kadar zor beyler. Adamlar iyi gizleniyor, hiçbir zaman tedbiri elinden bırakmıyor. Birilerini referans göstermezseniz mümkünü yok bağlantı kuramazsınız bu tip adamlarla.

Hatamız Funda'dan medet beklemek oldu. Aslında en büyük silah kaçakçıları bizim oralıydı. Silah kaçakçıları da muhtemelen barut kaçaklarını tanırdı. Bu adamlara ulaşmanın formülü bizim memleketten geçiyordu yine. Bu adamlara bizim ulaşmamız Funda'nın ulaşmasından kolaydı. Aslında en başından beri Funda'ya da diğer kaçakçılara da muhtaç değilmişiz bunun farkına vardık Ömer abiyle. O gün kafamıza dank etti.

Ömer abi tanıdığı bir kaç tane silahçıyı aradı. Silahçılardan bir kaç tane silah kaçakçısı numarası aldı. Kaçakçılara bizim iş yaptığımız patronu referans gösterdi. Uzun uğraşlar sonucu ana kaynağın ortaklarından birinin telefon numarasını bulmayı başardı.Ama bulduğumuz telefon elimizde ki isim değildi. Şansımız yaver gitmişti ama bilmiyorduk ki bu bizim için sonun başlangıcıydı. Patronun ismini ondan habersiz kullanmıştı. Korkusudan patronu arayıp haber verdi. Patron buna biraz kalayladı. Patronu aradıktan sonra bulduğumuz numarayı aramaya karar verdik. Numaradaki gariplikse Türkiye numarası olmasıydı.

Numarayı aradık sesi aşırı atarlı bir adam çıktı telefona. Neden aradığımızı sormak yerine numarasını nereden bulduğumuzu sordu. Ömer abi özet geçerek anlattı adama bizim memleketten bir kaç isim vardı. Ben sizi sonra ararım deyip kapattı adam. Galiba bizi araştıracaktı.

Adam bir gün sonra geri dönüş yaptı bize. Kendisinin istanbul'da olduğunu bizimle görüşmeye güvendiği birini göndereceğini söyledi. Bu güvendiği adam Hatay'a gelince bizi arayacakmış. Kim gelecek ne zaman nereden gelecek orasını söylemedi. Hep ters köşe oluyorduk kaçakçılıktan daha çok bekçilikti bizim yaptığımız sürekli bir şeyleri bekliyorduk. Kendimi sahip bekleyen köpek gibi hissediyordum.

iki yada üç gün sonra bir adam bizi arayıp bir tane ev adresi verdi. (Ben kafamdan park, bahçe, ormanlık alan bir yerde buluşuruz diyordum.) Sadece Ömer abiyle ikimizin gelmesini söyledi. Yabancıyız bulamayız desek de adam sözümüzü kesip attı. Aynı gün verilen adrese gittik. Evde sadece bizi arayan adam vardı. Ben kalabalık birilerini bekliyordum, kafamda ne kursam tam tersi çıkıyordu.

Adama durumumuzu, numarayı nereden bulduğumuzu, ilk yaptığımız kaçaklığı anlattık. Suriyeli ortaklarımızın isimlerini verdik. Bir saat bunlardan bahsettik gbt taraması gibiydi namussuz. Sürekli açığımızı arıyordu, bir açığımız çıksa başımıza ne gelecek orası da meçhuldü. Adam anlattıklarımıza ikna olduktan sonra sıkı bir pazarlığa tutuştular Ömer abiyle. Ben hiç araya girmedim.