suriye konusunda yapılan oclugu

osmanli hakkinda batili araştirmacilarin söylediği sözler

osmanlı toplumu kendine öz güveni yüksek, moralli ve umutlu bir toplumdur. yenilse bile umutlarını yitirmemekte, mağlubiyetin kendisinde bir aşağılık duygusu oluşturmasına izin vermemektedir.
“harp talih işidir, kaderdir, başarı ve başarısızlık ebedi değildir” anlayışı içinde başarıdan şımarmayan, başarısızlığa ise teslim olmayan sağlam bir karaktere sahiptir.
eorges young

“bütün osmanlılar içinde hayat şartlarının eşitsizliğinden şikâyet edebilecek yegane insan padişahtır. aynı zamanda hem herkesten üstün, hem herkesten aşağı bir vaziyette bulunan padişah istediği gibi bir evlilik yapma yetkisinden bile mahrumdur.” (s. 122).
“osmanlı ülkesinin hiçbir tarafında halktan üstün sayılabilecek beylerle asilzâdelerden oluşmuş hiçbir yüksek tabaka, yahut soylular sınıfı yoktur.”
(chalcondyle, histoire générale des turc, paris, 1662)
ben osmanlı mülkünde takriben ondört sene kaldım. bütün şekâvetler gibi hırsızlığın da son derece nadir olduğunu gördüm. hususiyle istanbul’da hiçbir hırsızlık hadisesi olmadığına şahit oldum. yol kesip haydutluk yapanların cezası ağırdı. ondört sene içinde bu cezaya altı haydut çarptırıldı. bunlar da hep rum ırkından idi. türkler’de yankesicinin olduğu malûm değildi. bunun için ceplerin, el çabukluğundan korkusu yoktu.” diye yazıyordu.
la motraye

“türkler’in namuslu oluşlarını ifâde etmek hususunda bir an bile tereddüt edemem. ben dalgın bir kimseyim. muhtelif dükkânlardan öte beri satın alırken bazen kesemi, bazen vakti anlamak için baktığım saatimi eşya yığınları arasında unuttuğum çok olmuştur. bazen de vereceğim paranın iki mislini bıraktıktan sonra, dükkâncının fazla verdiğim parayı görmesine vakit kalmadan çekip gittiğim olur. fakat şunu ifade edeyim ki, benim bütün bu hallerime rağmen türk dükkânlarında hiçbir şeyim ve bir tek meteliğim bile kaybolmamıştır. zira dükkâncılar, vaziyeti anlar anlamaz peşimden hemen adam koştururlar. eğer dalgınlığımın neticesini anladıktan sonra dükkâna dönememişsem, o zaman da unuttuğum şeyi iade için ikâmetgâhımın bulunduğu beyoğlu’na kadar adam gönderirler. bu hal bir kez değil, defalarca tahakkuk etmiştir.”
a de la motraye


“... yola çıkışımızı seyretmek için halk etrafımıza toplanmıştı; fakat hiçbir hakarete uğramadığımız gibi eşyamızdan da hiçbir şey zâyi olmadı. osmanlı’da doğruluk, sokaklarda dahi bir fazilet halindeydi. kahvenin önündeki ağaçların altında oturanlar ve yoldan gelip geçen çocuklar, at ve arabalarımıza eşyalarımızı yüklerken bize yardım ettiler. yere düşen öte berilerimizi ve unuttuğumuz şeyleri toplayıp kendi elleriyle bize getirdiler.”
la martin

oku ondan sonra konuş ben demiyorum bunları okumadan yorum yapıyorsun ananı giberim senin