Adam kaçakçılıkla uğraştığından bizim o tarafları çok iyi biliyor. Sizin o taraftan buraya(Hatay’a) çok silah geliyor dedi. O zamanda Libya ve Mısır karışıktı beyler bizim oradan Hatay’a Hatay’dan Mısır’a Libya’ya kaçak av tüfeği gönderiyorlardı gemilerle. Savaşta av tüfeği mi kullanılır demeyin. Savaş çıkınca ekmekten sonra en değerli şey silah haline geliyor. iç savaşlarda pompalı tüfek çok kullanıyor. Suriye’de Libya’da Mısır’da patlayan 10 tüfekten ikisi bizim ülkeden gitme beyler. Hatta iran’a Türkmenistan’a belki biraz garip gelecek ama Afrika’nın sahil ülkelerine bile silah bizden bizim oralardan gidiyor.

Kaçakçılık da katır kullanmalarının sebebi de katırlar daha önce yerinden oynamış toprağa basmıyorlarmış. Yani hayvan iç güdüsel olarak yumuşak yere oynamış toprağa asla ve asla basmıyor. Mayına da basmıyor bu sayede. Bir katırın mayına basması için o mayının çok öncelerden gömülmüş olması lazımmış. Bir de bu kaçakçılar katırı asker kamuflajı giyerek dövüyorlarmış. Dövdükleri sopaların ucunu da asker kamuflajı doluyorlarmış. Hayvan gerçek askeri görünce dayak yiyeceğini sanıp çıldırıp kaçıyormuş. Bunları da daha sonra öğrendim doğru yalan bilmiyorum ama öyle söylediler.

O günün nasıl geçtiğini anlayamadık. Sonra ki gün akşamlar olmadı. Sıkıntıdan Ömer abiye bulaşıyordum bu sefer yolda son nefesini verirsin diye. Oda beni şakayla karışık tokatlıyordu. Buna biraz kafa tuttum hayvan oğlu hayvan güç gösterisi yapası geldi. Beni yerden yere vurdu. Elin memleketinde şakayla karışık dayağı da yemiştim. Kızdım buna inşallah mayına basarsın amk senden kurtulurum dedim. Bunun zütünü alev oldu. Beddua yerine geçer amk sözünü geri al diye akşama kadar yalvardı.

Konya Hatay 600 km'lik yol. Ben de arabayı pek kullanamazdım acemiydim. Bunla dinlene dinlene gidiyoruz. Yolda bana nasihatler veriyor, aman orda konuşma yanlış bir şey söyleme çocuk olduğunu belli etme. Gören sanacak işi kendi ayarladı. Ben buna içimden küfrederek gidiyorum. Söylediğime söyleyeceğime pişman oldum. Keşke dedim şunu bu işe ortak etmeseydim.

Akşam oldu iki tane daha önce görmediğim Suriyeli bizi almaya geldiler arabayla. Bizim yanımızda ki Suriyeliler Ömer abi ben diğer iki Suriyeli toplamda altı kişi bindik bir arabaya düştük yine yollara. Sınıra doğru gidiyorduk yeni gelen elamanların ikisi de Türkçe biliyordu. Hem de çok güzel konuşuyorlardı. Bu adamların Suriye'de yaşamadığına kanaat getirdim. Ömer abiye kaş göz ettim bir sorsana gibisinden. Anlamadı amk malı.

siz yaparsınız biz satarız ipucu:karadeniz

Bizim patrondan istedik veremem araba bana lazım oluyor, otobüsle gidin dedi. Otobüsle de gidesimiz yoktu işin açığı. Paramız vardı artık araba kiralamaya karar verdik. Bir kaç rant a car gezdik yaz günü rant a car'larda araba bulunmuyor. Son girdiğimiz dükkanda dökük bir hyundai accent bulduk. Araba yok ya piyasa da rant a car'cı farkında günlüğüne 150 çekti. Yok dedik manyak mısın iyi kötü pazarlık şunu tanıyon mu bunu tanıyon mu derken 110 liraya anlaştık. Bindik arabaya tekrar düştük Hatay yollarına. Sırf Behzat Ç.'den dolayı accent'leri severim.

Sonraki gün Ömer abiyle buluştuk gittik aldık parayı patrondan. Yalnız para Türk lirasıydı dolara çevirmemiz gerekiyordu. Şekerbank'a gittik parayı dolara çevirttik. Dolar o zaman yanlış hatırlamıyorsam 1.60 tl falandı. Patron bize on bin lira vermişti 2 bin liraya yakında para kalmıştı yanlış hatırlamıyorsam. Paraları ben taşıyordum lan aşırı bir özgüven gelmişti bana yürüyüşüm değişmişti. Bir cebimde dolarlar bir cebimde tl'ler heyt yavrum benim. Sevine sevine gidiyordum.

Bende kendim sordum dedim Türkçe'niz çok iyi Türkiye'den mi geliyorsunuz diye. Önce bir düşündü tereddüt etti cevap vermeyecek sandım. Evet dediler Te Ce'den geliyoruz ikimizde. Ne iş yapıyorsunuz Türkiye'de dedim kaçakçıyız hepimiz ailecek dediler. Bunların ikisi de akrabaymış kuzenmiş. Biri de Ankara'da üniversite öğrencisiymiş. Arap mısınız kürt mü diye sordum. Kürtlükte araplıkta varmış.

Suriyeliler bizi evde bırakıp malı almaya gittiler. Çok merak ediyordum neyle getirecekler nasıl getirecekler miktarı ne kadar onları düşündük tartıştık Ömer abiyle. Bir yandanda tırsıyorduk bizi niye zütürmediler bir şey mi var acaba diye. Bize bir sürü Suriye sigarası verdiler kaçak mı orjinal mi onu da bilmiyorum. Ama ülkemin sigarasına kurban olayım. Bu Suriye sigarası Ömer abiyide beni de bitirmişti. ileride kanser olursam orada içtiğim sigara yüzündendir.

Çok beklemedik o gün adamlar akşam üzeri gibi geldiler. Artık film başlayabilirdi. Kulağımda aksiyon müzikleri çalıyordu. Suriyeliler eli boş geldiler demek ki malı bir yere bırakmışlardı. Adamların da bizimde yüzümüz gülüyordu. Olanları tam anlamak için Funda'yı aradık tekrar.

Toplamda sekiz kişi olduk yürümeye başladık. Teröristler gibi aramızda beşer altışar metre mesafeyle yürüyoruz. Ben tel mel aşacağız sanıyorum haberlerde hep öyle görüyoruz ya. Ama ne tel gördüm nede mayın tarlası geçtiysek de bilmiyorum nereden geçtik onu da anlamadım. Soramıyorum da konuşmak yasak, sigara içmek yasak, telefona bakmak yasak, Allah'tan yorulduğumuzu gördüler de su verdiler 2 dakika kadar falan dinlendik çünkü Ömer abi gerçekten bitmişti. Lan bu adamlar analarından yürüsün diye doğmuş ben de köy de yetiştim dağ taş gezerdim ama bunların temposunu bir türlü yakalayamıyordum.

Gözümüzden uyku akıyordu zaten hepimizin bize yer gösterdiler yattık. Bildiğiniz yer yatağı haa belki sınıra yakın olduklarındandır belki Türkiye'ye gelip gittiklerindendir bu Suriyeliler bizim iç Anadolu insanına benziyordu. Kafayı vurduk yattık kalktığımızda hava kararmıştı. Her tarafım tutulmuştu zaten sıcaktan doğru düzgün uyuyamadım da kalkınca dayak yemiş gibiydim her tarafım tutulmuştu. Kalktım yarım saat bizim Ömer abiye güldüm taşakları pişik olmuş off off dolanıyordu sese geldi Araplar bunun halini gördü onlar da güldüler. Bunun yarağa bayağı bir güldüler ama küçüklerine gitmişti galiba.

Bir motora atlayıp gittik adamın yanına bize 20 km falan uzaklık da bir yerde oturuyormuş. iş yeri evinin altında zaten. Bu adamda av tüfeği üreticisi kendi çapında patron. Ama öyle büyük bir şirket değil. Montaj şirketi yani aslında bir şey üretmiyor. Üretilen silah parçalarını fabrikalardan atölyelerden satın alıp, montaj ustalarına birleştirip üstlerine lazer markalama ile kendi logosunu vuruyor. Vardı ya ihlas firması o gibi yani çalışma sistemleri. Böyle şirketler de genellikle bir batar bir çıkar sahibi bizim gibi adamlardır hep. Genelde sermayesiz borçla başlarlar.

Adamı aradık aşağıya indi iş yerinde ki bürosuna geçtik. Ömer abi durumu özetledi. Bağlantımız var ama adamlar teminat istiyor dedi. Adam iki bir etmedi parayı ben veririm yalnız kaçırdığınız barutun tümünü bana satacaksınız dedi. Kamyonla getirin kamyonla alayım dedi. Başkasına satarsanız da sen beni tanırsın Ömer dedi. Üstü kapalı tehdidini de etti. Bir iki saat detayları, adamları nereden tanıdığımızı yakalanırsak ne olacağını falan konuştuk. Oradan gazinoya geçtik daha kaçakçılığa başlamadan meyvelerini yemeye başlamıştık. Adam patron olunca güzel muamele gördük.

Yedik içtik bizi iyice beslediler bu Hataylı'lar gerçekten yemek işinden anlıyor. Ama içimde ki tüm aksiyonu söndürdüler ben o gün hallederiz diye düşünüyordum yine haber beklemeye başladık. Bu 2 Suriyeli Türkçe bilmedikleri için başladım küfretmeye. Funda'ya da tercüme etme sorarlarsa söyleme diye tembih ettim.

Karakoldan çıktık tekrar atladık arabaya yolda hayal kurarak plan yaparak memlekete geri geldik. En büyük sıkıntı parayı nereden bulacaktık. Yoldan karakoldan nevrim dönmüştü zaten gittim eve kafayı vurup yattım o gün tam 15 saat uyumuşum. Kalktığımda telefonumda 4-5 tane cevapsız arama vardı. Diğerleri önemsiz biri de Ömer Abi'den biri de Hataylı Funda'dandı.

Neyse öğle gibi uyandık bir kahvaltı yaptık bu Funda karısı kafamızı gibiyordu. Bir şekilde halledin bulursunuz yaa gevşek gevşek konuşuyordu. Karı bizden daha istekliydi. Tabi o da paraya ortak olacaktı. En az riski de alan oydu. Tek yaptığı bizi adamlarla tanıştırmak oldu. Çok sonraları öğrendim ki zaten o iki Suriyeli bu Funda'nın uzaktan akrabasıymış. Dedim ya kız Arap asıllı.

Funda'da bizimle birlikte arabaya bindi. Şehrin çıkışında bir benzinliğe girdik. Orada çalışan pompacı çocuklardan birini tanıyormuş. Funda bilerek bu benzinliğe getirmiş bizi. Ters yönden gelenlere bir sorsana çevirme varmıymış arkadaşlarımın ehliyeti yok da ceza yemesinler dedi pompacı çocuğa. Yalanı da yakıştırıyor amk karısı. Biz de birer çay içtik petrolde çocuk bir kaç gelen arabaya sordu çevirme var mı diye yokmuş. Funda'yı orada bıraktık siz oyalanmayın ben minibüsle dönerim dedi. Kafamız rahat düştük tekrar Gonya yollarına.

Üç dört günde Funda'nın evinde bekledik amma da misafirperver karıymış. Tatlılar, börekler, çörekler akıyor maşallah. En son Suriyeli'nin birine telefon geldi. Hareretli hararetli konuştu bu telefonda. Ben meraktan çatlayacağım ne diyor diye, Funda'ya soruyorum oda söylemiyor amk. Neyse telefon kapattı Funda biraz adamlarla konuştu bize anlatmaya başladı.

Burda mısınız lan bir ses verin duvara anlatır gibi oluyor asıl olaya geçeceğim.

Onlar uyanmadan güzergahları belirlemiştim. Funda'nın da uyanmayacağı tuttu o gün. Açlıktan ölecektim çünkü çok fazla uyumuştum. Can sıkıntısından kahvaltıyı da hazırladım. Tekrar dışarı çıkıp ekmekleri aldım. Bakkaldan geri döndüğümde Funda'da uyanmıştı. Kahvaltıyı hazırlayarak gözüne girmiştim. Gittim Ömer abiyi de uyandırdım. Kahvaltımızı yaptık, sigalaramızı yaktık. Haritayı da gösterdim beni şukuya boğdular ikisinin de kafalarına yatmıştı söylediklerim.

Yalnız bir sorunumuz daha vardı. Buda Ömer abinin aklına gelmişti. Altımızda ki araba 42 plakaydı. Olur da çevirmeye girersek kesin durdururlardı bizi. Durdururlarsa da araba aranmasa bile gbt'ye bakıyorlardı. Ömer abinin de sabıkası vardı. Sabıkası çıkınca arabayı yine ararlardı.

Çevirmelerde genellikle plakaya bakarak durduyorlar. Özellikle yabancı plakaları daha çok durduruyorlar. Bununda bir çözümünü bulmalıydık. Bir kaç tane sahte plaka bastırmaya karar verdik. Bizim plakanın aynısını sadece başında ki il kodları değişecek şekilde bastıracaktık.

Her çözüm bir sorunu doğuruyordu. 3-4 tane plakayı nerede bastıracaktık, şüphe çekerdi. Onunda çözümünü bulduk. Farklı farklı yerlerde birer tane bastıracaktık. Arabayla çıktık ama gideceğimiz dükkanlara plakayı görmesinler diye yürüyerek gittik. Çok abartmıştık sormadı bile adamlar niye bastırıyorsunuz diye. Hatta şu cama konulan plakalardan teklif ettiler.