su we trust

bu kaltakla aynı mahallede büyüdük. mevlanakapı'da. babası zabıtaydı. alkolik hasta bi adamdı rahmetli, erkenden de gitti zaten. bu anasıyla yoksul, perişan... bizim tuzumuz kuruydu, hacı babam yapmış bi şeyler. bi de zagor vardı. bizim eski evin kiracısının oğlu. babası filimciydi yeşilçamda. cepçilik, arpacılık, her yol vardı itte. ama sevimli, yakışıklı oğlandı. bizimkine aşık etmiş kendini. ben efendi oğlanım, okul mokul takılıyorum o zamanlar. öylece büyüdük gittik işte. ne tak varsa hep askerliği beklerdim. dört sene kaldı, üç sene kaldı... sonunda o da geldi gittik. bizde de herkes bunu bekliyormuş; gelir gelmez yapıştılar yakama. ev düzüldü, kız bulundu, çeyiz falan filan... nikahlandık. iki taksi bi dükkan verdi peder... dükkanda koltuk moltuk satardım. bi gün bu huur çıkageldi. hiç unutmam, görür görmez cız etti içim. böyle basma bi etek dizine kadar, çorap yok, üstünde açık bi bluz, saçlar maçlar... pırlanta anlıyacağın. şunun bunun fiyatını sordu, dalga geçti benimle. kanıma girdi o gün. tabii taktım ben bunu kafaya. ertesi gün bi soruşturma... dediklerine göre yemeyen kalmamış mahallede. ama asıl zagora kegibmiş. zagorda kaftiden içerde o sıra. bi gün, süslenmiş püslenmiş; zırt geçti dükkanın önünden. yazıldım peşine. tuhafiyeciye gitti, pastaneden çıktı; minibüs otobüs, geldik sağmalcılar'a benim içimde bi sıkıntı... işi anladım tabii: zagoru ziyarete gidiyo. bi tuhaf oldum, bini de kıskandım. uzatmayalım çaresiz evlendik ötekiyle. o ara zagor içerden çıktı. sonra bi duyduk; kaçmış bunlar. altı ay mı bi sene mi; kayıp. hep rüyalarıma girerdi huur. o gün dükkana gelişini hiç unutamadım. benimkine bile dokunamaz oldum. sonra bi daha duyduk ki iki kişiyi deşmiş zagor: biri polis, ikisinin de gırtlağını kesmiş. karakolda beş gün beş gece işkence buna. arkadaşlarının öcünü alıyorlar. kaltağa da öyle... önce öldü dediler zagor'a, sonra komalık. ankara'da oluyor bunlar. bizimki bi gün çıkageldi mahalleye. zagor içerde, en iyisinden müebbet. bi sabah dükkana geldim, baktım bu oturuyo. önce tanıyamadım. anlayınca içim cız etti. cız etti de ne? tornavida yemiş gibi oldu. çökmüş, zayıflamış, bembeyaz bi surat... ama bu sefer başka güzel huur. orhanın şarkıları gibi. kalktı böyle, dimdik konuşmaya başladı. dedi para lazım, çok para. zagor'a avukat tutacakmış. ilerde öderim dedi. esnafız ya biz de, "nasıl?" diye sormuş bulunduk. huurluk yaparım dedi, istersen metresin olurum. içime bişey oturdu ağlamaya başladım, ama ne ağlamak! işte o gün bi inandım huuryla tam yirmi yıl geçti. uzatmayalım, zagor'a müebbet verdiler. ama rahat durmaz ki bin! ha birini şişledi, ha firara teşebbüs; o şehir senin bu şehir benim, cezaevlerini gezip duruyo. huur da peşinden. sonunda dayanamadım: ben de onun peşinden... önce dükkan gitti, ardından taksiler. karı terk etti, peder kapıları kapadı. yunus gibi aşk uğruna düştük yollara. iş bilmem, zanaat yok. bu tınmıyo hiç. ilk yıllar ufak kahpeliklere başladı, sonra alıştı. gözünü yumup yatıyo milletin altına.gel dönelim diye çok yalvardım. evlenelim, pederi kandırırım, zagor'a bakarız: yok. kancık köpek gibi izini sürüyo itin. ne yaptı buna anlamadım. kaç defa dönüp gittim istanbul'a. yeminler ettim. doktorlar, hocalar kar etmedi. her seferinde yine peşinde buldum kendimi.bi keresinde döndüm, biriyle evlenmiş bu, hamile... beni abisiyim diye yutturduk herife. nedense rahatladım, oh dedim, kurtuluyorum. bu da akıllanmış görünüyo. yüzü gözü düzelmiş, çocuk diyo başka bişey demiyo. sinop'ta oluyo bunlar. ben de döndüm istanbul'a. doğumuna yakın, zagor bi isyana karışıyor gene. hemen paketleyip diyarbakır cezaevine postalıyorlar. çok geçmeden bizimki depreşiyo gene; o halinle kalk git sen diyarbakır'a, üç gün ortadan kaybol... herif kafayı yiyo tabii. dönünce bi dayak buna: eşşek sudan gelinceye kadar. kızın sakatlığı bu yüzden. sonra çocuğu doğuruyo. durum hemen anlaşılmamış. ortaya çıkınca bi gece esrarı çekip takıyo herife bıçağı. çocuğu da alıp vın diyarbakır'a, zagor'un peşine. allahtan herif delikanlı çıkıyo da şikayet etmiyo. ben o ara istanbul'da taksiden yolumu buluyorum. epey bi zaman böyle geçti. yine her gece rüyalarımda bu. zagor'un diyarbakır cezaevinde olduğunu duymuştum o sıralar. bi gece bi büyükle eve geldim. hepsini içtim. zurnayım tabi. bi ara gözümü açıp baktım: karlı dağlar geçiyo. bi daa açtım, başımda bi çocuk, kalk abi, diyarbakır'a geldik diyo. baktım, sahiden diyarbakır'dayım. bi soruşturma... kale mahallesi vardır oranın, bi gecekonduda buldum, malımı bilmez miyim? görünce hiç şaşırmadı. hiç bişey demedik. o gece oturup düşündüm. oğlum bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi. o gün bugün usul usul yürüyorum işte.

1940 - kozabirlik kuruldu.
1940 - türk petrol şirketi kuruldu.
1940 - köy enstitüleri kuruldu. (toplam sayısı 21'i bulan köy enstitüleri 1954 yılında adnan menderes hükümeti tarafından tamamen kapatıldı.)
1940 - istanbul radyo istasyonu hizmete girdi.
1940 - ereğli kömür işletmesi kuruldu.
1940 - haliçte yapılan ikinci türk denizaltısı donanmaya katıldı.
1940 - taksim gezi parkı istanbul'da açıldı.
1940 - eğitim amaçlı halk odaları kuruldu. ilk etapta 141 halk odası açıldı.
1940 - ankara'da milli halk kütüphanesi açıldı.
1940 - garp linyitleri işletmesi kuruldu.
1941 - gebere barajı açıldı.
1941 - petrol ofisi kuruldu.
1941 - türk hava kurumu ankara'da uçak fabrikası kurdu.
1941 - thy yurtiçi uçuş merkezlerini 11'e çıkardı.
1941 - elazığ'da cüzzam hastanesi açıldı.
1942 - ankara etimesgut'ta üretilen ilk türk uçağı deneme uçuşları yaptı.
1942 - türk devrim tarihi enstitüsü kuruldu.
1942 - ilköğretim seferberliği başladı.
1942 - hasanoğlan yüksek köy enstitüsü açıldı.
1942 - dalaman ve hatay devlet üretme çiftlikleri kuruldu.
1942 - bursa, denizli, mersin, çorum ve urfa'da kız sanat enstitüleri açıldı.
1942 - ilk büyük türk ilaç fabrikası eczacıbaşı ilaç fabrikası levent'te açıldı.
1942 - atatürk devrim müzesi açıldı.
1943 - ticaret ve sanayi odaları, esnaf odaları ve ticaret borsası kanunu kabul edildi.
1943 - zonguldak - kozlu demiryolu açıldı.
1943 - istanbul'da atatürk bulvarı açıldı.
1943 - ankara'da gençlik parkı açıldı.
1943 - diyarbakır - batman demiryolu açıldı.
1943 - seyhan regülatörü açıldı.
1943 - sivas çimento fabrikası açıldı.
1943 - istanbul yüzme ihtisas kulübü kuruldu.
1943 - istanbul'da yıldız parkı açıldı.
1943 - ankara fen fakültesi açıldı.
1944 - türkiye zirai donatım kurumu (tzdk) kuruldu.
1944 - izmit klor alkali fabrikası hizmete girdi.
1944 - izmit selüloz fabrikaları işletmeye alındı.
1944 - türk hava kurumu'nun ankara'daki uçak fabrikasında 140 eğitim uçağı, ambulans uçakları ve çok sayıda planör üretildi. (ankara, kayseri ve eskişehir'deki uçak ve uçak motoru fabrikalarının tamamı 1950'li yıllarda adnan menderes hükümeti tarafından kapatılmıştır.)
1944 - izmit'te gazete ve sigara kağıdı fabrikası açıldı.
1944 - yeşilköy'de yerli sermaye ile üretilen ilk türk özel yolcu uçağının denemesi yapıldı.
1944 - anıtkabir'in temeli atıldı.
1944 - istanbul teknik üniversitesi (itü) kuruldu.
1944 - mersin limanı hizmete açıldı.
1944 - gaziantep havaalanı açıldı.
1944 - fevzipaşa - malatya, diyarbakır - kurtalan demiryolu hizmete girdi.
1944 - sakarya'da ziraat alet ve makinaları fabrikası üretime başladı
1944 - izmir'de yüksek ekonomi ve ticaret okulu açıldı.
1945 - şirketi hayriye devlet tarafından satın alındı.
1945 - türkiye birleşmiş milletler'e kurucu üye olarak katıldı.
1945 - iskenderun limanı hizmete girdi.
1945 - türkiye ilk defa yerli ampul üretimine başladı.
1945 - balıkesir, van, rize, erzurum, erzincan ve çankırı'da lise ve enstitüler açıldı.
1945 - çiftçiyi ve köylüyü topraklandırma kanunu kabul edildi.
1945 - ormanlar koruma amacıyla devletin mülkiyetine geçti.
1945 - istanbul -londra, istanbul - paris uçak seferleri başladı.
1946 - iş ve işçi bulma kurumu kuruldu.
1946 - işçi sigortaları kurumu yürürlüğe girdi.
1946 - istanbul - ankara arasında yataklı tren seferleri başladı.
1946 - ankara üniversitesi kuruldu.
1946 - elazığ tekel şarap fabrikası açıldı.
1946 - istanbul ve ankara gazeteciler cemiyeti kuruldu.
1946 - türkiye'nin ilk çok partili seçimleri yapıldı.
1947 - heybeliada senatoryumu hizmete girdi.
1947 - istanbul açıkhava tiyatrosu açıldı.
1947 - işçi ve işveren sendikaları kanunu kabul edildi.
1947 - palu - genç demiryolu açıldı.
1947 - türkiye dünya sağlık örgütüne üye oldu.
1947 - rize çay fabrikası hizmete girdi.
1947 - eskişehir demiryolu takım fabrikası hizmete girdi.
1947 - istanbul'da inönü stadyumu açıldı.
1948 - köprüağzı - maraş demiryolu açıldı. (açılan son demiryolu hattı oldu, 1950 dp-adnan menderes hükümetinden itibaren demiryolu yapımları durduruldu.)
1948 - çatalağzı termik santralı hizmete girdi.
1948 - türkiye milli talebe federasyonu kuruldu.
1948 - milli kütüphane hizmete girdi.
1948 - ankara etimesgut'ta kurulan uçak motor fabrikası hizmete girdi.
1949 - porsuk barajı açıldı.
1949 - emekli sandığı kuruldu.
1949 - türkiye insan hakları bildirgesini onayladı.
1949 - devlet tiyatroları genel müdürlüğü kuruldu.
1949 - istanbul'da kartal- yalova araba vapuru hattı açıldı.
1949 - sümerbank ateş tuğla fabrikası filyos'ta açıldı.
1949 - muş'ta alparslan devlet üretme çiftliği kuruldu.
1949 - murgul bakır işletmeleri üretime başladı.
1949 - türkiye avrupa konseyi'ne kabul edildi.

ne tak olduğunu çok iyi biliyorum üçüküncü. neye ait olduğunu çok iyi biliyorum..

bu kaltakla aynı mahallede büyüdük. mevlanakapı'da. babası zabıtaydı. alkolik hasta bi adamdı rahmetli, erkenden de gitti zaten. bu anasıyla yoksul, perişan... bizim tuzumuz kuruydu, hacı babam yapmış bi şeyler. bi de zagor vardı. bizim eski evin kiracısının oğlu. babası filimciydi yeşilçamda. cepçilik, arpacılık, her yol vardı itte. ama sevimli, yakışıklı oğlandı. bizimkine aşık etmiş kendini. ben efendi oğlanım, okul mokul takılıyorum o zamanlar. öylece büyüdük gittik işte. ne tak varsa hep askerliği beklerdim. dört sene kaldı, üç sene kaldı... sonunda o da geldi gittik. bizde de herkes bunu bekliyormuş; gelir gelmez yapıştılar yakama. ev düzüldü, kız bulundu, çeyiz falan filan... nikahlandık. iki taksi bi dükkan verdi peder... dükkanda koltuk moltuk satardım. bi gün bu huur çıkageldi. hiç unutmam, görür görmez cız etti içim. böyle basma bi etek dizine kadar, çorap yok, üstünde açık bi bluz, saçlar maçlar... pırlanta anlıyacağın. şunun bunun fiyatını sordu, dalga geçti benimle. kanıma girdi o gün. tabii taktım ben bunu kafaya. ertesi gün bi soruşturma... dediklerine göre yemeyen kalmamış mahallede. ama asıl zagora kegibmiş. zagorda kaftiden içerde o sıra. bi gün, süslenmiş püslenmiş; zırt geçti dükkanın önünden. yazıldım peşine. tuhafiyeciye gitti, pastaneden çıktı; minibüs otobüs, geldik sağmalcılar'a benim içimde bi sıkıntı... işi anladım tabii: zagoru ziyarete gidiyo. bi tuhaf oldum, bini de kıskandım. uzatmayalım çaresiz evlendik ötekiyle. o ara zagor içerden çıktı. sonra bi duyduk; kaçmış bunlar. altı ay mı bi sene mi; kayıp. hep rüyalarıma girerdi huur. o gün dükkana gelişini hiç unutamadım. benimkine bile dokunamaz oldum. sonra bi daha duyduk ki iki kişiyi deşmiş zagor: biri polis, ikisinin de gırtlağını kesmiş. karakolda beş gün beş gece işkence buna. arkadaşlarının öcünü alıyorlar. kaltağa da öyle... önce öldü dediler zagor'a, sonra komalık. ankara'da oluyor bunlar. bizimki bi gün çıkageldi mahalleye. zagor içerde, en iyisinden müebbet. bi sabah dükkana geldim, baktım bu oturuyo. önce tanıyamadım. anlayınca içim cız etti. cız etti de ne? tornavida yemiş gibi oldu. çökmüş, zayıflamış, bembeyaz bi surat... ama bu sefer başka güzel huur. orhanın şarkıları gibi. kalktı böyle, dimdik konuşmaya başladı. dedi para lazım, çok para. zagor'a avukat tutacakmış. ilerde öderim dedi. esnafız ya biz de, "nasıl?" diye sormuş bulunduk. huurluk yaparım dedi, istersen metresin olurum. içime bişey oturdu ağlamaya başladım, ama ne ağlamak! işte o gün bi inandım huuryla tam yirmi yıl geçti. uzatmayalım, zagor'a müebbet verdiler. ama rahat durmaz ki bin! ha birini şişledi, ha firara teşebbüs; o şehir senin bu şehir benim, cezaevlerini gezip duruyo. huur da peşinden. sonunda dayanamadım: ben de onun peşinden... önce dükkan gitti, ardından taksiler. karı terk etti, peder kapıları kapadı. yunus gibi aşk uğruna düştük yollara. iş bilmem, zanaat yok. bu tınmıyo hiç. ilk yıllar ufak kahpeliklere başladı, sonra alıştı. gözünü yumup yatıyo milletin altına.gel dönelim diye çok yalvardım. evlenelim, pederi kandırırım, zagor'a bakarız: yok. kancık köpek gibi izini sürüyo itin. ne yaptı buna anlamadım. kaç defa dönüp gittim istanbul'a. yeminler ettim. doktorlar, hocalar kar etmedi. her seferinde yine peşinde buldum kendimi.bi keresinde döndüm, biriyle evlenmiş bu, hamile... beni abisiyim diye yutturduk herife. nedense rahatladım, oh dedim, kurtuluyorum. bu da akıllanmış görünüyo. yüzü gözü düzelmiş, çocuk diyo başka bişey demiyo. sinop'ta oluyo bunlar. ben de döndüm istanbul'a. doğumuna yakın, zagor bi isyana karışıyor gene. hemen paketleyip diyarbakır cezaevine postalıyorlar. çok geçmeden bizimki depreşiyo gene; o halinle kalk git sen diyarbakır'a, üç gün ortadan kaybol... herif kafayı yiyo tabii. dönünce bi dayak buna: eşşek sudan gelinceye kadar. kızın sakatlığı bu yüzden. sonra çocuğu doğuruyo. durum hemen anlaşılmamış. ortaya çıkınca bi gece esrarı çekip takıyo herife bıçağı. çocuğu da alıp vın diyarbakır'a, zagor'un peşine. allahtan herif delikanlı çıkıyo da şikayet etmiyo. ben o ara istanbul'da taksiden yolumu buluyorum. epey bi zaman böyle geçti. yine her gece rüyalarımda bu. zagor'un diyarbakır cezaevinde olduğunu duymuştum o sıralar. bi gece bi büyükle eve geldim. hepsini içtim. zurnayım tabi. bi ara gözümü açıp baktım: karlı dağlar geçiyo. bi daa açtım, başımda bi çocuk, kalk abi, diyarbakır'a geldik diyo. baktım, sahiden diyarbakır'dayım. bi soruşturma... kale mahallesi vardır oranın, bi gecekonduda buldum, malımı bilmez miyim? görünce hiç şaşırmadı. hiç bişey demedik. o gece oturup düşündüm. oğlum bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi. o gün bugün usul usul yürüyorum işte.