Bayağı bir bekledikten sonra polis amiri geldi. Beklerken ağız birliği ediyorduk ne söyleyeceğimizi planlıyorduk. Ömer Abi’nin bir arkadaşın annesi rahatsızlandı yada ameliyat geçirdi onu ziyarete geldik gibisinden bir şeyler diyecektik. Amir gelince de yarım saat kadar falan bekledik bizi odasına çağırttı, ayağa dikti koltuk falan da göstermedi. Adamın karşısında el pençe divan duruyoruz. Amk bu tip adamlar hep egoist oluyor.

Yolda içimize şüphe düştü yalnız bu Funda denen karı şeytan gibi. Acaba bizi çarpmış olabilirmiydi, Ömer abinin de benimde moralimiz bozuldu. Para kazanacağız derken eldeki 5 bin dolardan da olmuştuk kafamızda hemen kurmaya başladık. Bu Suriyeliler neden gelmemişti. Acaba Funda bizi mi yemişti. Sonuçta çok tekin bir karı değildi. Hikayenin başında da söylemiştim bana da ayrıca borcu vardı onu da ödememişti. Neyse Ömer Abiyle yolda söverek gittik Funda'ya. Amk karısı bizi kandırdıysa harbi iyi kandırmıştı. Memlekette ki patronda zütümüzü giberdi o para için. Gerçi bana bir şey yapmazdı çünkü beni pek sallamıyordu adam da bizim Ömer abiyi giberdi bu adam.

Akşam oldu iki tane daha önce görmediğim Suriyeli bizi almaya geldiler arabayla. Bizim yanımızda ki Suriyeliler Ömer abi ben diğer iki Suriyeli toplamda altı kişi bindik bir arabaya düştük yine yollara. Sınıra doğru gidiyorduk yeni gelen elamanların ikisi de Türkçe biliyordu. Hem de çok güzel konuşuyorlardı. Bu adamların Suriye'de yaşamadığına kanaat getirdim. Ömer abiye kaş göz ettim bir sorsana gibisinden. Anlamadı amk malı.

Dediğim gibi Hatay karışık bir memleket daha önce gittiğimiz evi bulamadık. Funda telefonda tarif ettiği halde yine de bulamadık bir arka sokağına çıkmışız. Bir marketin önünde bekledik Funda geldi bizi aldı. Evine gittik biz Ömer abiyle diğer iki Suriyeli'yi de evinde sanıyorduk. Ancak adamlar yoktu. Funda'ya adamları sorduk parayı ben verecem onlara sınırda denetim sıkıymış geçemediler dedi. inanmadık ikimizde parayı veresimiz gelmedi. Karı dili tatlı oluyor aga allem etti gallem etti aldı parayı. Funda'ya dedik çevirme varsa bizi alırlar. Ben dedi onu düşündüm size bir güzellik yapacam.

Adam kaçakçılıkla uğraştığından bizim o tarafları çok iyi biliyor. Sizin o taraftan buraya(Hatay’a) çok silah geliyor dedi. O zamanda Libya ve Mısır karışıktı beyler bizim oradan Hatay’a Hatay’dan Mısır’a Libya’ya kaçak av tüfeği gönderiyorlardı gemilerle. Savaşta av tüfeği mi kullanılır demeyin. Savaş çıkınca ekmekten sonra en değerli şey silah haline geliyor. iç savaşlarda pompalı tüfek çok kullanıyor. Suriye’de Libya’da Mısır’da patlayan 10 tüfekten ikisi bizim ülkeden gitme beyler. Hatta iran’a Türkmenistan’a belki biraz garip gelecek ama Afrika’nın sahil ülkelerine bile silah bizden bizim oralardan gidiyor.

Kaçakçılık da katır kullanmalarının sebebi de katırlar daha önce yerinden oynamış toprağa basmıyorlarmış. Yani hayvan iç güdüsel olarak yumuşak yere oynamış toprağa asla ve asla basmıyor. Mayına da basmıyor bu sayede. Bir katırın mayına basması için o mayının çok öncelerden gömülmüş olması lazımmış. Bir de bu kaçakçılar katırı asker kamuflajı giyerek dövüyorlarmış. Dövdükleri sopaların ucunu da asker kamuflajı doluyorlarmış. Hayvan gerçek askeri görünce dayak yiyeceğini sanıp çıldırıp kaçıyormuş. Bunları da daha sonra öğrendim doğru yalan bilmiyorum ama öyle söylediler.

Konya Hatay 600 km'lik yol. Ben de arabayı pek kullanamazdım acemiydim. Bunla dinlene dinlene gidiyoruz. Yolda bana nasihatler veriyor, aman orda konuşma yanlış bir şey söyleme çocuk olduğunu belli etme. Gören sanacak işi kendi ayarladı. Ben buna içimden küfrederek gidiyorum. Söylediğime söyleyeceğime pişman oldum. Keşke dedim şunu bu işe ortak etmeseydim.

O günün nasıl geçtiğini anlayamadık. Sonra ki gün akşamlar olmadı. Sıkıntıdan Ömer abiye bulaşıyordum bu sefer yolda son nefesini verirsin diye. Oda beni şakayla karışık tokatlıyordu. Buna biraz kafa tuttum hayvan oğlu hayvan güç gösterisi yapası geldi. Beni yerden yere vurdu. Elin memleketinde şakayla karışık dayağı da yemiştim. Kızdım buna inşallah mayına basarsın amk senden kurtulurum dedim. Bunun zütünü alev oldu. Beddua yerine geçer amk sözünü geri al diye akşama kadar yalvardı.

Çocuğu yanımda şoför olsun diye ben getirdim diyordu ki, amir lafı bunun ağzına tıktı. Ömer abinin yüzüne baktı sana sormadım lan çocuğa soruyorum dedi. Bende Ömer abimin bir arkadaşımın annesi rahatsızlanmış onu ziyarete geldik dedim. Beni de Konya’dan buraya uzun yol diye yanında şöför olarak getirdi dedim. Ehliyetini çıkar dedi, bu polisler kendini uyanık sanıyor, araba kullanmayı çok bilmem ama ehliyetim var. Çıkardım verdim şöyle bir baktı geri uzattı bana.

Bankadan çıktıktan sonra güzel pahalı bir balık lokantasında yemek yedik. Yemeği yedikten sonra da Funda'yı aradım. Hesap numarasını istedim ne hesap numarası parayı getirin elden verin manyak mısınız takibe düşeriz dedi. Hak verdik karıya tekrar Hatay'a gidecektik ama araba işi sıkıntıydı. Geçen zütürdüğümüz arabanın da polis aramasında arka koltuğunu kırılmıştı. Alamazdık o arabayı zaten teslim ederken sahibi Ömer abiye bir ton küfretmiş. Bu şahincilerin malı çok kıymetli oluyor. Gören özel jet emanet etti sanır. Şahincilerin kafa yapısını hala da anlamış değilim. Arka koltuğu da yaptırdık haa orjinalliği bozuldu diye tutturdu amk oğlu. Ulan 89 model araba hala orjinallikten bahsediyor.

Bir kaç gün böyle umutsuz para arayışlarıyla geçti. Zaten ben yavaştan vaz geçmeye başlamıştım şevkim kırılmıştı. Ömer abi tekrar aradı beni. Bir adam daha buldum gidip ondan isteyeceğiz dedi. Abi dedim sen tek git, olmaz lan dedi ne ola ne olmaya sende gel. Bu adamdan da alamazsak zaten başka kimseden isteyemeceğiz. Bu son ama muhtemelen bu adam verir, beni de çok sever dedi. ilk defa Ömer Abi'yi seven birini görecektim. Bu adam işsiz, güçsüz, alemci olduğundan pek kimse sevilmezdi. Seven adam da kesin alemcinin biriydi.

Ömer Abi Funda'ya çevirmeye girdiğimizi anlatmış Funda onun için aramış. Ömer abi de bir yerden para isteyelim diye beni aramış. Ben telefona bakmayınca kendi gitmiş ama adam buna para falan vermemiş. Zaten işsiz kopuğun biri, bende öğrenciyim bize kimse para falan vermezdi. Bizim iş başlamadan bitecek gibiydi. Bende laf olsun diye çalışan arkadaşlara bir sordum en iyi verebilen yüz lira veririm dedi. Fakirliğin amk demek ki ölecek olsak bile para bulamayacağız. Tüm umutlarım yıkılmıştı ulan bizim neyimizeydi kaçakçılık.

Bir motora atlayıp gittik adamın yanına bize 20 km falan uzaklık da bir yerde oturuyormuş. iş yeri evinin altında zaten. Bu adamda av tüfeği üreticisi kendi çapında patron. Ama öyle büyük bir şirket değil. Montaj şirketi yani aslında bir şey üretmiyor. Üretilen silah parçalarını fabrikalardan atölyelerden satın alıp, montaj ustalarına birleştirip üstlerine lazer markalama ile kendi logosunu vuruyor. Vardı ya ihlas firması o gibi yani çalışma sistemleri. Böyle şirketler de genellikle bir batar bir çıkar sahibi bizim gibi adamlardır hep. Genelde sermayesiz borçla başlarlar.

Adamı aradık aşağıya indi iş yerinde ki bürosuna geçtik. Ömer abi durumu özetledi. Bağlantımız var ama adamlar teminat istiyor dedi. Adam iki bir etmedi parayı ben veririm yalnız kaçırdığınız barutun tümünü bana satacaksınız dedi. Kamyonla getirin kamyonla alayım dedi. Başkasına satarsanız da sen beni tanırsın Ömer dedi. Üstü kapalı tehdidini de etti. Bir iki saat detayları, adamları nereden tanıdığımızı yakalanırsak ne olacağını falan konuştuk. Oradan gazinoya geçtik daha kaçakçılığa başlamadan meyvelerini yemeye başlamıştık. Adam patron olunca güzel muamele gördük.

Sonraki gün Ömer abiyle buluştuk gittik aldık parayı patrondan. Yalnız para Türk lirasıydı dolara çevirmemiz gerekiyordu. Şekerbank'a gittik parayı dolara çevirttik. Dolar o zaman yanlış hatırlamıyorsam 1.60 tl falandı. Patron bize on bin lira vermişti 2 bin liraya yakında para kalmıştı yanlış hatırlamıyorsam. Paraları ben taşıyordum lan aşırı bir özgüven gelmişti bana yürüyüşüm değişmişti. Bir cebimde dolarlar bir cebimde tl'ler heyt yavrum benim. Sevine sevine gidiyordum.

Toplamda sekiz kişi olduk yürümeye başladık. Teröristler gibi aramızda beşer altışar metre mesafeyle yürüyoruz. Ben tel mel aşacağız sanıyorum haberlerde hep öyle görüyoruz ya. Ama ne tel gördüm nede mayın tarlası geçtiysek de bilmiyorum nereden geçtik onu da anlamadım. Soramıyorum da konuşmak yasak, sigara içmek yasak, telefona bakmak yasak, Allah'tan yorulduğumuzu gördüler de su verdiler 2 dakika kadar falan dinlendik çünkü Ömer abi gerçekten bitmişti. Lan bu adamlar analarından yürüsün diye doğmuş ben de köy de yetiştim dağ taş gezerdim ama bunların temposunu bir türlü yakalayamıyordum.

Karakoldan çıktık tekrar atladık arabaya yolda hayal kurarak plan yaparak memlekete geri geldik. En büyük sıkıntı parayı nereden bulacaktık. Yoldan karakoldan nevrim dönmüştü zaten gittim eve kafayı vurup yattım o gün tam 15 saat uyumuşum. Kalktığımda telefonumda 4-5 tane cevapsız arama vardı. Diğerleri önemsiz biri de Ömer Abi'den biri de Hataylı Funda'dandı.

Yedik içtik bizi iyice beslediler bu Hataylı'lar gerçekten yemek işinden anlıyor. Ama içimde ki tüm aksiyonu söndürdüler ben o gün hallederiz diye düşünüyordum yine haber beklemeye başladık. Bu 2 Suriyeli Türkçe bilmedikleri için başladım küfretmeye. Funda'ya da tercüme etme sorarlarsa söyleme diye tembih ettim.

Eee beyler ne işiniz var burada dedi. Taşak geçer gibi bir havası vardı adamın. Kel kafalı, göbekli, gıcık bir tipti. Adamı dışarıda görsem sorgusuz sualsiz girişirim amk gıcığı diye öyle bir tip. Bana baktı sırıtarak senin ne işin lan var bu adamın yanında dedi. Ömer abi dışarıda beklerken yine tembihlemişti beni sen pek konuşma ben halledeceğim diye iyice çocuk yerine konuluyordum. Ben tam lafa girecektim ki Ömer abi alttan ayağıma vurdu. (Amk Ömer'i bana hiç güvenmiyordu.)

Bizim patrondan istedik veremem araba bana lazım oluyor, otobüsle gidin dedi. Otobüsle de gidesimiz yoktu işin açığı. Paramız vardı artık araba kiralamaya karar verdik. Bir kaç rant a car gezdik yaz günü rant a car'larda araba bulunmuyor. Son girdiğimiz dükkanda dökük bir hyundai accent bulduk. Araba yok ya piyasa da rant a car'cı farkında günlüğüne 150 çekti. Yok dedik manyak mısın iyi kötü pazarlık şunu tanıyon mu bunu tanıyon mu derken 110 liraya anlaştık. Bindik arabaya tekrar düştük Hatay yollarına. Sırf Behzat Ç.'den dolayı accent'leri severim.

Memlekette ne iş yaptığımızı sordu, Ömer abi işsizim dedi, ben öğrenciyim deyince biraz güvenir gibi oldu adam. Öğrenci kimlik kartımı da gösterdim o sormadı güvensin diye ben gösterdim. Ivır zıvır bir sürü soru sordu amir sonra asıl meseleye geldi. Koltuğuna yaslandı iyice başladı yavaş yavaş çok bilmiş adam edasıyla anlatmaya. Biz hala ayak da el pençe divan bekliyoruz.