Daha 3 yaşındaydı simbal isimli yılanım...
Canlıydı..
Tıs tıs gülerdi..
Geceleri koynumda kıvrılırdı..
O güne keşke uyanmasaydık..
Her zamanki gibi sabah yüzümde dilini hissettim...
Gözlerime bakıp tıs tıs hadi uyan der gibi bakıyordu..
Hadi uyan da kahvaltı yapalım hadi der gibi peşinden gitmemi istedi..
Kalktım gittim peşinden..
Kıvrıla Kıvrıla mutfağa gidiyor, etrafa neşe saçıyordu güzel gözleriyle...
suyunu koydum...
Buz gibi suyu içerken gözlerime baktı...
Ne kadar mutluydu simbalim...
Birden tıslaması kesildi...
Gözlerime son kez baktı...
Yere yığıldı küçük yılanım..
yavrucağım..
hemen suni tenefüs yapmaya başladım...
1 2 3 nefes..
1 2 3 kalp..
Ama minik sevgi dolu kalbi atmıyordu...
Öylece yerde yatıyordu...
Her zaman ben ölünce gömme küllerimi ormana dök der gibi tıslardı...
Ben de öyle yaptım...
Fırında yakıp küllerini bahçeme serptim...
Ormana zütüremezdim..
Benden uzakta olmasın...
Elveda simbalim..
Elveda kara gözlü tıslayan melek...