Funda'nın annesi de bu evde oturmuyormuş zaten. Kadın elden ayaktan düştüğünden her ay sırayla biri bakıyormuş. Bir abisi bir de kendinden ufak kız kardeşi varmış bu Funda'nın. Biz bunları konuşurken Funda'nın annesinin komşusu geldi. Fundayı görmemiş hepimizi yabancı sanmış ne oluyor diye bakmaya gelmiş. Funda direkt elini öptü yaşlı bir kadın. Hayırdır kızım dedi. Evi satacak gibiyiz xxx teyze bunlar da müşteri dedi. Yalanı da yakıştırır amk karısı. Verdim şukusunu hiç düşünmeden güzel yalan söylüyordu. Kadın şimdiden hayırlı olsun dedi. Fundayla anasından falan konuştular, gitti.

Konya Hatay 600 km'lik yol. Ben de arabayı pek kullanamazdım acemiydim. Bunla dinlene dinlene gidiyoruz. Yolda bana nasihatler veriyor, aman orda konuşma yanlış bir şey söyleme çocuk olduğunu belli etme. Gören sanacak işi kendi ayarladı. Ben buna içimden küfrederek gidiyorum. Söylediğime söyleyeceğime pişman oldum. Keşke dedim şunu bu işe ortak etmeseydim.

Akşam oldu iki tane daha önce görmediğim Suriyeli bizi almaya geldiler arabayla. Bizim yanımızda ki Suriyeliler Ömer abi ben diğer iki Suriyeli toplamda altı kişi bindik bir arabaya düştük yine yollara. Sınıra doğru gidiyorduk yeni gelen elamanların ikisi de Türkçe biliyordu. Hem de çok güzel konuşuyorlardı. Bu adamların Suriye'de yaşamadığına kanaat getirdim. Ömer abiye kaş göz ettim bir sorsana gibisinden. Anlamadı amk malı.

Bankadan çıktıktan sonra güzel pahalı bir balık lokantasında yemek yedik. Yemeği yedikten sonra da Funda'yı aradım. Hesap numarasını istedim ne hesap numarası parayı getirin elden verin manyak mısınız takibe düşeriz dedi. Hak verdik karıya tekrar Hatay'a gidecektik ama araba işi sıkıntıydı. Geçen zütürdüğümüz arabanın da polis aramasında arka koltuğunu kırılmıştı. Alamazdık o arabayı zaten teslim ederken sahibi Ömer abiye bir ton küfretmiş. Bu şahincilerin malı çok kıymetli oluyor. Gören özel jet emanet etti sanır. Şahincilerin kafa yapısını hala da anlamış değilim. Arka koltuğu da yaptırdık haa orjinalliği bozuldu diye tutturdu amk oğlu. Ulan 89 model araba hala orjinallikten bahsediyor.

Yolda içimize şüphe düştü yalnız bu Funda denen karı şeytan gibi. Acaba bizi çarpmış olabilirmiydi, Ömer abinin de benimde moralimiz bozuldu. Para kazanacağız derken eldeki 5 bin dolardan da olmuştuk kafamızda hemen kurmaya başladık. Bu Suriyeliler neden gelmemişti. Acaba Funda bizi mi yemişti. Sonuçta çok tekin bir karı değildi. Hikayenin başında da söylemiştim bana da ayrıca borcu vardı onu da ödememişti. Neyse Ömer Abiyle yolda söverek gittik Funda'ya. Amk karısı bizi kandırdıysa harbi iyi kandırmıştı. Memlekette ki patronda zütümüzü giberdi o para için. Gerçi bana bir şey yapmazdı çünkü beni pek sallamıyordu adam da bizim Ömer abiyi giberdi bu adam.

Adam kaçakçılıkla uğraştığından bizim o tarafları çok iyi biliyor. Sizin o taraftan buraya(Hatay’a) çok silah geliyor dedi. O zamanda Libya ve Mısır karışıktı beyler bizim oradan Hatay’a Hatay’dan Mısır’a Libya’ya kaçak av tüfeği gönderiyorlardı gemilerle. Savaşta av tüfeği mi kullanılır demeyin. Savaş çıkınca ekmekten sonra en değerli şey silah haline geliyor. iç savaşlarda pompalı tüfek çok kullanıyor. Suriye’de Libya’da Mısır’da patlayan 10 tüfekten ikisi bizim ülkeden gitme beyler. Hatta iran’a Türkmenistan’a belki biraz garip gelecek ama Afrika’nın sahil ülkelerine bile silah bizden bizim oralardan gidiyor.

Karakoldan çıktık tekrar atladık arabaya yolda hayal kurarak plan yaparak memlekete geri geldik. En büyük sıkıntı parayı nereden bulacaktık. Yoldan karakoldan nevrim dönmüştü zaten gittim eve kafayı vurup yattım o gün tam 15 saat uyumuşum. Kalktığımda telefonumda 4-5 tane cevapsız arama vardı. Diğerleri önemsiz biri de Ömer Abi'den biri de Hataylı Funda'dandı.

Bir motora atlayıp gittik adamın yanına bize 20 km falan uzaklık da bir yerde oturuyormuş. iş yeri evinin altında zaten. Bu adamda av tüfeği üreticisi kendi çapında patron. Ama öyle büyük bir şirket değil. Montaj şirketi yani aslında bir şey üretmiyor. Üretilen silah parçalarını fabrikalardan atölyelerden satın alıp, montaj ustalarına birleştirip üstlerine lazer markalama ile kendi logosunu vuruyor. Vardı ya ihlas firması o gibi yani çalışma sistemleri. Böyle şirketler de genellikle bir batar bir çıkar sahibi bizim gibi adamlardır hep. Genelde sermayesiz borçla başlarlar.

Adamı aradık aşağıya indi iş yerinde ki bürosuna geçtik. Ömer abi durumu özetledi. Bağlantımız var ama adamlar teminat istiyor dedi. Adam iki bir etmedi parayı ben veririm yalnız kaçırdığınız barutun tümünü bana satacaksınız dedi. Kamyonla getirin kamyonla alayım dedi. Başkasına satarsanız da sen beni tanırsın Ömer dedi. Üstü kapalı tehdidini de etti. Bir iki saat detayları, adamları nereden tanıdığımızı yakalanırsak ne olacağını falan konuştuk. Oradan gazinoya geçtik daha kaçakçılığa başlamadan meyvelerini yemeye başlamıştık. Adam patron olunca güzel muamele gördük.

Bende kendim sordum dedim Türkçe'niz çok iyi Türkiye'den mi geliyorsunuz diye. Önce bir düşündü tereddüt etti cevap vermeyecek sandım. Evet dediler Te Ce'den geliyoruz ikimizde. Ne iş yapıyorsunuz Türkiye'de dedim kaçakçıyız hepimiz ailecek dediler. Bunların ikisi de akrabaymış kuzenmiş. Biri de Ankara'da üniversite öğrencisiymiş. Arap mısınız kürt mü diye sordum. Kürtlükte araplıkta varmış.

Toplamda sekiz kişi olduk yürümeye başladık. Teröristler gibi aramızda beşer altışar metre mesafeyle yürüyoruz. Ben tel mel aşacağız sanıyorum haberlerde hep öyle görüyoruz ya. Ama ne tel gördüm nede mayın tarlası geçtiysek de bilmiyorum nereden geçtik onu da anlamadım. Soramıyorum da konuşmak yasak, sigara içmek yasak, telefona bakmak yasak, Allah'tan yorulduğumuzu gördüler de su verdiler 2 dakika kadar falan dinlendik çünkü Ömer abi gerçekten bitmişti. Lan bu adamlar analarından yürüsün diye doğmuş ben de köy de yetiştim dağ taş gezerdim ama bunların temposunu bir türlü yakalayamıyordum.

Bizim patrondan istedik veremem araba bana lazım oluyor, otobüsle gidin dedi. Otobüsle de gidesimiz yoktu işin açığı. Paramız vardı artık araba kiralamaya karar verdik. Bir kaç rant a car gezdik yaz günü rant a car'larda araba bulunmuyor. Son girdiğimiz dükkanda dökük bir hyundai accent bulduk. Araba yok ya piyasa da rant a car'cı farkında günlüğüne 150 çekti. Yok dedik manyak mısın iyi kötü pazarlık şunu tanıyon mu bunu tanıyon mu derken 110 liraya anlaştık. Bindik arabaya tekrar düştük Hatay yollarına. Sırf Behzat Ç.'den dolayı accent'leri severim.

Gözümüzden uyku akıyordu zaten hepimizin bize yer gösterdiler yattık. Bildiğiniz yer yatağı haa belki sınıra yakın olduklarındandır belki Türkiye'ye gelip gittiklerindendir bu Suriyeliler bizim iç Anadolu insanına benziyordu. Kafayı vurduk yattık kalktığımızda hava kararmıştı. Her tarafım tutulmuştu zaten sıcaktan doğru düzgün uyuyamadım da kalkınca dayak yemiş gibiydim her tarafım tutulmuştu. Kalktım yarım saat bizim Ömer abiye güldüm taşakları pişik olmuş off off dolanıyordu sese geldi Araplar bunun halini gördü onlar da güldüler. Bunun yarağa bayağı bir güldüler ama küçüklerine gitmişti galiba.

Yedik içtik bizi iyice beslediler bu Hataylı'lar gerçekten yemek işinden anlıyor. Ama içimde ki tüm aksiyonu söndürdüler ben o gün hallederiz diye düşünüyordum yine haber beklemeye başladık. Bu 2 Suriyeli Türkçe bilmedikleri için başladım küfretmeye. Funda'ya da tercüme etme sorarlarsa söyleme diye tembih ettim.

Suriyeliler bizi evde bırakıp malı almaya gittiler. Çok merak ediyordum neyle getirecekler nasıl getirecekler miktarı ne kadar onları düşündük tartıştık Ömer abiyle. Bir yandanda tırsıyorduk bizi niye zütürmediler bir şey mi var acaba diye. Bize bir sürü Suriye sigarası verdiler kaçak mı orjinal mi onu da bilmiyorum. Ama ülkemin sigarasına kurban olayım. Bu Suriye sigarası Ömer abiyide beni de bitirmişti. ileride kanser olursam orada içtiğim sigara yüzündendir.

Çok beklemedik o gün adamlar akşam üzeri gibi geldiler. Artık film başlayabilirdi. Kulağımda aksiyon müzikleri çalıyordu. Suriyeliler eli boş geldiler demek ki malı bir yere bırakmışlardı. Adamların da bizimde yüzümüz gülüyordu. Olanları tam anlamak için Funda'yı aradık tekrar.

Sonraki gün Ömer abiyle buluştuk gittik aldık parayı patrondan. Yalnız para Türk lirasıydı dolara çevirmemiz gerekiyordu. Şekerbank'a gittik parayı dolara çevirttik. Dolar o zaman yanlış hatırlamıyorsam 1.60 tl falandı. Patron bize on bin lira vermişti 2 bin liraya yakında para kalmıştı yanlış hatırlamıyorsam. Paraları ben taşıyordum lan aşırı bir özgüven gelmişti bana yürüyüşüm değişmişti. Bir cebimde dolarlar bir cebimde tl'ler heyt yavrum benim. Sevine sevine gidiyordum.

Neyse öğle gibi uyandık bir kahvaltı yaptık bu Funda karısı kafamızı gibiyordu. Bir şekilde halledin bulursunuz yaa gevşek gevşek konuşuyordu. Karı bizden daha istekliydi. Tabi o da paraya ortak olacaktı. En az riski de alan oydu. Tek yaptığı bizi adamlarla tanıştırmak oldu. Çok sonraları öğrendim ki zaten o iki Suriyeli bu Funda'nın uzaktan akrabasıymış. Dedim ya kız Arap asıllı.

On sekizinci yada on dokuzuncu gündü beklediğimiz telefon geldi Funda'dan. Her şey hazır buyrun çay içmeye gelin dedi. Şansımızı gibeyim her şey ters gidiyordu. Baktığımız doblo kiralanmış başka bir rant a car'dan başka bir doblo aldık. Heyecanlıydık Allah ne verdiyse yapıştırdık yolda. Geçen sefer çok dolandığımızdan bu sefer Funda'nın evini sormadan bulmuştuk. Suriyeli kaçakçılar bizi kapıda karşılamıştı. Araplar parayı bizden kat kat fazla seviyor buna bir kez daha kanaatim geldi.

Ne minibüs bulabildik nede pikap en son kiralık bir doblo almak geldi aklımıza. Funda'ya söyledik oda kabul etti. Ama aradan 2 hafta geçmesine rağmen çağıran eden yoktu. Biz hala Ömer abiyle Funda'nın bizi kazıklamasından korkuyorduk. Bir yandanda bizim patron sıkıştırıyordu ne oldu lan sizin iş enayiler, elin huursuna benim paramı da kaptırdınız, sizle iş yapanın aklını gibeyim diye hem bize hem kendine küfrediyordu.

Bir süre de yaya yürüdük altımız ama gerilla yürüyüşüne geçmemiştik normal caddede gider gibi rahat yürüyorduk. Bulunduğumuz bölge sorunsuz bir yerdi galiba. Daha hala barutumuzu görememiştik ama. Ben de Ömer abi de barutumuzu görme aşkıyla yanıp tutuşuyorduk. Küçük bir tepeyi aştık ileride bizi bekleyen karaltıları gördüm. Gerçekten kalabalıktı bu sefer.

Amirim bizim işimiz olmaz tamamen ziyaret için geldik dedik yemedi adam ama bizi tutacak bir şey yoktu elinde. Çevirmeden arabamızı getirmişler karakola arabanın sigortası yokmuş ama kimse bir şey demedi. Zaten bu adamlar kaçakcı arıyorlarmış isteseler ceza yazarlardı hatta arabayı da bağlayabilirlerdi ama sormadılar bile sigorta işini. Amir bir iki öğüt verdi bu taraflara pek gelmeyin aklınız varsa dedi. Başınıza iş alırsınız uslu durun dedi.

Bize başka bir odaya gönderdi amir bir belge verdiler göz altından serbest bırakıldığımıza dair. Ceza falanda yazmadılar. Bizi sırf Ömer Abi'nin sabıkası var diye almışlar. Bir de Konyalı'yız diye.