Tekrardan Funda'nın evine gittik. Yedik içtik Funda'ya anlattık olan biteni. Yemekten sonra Hatay'ı gezdirmeyi teklif etti. Tabi ki kabul etmedik. Yorgunduk, üstümüz başımız pislik içindeydi. Suriye'de bulunduğumuz süre boyunca banyo yapmamıştık. Üstelik üzerimizde Suriyelilerin verdiği kıyafetler vardı. ilk verdiği kıyafetler değil yalnız. Normal bizim giydiğimiz tarz şeyler. Ama sonuçta başkalarının kıyafetiydi ve içinde rahat değildik.

Her şeye rağmen yüzümüz gülüyordu üçümüzünde. Stres kalkmıştı üzerimizden. gibiş sonrası bir rahatlama duygusu gelir ya o duyguyu hissediyordum, ruhen ve bedenen boşalmıştım resmen. Orgazmın en doruk noktalarını görmüştüm kendi çapımda. Ne kadar yazsam da anlatamam, o günkü duyguyu.

Biraz daha gittikten sonra farları da kapattı arabayı süren Suriyeli. Ön cam komple toz olmuştu kendi cdıbını açtı kafasını oradan çıkarttı yola oradan bakıyor. Ben hafiften tırsmaya başlamıştım. Ben Ömer abiyi cesaretli sanırdım o benden çok korkuyor amk. Arabanın içinde kimse de konuşmuyor ben telefonu çıkardım biraz oynarım diye hemen azarladılar beni kapat ışığını diye sigara içmeyi de yasakladılar. Ne oluyor amk.

Okuyan var mı panpalarım özet mi geçeyim böyle devam edeyim mi?

Yolculukta Allah'a şükürler olsun bir problem çıkmadı. Gerçekten geçen ki güzergahtan daha kısaydı. Bizim Ömer abi tempoyu yakalayamadı bayılır gibi oldu. Her adım attığımda ne zaman mayına basacağım diye seke seke geldim Suriye'den Türkiye'ye. Nereden geldik nereleri geçtik yine anlayamadım. O gece ay ışığı vardı ama hava bulutluydu. Hesap mı ettiler denk mi geldi bilmiyorum.

Bir sürede bu şekilde ilerledik zaten yavaş gittiğimizden yol bir türlü bitmek bilmiyordu. Ay ışığı da yok zifiri karanlık insanın ruhu daralıyor. Kendi kendime ne işim var lan benim burada beni deli mi gibti. Öğrenciyim oğlum ben bir yakalansam bir daha gün ışığı göremem diye düşenmeye başladım. Yakalansak harbi züte giderdik. Nasıl açıklayacaksın yanında 3 Suriyeliyle bilmediğin yerlerde ne işin olduğunu.

Türkçe bilen eleman geldik iniyorsunuz arabadan dedi. Dördümüz de indik arabadan Türkçe bilen inmedi. Sen niye inmiyorsun dedim ben arabayı geri zütüreceğim. Onlar yolu biliyor ilerde sizi karşılayacaklar dedi. Düştük Suriyelilerin arkasına yürümeye başladık. Suriyeliler ve ben fitim bizim Ömer abide bira göbeği var bu yüreyemiyor. ikiye bir bunu bekliyoruz.

Çok hafif bir ses duyduk. Sanki biri bize sesleniyordu, Suriyeliler sesin geldiği tarafa doğru yürüdü. Bizde arkalarından yürüdük Ömer abi gerçekten bitmişti ama adam sanki son nefesini veriyordu. Yaklaşınca adamların bizden olduğuna iyice kanaat getirdim. Bu Suriyelilerin hepsi birbirine benziyor. Dört kişiydiler bizi bekliyorlardı. Hepsi de silahlıydı, üçünde keleş vardı birinin elinde de ismini bilmediğim bir silah vardı. Tahminimce Amerikan silahıydı.

Bizim Ömer abiye krem gibi vazelein gibi birşeyler verdiler tekrar yemeğe oturduk. Adını sanını bilmediğim yemekler yedik tek hatırladığım çok yağlıydı hepsi birde içinde nohut vardı. Yemeklerden birinin ismi Humuştu galiba sonra istanbul'da Arap lokantısında gördüm.Pek beğenemedim işin açığı. Bir de yine Türkçe bilen yoktu adamlarla anlaşamıyorduk. Ne zaman geri dönecektik oda belli değildi. Tekrar ay ışığı olmayan gece beklersek ben burda çıldırırdım.

Plakaları bastırdıktan sonra Funda'ya bizi sote bir yere zütürmesini söyledim. Plakayı ne kadar sürede değiştirebiliriz onu deneyecektim. Ömer abi ön plakayı ben arkayı ikimiz iki dakika içinde hallediyorduk. Bu sorunu da çözmüştük.

Dışarıda fazla dolaşmadık eve geri döndük. Yol güzergahında her ile yaklaştığımızda o ilin plakasını takacaktık. Son bir şey daha gelmişti aklıma burayı da düşünmemiştik o ana kadar. Bize kim eskortluk edecekti. Önümüzde araba gitmeden beni gibseler Hatay'ı terk etmezdim. Yine bir problemimiz olmuştu. Ne kadar zor işti bu kaçakçılık.

Evet yine bekleyecektik kaç gün bekleyecektik nasıl hesap ediyorlar onuda bilmiyordum. Bizim sıkıldığımızı görünce gezdirmeye karar verdiler anladığımız kadarıyla. El kol işaretiyle tarzanca anlaştık bizim Ömer abiyi görünce adamlar sırıtıyordu. Gerçekten bunun gibi adamların ufağına gitmişti onu anladım. Bende gülüyordum buda küfrediyordu hepimize tabi bir ben anlıyordum arabada gülerek gittik. Bizim üstümüzde de Suriyelilerin verdiği kıyafetler vardı zaten ondan hiç dikkat çekmiyorduk.

Yanımıza kimseyi vermeyeceklerdi akıllarında ki. Ben dedim biz bu yolu bilmiyoruz zaten toprak yol tabela da yok. Kayboluruz, kaybolmasak bile yakalanırız dedim. Adamlar bize malı verdi, parayı aldı ya, artık gibine bile takmıyorlar. Tarif ederiz çıkarsınız bu yolda kolay kolay çevirme olmaz olsa da arabayı aramazlar dedi. Yok dedim biz yakalanırız kesin ikinizden biri yanımızda gelsin. Zar zor ikna ettim birini amk ibineleri bizi yakalatacak. Dostluk sınırı geçene kadarmış.

Ben konuşana sordum. Nerelisin abi dedim. Aslen Urfalıyım dedi bana bir şey sormadı. Demek ki biliyordu nereden geldiğimizi. Dedim geçtiğimiz yerlerde mayın falan yok mu? Var, var da sen bize güven gerisini dert etme dedi. Peki asker falan çıkarsa ne yapacağız dedim korkma dedi arkamızda pekeke var. Ömer abiyle benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü amk. Sınırın öbür tarafında olsam kesinlikle geri dönerdim. Adam anladı bizim pkk'dan hoşlaşmadığımızı burada pekeke izin vermeden yaprak oynamaz dedi. Vay amk ...

Bir sigara molası vereceğim beyler kaybolmayın.

Hepinize hayırlı kandiller.

Bir sigara molası sonra seri yazacağım.

Ömer abi sabah benden önce uyanmış, minibüsle ilçeye gitmiş Funda'dan arabayı almış. Beni almaya tekrar köye geldi. Köyün çıkışında bindim arabaya çünkü peder bir şeyler çevirdiğimizden şüpheleniyordu. Arabada birbirimize sövdük saydık. Onun aç gözlülüğü yüzünden ben zarar ediyordum. Fundayla da anlaşmış çeki kırdırmaya ikna etmiş. Funda niye kabul etmesin işi biz yaptık zaten. O parayı bizden kurtarmanın derdinde. Zararı da üçe bölecektik. Beş bin lira zararımız olsa bile üç kişiye dokunmazdı.

Çeki kırdırdık vadesi yakın bir tarih olduğundan iki bin küsür lira falan ekgib aldık üstünde yazan rakamdan. Altımızda arabamız, çanta da paramız yanımızda Funda vardı. Güzel bir restorana gittik yine içtik. Üstüne de meyhane tarzı bir yere gittik. Para adamı bozar derler ya Ömer abiyi aynı gün içinde bozmuştu.

Yolda gördüğü çöp kutularına sabah çöpçüler sevinsin diye para bırakıyordu. Sövüp sayıyordum ama karışma amk ben kendi payımdan bırakıyorum diyordu. Kimine elli lira kimine yüz lira kimine iki yüz. Ben almaya çalıştım tuttu kolumdan yemin etti darılırım diye. Bu Ömer abi gerçekten bin bir adamdı.

Oradan da şirkete geçtik. Artık hasat zamanıydı. Gelmek istese de Funda'yı dışarı da arabada bıraktık. Çünkü şirket patronun evinin altındaydı. Karısı görürse hoş olmazdı. Patron acaba kaç para verecekti. Bize zaten önceden 5 bin dolar vermişti çok bir şey beklemiyorduk. Ama dolar para etmiyordu o zamanlar. Ben kasadan çıkarıp önümüze para sayacak sanıyordum. Kasayı açtı çek defterini çıkardı. ister isminize, isterseniz hamiline yazayım dedi. Ben ikisinin arasındaki farkı bilmiyordum o zamanlar.

Tatil de Funda'yla aramızda bir şey geçmedi. Bizi Konya merkeze bıraktı kendisi de Hatay'a döndü. Ömer abinin bin ettiği paraları onun hanesine yazıp tatil masrafını düşüp parayı bölüştük. Hikayeyi bitir diyen panpalarımın gözü aydın ilk kaçakçılık hikayem burada bitiyor. Merak eden panpalarım için geriye kalanı seri özet geçeceğim ara ara canım sıkıldıkça yazacağım.

Getirdiğimiz malı patronun yapı malzemeleri satan bir arkadaşının deposuna bıraktık. Bu depoyu polis bassa bile bizim malı bulamazdı gerçekten çok büyüktü. Patron arkadaşına tüfek malzemesi bırakacağım diye kandırmış. Söylememiş ona barut olduğunu. Söylese zaten izin vermezdi. O barut patlasa bu depoyu tarumar ederdi. Patron gece gelip şirkete zütürecekti barutları. Gündüz vakit sokmak istememişti, dikkat çekmesin diye.

Funda mesafeyi açsın diye petrolde oyalandık. Arka arkaya üçer beşer sigara içtik. (Sigara büyük sıkıntı olmuştu, arabada barut olduğundan.) Tuvalete girdik, marketten kek bisküvi tarzı bir şeyler aldık. Ömer abi eşiyle görüştü telefonda. Funda'dan haber gelince tekrar yola koyulduk.

Plakaları il il değiştirdik. Plakayı takmak için tarla yollarına girdik. ( Burayı kısaca geçtim merak eden varsa dm'den sorsun )Mersin'in Mut ilçesinde de arabanın orijinal Konya plakasını taktık. Mut'tan sonrası Karaman'ın sınırına giriyordu. Karamanda Konya toprağı sayılırdı zaten Konya'dan ayrılıp il olmuş. Onun için problem olmazdı. O yolda Karaman (70) plakadan daha çok Konya(42) plaka olurdu. Memlekete yaklaşınca biraz daha kendimizi güvende hissetmeye başlamıştık.