Adam söyleyecek başka bir şey bırakmamış
ekşiden alıntıdır.
skur
"micus sadece bir müzisyen değildir. hayattaki her yaşanılanın bekçisidir. o bilir. yaşamıştır. hazmetmiştir. yazmıştır ve çalmıştır. micus asla sadece bir micus değildir. senin bağıramadıklarını o bağırır. senin kusamadıklarını o kusar. senin ağlayamadıklarını o ağlar. senin söyleyemediklerini o söyler...
bunu o kadar da güzel yapar ki kendini koyuverirsin karanlığa, yakarsın bir mum ve beklersin nerden başlayacak acaba diye. ruhun bile duymaz başladığını. alır zütürür asla gitmeye cesaret edemediğin yerlere. kelimeler gelir tıkanır boğazında, ama konuşmak istemezsin. tek düşünebildiğin duymak veya duyması olurverir insanın.
gerçekten cesaret ister bunları dinlemek. soğuk biran, 1 paket sigaran ve acıyla istemeden yitmiş bir aşkın varsa dinlenmemelidir kesinlikle. hele ki "desert poems" albümünden "adela"!!! karnına ağrılar girer insanın ve kıvrılıp küçücük olmak ister insan. tekrar habitus' una kavuşmak ister (cenin pozisyonu). eline kalem kağıt almak ister insan. gözyaşlarını silerek ama inatla karalamaya çalışır. bazen hıçkırırken bağırır ufakça, sonra utanıp pencereleri kapar, monitörde bir resim vardır. "mna kym" diye haykırır bir kaç defa. ama kalemi bırakmaz. gözüne gitar ilişir ama çalınabilecek herşeyi çalmıştır "stephan micus"... kağıt buruşturulur ve sonraki kağıda geçilir... ama çok sürmeyecektir. o kağıtta ıslanacaktır. önceki yüzlercesi gibi.
neden sonra kendine gelir insan ve ne yaptım ben diye düşünür. sonra önündeki karalanmış kağıdı görür ve "hasssss... " der ... tıkanır. arkada hala "adela" çalıyordur. yazılanlar okunur. herşeyi ile oradadır. ekgibleri vardır ama asla fazlası yoktur. yanaklarından bir damla yaş daha düşer ve "adela" başa alınır. tekrar dinlemek için. ruhun yeterse tabii...
ve bir anda yazdıkların gözünün önüne gelir. yanlışlarını düzeltmeye bile ihtiyaç duymadan benzer hisler yaşayanlarla paylaşmaya koyarsın.
seems so far away to hold
the breath in my body goes out
fingers are tapping on the table
feel so far and the way far away
i feel the minors over weeks
a candle is giving light to see
a light lights up the darkness
but still shadows on me
fingers are playing tragedy melodies
more then drama over the heart
dreaming the nights that we lived
with the music of our love, we played
if i didnt know that you still love me
would be much more easy to go on
but i feel you are still there but not close to me
but still there, maybe waiting, maybe fighting
just one note goes under all melodies called lady in black
sometimes angry to me for playing
sometimes in peace telling me to calm down
but mostly sad more then a human can carry
rilana right here in front of my eyes
but quite as graves which makes me live panic
trying not to cry but my eyes ignore me
any moment pasts through me takes a day from my life
is this love, is the question
that i have been asking to myself
waiting for your call with sure
but when, when, when?..
no love can be lived like that
even costs to all my feelings by heart
looking around and seeing the memories
the memories which are still living
dear lord please help me, i am begging
help me to carry, stand and win back the love
talking with walls as like they can answer
but still quite as the big wave that kills me
taking deep breathes again and again
but they are not enough to fill my body.
i was incomplete and i will be incomplete
without the love of the lady in black
my throat gets in pain, the pain which will be forever
words stuck in there which will not be told never
still hear the same note, quite african, quite indian
all crying instruments sing to my ears, i feel, i hear
a new skill i earned, which causes to me
to see all other pains with my aroundings
i wish not to see more pain, it is already much
what you can not see and agree...
we didnt know love until our hearts lies in pieces by pain.
which surrounds me day by day
towards the people who should have protected me
i have even not my son, you only you.
the scenes of broken promises and the future
the sounds of you and me are talking
the feelings also you live right now
what is love if there are no worries or gain?
trying to wear a smile day to day
becomes unrecognizable to feel
the smile that is only a fake of me
trying to keep me still alive.
“maybe” one day there will be nothing left
but only that of the remaing memories.
the memories which i am already full of
how i loved you and how you loved me
işte budur stephan micus.
http://www.youtube.com/watch?v=EnE2VDQ6ros
ps: adela her kafa moduna uygun değildir... sadece cesareti olanlar dinlemelidir... budur... "
