Mayın vardır diye ben topal eşşek gibi yürümeye başladım korkudan. Suriyelilere de soramıyorum anlaşamıyoruz. Ömer abinin kulağına eğilip söyledim ya mayın varsa dedim. Önce bir gib olmaz dedi sonra o da korkudan benim gibi yürümeye başladı. Her adımımızı temkinli atıyorduk ama bastığımız yeri görmüyorduk.

Bu gece Suriye tarafına geçecekmişsiniz sizi sınırın hem o tarafında hem bu tarafında karşılayacaklarmış dedi Funda. Ayrıca bu gece ay ışığı olmayacakmış ondan bekliyormuşuz 3-4 gündür. Adamlar neleri hesap ediyor. Bu dünyada ay ışığının hesabını yapacağım hiç aklıma gelmezdi. Benim de Ömer abimin de üstünde ki tişört açık renkliydi bunları değiştirin dediler. iyide biz yanımızda elbise getirmemiştik. Suriyeliler bize kendi elbiselerinden vereceklerdi.

Gece oldu giydik Suriyelilerin verdiği elbiseleri. Ben Funda'ya bunlarla nasıl ilteişim kuracağız diye sordum, gelecek olan arkadaşları Türkçe biliyor dedi. Saat akşam 10 gibi bizi almaya başka bir Suriyeli geldi. Bindik arabaya yavaş yavaş gidiyoruz sözde sınıra gideceğiz ama ben hala güvenmiyorum. Bir muallaklik bekliyorum bunlardan. Hırsız tipi var zaten hepsinde. Türkçe bilen çocuk da Türkçe'yi Suriyede'ki Türkmenlerden öğrenmiş. Güzel Türkçe konuşuyor ama Türkmen şivesiyle konuşuyor bağıra bağıra zor anlaşıyoruz.

On sekizinci yada on dokuzuncu gündü beklediğimiz telefon geldi Funda'dan. Her şey hazır buyrun çay içmeye gelin dedi. Şansımızı gibeyim her şey ters gidiyordu. Baktığımız doblo kiralanmış başka bir rant a car'dan başka bir doblo aldık. Heyecanlıydık Allah ne verdiyse yapıştırdık yolda. Geçen sefer çok dolandığımızdan bu sefer Funda'nın evini sormadan bulmuştuk. Suriyeli kaçakçılar bizi kapıda karşılamıştı. Araplar parayı bizden kat kat fazla seviyor buna bir kez daha kanaatim geldi.

Ne minibüs bulabildik nede pikap en son kiralık bir doblo almak geldi aklımıza. Funda'ya söyledik oda kabul etti. Ama aradan 2 hafta geçmesine rağmen çağıran eden yoktu. Biz hala Ömer abiyle Funda'nın bizi kazıklamasından korkuyorduk. Bir yandanda bizim patron sıkıştırıyordu ne oldu lan sizin iş enayiler, elin huursuna benim paramı da kaptırdınız, sizle iş yapanın aklını gibeyim diye hem bize hem kendine küfrediyordu.

Peder bey o kadar şiddetli küfretti ki uykumu kaçırmıştı. Bir şeyler atıştırıp yatağa geçtim. Küfrün şiddetinden bir saat kadar falan uyuyamadım. Gözlerimi açtığımda sabah ezanı okunuyordu. Telefonu buldum uyku sersemi arayan soran yoktu. Telefonla uğraşırken geri uyumuşum. Ömer abinin telefonuyla uyandım. Çeki bugün kırdıralım diyordu.

Bayağı bir bekledikten sonra polis amiri geldi. Beklerken ağız birliği ediyorduk ne söyleyeceğimizi planlıyorduk. Ömer Abi’nin bir arkadaşın annesi rahatsızlandı yada ameliyat geçirdi onu ziyarete geldik gibisinden bir şeyler diyecektik. Amir gelince de yarım saat kadar falan bekledik bizi odasına çağırttı, ayağa dikti koltuk falan da göstermedi. Adamın karşısında el pençe divan duruyoruz. Amk bu tip adamlar hep egoist oluyor.

Bir süre de yaya yürüdük altımız ama gerilla yürüyüşüne geçmemiştik normal caddede gider gibi rahat yürüyorduk. Bulunduğumuz bölge sorunsuz bir yerdi galiba. Daha hala barutumuzu görememiştik ama. Ben de Ömer abi de barutumuzu görme aşkıyla yanıp tutuşuyorduk. Küçük bir tepeyi aştık ileride bizi bekleyen karaltıları gördüm. Gerçekten kalabalıktı bu sefer.

Size Suriye'yi anlatacağım da gerek yok zaten ülkemizde bizden çok Suriyeli var. Ülkeleri de aynı kendileri gibi son gideceğiniz yer Suriye olsun. Haa güzel yerleri yok mu var zaten biz bir Halep'i gördük. Ama Halep'in tatlıları tatlıların da özellikle sütlüleri on numara. Halep'te çok güzel bir kahvaltı yaptık üstüne tatlı yedik. ilgincime gidense şu oldu. Araplar hala kaşığı bulamamış. Bir de bunlar otobüslerde düğme olmasına rağmen düğmeye basmak yerine cama vuruyorlar. Bir kerede otobüse binmiştik o zaman gördüm.

Amirim bizim işimiz olmaz tamamen ziyaret için geldik dedik yemedi adam ama bizi tutacak bir şey yoktu elinde. Çevirmeden arabamızı getirmişler karakola arabanın sigortası yokmuş ama kimse bir şey demedi. Zaten bu adamlar kaçakcı arıyorlarmış isteseler ceza yazarlardı hatta arabayı da bağlayabilirlerdi ama sormadılar bile sigorta işini. Amir bir iki öğüt verdi bu taraflara pek gelmeyin aklınız varsa dedi. Başınıza iş alırsınız uslu durun dedi.

Bize başka bir odaya gönderdi amir bir belge verdiler göz altından serbest bırakıldığımıza dair. Ceza falanda yazmadılar. Bizi sırf Ömer Abi'nin sabıkası var diye almışlar. Bir de Konyalı'yız diye.

Çocuğu yanımda şoför olsun diye ben getirdim diyordu ki, amir lafı bunun ağzına tıktı. Ömer abinin yüzüne baktı sana sormadım lan çocuğa soruyorum dedi. Bende Ömer abimin bir arkadaşımın annesi rahatsızlanmış onu ziyarete geldik dedim. Beni de Konya’dan buraya uzun yol diye yanında şöför olarak getirdi dedim. Ehliyetini çıkar dedi, bu polisler kendini uyanık sanıyor, araba kullanmayı çok bilmem ama ehliyetim var. Çıkardım verdim şöyle bir baktı geri uzattı bana.

ileride içemeyeceğimiz için hepimiz arabada arka arkaya üçer beşer sigara içtik. Yavaş gidiyorduk yine birilerini yada bir şeyleri bekliyorduk galiba. Bu kaçakçıların hepsi bir tuhaf adamlar amk kesinlikle samimiyet kuramıyorsun çok konuşmuyorlar. Araba da sessiz sessiz gittik bir süre daha. Geldiler dedik indik en son kuş uçmaz kervan geçmez bir yere. Arabayı burada bırakacaz dediler. Hepimiz indik arabadan arabayı oraya bıraktık. Bu arabayı da gelip birileri alacaktı demek ki. Bunlar tam organizasyondu amk.

Bizim geldiğimiz araba Funda'nın evinin oradaydı. Altımızda ki arabayı bize kaçakçılar vermişti. Ben gidersem dikkat çeker ikinizden biriniz gitsin arabayı alsın benim eve geçelim dedi. Ben acemiyim Ömer abi gitsin dedim. Gönlü yoktu ama mecburen kabul etti. Funda karısı bir taksi çağırdı buna. Kendi eviyle, bizim geldiğimiz arabanın anahtarını verdi. Taksiciye kendi evini tarif etti. Ömer abi'yede bu eve nasıl geleceğini. Çok uzak değildi zaten. Ömer abiyi gönderdik ben gelemez diyordum ama çok geçmeden bizim arabayla geldi. Barut yüklü arabayı orada bıraktık.

Hatay'dan Konya'ya bir kaç güzergah üzerinden gidebilirsiniz. Bu yollardan en kestirmesi Adana'nın ilerisinden otobana çıkmak. Yalnız araba barut yüklüydü hız yapamazdık, it gibi korkuyorduk. Hız yapmayınca da otobanın bir avantajı kalmıyordu.

Onun için Adana, Tarsus, Mersin, Silifke, Mut, Karaman üzerinden Konya'ya geçecektik. Bu yol daha iyi bildiğimiz ama daha uzak bir yoldu. Alternatif güzergah olarak da otobanı belirledik. Yolda bir sıkıntı olursa otobana sapacaktık.

Yol boyunca, yakıt göstergesine hiç bakmamıştık, bakınca da şoka girdik. Heyecandan, çevirme korkusundan yakıt almayı unutmuştuk. Ömer abiyle kısa süreli bir panik yaşadık. Barut yüklü arabayla yolda kalmak tam bir ahmaklık olacaktı. Çok sinirlendim başladım Ömer abiye küfretmeye senin yaptığın şoförlüğü gibiyim dedim. O da bana sövüyordu. Amk Funda'sı da aramamıştı yarım saattir. Sonra ikimizde ona sövmeye başladık.

Biraz daha yavaşladık mesafe azalmasın diye. Funda'yı aradık bizim yakıtımız bitebilir sen bize yakıt al geri dön dedik. Ona da petrolden yakıtı vermemişler. Depo hariç bir kaba bidona yakıt vermiyorlarmış panpalarım. Biz köyde alıyorduk ama dışarı da güvenip vermiyorlardı demek ki. Funda'ya o petrolde bizi beklemesini söyledik. Petrole girdiğimizde araba tekliyordu. Okyanusu geçip derede boğulmak diye buna diyorlar işte.

Bayağı bir asfalttan gittikten sonra toprak yollara saptık. Arabanın içi komple toz oldu. Bir yandan öksürüyorum bir yandan da sigara içiyorum. Bu Suriyeliler toza toprağa alışmış adamlarda tık yok. Ömer abiyle ben veremli gibiyiz ölecez. Tamam bizde çıkıyoruz toprak yola ama yok böyle bir toz toprak yav. Rengi de kızıl üst baş kalmadı.

Ömer Abi Funda'ya çevirmeye girdiğimizi anlatmış Funda onun için aramış. Ömer abi de bir yerden para isteyelim diye beni aramış. Ben telefona bakmayınca kendi gitmiş ama adam buna para falan vermemiş. Zaten işsiz kopuğun biri, bende öğrenciyim bize kimse para falan vermezdi. Bizim iş başlamadan bitecek gibiydi. Bende laf olsun diye çalışan arkadaşlara bir sordum en iyi verebilen yüz lira veririm dedi. Fakirliğin amk demek ki ölecek olsak bile para bulamayacağız. Tüm umutlarım yıkılmıştı ulan bizim neyimizeydi kaçakçılık.

Sabahın beşiydi gazinodan kaltığımız, eve gittim vurdum kafayı yattım yine komaya girmişim kalktığımda akşam 8'di saat. Ömer abiyi aradım patrondan parayı almaya gidelim diye uyku sersemi açtı telefonu uyanmamıştır o ibine yarın alırız gibtir et daha ben kendime gelemedim dedi. iyi dedim sen patronu ararsın. O günde alamadık parayı.

Eee beyler ne işiniz var burada dedi. Taşak geçer gibi bir havası vardı adamın. Kel kafalı, göbekli, gıcık bir tipti. Adamı dışarıda görsem sorgusuz sualsiz girişirim amk gıcığı diye öyle bir tip. Bana baktı sırıtarak senin ne işin lan var bu adamın yanında dedi. Ömer abi dışarıda beklerken yine tembihlemişti beni sen pek konuşma ben halledeceğim diye iyice çocuk yerine konuluyordum. Ben tam lafa girecektim ki Ömer abi alttan ayağıma vurdu. (Amk Ömer'i bana hiç güvenmiyordu.)

Memlekette ne iş yaptığımızı sordu, Ömer abi işsizim dedi, ben öğrenciyim deyince biraz güvenir gibi oldu adam. Öğrenci kimlik kartımı da gösterdim o sormadı güvensin diye ben gösterdim. Ivır zıvır bir sürü soru sordu amir sonra asıl meseleye geldi. Koltuğuna yaslandı iyice başladı yavaş yavaş çok bilmiş adam edasıyla anlatmaya. Biz hala ayak da el pençe divan bekliyoruz.